ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 250 :คาดเดาไม่ได้

    ตอนที่ 250 :คาดเดาไม่ได้

    

    ใบหน้าที่หล่อเหลาอ่อนโยนของเย่กวงโต้วเผยให้เห็นถึงความดูแคลน “สำนักข่าวไม่ได้ใหญ่มาก แค่มีตาดู มีหูฟัง ไม่ต้องเอ่ยปากถามก็รู้ได้แล้ว”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋มองชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง

    

    ‘ไม่เลว ไม่เลว เด็กคนนี้น่าสนใจ’

    

    ในใจของเขามีความตั้งใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่จะดึงเด็กหนุ่มคนนี้มาทำงานในแผนกของเขาให้ได้

    

    หลังจากพูดคุยกันสั้น ๆ เขาก็ออกจากห้องยามและไปหาฟู่เต๋อเจิง

    

    “หัวหน้าเจียง โรงงานฟิล์มพลาสติกจะทำโฆษณาอีกหรือ ? ”

    

    เมื่อเห็นเจียงเสี่ยวไป๋ ฟู่เต๋อเจิงก็พูดแซว

    

    เจียงเสี่ยวไป๋หยิบห่อบุหรี่จงฮั๋วออกมาจากกระเป๋าของเขา ตบทั้งซองใส่มือของฟู่เต๋อเจิงแล้วพูดว่า “โรงงานฟิล์มพลาสติกยังไม่ทำโฆษณาในตอนนี้”

    

    ฟู่เต๋อเจิงกะน้ำหนักบุหรี่จงฮั๋ว ในมือของเขาสองครั้ง เหลือบมองที่เจียงเสี่ยวไป๋อย่างระมัดระวัง และพูดว่า “คุณแสดงมารยาทมาขนาดนี้ คุณมีแผนอะไรในใจหรือเปล่า ? ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋กลอกตา “ผมจะมีแผนอะไรได้อย่างไร ? แค่ให้บุหรี่คุณไปหนึ่งซองเท่านั้นไม่ใช่หรือ ? ”

    

    ฟู่เต๋อเจิงหัวเราะเบา ๆ

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ยกมือขึ้นเพื่อคว้าบุหรี่ในมือของฟู่เต๋อเจิง “ถ้าคุณไม่ต้องการ งั้นก็คืนให้ผม ! ”

    

    ฟู่เต๋อเจิงสายตาเฉียบคมและมือเร็ว เขาดึงมือกลับแล้วยัดซองบุหรี่ลงในกระเป๋า พลางพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “มันอยู่ในมือของฉันแล้ว ถ้าจะเอาคืน ไม่มีทางเสียหรอก”

    

    พูดจบ เขาก็นั่งลงบนเก้าอี้หลังโต๊ะ

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ก็ดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมาแล้วนั่งลง

    

    ฟู่เต๋อเจิงหยิบบุหรี่ของเขาออกมาอย่างสบาย ๆ และจุดบุหรี่เองโดยไม่ได้ยื่นให้เจียงเสี่ยวไป๋

    

    บุหรี่ดีขนาดนี้ ต้องใช้อย่างประหยัด

    

    อย่างไรก็ตาม เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้ขาดแคลนบุหรี่ขนาดนั้น

    

    ฟู่เต๋อเจิงจึงรู้สึกสบายใจ

    

    เขาเป่าควันออกมา แล้วพูดว่า “พูดมาสิ มีธุระอะไร”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋จะไม่มาหาเขาโดยไม่มีเหตุผล เขาต้องมีเรื่องอะไรถึงได้มาที่นี่ ฟู่เต๋อเจิงมองออกนานแล้ว

    

    เจียงเสี่ยวไป๋มาที่นี่เพื่ออะไรบางอย่าง เดิมทีเขาต้องการทำโฆษณารับสมัครพนักงานขับรถ แต่แล้วเขาก็มีความคิดอยากรู้ว่าตัวเองจะหลอกเย่กวงโต้วให้มาทำงานในแผนกโฆษณาได้หรือไม่

    

    อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นท่าทางมุ่งมั่นของฟู่เต๋อเจิง เขาก็มีความคิดบางอย่างในใจ

    

    ไหน ๆ ฟู่เต๋อเจิงก็มั่นใจแล้วว่าเขามาที่นี่เพราะมีธุระ !

    

    เขาเหลือบมองที่ฟู่เต๋อเจิง และจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่คุยกันเรื่องเซ็นสัญญาจัดจ้างแผนกโฆษณาจากภายนอก เป็นเพราะฟู่เต๋อเจิงรู้จักเขาดีแล้วรู้เรื่องของเขามากเกินไป อีกฝ่ายจึงเชื่อมั่นว่าเขาสามารถทำเงินได้มากมายจากแผนกโฆษณา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องเซ็นสัญญาภายใต้เงื่อนไขที่เขาต้องจำใจตกลงในบางข้อ

    

    ดังนั้น……

    

    อย่าปล่อยให้ผู้ชายคนนี้รู้เรื่องของเย่กวงโต้วโดยเด็ดขาด

    

    การตัดสินของเขาเองจะต้องเก็บเป็นความลับ

    

    โฆษณารับสมัครคนขับรถยังไม่เร่งรีบ

    

    ส่วนเรื่องดึงตัวเย่กวงโต้วมาทำงาน ยิ่งไม่ต้องรีบเร่งเลย

    

    เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่มีเรื่องอะไร ผมมาที่นี่เพื่อคุยกับคุณ”

    

    ฟู่เต๋อเจิงขมวดคิ้วด้วยความไม่เชื่อเล็กน้อย และถามอย่างสงสัยว่า “ไม่มีธุระอะไรจริง ๆ หรือ ? ”

    

    “ไม่มี ! ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างไม่ยี่หระ จากนั้นเขาก็พูดคุยกับฟู่เต๋อเจิงด้วยท่าทางที่สบาย ๆ

    

    หลังจากพูดคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง เจียงเสี่ยวไป๋ก็บอกลาและขอตัวกลับไป

    

    “ไปง่าย ๆ แบบนี้เลย ? ” ฟู่เต๋อเจิงยิ่งสับสนมากขึ้น

    

    นี่ไม่เหมือนกับเจียงเสี่ยวไป๋ที่เขารู้จัก !

    

    เป็นไปได้ไหมที่ยังไม่รู้จักเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้ดีพอ ?

    

    เขาค่อนข้างสงสัยในการตัดสินใจของตนเอง

    

    หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋ออกจากสำนักข่าว เขาดูอารมณ์ดีมาก เขาจำได้ว่าเขาไม่ได้ไปโรงงานฟิล์มพลาสติกมา 2-3 วันแล้ว ไม่รู้ว่าเฉินอันผิงและอวี๋เต๋อสุ่ยกลับมาพร้อมคำสั่งซื้อใดหรือไม่ หลังจากที่พวกเขาออกไปเปิดตลาด

    

    ทุกวันนี้ไม่มีการสื่อสารทางเทคโนโลยี เช่น อินเทอร์เน็ตและโทรศัพท์มือถือ หากพนักงานขายไม่โทรหาสำนักงานหลังจากออกไปข้างนอก ก็ไม่ต่างอะไรจากขาดการติดต่อกันไประยะหนึ่ง

    

    หากต้องการรู้สถานการณ์ เขาทำได้เพียงไปถามเมิ่งเสี่ยวเป่ยเท่านั้น

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ขับรถตรงไปที่โรงงานฟิล์มพลาสติก

    

    ตอนนี้โรงงานฟิล์มพลาสติกแตกต่างอย่างมากจากตอนที่เขาเข้ามารับช่วงต่อในระยะแรก โรงงานเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา รองผู้จัดการเมิ่งเสี่ยวเป่ยและรองผู้จัดการหวังชิ่งซี ไปจนถึงพนักงานทุกคนต่างทำงานอย่างมีกำลังใจ และตอนนี้โรงงานก็งานยุ่งมาก

    

    เมื่อเห็นเจียงเสี่ยวไป๋ เมิ่งเสี่ยวเป่ยก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ผู้ช่วยเจียง ทำไมคุณถึงมีเวลาว่างมาที่นี่ล่ะ ? ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พูดติดตลกว่า “รองผู้จัดการเมิ่ง คุณกำลังบอกว่าผมไม่ได้มาที่นี่บ่อยนักหรือ ? หรือว่าผมไม่ควรมา ? ”

    

    “ไม่มีทาง” เมิ่งเสี่ยวเป่ยเม้มริมฝีปากยิ้ม “ปกติแล้วคุณมักจะงานยุ่งและไม่ค่อยมาที่นี่ หากคุณไม่มีเรื่องที่จำเป็นจริง ๆ ตอนนี้คุณมาแล้ว ฉันเลยสงสัยว่าจะมีคำแนะนำใหม่ ๆ หรือมีบางอย่างที่ฉันทำได้ไม่ดีหรือเปล่า ? ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าเมิ่งเสี่ยวเป่ยและฟู่เต๋อเจิงจะมองเขาแบบเดียวกัน

    

    ดูเหมือนว่าเขายังฝึกได้ไม่ดีพอสินะ

    

    เขายังไม่สามารถทำตัวคาดเดาได้ยากต่อหน้าคนอื่น

    

    ดังนั้น เขาควรทำตัวให้ดูสุขุมและคาดเดาได้ยากกว่านี้ เขาไม่ได้พูดถึงพวกเฉินอันผิง แต่พูดด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรจริง ๆ ผมแค่มาดู”

    

    “อืม” เขาพูดอย่างลับ ๆ “ถึงอย่างไรที่นี่ก็คือโรงงานที่ผมลงทุนและเซ็นสัญญา ที่นี่ก็เหมือนบ้านของผมเอง ถ้าผมรู้สึกคิดถึงบ้านก็กลับมาได้ คุณมีปัญหาอะไรไหม ? ”

    

    เมิ่งเสี่ยวเป่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักว่าวันนี้เจียงเสี่ยวไป๋มาแปลกกว่าทุกวัน

    

    แต่เธอก็ไม่ได้คิดมากเกินไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้ช่วยเจียงพูดถูก ที่นี่ไม่ใช่แค่บ้านของคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นบ้านของพวกเราทุกคนด้วย”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พูดคุยกับเธออย่างไม่เป็นทางการและไม่พูดถึงเรื่องงานเลย

    

    ในเวลานี้ โหยวโหย่วหยูเคาะประตูห้องทำงานของเมิ่งเสี่ยวเป่ยแล้วเดินเข้ามา

    

    “ผู้ช่วยเจียงก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือ ! ”

    

    โหยวโหย่วหยูทักทายเขาด้วยความเคารพ

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า เขายืนขึ้นแล้วพูดว่า “รองผู้จัดการเมิ่ง หัวหน้าโหยวคงมีบางอย่างจะพูดคุยกับคุณ งั้นผมกลับก่อนนะ”

    

    เมิ่งเสี่ยวเป่ยกำลังจะยืนขึ้นเพื่อส่งเขา แต่โหยวโหย่วหยูพูดขึ้นว่า “ผู้ช่วยเจียง ถ้าคุณว่างก็อยู่ต่อเถอะ สิ่งที่ผมจะบอกรองผู้จัดการเมิ่ง เดิมทีผมอยากจะขอคำแนะนำจากคุณด้วย คุณอยู่ที่นี่พอดีเลย”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋นั่งลงอีกครั้ง แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรที่รองผู้จัดการเมิ่งไม่สามารถจัดการได้ ดังนั้นคุณยังต้องขอคำแนะนำจากผมอีกหรือ ? ”

    

    เมิ่งเสี่ยวเป่ยมีความสามารถที่โดดเด่น นอกเหนือจากเรื่องการขายแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ยังสอบถามบางเรื่องเป็นการส่วนตัว เมิ่งเสี่ยวเป่ยกำลังจัดการเรื่องเกือบทั้งหมดในโรงงานฟิล์มพลาสติกในขณะนี้ และเธอจัดการเรื่องเหล่านั้นได้ดีมาก

    

    เจียงเสี่ยวไป๋เชื่อมั่นในตัวเมิ่งเสี่ยวเป่ยและปล่อยให้เธอทำ

    

    แม้ว่าในนาม เมิ่งเสี่ยวเป่ยจะเป็นเพียงรองผู้จัดการ แต่เวลาเธอทำงาน เธอสามารถใช้อำนาจของผู้จัดการโรงงานมาสั่งการได้

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ถึงขั้นพิจารณาเลื่อนตำแหน่งให้เมิ่งเสี่ยวเป่ยเป็นผู้จัดการโรงงานภายใน 2 เดือน ให้เธอรับผิดชอบการดำเนินงานของโรงงานฟิล์มพลาสติกอย่างเต็มที่

    

    โหยวโหย่วหยูนั่งลงและพูดว่า “ผู้ช่วยเจียง รองผู้จัดการเมิ่ง ตอนนี้เรามีข่าวดีจากฝ่ายขายที่หวงโจว หงโจว เจียงเฉิง เซี่ยงไฮ้ จินหลิงและฉงชิ่ง เราได้รับคำสั่งซื้อถุงพลาสติกสะดวกซื้อจำนวนมาก เนื่องจากมีจำนวนคำสั่งซื้อมาก ขณะนี้เรากำลังเผชิญกับปัญหาเรื่องการขนส่งผลิตภัณฑ์”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋มีความสุขมาก เพราะวันนี้เขาได้รับข้อมูลของแผนกขายจากโหยวโหย่วหยูโดยไม่ได้ตั้งใจ

    

    ภายนอกเขาแสร้งทำเป็นเมินเฉยและมองดูเมิ่งเสี่ยวเป่ย เพื่อต้องการได้ยินความคิดเห็นของเธอ

    

    เมิ่งเสี่ยวเป่ยกล่าวว่า “ตอนนี้โรงงานของเรามีรถบรรทุกเพียง 2 คันเท่านั้น และคงจะใช้เวลานานมากที่จะส่งสินค้าไปยังสถานที่หลายแห่ง”

    

    “ก่อนหน้านี้ฉันเคยติดต่อกับบริษัทขนส่งในเมืองมาก่อน แต่รถของพวกเขาก็มีอย่างจำกัดเช่นกัน และในอนาคตอันใกล้นี้ พวกเขาสามารถส่งรถบรรทุกให้เราได้มากที่สุดเพียงสองคันเท่านั้น”

    

    เธอยืดตัวตรงแล้วมองขึ้นไปที่เจียงเสี่ยวไป๋

    

    “ผู้ช่วยเจียง คุณปล่อยให้ทุกคนในพนักงานขายออกไปโฆษณาจำหน่ายถุงพลาสติกสะดวกซื้อ คุณควรคาดการณ์สถานการณ์นี้ไว้ใช่ไหม ! ”

    

    เธอได้เห็นความนิยมของถุงพลาสติกสะดวกซื้อในชิงโจว โดยมีพนักงานขายจำนวนมากได้ออกไปจำหน่ายถุงพลาสติกสะดวกซื้อในเมืองต่าง ๆ แม้เธอจะเตรียมพร้อมสำหรับยอดขายสูงสุดที่กำลังจะมาถึงและติดต่อกับบริษัทขนส่งไว้บ้างแล้ว แต่เธอไม่เชื่อว่าเจียงเสี่ยวไป๋ผู้ริเริ่มแผนงานนี้จะไม่เตรียมการใด ๆ ไว้เลย