ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 676 พวกเขามาที่นี่เพื่อต้องการความหวัง

ตอนที่ 676 พวกเขามาที่นี่เพื่อต้องการความหวัง

มู่เสี่ยวชิงเพิ่งสมัครบัตรวีไอพีให้กับเจิงเหลียงหยู แต่ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลในโซนขายล็อตเตอรี่ ทำให้ผู้คนจำนวนมากที่กำลังเยี่ยมชมนิทรรศการรีบวิ่งออกไปดูสถานการณ์ข้างนอก

“ฉันได้ยินมาว่ามีคนได้ถูกรางวัลใหญ่เพิ่มอีกคน ! ”

“ไม่มีทาง ! ”

“จริง ๆ มีประกาศออกมาว่าจะมีการมอบเงินรางวัลแล้ว”

“ให้ตายเถอะ รางวัลนี้มีมูลค่า 10,000 หยวนเลยนะ ! ”

“เห็นไหมล่ะว่ามันน่าเสี่ยงโชคจริง ? คนที่ได้คงกลายเป็นเศรษฐีคนใหม่ไปเลย ! ”

“ให้ตายเถอะ ฉันซื้อตั้ง 8 เหมา แต่กลับได้คูปองส่วนลดมาแค่สองสามใบ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงถูกรางวัลไปล่ะ มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ! ”

“คุณกล้าดีอย่างไรมาว่าคุณซื้อตั้ง 8 เหมา ? ฉันได้ยินมาว่าคนที่ได้รับรางวัลไปซื้อตั้ง 30 หยวนเลยนะ”

“หือ ? ซื้อเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ ! ”

“ดังนั้นก็จำไว้ยิ่งคุณซื้อมากเท่าไร คุณก็ยิ่งมีโอกาสถูกรางวัลมากเท่านั้น”

“ก็ได้ งั้นฉันจะซื้อเพิ่มอีกสามหยวนไปเลย”

“ไป ๆ ลองไปดูกันเถอะ”

“ใช่ มารอลุ้นต่อไปว่าใครจะถูกรางวัลอีก ! ”

“……”

หลินต้ากั๋วและคนอื่นได้ยินผู้คนรอบข้างสนทนากันชัดเจน

เกาเทียนเยว่กล่าวว่า “ไอ้หยา… มีคนถูกรางวัลใหญ่อีกแล้วเหรอ ! ”

จางอี้เต๋อกล่าวทันทีว่า “รัฐมนตรีเกา เจียงเสี่ยวไป๋สัญญาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าจะมีรางวัลพิเศษสิบรางวัล และจะไม่มีการโกงเกิดขึ้นเด็ดขาด”

เกาเทียนเยว่กล่าวว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าเขาโกง ฉันแค่ไม่คิดว่าจะมีคนถูกรางวัลเร็วขนาดนี้ต่างหาก”

ทันใดนั้น หลินต้ากั๋วดูเหมือนจะสนใจและพูดว่า “นิทรรศการ เราก็เห็นมาพอแล้ว งั้นลองออกไปดูผู้ที่ถูกรางวัลกันเถอะ ! ”

“ดีเลย ! เราไปดูกันเถอะ ! ” เจิงเหลียงหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ดังนั้นหลินต้ากั๋วและพรรคพวกของเขาจึงเดินออกไปข้างนอกกันในทันที

ข่าวที่ว่ามีคนถูกรางวัลพิเศษแพร่สะพัดไปตลอดทาง ผู้คนต่างรีบเร่งไปที่บริเวณแลกรางวัลด้วยความอยากรู้ว่าใครถูกรางวัลพิเศษ

“ป่าป๊ะคะ มีคนถูกรางวัลพิเศษเหรอ ? ” เจียงชานถามด้วยความสงสัยหลังจากได้ยินเสียงตื่นเต้นของหลี่หลิงหลิงที่ประกาศผ่านไมโครโฟนออกมา

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “ใช่ ในที่สุดก็มีคนถูกรางวัลพิเศษสักที ! ”

“ป่าป๊ะ หนูก็อยากจะซื้อล็อตเตอรี่เหมือนกัน จะได้ถูกรางวัล ได้เงินเยอะ ๆ ด้วย”

หวังซิ่วจวี๋กล่าวว่า “เช้านี้ย่าก็ให้หนูไปซื้อตั้ง 10 หยวนแล้ว มันยังไม่พออีกเหรอ ! ”

เจียงชานทำหน้าบูดบึ้งและพูดว่า “หนูถูกรางวัลได้มาเพียง 2 หยวนเท่านั้นเอง ส่วนที่เหลือเป็นคูปองส่วนลดทั้งหมดเลย ! ”

เธอเหลือบมองเจียงถิงแล้วพูดว่า “ไม่เหมือนน้องถิงถิง เธอถูกรางวัลตั้ง 10 หยวน”

เจียงเสี่ยวไป๋มองลูกสาวของเขาด้วยความประหลาดใจ “ลูกซื้อล็อตเตอรี่ไปแล้วเหรอ ? ”

เจียงชานพยักหน้า “ใช่ค่ะ แต่หนูโชคไม่ดี ไม่เห็นจะถูกรางวัลใหญ่เลย ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋มองไปที่พ่อแม่ของเขาอีกครั้ง

จากนั้นเจียงไห่หยางก็โค้งริมฝีปาก “อย่ามองฉัน ฉันไม่โชคดีเหมือนชานชาน อย่างไรซะเธอก็ถูกรางวัล 2 หยวน ฉันซื้อล็อตเตอรี่ตั้ง 20 หยวน ทว่าได้แต่คูปองส่วนลด” หลังจากพูดจบ เขาก็ถอนหายใจและบ่นพึมพำเกี่ยวกับโชคชะตาของเขา

หวังซิ่วจวี๋กล่าวว่า “ทำไมคุณถึงถอนหายใจล่ะ ? ถ้ามันถูกรางวัลกันง่ายขนาดนั้น เจ้ารองจะตกอับเพราะการพนันแบบที่ผ่านมาไหม ? ”

เจียงไห่หยางพูดออกมาด้วยความแน่วแน่ “ไม่ พรุ่งนี้ฉันต้องซื้อเพิ่มอีก 50 หยวน”

“โอเค โอเค ถ้าคุณปู่ซื้อ 50 หยวน หนูก็จะซื้อ 50 หยวนด้วย” เจียงชานพูดพร้อมกับปรบมือของเธอ

เจียงเสี่ยวไป๋อดที่จะหัวเราะไม่ได้ เขาไม่คาดคิดว่าพ่อและลูกสาวของเขาจะกระตือรือร้นในการซื้อล็อตเตอรี่มากขนาดนี้ เขาขี้เกียจที่จะสนใจเรื่องนี้ เพราะถึงอย่างไรเงินก็จะเข้ากระเป๋าของเขาอยู่ดี ดังนั้นปล่อยให้พวกเขาทำไป มันเป็นเพียงเรื่องของความสนุกสนานเท่านั้น

“เอาล่ะ ใครอยากซื้อก็ไปซื้อเถอะ เอาเงินที่ผมไปไหม ? ”

เจียงไห่หยางมองมาที่ลูกชาย “ใครอยากได้เงินของแกกันละ แม่ของแกกับฉันมีเงินเก็บมากมาย ! ”

นับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เลี้ยงฉลองเจียงเสี่ยวชิงสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ผู้เฒ่าทั้งสองก็มีเงินเก็บมากมาย ทั้งเงินเก็บที่หลินเจียอินมอบให้ และเงินจากเฉินหยวนเฉาและหวังผิง ก็ทำให้ผู้เฒ่าทั้งสองมีเงินเก็บมากกว่า 50,000 หยวนแล้ว

ข้าวของในบ้าน เจียงเสี่ยวไป๋ก็เป็นคนซื้อเข้ามาทั้งหมด ดังนั้นผู้เฒ่าทั้งสองจึงแทบไม่ได้ใช้เงินของตัวเองเลย

ในที่สุด ตอนนี้พวกเขาก็มีโอกาสได้ใช้เงินของตัวเองสักที ก็ขอสนุกกับมันบ้าง

ในขณะที่บางคนกำลังคุยกัน เจียงเสี่ยวไป๋ก็เห็นหลินต้ากั๋วและคนอื่นออกมาจากสถานที่จัดนิทรรศการ และพูดว่า “พ่อ แม่ หากอยากไปซื้อเพิ่มก็ตามสบายเลยนะครับ ผมจะไปทักทายลุงรอง แล้วรอจนกว่าพิธีมอบรางวัลจะจบ เราจะไปกินหม้อไฟกัน”

เจียงไห่หยางเหลือบมองไปที่นั่นแล้วพูดว่า “ตามสบาย ลุยเลย ! มีคนเยอะเกิน ฉันคงไม่เข้าไปทักทายด้วยหรอก”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าและเดินไปทางที่หลินต้ากั๋วอยู่

“ลุงรอง ลุงชมนิทรรศการเสร็จแล้วเหรอครับ ? ”

หลังจากเบียดเสียดฝูงชนไปอยู่ข้าง ๆ หลินต้ากั๋ว ในที่สุดเจียงเสี่ยวไป๋ก็ทักทายพร้อมกับยิ้มให้หลินเจียอิน

หลินต้ากั๋วมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋ด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง “ลุงมาตั้งนานแล้ว ทำไมเพิ่งมาทักทายเอาตอนนี้ล่ะ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มด้วยสีหน้าเก้อเขิน “ลุงรอง ประธานเจียงเจียกรุ๊ปเป็นหลานสาวของลุง ลุงไม่พอใจที่เธอมาต้อนรับลุงเหรอ ? ”

หลินต้ากั๋วเม้มปาก “ล็อตเตอรี่ของนายเป็นที่นิยมมาก”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ผู้คนในชิงโจวต่างก็กระตือรือร้นที่จะตามหาความหวัง พวกเขาล้วนเป็นผู้มีส่วนช่วยให้เจียงเจียกรุ๊ปก่อตั้งขึ้นมาได้ทั้งนั้น”

หลินต้ากั๋วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เจิงเหลียงหยู เกาเทียนเยว่ และคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างเขาก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

ผู้ชายคนนี้เก่งในการจัดการสิ่งต่าง ๆ จริง ๆ เขาสามารถกลายเป็นที่ยอมรับได้ในเวลาอันสั้น

ฉีเย่ปิงส่ายหัวและพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง เขาไม่ได้ติดต่อกับเจียงเสี่ยวไป๋มากนัก และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นด้านตลกของเจียงเสี่ยวไป๋ ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจไม่น้อย

จางอี้เต๋อและถังจิงเทียนต่างก็ฝืนยิ้ม เด็กคนนี้ช่างกล้าพูด นี่เป็นเพียงการรวมตัวธรรมดา ๆ แต่เขาทำให้ดูเหมือนเป็นการเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ในชนบท โดยการเตรียมงานเลี้ยงและทุกอย่างไว้พร้อมพรั่ง

เขายังคงเป็นที่โปรดปรานของทุกคน !

สิ่งสำคัญคือคุณรู้ไหมว่าใครใช้ประโยชน์จากความโปรดปรานนี้ ?

หลังจากเสียงหัวเราะหายไป หลินต้ากั๋วก็พูดว่า “ลุงได้ยินจากสหายอี้เต๋อว่านายสามารถสร้างรายได้ 5 ล้านหยวนจากล็อตเตอรี่นี้ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “มันอาจจะมากกว่านั้นก็ได้ครับ เช้านี้ผมขายล็อตเตอรี่ไปแล้วมากกว่า 150 กล่อง”

มีล็อตเตอรี่กล่องละ 10,000 ใบ ขายหมดไปแล้ว 150 กล่อง ก็เท่ากับขายไปแล้ว 1.5 ล้านใบ

ในรอบหนึ่ง จะมีการเอาล็อตเตอรี่ออกมาขาย 30 กล่องพร้อมกัน ซึ่งตอนนี้ได้ขายเป็นรอบที่ 6 แล้ว นั่นก็หมายความว่าถ้าหมดรอบนี้ ก็เท่ากับขายไปทั้งหมด 180 กล่อง

เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการขายล็อตเตอรี่ ทุกอย่างจึงค่อนข้างล่าช้า มีทั้งพิธีก่อตั้งเจียงเจียกรุ๊ปเข้ามาแทรกระยะหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ หากมีการขายและประกาศรางวัลไปจนถึง 2 ทุ่ม คาดว่าอาจมีการขายไปได้10 ล้านใบ

การขายล็อตเตอรี่จะจัดขึ้นเป็นเวลาสามวัน ซึ่งตั้งใจว่าจะขายในเจ็ดเขตอำเภอ เขาคาดการณ์ว่าพอขายล็อตเตอรี่ครบทั้ง 7 อำเภอ ก็น่าจะขายได้มากถึง 70 หรือ 80 ล้านใบ หรืออาจมากกว่านั้น

หลินต้ากั๋วอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อได้ยินที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดออกมา

ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงของหลี่หลิงหลิงที่เป็นพิธีกรก็ดังขึ้น “ตอนนี้ ผู้โชคดีที่ถูกรางวัลพิเศษจะถูกเชิญให้ขึ้นมาบนเวทีเพื่อรับรางวัลมูลค่า 10,000 หยวนค่ะ ! ”