ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 220 อาบน้ำ

 

—มุมมองของอิจิโจ ไอ—

 

หลังจากเข้ามาในบ้านของรุ่นพี่ ทุกอย่างก็ดูวุ่นวายไปหมด

 

คุณแม่ของเขาแทบจะร้องไห้พลางพูดว่า “ไอจัง ไม่เป็นไรนะ หนาวใช่ไหม? เดี๋ยวแม่เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ เข้าไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวน้ำร้อนจะพร้อมแล้ว” พร้อมกับยื่นผ้าขนหนูมาถึงสิบผืนและชาร้อนอีกแก้ว

 

แค่ได้ดื่มชาร้อนก็รู้สึกอบอุ่นจนเกือบจะร้องไห้อีกครั้ง แต่เมื่อเห็นคุณแม่ทำหน้าตาวิตก ฉันก็พยายามฝืนยิ้มออกมา จนในที่สุดเธอก็ดูเบาใจลง

 

หลังจากนั้นฉันก็เข้าไปอาบน้ำ

 

เสื้อผ้าที่เปียกโชก คุณแม่รีบเอาไปส่งซักที่ร้านทันที

 

“นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันนะ…”

 

เมื่อลงไปแช่น้ำอุ่น หายใจลึก ๆ ก็รู้สึกอับอายขึ้นมา

 

ทำให้ทุกคนเป็นห่วงจนวุ่นวาย ทั้งยังปล่อยให้ตัวเองทำอะไรตามอารมณ์โดยไม่คิด

 

ฉันรีบสลัดความคิดด้านลบออกไป

 

ไม่ได้สิ… มีคนที่มอบความปรารถนาดีให้ฉันทั้งรุ่นพี่และคุณแม่ ฉันจะมานั่งดูถูกตัวเองไม่ได้ เพราะนั่นจะเหมือนกับการปฏิเสธความหวังดีของพวกเขาไปด้วย

 

ฉันล้างหน้าด้วยน้ำอุ่น ความร้อนจากน้ำทำให้รู้สึกปลอดภัยและสบายใจมากขึ้น

 

“ที่นี่สินะ…ที่เขามักจะอาบน้ำเป็นประจำ”

 

อาจเพราะเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย จึงคิดอะไรแปลก ๆ แบบนี้ หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

 

สบู่เหลวและแชมพูที่ฉันใช้เมื่อครู่นี้… หรือว่าเขาเองก็ใช้ของพวกนี้เหมือนกัน? ฉันลองดมกลิ่นตัวเองดูเล็กน้อย

 

“กลิ่นเดียวกันเลย”

 

แค่พูดออกมาก็หน้าแดงทันที

 

นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย! ฉันขยับขาในน้ำอย่างกระวนกระวาย แต่ก็ต้องหยุดเมื่อคิดได้ว่ากำลังยืมห้องน้ำคนอื่นอยู่ พอหยุดขยับ ความร้อนจากความเขินอายก็ไม่มีทางระบายออกไป ทำให้ตัวร้อนยิ่งกว่าเดิม

 

รีบล้างหน้าด้วยน้ำเย็นอีกรอบ

 

“ไอจัง?”

 

“ค-ค่ะ!”

 

จู่ ๆ เสียงคุณแม่ก็ดังมาจากห้องแต่งตัว ฉันตกใจจนเผลอเสียงดังเกินไป

 

“แม่วางเสื้อผ้าไว้ให้ตรงนี้นะ เลือกใส่ตามสบายเลย”

 

“ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ”

 

“ไม่ต้องเกรงใจนะ ไอจังเป็นเหมือนคนในครอบครัวแล้ว เวลาลำบากก็ต้องช่วยกันสิ”

 

“แต่ค่าซักรีด ฉันจะจ่ายคืนให้นะคะ”

 

“เด็กอย่างเธอไม่ต้องกังวลหรอก บางครั้งก็อ่อนแอบ้างก็ได้”

 

“แต่ฉันอ่อนแอบ่อยมากเลยค่ะ…”

 

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด แต่เธอกลับดูมีความสุขเล็กน้อยและตอบว่า

 

“งั้นไว้คราวหน้าเราไปช้อปปิ้งด้วยกันดีไหม? ไปแบบสาว ๆ สองคน”

 

คุณแม่พูดพร้อมรอยยิ้มและเดินออกไป

 

ฉันรีบออกจากอ่างน้ำก่อนจะรู้สึกร้อนเกินไป

 

เมื่อใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวจนแห้ง กลิ่นหอมของน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ลอยมาอีกครั้ง ทำให้หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง

 

แต่แล้ว…เมื่อฉันมองเสื้อผ้าที่คุณแม่เตรียมไว้ให้

 

“เอ๊ะ…”

 

ฉันพูดไม่ออก เพราะเสื้อที่วางไว้คือเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ชัดเจน และฉันจำได้ว่าเคยเห็นรุ่นพี่ใส่มาก่อน…

 

หัวใจกระตุกวูบจนตัวร้อนขึ้นมาในทันที แต่ก่อนจะได้ตั้งสติ เสียงเปิดประตูดังขึ้นจากข้างนอก