ตอนที่ 20 แน่นกระชับทุกสัดส่วน

 

รถหรูพุ่งลงแม่น้ำด้วยความเร็วสูงยากจะสลัดออกได้ทันโดยเฉพาะกับหญิงสาวที่ต้องการล่าฆ่าหัวเขาเป็นหลักย่อมไม่มีเวลามาสนใจความปลอดภัยของตัวเอง และเป็นไปตามที่แกรนได้ครุ่นคิดเอาไว้

 

หลังจากที่เขากระโดดออกจากรถมาหล่อนก็ไม่ได้ตามมา

 

…‘เกือบไป หากตอบสนองไม่ทันเมื่อกี้คงตายคารถไปแล้ว’

 

“…” ทุกสิ่งอย่างล้วนต้องทำเวลา ชายหนุ่มรีบหยิบโทรศัพท์ติดต่อปลายสายให้เข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากการหักรถหรูลงแม่น้ำมันเป็นเพียงการกระทำเด็กน้อยพอหยอกล้อกับอีกฝ่าย

 

แม้ว่าจะถ่วงเวลาได้แต่มันก็ถ่วงเวลาได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น

 

“ประธานแกรน?” หน้ากากเงินรับสายกล่าวถามทันที

 

แกรนตัดเข้าประเด็นไม่เสียเวลาเปล่า

 

“พลังของหล่อนคลุ้มคลั่ง รีบเอาคนมาจัดการเร็วเข้า ก่อนทุกอย่างมันจะสายเกินไป แต่ถ้าพวกนายมาช้าจนทุกอย่างมันสายเกินไป ก็อย่าลืมมาเก็บศพฉันกลับไปด้วยนะ” นอกจากกล่าวเสร็จสิ้นเขายังไม่ลืมส่งตำแหน่งตัวเองไปให้อีกฝ่ายจากการคาดการณ์ส่วนตัวน่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งในการเดินทาง

 

อย่างน้อยที่สุดก็น่าจะประมาณ 5 นาที มากสุดก็น่าจะประมาณ 10 นาที

 

“…เราจะเร่งไปให้ถึงตำแหน่งคุณ โปรดระมัดระวังตัว”

 

“รีบมาหน่อยก็ดีนะ” ช่วงเวลาช่องว่างเหล่านั้น

 

คือช่วงเวลาที่เขาต้องเอาตัวรอดไปให้ได้

 

“เดือนนี้คลุ้มคลั่งเร็วเกินไป นี่ยังผ่านไปไม่ถึงเดือนเลยนะ หรือว่าเป็นเพราะมีปัจจัยอื่นเข้ามาแทรกแซง แต่ปัจจัยอะไรละ ไม่ใช่เพราะฉันแน่นอนเพราะไม่ว่าครั้งไหนที่เคยทำมันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบจนทำให้หล่อนต้องคลุ้มคลั่งขนาดนี้” ประเมินสถานการณ์ให้พร้อมสำหรับรับมือเหตุการณ์เบื้องหน้า เหงื่อใสอาบไหลตามโครงหน้าของแกรน เพราะการรับมือกับผู้ครอบครองพลังสายกายภาพที่แข็งแกร่งมันมักมาพร้อมกับอันตรายยากจะคาดการณ์

 

โดยเฉพาะกับคนตรงหน้าที่ครอบครองพลังกายภาพแข็งกร้าวขั้นสุด

 

ปัง!

 

เพียงครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น

 

“…” ประตูรถพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้าด้วยเรียวแรงพละกำลังมหาศาล โครงเหล็กหนาแปรเปลี่ยนรูปร่างจากฝ่าเท้าถีบเข้าให้ ชิ้นส่วนประตูพุ่งขึ้นท้องฟ้าหลายเมตรก่อนพุ่งตกลงมายังตำแหน่งที่เขายืนอยู่

 

เขาเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยก่อนเศษเหล็กประตูจะไปปักเข้าพื้นดิน

 

“…เป็นเรื่องแล้วไง” แกรนปาดเหงื่อ

 

“แกรน!” เสียงตะโกนร้องดังลั่นนำหน้ามาก่อนใครพวกเลย น้ำเสียงทรงพลังปลดปล่อยออกมาจากลำคอเรียวบางสร้างคลื่นกระแทกกระจายเป็นวงกว้างจนสามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

คลื่นพลังก่อตัวรวดเร็วทั้งยังพุ่งสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ 

 

“ไม่ดีเลย ไม่ดีเลยสักนิด ใครจะไปคิดว่าหล่อนจะสติแตกรวดเร็วขนาดนี้” ยิ่งเห็นยิ่งรับรู้ว่ามันรุนแรงขนาดไหน

 

“เร่งมือเข้าละสหาย หากยังชักช้าฉันอาจต้องคลุ้มคลั่งอีกคน” พลังก็ต้องวัดด้วยพลัง หากคิดจะต่อสู้กับผู้มีพลังก็ต้องใช้ผู้มีพลังเข้าร่วม และด้วยการเร่งใช้พลังเกินขีดจำกัดเพื่อต่อสู้กับอีกฝ่าย อาจก่อให้เกิดสภาวะคลุ้มคลั่งรวดเร็วเกินกว่าเวลาอันควร ซึ่งมันคือหายนะสำหรับตัวของแกรนและคนอื่น คงตลกไม่ออกหากเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาพร้อมกับสองคนในระยะเวลาไล่เลี่ยกันทั้งยังสถานที่ใกล้เคียงกันอีก

 

แต่สำหรับช่วงเวลานี้การหยุดยั้งไม่ให้บิวอาละวาดถือเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่ง ถ้าหยุดหญิงสาวเอาไว้ไม่ได้คนบริสุทธิ์มากมายอาจต้องพบเจอชะตากรรมโดนกระทืบกลายเป็นเศษเนื้อบด

 

ซึ่งคงไม่มีใครอยากให้เกิด

 

“มาแล้ว!”

 

“…” เงาดำพุ่งออกจากรถขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้า สมรรถภาพร่างกายก้าวข้ามขีดจำกัดมนุษย์ปกติธรรมดาไปหลายต่อหลายเท่าทั้งยังเพิ่มพูนจนมองไม่เห็นขีดจำกัด ด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียวก็สามารถพาร่างกายหนักครึ่งร้อยกิโลพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้า

 

หายนะได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

 

ตูม!

 

ร่างหนึ่งพุ่งลงจากอากาศปล่อยหมัดทะลวงท้องฟ้าลงสู่พื้นดิน หมัดเล็กปกติธรรมดาแฝงไปด้วยพลังทำลายที่พร้อมบดขยี้ทุกอย่างให้กลายเป็นเศษซาก ช่างน่าสยดสยองอะไรแบบนี้ พื้นดินใต้เท้าแกรนกลายเป็นหลุมลึก หากเขาไม่กระโดดหลบคงไม่พ้นต้องกลายเป็นเนื้อบด

 

แกรนกลิ้งกับพื้นรีบกลับมาตั้งตัวทันที

 

“หยุด!”

 

กระบวนทั้งหมดถูกขัดขวาง

 

“อ๊ากกกกกก!” เรือนร่างงดงามเสมือนโดนโซ่ที่มองไม่เห็นพันธนาการเอาไว้แนบแน่นจนยากจะขยับไปไหน การแข่งขันด้านพลังกำลังเริ่มต้นขึ้น ในขณะที่กำลังหยุดยั้งไม่ให้บิวอาละวาดไปมากกว่านี้

 

พลังของแกรนยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นจนเกือบเข้าสภาพคลุ้มคลั่ง

 

“คนสวย” แกรนยิ้มแห้งใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ

 

“อย่าทำแบบนี้เถอะนะ เรามาพูดคุยกันเถอะ พูดคุยกันอย่างสติ”

 

“…” สีหน้าบิวยังคงราบเรียบเหมือนเดิมไม่มีแปรเปลี่ยนหากจะแปรเปลี่ยนก็มีเพียงสิ่งเดียว นั้นคือแววตาโหดเหี้ยมอำมหิตพร้อมฉีกกระชากคนเบื้องหน้าให้กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

เห็นแววตาก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้

 

“คงเป็นไปไม่ได้สินะ”

 

“ตาย! แกต้องตายเท่านั้น”

 

“จริงด้วยสิ ฉันคงคิดไปเอง ฮ่าๆ ที่กล้ากล่อมเธอด้วยคำพูดในสภาพคลุ้มคลั่งแบบนี้ ดูถ้าหัวสมองของฉันคงโดนกระแทกจนเสื่อมไปหมดแล้วแน่นอน” พันธนาการทั้งหมดสลายกลายเป็นผง

 

ปลดปล่อยสัตว์ประหลาดหญิงสาวออกมาเป็นอิสระอีกครั้ง

 

“…”

 

“แกจะหนีไปไหน ไอ้ผู้ชายสารเลว ต้องตาย แกต้องตาย” ฟื้นตัวได้รวดเร็วจากพละกำลังเหนือมนุษย์หลังจากลงมือเสร็จหล่อนก็เปลี่ยนกระบวนท่าต่อเนื่องใช้ความเร็วเหนือล้ำ

 

ไล่ตามบดขยี้มั่นหมายฉีกกระชากเขาให้กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

“…” ทุกการหลบเลี่ยงล้วนสร้างบาดแผลเล็กน้อยเต็มไปหมด แต่ยังไม่มีบาดแผลหรือการลงมือครั้งไหนของหล่อนสร้างบาดแผลใหญ่หลวงให้กับเขา

 

ปล่อยเอาไว้แบบนี้ต่อไปสถานการณ์มีแต่จะเลวร้ายมากขึ้น

 

“พูดกันตามตรงหากให้ใช้ร่างกายฉันอย่างเดียว คงจัดการเล่นงานเธอไม่ได้แน่ เพราะฉะนั้นคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม หากฉันจะใช้เครื่องทุ่นแรงมั้ง” แกรนยิ้มสงบหยิบเอาเข็มฉีดยาปักเข้าที่ต้นคอตัวเอง

 

เส้นเลือดบูดโปนขยับเขยื้อนอย่างน่าหวาดหวั่น

 

“ซี๊ดดดดด!! อร๊าาาาา!! นี่แหละความรู้สึกถึงพลังในกายกำลังเดือดดาล” แกรนหัวเราะเสียงดังผายมือออกกว้างทั้งสองข้างคล้ายกำลังรับลมบริสุทธิ์เข้ามาในร่าง

 

การเปลี่ยนแปลงระดับมหาศาลทำให้หญิงสาวตื่นตัวมากกว่าปกติ

 

“…” บิวจ้องมองหรี่ตาลงหลายระดับ

 

“ฮ่า ๆๆ เข้ามาสาวน้อย” นิ้วเรียกยกขึ้นท้าทาย

 

“ตายยย!”

 

ร่างเงาพุ่งเข้ามาหาตัวชายหนุ่มด้วยความเร็วสูงจนกระทั่งทิ้งเงาตัวเองกลายเป็นสาย หากมองด้วยสายตาเปลือยเปล่าคงเห็นเพียงเส้นเงาทอดยาวกลางอากาศ ดวงตาคู่งามกวาดตามการเคลื่อนไหวของหญิงสาวได้ทันท่วงที

 

พร้อมหาวิธีการรับมือได้ไม่ยากเย็น

 

“…” ฝ่าเท้ามาปรากฏเบื้องหน้าแกรนรวดเร็ว แต่ด้วยการมองอ่านความเคลื่อนไหวล่วงหน้าหลายระดับ เบื้องหน้าของหล่อนที่ควรเป็นเป้าหมายกลับกลายเป็นความว่างเปล่า

 

ยังไม่ทันได้สำรวจว่าแกรนหายตัวไปไหน

 

เพียะ!

 

บั้นท้ายของหญิงสาวโดนตบเข้าให้

 

“แก!” บิวคำรามร้องเสียงดังด้วยโทสะ

 

“แน่นมาก สมแล้วที่มีเรียวแรงมหาศาล ทุกสัดส่วนล้วนกระชับหมด” แกรนยิ้มหัวเราะยกมือขึ้นมาพร้อมทำท่าทำทางหวดซ้ำกลางอากาศเรียกได้ว่าเยาะเย้ยใส่ไม่ขาดสาย

 

เรียวขาตวัดตัดเข้าที่ลำคอชายหนุ่ม

 

“…” แต่พบเจอเข้ากับความว่างเปล่าตามเดิม

 

ตามด้วยสัมผัสโอบกอดจากด้านหลัง

 

“แต่ว่านะ เหมือนหน้าท้องจะไม่ได้กระชับเท่าที่ควร เพราะกินมื้อดึกมากเกินไปรึเปล่า?” แกรนกระซิบเข้าข้างใบหูขณะมือทั้งสองลูบตามหน้าท้อง มันไม่ใช่การต่อสู้ มันคือการหยอกล้อเพียงฝ่ายเดียว

 

ดวงตาเปล่งประกายฆ่าฟันปรากฎขึ้น

 

“…”

 

“โกรธแล้ว โกรธแล้ว” แกรนกระโดดถอยห่างหลบหมัดหญิงสาว

 

“ไม่เอาน่า บิว เราควรพูดคุยกันแบบปกตินะ เหมือนกับที่คนอื่นเขาพูดคุย ไม่ใช่ใช้กำลัง แบบนี้มันเหมือนกับพวกป่าเถื่อนไร้อารยธรรมเลย เธอคงไม่อยากให้คนอื่นเขาด่าหน้าหรอกนะ ว่าเป็นผู้หญิงหยาบกระด้านป่าเถื่อน” เสมือนการไล่ล่าระหว่างหมาป่าคลั่งกับกระต่ายน้อยจอมกระโดด

 

ตามพื้นฐานวัดกันดัวยพลังหล่อนสมควรปิดฉากได้ในระยะเวลาไม่ถึง 10 วินาที แต่ตอนนี้นอกจากแตะเนื้อต้องตัวไม่ได้ยังถูกหยอกล้อไม่เลิกรา มันช่างเป็นอะไรที่ชวนให้รู้สึกหงุดหงิดจนแทบอยากฉีกกระชากอีกฝ่ายให้กลายเป็นชิ้นน้อยชิ้นน้อย

 

หล่อนกระโดดปล่อยหมัดพลังช้างเข้าพื้นดินตำแหน่งที่แกรนยืน

 

ตูม!

 

“หุบปาก!”

 

“อะ ลืมไปว่า เธอไม่ชอบให้คนอื่นเขาเรียกว่าป่าเถื่อน” เป็นอีกครั้ง และอีกครั้งที่แกรนหลุดลอดไปจากการลงมือของหญิงสาว ดวงตาหล่อนสั่นสะท้านเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร

 

ไม่ว่าจะลงมือยังก็ยังไม่อาจแตะเนื้อต้องตัวอีกฝ่ายได้

 

“…” อีกทั้งยังโดนหยอกล้อไม่หยุดยั้งอีก

 

มือหยาบสางผมหล่อนขึ้นมา

 

“หอม~” พร้อมดมโดยไม่สนเลยว่าอีกฝ่ายยินยอมรึเปล่า

 

“คงต้องเปลี่ยนคำพูดใหม่ เอวเธอไม่ได้หนาเลย ออกจะเรียวบางเหมาะสำหรับ—”

 

“กรี๊ดดดดดดดดด!!”

 

“พุ่งเข้ามาแบบนี้เลยเหรอ?” แกรนหัวเราะเยาะใส่ทั้งยังไม่วายกางมือทั้งสองออกกว้าง คล้ายต้องการบอกกล่าวให้หล่อนรับรู้ว่าเชิญปล่อยหมัดระบายอารมณ์ได้เต็มที่ เขาไม่คิดหลบทั้งยังเปิดช่องให้ลงมือตามใจ

 

หมัดเรียวอัดแน่นไปด้วยพลังแหวกอากาศอัดเข้าตำแหน่งหัวสมองมั่นหมายฆ่าให้ตกตายในการจู่โจมครั้งเดียว

 

“เข้ามาเลยสาวน้อย ต่อยฉันให้ตาย เชิญลงมือได้เต็มที่!”

 

“ตาย!!”

 

ตูม!

 

“…” โล่โปร่งแสงเข้ามาขัดขวางกั้นระหว่างหมัดทรงอานุภาพกับเนื้อหนังมังสาของตน ช่างเป็นเหตุการณ์น่าหวาดหวั่นเหลือเกินหากเข้ามาแทรกกลางไม่ทัน

 

แกรนอาจต้องนอนโรงพยาบาลหรือไม่ก็ต้องนอนโลงเตรียมรอเผา

 

“กว่าจะมาได้ อยากให้ฉันกลายเป็นเนื้อบดรึยังไงกัน” แกรนบ่นออกมาเล็กน้อย

 

“ตรงนี้เรารับหน้าที่ต่อเอง”

 

“โอ~ ฝากด้วยนะ” เขาโบกมือขยับก้าวเท้าเตรียมปล่อยให้พวกที่เหลือเข้ามาจัดการดูแลต่อ เนื่องด้วยพลังที่ฉีดเข้ามาในร่างกายเริ่มเสื่อมสภาพจางหายไปหมด หากไม่ใช่เพราะบิวเกิดคลุ้งคลั่งและโดนเขายั่วให้ขาดสติหลายต่อหลายครั้งการต่อสู้ยื้อเวลาคงยากเย็นกว่าเดิมหลายเท่าตัว

 

ตอนนี้คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ผู้อื่นเข้ามารับช่วงต่อ

 

“เข้าควบคุม!” หน้ากากเงินออกคำสั่ง