ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 35 ครูและผู้ปกครอง

 

—อาโอโนะคิทเช่น (มุมมองของทาคายานางิ)—

 

ผมมาถึงร้าน ‘อาโอโนะคิทเช่น’ พร้อมกับคุณครูใหญ่ ตอนแรกเราตั้งใจจะมาคุยกันตอนเที่ยง แต่คุณแม่ของอาโอโนะต้องการพูดคุยทันที เราจึงนัดเวลา 9.30 น. ก่อนร้านเปิด

 

เรื่องของอาโอโนะนั้น คุณครูมิซึอิเป็นคนดูแล และวันนี้การติวเสริมของเขาจะเริ่มต้นขึ้น ทางครูใหญ่และครูรองได้ช่วยประสานงานจนทำให้การขาดเรียนมีผลกระทบเพียงวันเดียว สำหรับวิชาพละและศิลปะ เรายังอยู่ในช่วงปรึกษาแนวทางในการชดเชย ไม่ว่าจะเป็นการติวเสริมในวันหยุดหรือการเขียนรายงาน

 

การสนทนาครั้งนี้ จะเป็นการพูดคุยระหว่างผู้ปกครองและครูโดยไม่มีอาโอโนะเข้าร่วม

 

“นี่คือบ้านของอาโอโนะสินะ” ครูใหญ่กล่าวพร้อมกับถือถุงกระดาษที่มีเอกสารที่เราเตรียมไว้เกี่ยวกับแนวทางต่อไป

 

“ครับ”

 

“ครูทาคายานางิ ผมจะรับผิดชอบในเรื่องนี้เอง นี่คือหน้าที่ของผมในฐานะผู้บริหารโรงเรียน คุณเพียงแค่บอกข้อเท็จจริงอย่างตรงไปตรงมา และคอยสนับสนุนครอบครัวของอาโอโนะ ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ คุณทำได้ดีอยู่แล้ว” ครูใหญ่ให้กำลังใจ

 

“ท่านชมเกินไปแล้วครับ ผมเองก็ประหม่าและหัวใจเต้นแรงไม่แพ้กันหรอกครับ” ผมบอกไปตามตรง ความจริงแล้วผมก็อยากจะหลีกหนีจากสถานการณ์นี้ถ้าเป็นไปได้

 

“รู้สึกแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติ ผมเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน แต่พวกเราเป็นครูที่มีผลกระทบใหญ่หลวงต่อนักเรียน จึงไม่อาจหนีจากหน้าที่นี้ได้”

 

“เข้าใจครับ”

 

“ผมเชื่อว่าผู้ปกครองจะเข้าใจคุณครูทาคายานางิแน่นอน มาเถอะ ไปกันเถอะ”

 

——————————

 

— มุมมองคุณแม่ของอาโอโนะ —

 

“ขอโทษสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยนะครับ” ครูใหญ่และครูประจำชั้นทาคายานางิเอ่ยขอโทษทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน จริงๆ แล้วฉันคิดว่าจะได้ยินคำขอโทษแบบขอไปทีซะอีก แต่การแสดงออกที่จริงใจของพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจ

 

พี่ชายของเขาที่รักเออิจิมากเกินไปจะทำให้ยากที่จะตัดสินใจอย่างมีเหตุผล ฉันจึงให้เขาช่วยเตรียมการต่างๆ ไว้

 

“เชิญนั่งค่ะ คุณครูได้ทราบถึงปัญหานี้เมื่อไรคะ?” ครูประจำชั้นที่รูปร่างผอมตอบ

 

“หลังจากเปิดเทอมช่วงห้องโฮมรูม เออิจิคุงดูเหมือนจะป่วยและไปที่ห้องพยาบาล ผมสังเกตเห็นรอยขีดเขียนที่โต๊ะของเขาจึงได้แจ้งให้ครูใหญ่และเริ่มพิจารณาการแก้ปัญหาทันที”

 

“รู้เร็วจริงๆ เออิจิบอกครูทันทีเลยหรือเปล่าคะ?”

 

“ไม่เลยครับ เออิจิคุงแอบออกจากห้องพยาบาลไป ผมจึงให้คุณครูประจำห้องพยาบาลติดต่อคุณแม่แทน”

 

“อย่างนี้นี่เอง”

 

“วันนั้นเราจึงขอให้คุณอิมาอิคุงช่วยบอกเออิจิให้กลับมา และในวันต่อมาเราก็ได้พูดคุยกับเขาอย่างละเอียด นี่คือรายงานที่สรุปไว้ครับ” ครูทาคายานางิยื่นรายงานให้ฉัน

 

รายงานกล่าวถึงว่าเออิจิถูกเกี่ยวข้องกับปัญหาทางความสัมพันธ์ ส่งผลให้มีข่าวลือแย่ๆ เกี่ยวกับเขา ชื่อในรายงานถูกปิดไว้ แต่ระบุว่ามีการตรวจสอบกับผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งเพื่อนสาวและคนที่เกี่ยวข้องกับข่าวลือ นอกจากนี้ ยังมีการช่วยเหลือด้านการเรียนและการติวเสริมที่เริ่มต้นวันนี้

 

“ประโยคสุดท้ายในรายงานนี้จริงหรือเปล่าคะ?” ฉันถาม รายงานกล่าวถึงการพิจารณาลงโทษนักเรียนที่เกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งนี้ รวมถึงการพิจารณาใช้มาตรการทางกฎหมาย เช่น การแจ้งตำรวจ โรงเรียนโดยทั่วไปมักไม่อยากให้ตำรวจเข้ามายุ่งเกี่ยว

 

ครูทาคายานางิตอบทันที

 

“จริงครับ โรงเรียนไม่อาจยอมรับการกระทำของนักเรียนที่ก่อเหตุเช่นนี้ได้ เรื่องการแจ้งความนั้นขึ้นอยู่กับคุณแม่กับเออิจิคุง แต่ในส่วนของการขีดเขียนบนโต๊ะ โรงเรียนได้รับความเสียหาย เราจึงได้แจ้งตำรวจไว้แล้ว”

 

“แต่ปกติโรงเรียนมักไม่อยากให้ตำรวจเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ใช่หรือคะ?”

 

ครูใหญ่ตอบคำถามแทน

 

“มีนักเรียนมัธยมปลาย 259 คนที่เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายเมื่อปีที่แล้ว ตัวเลขนี้รวมถึงผู้ที่เผชิญปัญหาด้านสุขภาพและปัญหาครอบครัว แน่นอนว่าการฆ่าตัวตายไม่ใช่แค่เรื่องการกลั่นแกล้งเท่านั้น แต่ก็มีเด็กจำนวนมากที่ชีวิตต้องเปลี่ยนไปเพราะปัญหานี้ ตัวเลขนี้เป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็ง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตัวของเอจิคุง และเราผู้ใหญ่ต้องลงมือเพื่ออนาคตของเขา”

 

ตัวเลขที่ครูใหญ่ยกมา ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มแทงเข้ากลางหลัง

 

“ในปัญหาที่อาจกระทบกับชีวิต การปกป้องผู้ถูกกระทำเป็นสิ่งสำคัญที่สุด สำหรับโรงเรียนชื่อเสียงนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย และสำหรับตัวนักเรียนผู้กระทำผิด พวกเขาจำเป็นต้องเรียนรู้รับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำไป เราควรให้โอกาสในการแก้ไขและเรียนรู้ เพราะนั่นก็คือการศึกษาเช่นกัน”

 

ครูใหญ่พูดต่อ พร้อมจ้องตาฉันอย่างจริงจัง

 

“เพื่อปกป้องเออิจิคุง เราขอความร่วมมือจากคุณแม่ด้วยนะครับ”