อาลาตาเซียเป็นโลกเวทมนต์ ที่มีอารยธรรมมากมายอาศัยอยู่ 

  ไม่เพียงแต่มนุษย์แต่ยังมีสิ่งมีขีวิตที่เรียกว่าปีศาจอีกด้วย ความขัดแย้งระหว่างสองเผ่าพันธ์ุนี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยโบราณ 

 

  ในโลกของอาลาตาเซียมีสิ่งที่เรียกว่า ”การวัดพลังเวท” อยู่ 

  ซึ่งจะวัดระดับผู้คนในโลกนี้ด้วย หรือพูดอีกอย่างก็คือ โลกที่มีวิทยาการเวทย์สูงยังไง ความแข็งแกร่งเองก็สำคัญเช่นกัน

 

   แน่นอนว่ามีคนเก่งๆ มากมายที่ประสบความสำเร็จด้วยทักษะดาบเพียงอย่างเดียวล่ะนะ ถึงแม้พวกเค้าจะไม่มีพลังเวทเลยก็ตาม

   แต่นี่เองก็เป็นผลมาจากความพยายามอย่างต่อเนียงและยาวนาน คนธรรมดาก็คงยอมแพ้ก่อนจะถึงจุดนั้น

   และทั่วไปแล้ว วิถีชีวิตหลักก็คือการเรียนรู้วิชาดาบและเวทมนต์ควบคู่ไปด้วย

 

    เอาล่ะ เรามาพูดถึงผู้ชายคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในโลกนั้นกันดีกว่า

 

　ปีนี้เขาอายุ 17 ปีและเข้าเรียนที่ Royal Academy ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเมืองหลวงของ ซิลทอล ซึ่งเป็นศูนย์กลางของอาณาจักร โลเกียส

　โดยพื้นฐานแล้ว ที่นี่เป็นสถานที่ที่อนุญาตให้เฉพาะขุนนางผู้มั่งคั่งเท่านั้นที่จะลงทะเบียนได้ แต่คนธรรมดาสามัญก็สามารถลงทะเบียนได้ขึ้นอยู่กับระดับเวทย์มนตร์ของพวเขา

　จึงมีความขัดแย้งเรื่องสถานะอยู่บ้าง แต่เนื่องจากมีบุคลากรอาจารย์ที่มีประสิทธิภาพ จึงไม่ค่อยมีความขัดแย้งมากนัก

 

    “…ง่วงจังเลยน้า”

 

　เค้าหาวขณะสวมชุดนักเรียนสีขาวของโรงเรียน

　ชื่อของเขาคือ คานาตะ มีผมสีดำและดวงตาสีเข้มซึ่งหาได้ยากในโลกนี้ ใบหน้าที่ไม่โดดเด่นเป็นพิเศษ และร่างกายที่ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป

 

　ในโลกนี้ นามสกุลมีอยู่เฉพาะสำหรับชนชั้นสูง แต่ไม่มีสิ่งที่เรียกว่านามสกุลสำหรับคนธรรมดาสามัญ

　 อีกอย่างนึงก็คือ คานาตะ เป็นคนธรรมดาสามัญเพราะเขาไม่มีนามสกุล แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาจึงเข้าเรียนในสถาบันการศึกษาอันทรงเกียรติแห่งนี้

 

   “เราก็อยู่ที่นี่มาตั้งนาน ที่นี่ไม่เหมือนโลกเดิมของฉันเลยจริงๆเลยนะ ”

 

　เค้าพูดถึงชาติที่แล้วของเขา

　ใช่แล้ว เขาคือคนที่กลับชาติมาเกิดและได้เกิดใหม่ในโลกนี้อย่างกะทันหัน

　ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์ในโลกเก่าของเขา แต่มีเวทมนตร์อยู่ในโลกใหม่นี้ และเมื่อได้รู้ถึงเรื่องนั้นเค้าก็ตื่นเต้นอย่างมาก

 

　หลังจากได้สัมผัสประสบการณ์การกลับชาติมาเกิดในอีกโลกหนึ่งซึ่งเป็นพล็อตสุดนิยมจนถึงทุกวันนี้ เขามีพลังที่สามารถกล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยล่ะ

　นั่นคือ “พลังเวทย์มนตร์อันไร้ขีดจำกัด” ของเขา และเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถเข้าสู่สถาบันแห่งนี้ได้แม้ว่าเขาจะเป็นคนธรรมดาสามัญก็ตาม

 

　พลังเวทย์มนตร์ที่ไร้ขีดจำกัด ใช่แล้วเขาร่างกายของเขามีพลังเวทย์มนตร์ที่ไม่สิ้นสุด

 

　อันดับพลังเวทย์มนตร์ถูกกำหนดจากบนลงล่าง: SSS, SS, S, A และอื่นๆ จนถึง F ที่ต่ำที่สุด

　อย่างไรก็ตาม เขายังตระหนักว่าพลังเวทย์มนตร์อันไร้ขีดจำกัดนี้เป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ดังนั้นเขาจึงปรับพลังที่เค้าและใส่เข้าไปเมื่อวัดพลังเวทย์มนตร์ของเขา และผลลัพธ์ก็คือ S

 

“ไอ้สามัญชน ทำแกไม่ไสหัวไปสักทีละ?”

“ใช่แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับคนโทรมๆอย่างแกหรอก”

 

　เนื่องจากเขาเป็นคนธรรมดาสามัญ จึงเป็นเรื่องปกติที่นักเรียนชนชั้นสูงจะพูดแบบนี้กับเขา

　ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น ที่นี่มีบุคลากรอาจารย์ที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นจึงไม่ไปเลยเถิดไปกว่านี้ แต่…การเลือกปฏิบัติที่หยั่งรากลึกในระดับนี้เป็นเรื่องปกติ

 

“ก็ไปบอกอาจารย์เองสิ พูดกับฉันยังไงเหมือนฉันจะสนใจแหละ ”

“หนอยย…”

“อวดดีนังนะ!!”

 

　และเห็นได้ชัดว่าพวกนักศึกษาชนชั้นสูงเนี่ยมีจุดเดือดต่ำ

　ในแง่หนึ่ง ขุนนางก็เป็นตระกูลสายเลือดที่ถูกเลือก ดังนั้นฉันเดาว่าเขารู้สึกเหมือนความภาคภูมิใจของเขาถูกทำร้ายโดย คานาตะ ซึ่งเป็นเพียงสามัญชน

 

　ทั้งสองเข้าหาคานาตะโดยไม่พูดอะไรสักคำ

　คานาตะคิดว่านี่อาจจะต้องลำบากสักหน่อย แต่มีเสียงน่ารักดังขึ้นเพื่อหยุดยั้งพวกเขา

 

 “ทำอะไรอยู่น่ะ”

 “…”

 “ท่านมาเรีย…”

 

　สาวสวยก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างห้าวหาญ

　ผมสีทองของเธอแกว่งไกวและดวงตาสีฟ้าของเธอ ซึ่งบ่งบอกถึงเจตจำนงอันแข็งแกร่ง แทงทะลุกลุ่มนักเรียนชนชั้นสูง

　ใบหน้าของเธอสวยงามมาก และเรือนร่างที่โค้งมนของเธอก็เปล่งประกายไปด้วยเสน่ห์ทางเพศ

 

　เด็กหญิงคนนี้ชื่อมาเรีย อาตาลาซิส และเธอเป็นเจ้าหญิงคนที่สาม ซึ่งเป็นสมาชิกของราชวงศ์ที่ปกครองอาณาจักร

　นักเรียนชั้นสูงต่างหลงใหลในมาเรีย แต่พวกเขาก็ก้มลงไปทันทีด้วยความกลัวเมื่อจ้องมองที่สายตาอันแข็งแกร่งของเธอ

 

“ที่เค้าเข้าเรียนสถาบันนี้ได้ จะขุนนางหรือสามัญชนก็ไม่เห็นสำคัญ  สามัญชนคนอื่น ๆ เข้าร่วมที่นี่เพราะพวกเขามีคุณสมบัติ เลิกยัดเยียดความภูมิใจโง่ๆของพวกนายให้คนอื่นได้แล้ว”

“ครับ”

“……”

 

　มาเรียดุพวกเขาและนักเรียนชนชั้นสูงก็จากไปอย่างรวดเร็ว

　ด้วยวเหตุนี้ คานาตะซึ่งเป็นคนธรรมดาสามัญจึงมักได้รับการช่วยเหลือจากมาเรีย

　ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ เธออยู่ในฐานะที่จะเป็นผู้นำประชาชน

　ด้วยเหตุนี้ไม่ว่ายังไง เธอก็มองผู้คนทุกคนที่อาศัยอยู่ในประเทศนี้อย่างเท่าเทียมกัน

 

   “ขอบคุณครับ ท่านมาเรีย”

 

　คานาตะเคยพูดแบบนั้นกับนักศึกษาชนชั้นสูง แต่อย่างที่คาดไว้ เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งกลายเป็นคนในราชวงศ์ คานาตะก็เปลี่ยนวิธีพูดในทันที

　เนื่องจากความทรงจำจากชาติที่แล้ว การแลกเปลี่ยนในปัจจุบันจึงไม่ใช่การเล่นแบบเด็กๆ แต่ คานาตะ ยังคงระมัดระวังเพราะเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเขาเป็นศัตรูกับราชวงศ์

 

  “ไม่เป็นไรหรอก แต่เธอก็รู้ใช่ไหมว่า พูดแบบนั้นไปจะทำให้พวกเค้าโกรธน่ะ”

 

　ฉันก็รู้อยู่หรอก แต่มันน่ารำคาญน่ะสิ

 

“ทำไมคนต้องทะเลาะกันเพราะเรื่อง สถานะทางสังคมต่างกันด้วยละเนี่ย อยากให้พวกเค้าฟังท่านสตีมเมอร์กันบ้างนะ”

“เมื่อกี้พูดอะไรรึป่าวครับ?”

“ไม่มีอะไรหรอก งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ โอเคไหม?”

“เข้าใจแล้ว~”

 

　ด้วยเหตุนี้ คานาตะจึงแยกทางกับมาเรีย และคานาตะก็ตรงไปที่หอพักนักศึกษา

　นักเรียนคนอื่นๆ ส่วนใหญ่ต้องแชร์ห้องร่วมกัน แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่คานาตะจะมีระดับเวทย์มนตร์ S แม้ว่าจะเป็นคนธรรมดาสามัญก็ตาม

　เขาก็เลยได้ห้องมาคนเดียว…ไม่ใช่เพราะเค้ามันเป็นคนแปลกๆจนขนาดคนธรรมดายังไม่กล้าขออยู่ด้วยหรอกนะ

 

   “งั้นก็กลับไปทำสิ่งนั้นดีกว่า”

 

　เขาเข้าไปในห้อง ล็อคประตู และเปิดใช้งานเครื่องเทอร์มินัลบนโต๊ะของเขา

　มันเป็นอุปกรณ์ทำงานที่มอบให้กับนักเรียนทุกคน แต่เทอร์มินัลอันนี้เป็นอุปกรณ์ที่ คานะตะ ได้ปรับปรุงหลายอย่างด้วยตัวเอง

　มันเหมือนกับคอมพิวเตอร์ส่วนตัวในโลกเดิมของเขา และด้วยการใช้เทอร์มินัลนี้ เขาจึงสามารถเริ่มสิ่งที่เขาทำเพื่อหาเลี้ยงชีพได้

 

   “ตรงเวลาเปํะ เอาล่ะทุกคน! วันนี้เป็นยังไงบ้าง? เหล่าเด็กและผู้ใหญ่ที่มีงานมีการกันทั้งหลาย เหนื่อยกันรึป่าว”

 

　เมื่อฉันพูดผ่านไมโครโฟนที่วางอยู่ใกล้เครื่องชำระเงิน ตัวอักษรจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอเพื่อตอบสนองต่อคำพูดของเขา

　ใช่ เขากำลังทำสิ่งที่เรียกว่าการสตีมมิ่งยังไงล่ะ

 

　เดิมทีการสื่อสารโดยใช้เทอร์มินัลถูกสร้างขึ้นในโลกนี้ แต่เทคโนโลยีในการส่งคำพูดไปยังผู้คนที่จำนวนมากเช่นนี้ได้ไม่อาจเป็นไปได้

　แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังเวทย์มนตร์ มันเป็นไปได้ที่จะพยายามครั้งใหม่บนเครือข่ายของโลกนี้ ดังนั้น คานาตะ จึงใช้พลังเวทย์มนตร์อันไม่มีที่สิ้นสุดของเขาเพื่อสร้างเว็บไซต์     เผยแพร่ในโลกแห่งความเป็นจริง

 

　การสร้างเครือข่ายเดียวต้องใช้พลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาล และโดยปกติแล้วหากไม่มีไอเทมเวทย์มนตร์หรือความช่วยเหลืออื่นใด พลังเวทย์มนตร์จะหมดไปภายในไม่กี่         นาที

　อย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นต้องกังวลเพราะคำว่า ‘ไร้ขัดจำกัด’ ของคานาตะเองยังไงล่ะ!

 

“วันนี้ฉันเห็นเหตุการณ์ที่แย่มากๆมาด้วยล่ะ ขุนนางและสามัญชนะทะเลาะกันอีกแล้ว ดูเหมือนว่าความขัดแย้งที่เกิดจากความแตกต่างในสถานะทางสังคมจะยังไม่หายไป แต่ทุกคนไม่ควรทะเลาะกันแบบนี้เลยน้า ควรจะดีกันไว้จะดีกว่า ทำไมกัน?”

 

　นี่เป็นคำแถลงวัตถุประสงค์ของสิ่งที่ คานาตะ เคยประสบมาก่อนหน้านี้ และมีคำตอบมากมายสำหรับคำเหล่านั้น

　คานาตะยิ้มกับคำตอบมากมายที่เด้งขึ้นมา คิดว่าเขาคือคนที่โด่งดังเพราะคำพูดอันไม่มีที่สิ้นสุดที่ส่งถึงเขา

 

　ความบันเทิงจากการสตรีมซึ่งไม่มีในโลกนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในหมู่คนหนุ่มสาวที่เข้าถึงเทอร์มินัลได้

　ปัจจุบันนี้ความจริงก็คือแม้แต่บุคคลสำคัญในประเทศต่างๆ ตลอดจนบุคคลธรรมดา เช่น กษัตริย์และเจ้าหญิง ก็ยังตั้งตารอการสตีมมิ่งนี้อยู่เลย

 

　แม้ว่าเค้าจะใช้ชื่อคาตานะก็ได้ แต่ชื่อที่เขาใช้ในสตรีมคือสตีมเมอร์

　ก็ไม่ได้โม้น แต่ในว่า ชื่อ สตีมเมอร์ ในโลกอื่นนี้มีอิทธิพลอย่างมาก

 

  เนื่องจากพลังเวทย์มนตร์ของเขาไม่เคยหมดไปไม่ว่าเขาจะพูดนานแค่ไหน แต่ละประเทศก็อยากจะเป็นพันธมิตรกับเค้า ในเวลาเดียวกัน แม้ว่าบางคนต้องการจะหยุดการสตีมมิ่ง   พวกเขาก็ไม่สามารถทำได้เว้นแต่พวกเขาจะนำพลังเวทย์มนตร์มากกว่า คานาตะ ล่ะนะ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในโลกนี้ ไม่มีใครมีพลังเวทย์มนตร์มากไปกว่าคานาตะที่มีพลังเวทย์  มนตร์ไร้ขีดจำกัดอีกแล้วล่ะ

 

　ดังนั้นจึงไม่มีใครหยุดการสตีมมิ่งนี้ได้

 

(ไม่เคยคิดเลยว่าความคิดที่จะถ่ายทอดผลงานตัวเองในโลกนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้)

 

　ถึงกระนั้น คานาตะก็พอใจเพราะเขาสามารถเป็นสตรีมเมอร์ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเคยชื่นชอบในโลกเดิมของเค้า

 

  “ถ้าอย่างนั้นเรามาอ่านข้อความที่เราได้รับจากทุกคนในวันนี้กันดีกว่า”

 

　ปัจจุบันเขายังคงสตีมมิ่งเพื่อนำความบันเทิงมาสู่ผู้คน

 

　นี่เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้มีพลังไม่สิ้นสุด

　แต่ยังไงก็ตาม แม้ว่าเขาจะมีพลังเวทย์มนตร์แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาไม่เคยโอ้อวดมันเลย เขาไม่สนใจที่จะเป็นฮีโร่ เขาไม่สนใจที่จะเป็นนักรบ เขาแค่ทำในสิ่งที่เขาคิดว่าสนุก

 

　มีผู้คนมากมายที่หลงใหลในการสตีมมิ่งของเขาและชะตากรรมของพวกเขาเปลี่ยนไป บ้างก็ได้รับการช่วยเหลือจากเขา เขายังไม่รู้ว่าเขาจะกลายเป็นความหวังของคน               มากมาย

　เขายังไม่รู้ว่าผู้คนที่เรียกว่าผู้ศรัทธาของ สตีมเมอร์ จะปรากฏตัวในโลกของ อาลาตาเซีย

 

　ชีวิตของชายผู้ ต่อมากลายเป็นสตีมเมอร์ ในตำนาน ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

 

TL:มันว่างอะ เลยลองแปลนิยายดู