ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 243 :ไม่ต้องกังวลว่าจะแย่งชิงคนมาไม่ได้

    ตอนที่ 243 :ไม่ต้องกังวลว่าจะแย่งชิงคนมาไม่ได้

    

    เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเบา ๆ นายจะมีข่าวดีอะไรล่ะ? จะดีกว่าข่าวที่ว่าเมียเขาท้องลูกอีกอย่างนั้นหรือ ?

    

    “โอเค ว่ามาสิ ! ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยรอยยิ้ม โดยไม่ได้สังเกตว่าเฝิงเยี่ยนหงเอาแต่ขยิบตาให้หวังผิง

    

    ซึ่งหวังผิงก็ไม่ได้สังเกตเช่นเดียวกัน

    

    เขามุ่งความสนใจไปที่การบอกข่าวดีให้กับเจียงเสี่ยวไป๋เท่านั้น เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อวานนี้ฉันพาเยี่ยนหงไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สอง ! ”

    

    “ฮ่าฮ่า……”

    

    “นั่นไม่ใช่ข่าวดีหรือ ? ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋อ้าปากค้าง: นี่…….เป็นข่าวดีจริง ๆ

    

    มันช่าง……บังเอิญเหลือเกิน !

    

    ก่อนที่เขาจะบอกหวังผิงว่าหลินเจียอินกำลังตั้งท้อง เขาก็ได้ยินข่าวดีของเฝิงเยี่ยนหงก่อนแล้ว

    

    เขาหันไปมองเฝิงเยี่ยนหงและพูดอย่างรู้สึกผิด: “เยี่ยนหง ฉันขอโทษ ฉัน……”

    

    ก่อนหน้านี้เขาบอกเธอว่าหลินเจียอินตั้งท้อง และขอให้เธอดูแลร้านให้มากขึ้น

    

    โดยไม่คาดคิดว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สองอยู่ด้วย

    

    เมื่อหวังผิงได้ยินเจียงเสี่ยวไป๋กล่าวขอโทษเฝิงเยี่ยนหง เขาก็เกาหัวด้วยความสับสนเล็กน้อย: นายได้ยินมาว่าเมียของฉันกำลังตั้งท้อง นายไม่ควรแสดงความยินดีหรือ ? นายจะขอโทษทำไม ?

    

    เฝิงเยี่ยนหงไม่รอให้เจียงเสี่ยวไป๋พูดจบ เธอรีบพูดว่า “พี่ พี่ไม่จำเป็นต้องขอโทษ ไม่ได้สำคัญอะไร ร่างกายของฉันแข็งแรงอยู่แล้ว ! ”

    

    เธอมองค้อนหวังผิงและพูดว่า “พี่สะใภ้เจียอินก็ตั้งท้องเหมือนกัน ! ”

    

    ห๊า ?

    

    หวังผิงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “พี่สะใภ้ก็ท้องเหมือนกันหรือ ? ”

    

    จากนั้น เขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม: “เยี่ยมมาก จากนี้ไปเด็กสองคนจะอายุเท่ากัน ในอนาคตพวกเขาจะได้เป็นเพื่อนเล่นกันด้วย ! ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋อดไม่ได้ที่จะบ่นในใจ: เมียนายเพิ่งท้องตอนนี้ แต่นายคิดเพียงแค่ว่าลูกจะมีเพื่อนเล่นหรือไม่แค่นั้นหรือ !

    

    เขาส่ายหัว แต่ก็ยังกล่าวแสดงความยินดีกับทั้งสองคน

    

    จากนั้น เขาก็กล่าวเตือน “เยี่ยนหง หากเธอกำลังตั้งครรภ์ ควรหยุดทำพะโล้และกุ้งอบน้ำมัน ไปก่อน พยายามออกกำลังกายให้น้อยลง ! ”

    

    กุ้งอบน้ำมันเป็นงานที่ต้องเดินบ่อยและใช้กำลังตลอดเวลา ถ้าส่งผลต่อร่างกายย่อมไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

    

    เฝิงเยี่ยนหงกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ฉันทำได้”

    

    หวังผิงยังพูดเสริมอยู่ข้าง ๆ ว่า “แค่ขยับทัพพีไม่ใช่หรือ ? ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ! แม่บอกว่าตอนที่เธอท้องลูกคนแรก เธอก็หาบน้ำและสับฟืน งานหนักกว่านี้เธอก็เคยทำมาแล้ว”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายหัวและพูดอย่างจริงจังว่า “หวังผิง นายจะเปรียบเทียบแบบนี้ไม่ได้ การตั้งครรภ์เป็นสิ่งที่อันตรายมากสำหรับสตรีมีครรภ์ ที่ผ่านมานั้นช่างมันเถอะ แต่ตอนนี้นายควรให้ความสำคัญกับร่างกายเมียของนายให้ดี”

    

    หวังผิงพยักหน้า “ฉันรู้ ! ”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ไม่รู้ว่าเขาฟังเข้าหูจริง ๆ หรือเปล่า

    

    นับตั้งแต่ส่งมอบการดำเนินงานของร้านขายกุ้งอบน้ำมันให้กับหลินเจียอิน เจียงเสี่ยวไป๋แทบจะไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจการเฉพาะของร้านขายกุ้งอบน้ำมันเลย

    

    ร้านหลักคือกุ้งอบน้ำมันชิงเจียงบนถนนชิงโจว เนื่องจากหลินเจียอินดูแลที่นี่ จึงไม่มีผู้จัดการร้าน มีแค่หูฉางอิงเป็นรองผู้จัดการร้านเพียงคนเดียว

    

    เจียงเสี่ยวไป๋จึงไปหาหูฉางอิง

    

    เขาเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของหลินเจียอินและเฝิงเยี่ยนหง จากนั้นจึงเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นผู้จัดการร้านโดยตรง เพื่อให้เธอเข้ามาจัดการการดำเนินงานของร้านอย่างเต็มที่

    

    ในเวลาเดียวกัน เฝิงเยี่ยนหงก็ถูกย้ายหน้าที่ออกจากครัว

    

    เขาจัดให้เธอไปนั่งทำงานอยู่ที่เดียวกับหลินเจียอินที่โรงงานผลิตเครื่องปรุงรส เพื่อที่พวกเธอทั้งสองจะได้มีเพื่อนและดูแลซึ่งกันและกัน

    

    แน่นอนว่าเจียงชานและหวังกังก็ย้ายมาที่นี่เช่นกัน

    

    เฉินซิน พนักงานเสิร์ฟที่มีบุคลิกดี ขยันและรอบคอบได้ถูกย้ายมาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของหลินเจียอินด้วย

    

    เจียงเสี่ยวไป๋บอกกับเฉินซินว่า “จากนี้ไปคุณจะต้องติดตามผู้จัดการหลินและรองผู้จัดการเฝิง พวกเธอทั้งคู่กำลังตั้งครรภ์ คุณต้องดูแลพวกเธออย่างดีและอย่าปล่อยให้พวกเธอทำงานมากเกินไป”

    

    เฉินซินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “เข้าใจแล้วค่ะผู้ช่วยเจียง ฉันจะดูแลผู้จัดการหลินและรองผู้จัดการเฝิงอย่างดี”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและบอกรายละเอียดงานแก่เธอ เพื่อให้เธอสนใจในรายละเอียดมากเป็นพิเศษ

    

    กล่าวโดยสรุป เฉินซินจัดการงานส่วนใหญ่ และหลินเจียอินก็แค่ดูรายงานของแต่ละร้านเท่านั้น

    

    หากมีใครสนใจที่จะเข้าร่วมรับสิทธิ์แฟรนไชส์ เฉินซินจะติดต่อเบื้องต้น สุดท้ายหลินเจียอินและเฝิงเยี่ยนหงถึงจะออกมาทำการเจรจาสัญญา

    

    ก่อนหน้านี้ ผู้หญิงทั้งสองคนมีงานยุ่งมาก แต่จู่ ๆ พวกเธอก็รู้สึกว่าตอนนี้พวกเธอสบายเกินไป

    

    “พี่สะใภ้ ฉันรู้สึกเบื่อมาก ! ”

    

    เฝิงเยี่ยนหงขลุกตัวอยู่แต่ในห้องทำงานของโรงงานที่กว้างขวางโดยไม่ได้ทำอะไรเลย เธอจึงพูดด้วยสีหน้าหดหู่

    

    หลินเจียอินถอนหายใจ “ฉันก็รู้สึกเบื่อ ๆ เหมือนกัน”

    

    เฝิงเยี่ยนหงเกิดความคิด “งั้นเราหาอะไรทำกันดีไหม ? ”

    

    หลินเจียอินยังอยากหางานทำอยู่ แต่เจียงเสี่ยวไป๋เข้มงวดมาก เขาส่งเฉินซินมาเป็นผู้ช่วยของเธอด้วยซ้ำ

    

    ผู้ช่วยอะไร เห็นได้ชัดว่าเขาส่งเฉินซินมาดูแลเธอและเฝิงเยี่ยนหงต่างหาก

    

    หลินเจียอินมีความคิดอยู่ภายในใจของเธอ

    

    อย่างไรก็ตาม นี่คือความตั้งใจของเจียงเสี่ยวไป๋ แม้ว่าเธอจะไม่ชอบ แต่เธอก็ยังรู้สึกตื้นตันใจมากและไม่สามารถปฏิเสธหรือบอกความจริงได้

    

    เมื่อเฉินซินอยู่ที่นี่ ฉันจะทำอะไรได้อีก ?

    

    หลินเจียอินส่ายหัว “ลืมไปเถอะ เรามาอ่านหนังสือกันต่อดีกว่า ! ”

    

    ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา เธอและเจียงเสี่ยวไป๋เข้าใจกันมากขึ้น เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเจียงเสี่ยวไป๋ ใส่ใจและเป็นห่วงเธออย่างมาก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองดีขึ้นเรื่อย ๆ

    

    ดังนั้น หลังจากที่เธอกลับบ้านทุกวัน เธอจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านและเรียนหนังสือ

    

    เจียงเสี่ยวไป๋เตรียมหนังสือจำนวนมากไว้ในโรงงาน ซึ่งหลายเล่มเป็นหนังสือเกี่ยวกับเทคนิคด้านการบริหารจัดการ หลินเจียอินรู้สึกว่าเมื่อเจียงเสี่ยวไป๋จัดการแบบนี้และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แทนที่จะบ่นก็ควรใช้ประโยชน์จากเวลาว่างนี้เรียนรู้จากหนังสือดีกว่า

    

    แม้จะตามเขาไม่ทัน อย่างน้อยก็อย่าตามหลังเขาเกินไป

    

    เฝิงเยี่ยนหงไม่มีความสนใจในการอ่าน เธอยังคงคิดว่าควรทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ เช่น การคนทัพที เขย่ากระชอนอะไรเทือกนั้นยังดีกว่า

    

    เธอไม่ใช่อยู่ในช่วงวัยที่จะเรียนแล้ว และไม่ต้องการเป็นนักเรียนอีกต่อไป

    

    อย่างไรก็ตาม เก้าในส่วนสิบครั้งของชีวิตไม่เป็นที่น่าพอใจ เธอไม่ต้องการอ่านหนังสือ แต่เจียงเสี่ยวไป๋บังคับให้เธออ่านหนังสือ โดยบอกว่าสังคมในอนาคตจะเป็นสังคมแห่งการแข่งขันความสามารถ เมื่อกิจการใหญ่ขึ้นในอนาคต เธอจะไม่รู้เกี่ยวกับเทคนิคการจัดการร้านค้าที่มีคุณภาพได้ และเธอจะต้องดูแลลูกที่บ้านเมื่อเธอคลอดบุตร และไม่อนุญาตให้เธอออกไปทำงาน

    

    เฝิงเยี่ยนหงไม่ต้องการดูแลลูก ๆ ของเธออยู่ที่บ้านตลอดเวลา

    

    เธอไม่มีทางเลือก นอกจากอ่านหนังสือกับหลินเจียอินอย่างเชื่อฟัง

    

    หลังจากจัดการดูแลผู้หญิงสองคนที่ไม่เต็มใจอยู่เฉย ๆ ได้ ในที่สุดเจียงเสี่ยวไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

    

    หลังจากนั้น เขาก็ไปสถานที่ก่อสร้างโรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง และเห็นว่าการก่อสร้างคืบหน้าเร็วมาก มีการสร้างอาคารโรงงานหลายพันตารางเมตร และบางอาคารก็เกือบจะสร้างเสร็จแล้ว

    

    ด้วยความเร็วขนาดนี้ ไม่มีปัญหาในการส่งมอบความคืบหน้าครั้งแรกภายในสิ้นเดือนกันยายนอย่างแน่นอน

    

    เฉินหยวนเฉากล่าวว่า “เสี่ยวไป๋ โฆษณารับสมัครงานกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เราต้องรับสมัครคนงานที่มีทักษะและมีประสบการณ์ในการใช้เครื่องจักรและอุปกรณ์ ดังนั้นเราจึงต้องเตรียมตัวล่วงหน้า”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋พอใจกับความก้าวหน้าของเฉินหยวนเฉามาก เขาพิจารณาปัญหาอย่างครอบคลุมและใส่ใจรายละเอียดยิ่งขึ้น และพูดว่า “มีโรงงานเครื่องดื่มเถิงต้าไม่ใช่หรือ ? ”

    

    โรงงานเครื่องดื่มเถิงต้าผลิตเครื่องดื่มเป็นหลัก ซึ่งหนึ่งในผลิตภัณฑ์หลักของโรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองคือนมถั่วเหลือง อุปกรณ์หลายอย่างจึงทำงานคล้ายกัน

    

    เฉินหยวนเฉามองเจียงเสี่ยวไป๋ด้วยความตกใจ โรงงานเครื่องดื่มเถิงต้าเป็นรัฐวิสาหกิจ ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อน ธุรกิจของโรงงานเครื่องดื่มกำลังเฟื่องฟู เราจะไปที่นั่นเพื่อรับสมัครคนงานมาได้งั้นหรือ ? คนเขาคงจะยอมให้มาหรอกนะ

    

    ตอนนี้เขารู้สึกว่าน้องชายของภรรยาช่างคิดไกลเสียจริง

    

    หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เขากล่าวว่า “สถานการณ์ของเถิงต้าไม่ได้เหมือนกับที่โรงงานฟิล์มพลาสติก ตอนนี้ธุรกิจของพวกเขากำลังไปได้ดี เป็นการยากที่จะแย่งชิงคน”

    

    เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้

    

    “ตราบใดที่ให้ผลประโยชน์ได้มากกว่า ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะแย่งชิงคนมาไม่ได้ ! ”

    

    “เพียงแค่เราให้สวัสดิการที่ดีกว่า ! ”