ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 183 วิธีของผู้ใหญ่

 

หลังจากตัดสินใจกับหัวหน้าชมรมเสร็จแล้ว ผมเดินตรงไปยังห้องเรียนที่มีคาบว่าง

 

คาบแรกของวันนี้คือวิชาประวัติศาสตร์โลก ซึ่งผู้สอนคืออาจารย์ทาคายานางิ

 

—————

 

ด้วยการช่วยเหลือจากอิจิโจซัง เรื่องของฮายาชิซังก็ได้รับการรายงานต่อทางโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมจึงเลือกช่วงเวลานี้เพื่อติดต่อกับหัวหน้าชมรม

 

“ถึงจะหวังเล็กๆ ว่าการเจรจาจะสำเร็จ แต่ก็คงเป็นความคิดที่ง่ายเกินไป”

ผมรู้ดีว่าโอกาสสำเร็จมีน้อย การคืนต้นฉบับกลับมาไม่ใช่แค่การแก้ปัญหา แต่เป็นสัญลักษณ์เชิงเปรียบเทียบ

มันหมายถึงการที่เธอจะยอมรับความผิดและหยุดพฤติกรรมทำร้ายผู้อื่นด้วยความดื้อดึง

ผมหวังว่าอดีตเพื่อนร่วมชมรมที่เคยอยู่ด้วยกัน 2 ปี จะไม่กลายเป็น “อสูร” ที่ไร้ความรู้สึกแบบนี้

แต่สุดท้ายก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้

 

อดีตเพื่อนร่วมชมรมกลายเป็นสิ่งที่ไร้มนุษยธรรมไปแล้ว

พวกเขาไม่สามารถสัมผัสถึงความเจ็บปวดของผู้อื่นได้อีก

หรือบางทีอาจเป็นความจริงที่พวกเขาเก็บซ่อนเอาไว้มาโดยตลอด

สิ่งเดียวที่ชัดเจนคือ หากปล่อยไว้แบบนี้ เหยื่อก็จะมีแต่เพิ่มขึ้น

 

ย้อนกลับไปในวันเปิดเทอมฤดูร้อน ตอนที่ผมตกอยู่ในความสิ้นหวัง

ผมควรพูดบางสิ่งที่จำเป็น และควรขอคำปรึกษาจากผู้ที่เหมาะสม

 

ครั้งนี้ผมจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำ

 

—————

 

“อ้าว อาโอโนะ อรุณสวัสดิ์”

ครูทาคายานางิทักทายผมด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ตามปกติ

สายตาของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความเมตตา

 

“สวัสดีครับ ครูทาคายานางิ”

 

“เอาล่ะ ตามปกติ เรามาเริ่มกันเถอะ”

 

“อ่า… ครูครับ!”

 

“หืม? มีอะไรเหรอ?”

ผมมองเข้าไปในสายตาของเขา และบอกในสิ่งที่ควรพูดในวันนั้น เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเชื่อใจในตัวเขา

 

“ขอโทษครับที่พูดก่อนเริ่มเรียน แต่ผมมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาครับ”

 

อาจารย์ทากายานางิมองมาที่ผมเหมือนกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง ก่อนจะพยักหน้า

 

“พูดมาเถอะ อาจจะเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่าคาบเรียนก็ได้”

 

ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้น และเริ่มเล่าให้เขาฟัง

 

“คุณครูทากายานางิ ช่วยผมด้วยครับ ผมโดนกลั่นแกล้งจากสมาชิกชมรมวรรณกรรม และตอนนี้พวกเขากำลังเล็งไปที่รุ่นน้องแทนครับ”

 

ผมรู้ดีว่าเขาอาจจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ในตอนนั้นผมเป็นฝ่ายเงียบ และไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือจริงจัง

แต่ครั้งนี้แตกต่าง ผมเลือกที่จะเชื่อใจผู้ใหญ่และขอความช่วยเหลืออย่างเปิดเผย

 

“อาโอโนะ มันเป็นหน้าที่ของครูที่จะปกป้องนักเรียนอยู่แล้ว ขอบคุณที่มาขอความช่วยเหลือ บอกฉันมาเถอะ เรื่องนี้ต้องยากมากสำหรับเธอ ฉันจะจัดการเอง”

 

น้ำเสียงหนักแน่นของเขาทำให้ผมมั่นใจว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

ผมเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง ทั้งเรื่องการกลั่นแกล้งที่เกี่ยวข้องกับต้นฉบับของผม

และความเชื่อว่าคำให้การของสมาชิกชมรมมีจุดที่ไม่น่าเชื่อถือ

 

“เข้าใจแล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้อย่างเร่งด่วนที่สุด โรงเรียนจะดำเนินการเพื่อกดดันพวกเขาให้ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ในระหว่างนี้ อาโอโนะ เธอช่วยอยู่ข้างๆ ฮายาชิเหมือนที่อิจิโจหรือคนอื่นๆ อยู่เคียงข้างเธอ ในเวลาที่หัวใจอ่อนแอ การรู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวสามารถช่วยให้ผ่านไปได้ ทางโรงเรียนก็จะให้การสนับสนุนและช่วยเหลือฮายาชิอย่างเต็มที่ ฉันได้แจ้งให้ครูประจำชั้นปีหนึ่งรับรู้เรื่องนี้แล้ว”

 

คุณครูตอบด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม

 

—————

 

—มุมมองของอาจารย์ทาคายานางิ—

 

อีกไม่นาน ชมรมวรรณกรรมจะถึงจุดแตกหัก

ด้วยคำให้การของอาโอโนะ พวกเขาจะถูกกดดันจนมีแนวโน้มที่จะเกิดการแยกตัว

การซ่อนหรือทำลายต้นฉบับของอาโอโนะนั้นไม่ว่าจะมองมุมไหนก็เข้าข่ายลักทรัพย์หรือทำลายทรัพย์สิน

 

นอกจากนี้ การข่มขู่ฮายาชิผ่านบัญชีโซเชียลปลอมก็สามารถสืบหาได้

หากสามารถยืนยันตัวตนได้ พฤติกรรมนี้จะถูกจัดเป็นอาชญากรรมเต็มตัว

 

แต่แน่นอนว่า ทาจิบานะจะพยายามต่อสู้และหลบเลี่ยงความผิดจนถึงที่สุด

 

—————

 

“สิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้ คือหลักฐานที่ทำให้ทาจิบานะหนีความผิดไม่ได้”

อาจารย์คิดทบทวนถึงกลยุทธ์ที่จะใช้ในการจัดการกับทาจิบานะอย่างเด็ดขาด

 

TLN:// เพิ่มแท็ก “จิตวิทยา”