ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 179 สภาพน่าเวทนาของครอบครัวไอดะ

 

―มุมมองของไอดะ―

 

การลุกฮือของสังคมออนไลน์มันรุนแรงเกินคาด ท่ามกลางกระแสประณามเรื่องการกลั่นแกล้งและคำพูดหยาบคายของคอนโดะที่เป็นถึงสมาชิกสภาเมือง การที่แม่ฉันโพสต์ข้อความเพิ่มลงไปในโซเชียลก็เหมือนเติมเชื้อเพลิงลงกองไฟ เธอเอาแต่โวยวายว่า “ฉันลบโพสต์ไปแล้ว ทำไมยังเป็นแบบนี้!”

 

แต่มันก็สายไปแล้ว ข้อมูลจากบัญชีของแม่ฉันถูกเปิดเผยออกมา ไม่เพียงแต่ยืนยันว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้ง ยังเผยอีกว่าฉันเป็นหนึ่งในหัวโจก

 

สิ่งนี้ทำให้กระแสในโลกออนไลน์ลุกลามออกไปอย่างควบคุมไม่ได้

 

—————

 

‘ข่าวร้าย: ลูกชายของสมาชิก PTA ผู้ที่เคยบุกเข้าไปในโรงเรียน กลับกลายเป็นหัวโจกของการกลั่นแกล้ง’

‘หัวข้อวันนี้: คนที่ควรเงียบกลับโพสต์ลูกชายตัวเองถูกลงโทษเพราะกลั่นแกล้ง จนกลายเป็นกระแสดัง’

‘สมาชิก PTA ผู้ปกป้องลูกชายตัวเองถูกแฉเต็มรูปแบบ สามีและชื่อลูกก็ถูกขุดคุ้ยอย่างละเอียด’

 

—————

 

นี่คือสิ่งที่อาโอโนะ เออิจิคุงต้องเผชิญใช่ไหมนะ…

 

ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นศัตรู เหมือนพวกเขากำลังหัวเราะเยาะฉัน…

 

แม่ฉันเองก็เริ่มระแวงคนรอบตัวเหมือนกับฉัน เราปิดม่านทุกบาน นั่งตัวสั่นอยู่ในห้องมืด เสียงแจ้งเตือนจากสมาร์ตโฟนเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เราตัวแข็งด้วยความกลัว จนต้องปิดโทรศัพท์ทั้งหมด

 

แม้จะตัดขาดการติดต่อจากโลกภายนอก แต่ความกลัวถูกจับตามองยังคงหลอกหลอน เราถึงขั้นตัดสัญญาณอินเทอร์เน็ตในบ้าน

 

เราเก็บตัวอยู่แบบนี้โดยไม่มีการติดต่อกับใครเลย อาหารที่กินก็มีแค่ข้าวกล่องจากร้านสะดวกซื้อที่พ่อซื้อกลับมาจากที่ทำงาน วันละมื้อหรือน้อยกว่านั้น ร่างกายของเราผอมแห้งลงเรื่อยๆ

 

“เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้บริษัทได้รับคำร้องเรียน พวกเขาเลยขอให้ฉันหยุดงานจนกว่ากระแสจะสงบ”

 

พ่อพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาเลย

 

สิ่งที่ฉันเคยมีเหมือนพังทลายลงต่อหน้าต่อตา เมื่อฉันทนไม่ไหวและพยายามจะขึ้นไปหลบในห้องตัวเองชั้นสอง ฉันได้ยินพ่อพูดเสียงเบาราวกับไม่อยากให้ฉันได้ยิน

 

“แบบนี้อนาคตคงจบหมดทั้งเรียนต่อและทำงาน…”

 

คำพูดนั้นเหมือนมีดที่แทงเข้าหัวใจ ฉันวิ่งขึ้นบันไดไปพร้อมความรู้สึกเหมือนอนาคตของตัวเองถูกพรากไป

 

—————

 

ตรงบันได ฉันสวนทางกับแม่

 

ความโกรธในใจพุ่งพล่าน

 

หากแม่ไม่ทำอะไรเกินตัวแบบนั้น ถึงฉันจะถูกไล่ออก แต่อนาคตฉันคงไม่พังแบบนี้ ทุกอย่างเป็นเพราะการกระทำของแม่

 

“ทำไมถึงทำเรื่องเกินตัวแบบนั้น! เป็นแค่สมาชิก PTA จะทำอะไรได้กัน! อย่ามโนไปเองสิ ไอแก่!”

 

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แม่ฉันทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมน้ำตาคลอ

 

นี่คือจุดเริ่มต้นของนรกที่ดูเหมือนจะไม่มีวันจบสิ้น

 

——————————

 

―มุมมองของอิเคโนเบะ เอริ―

 

“ยังอีกเหรอ?”

 

ฉันนั่งรอในห้องของตัวเอง รอคอยให้ทุกอย่างจบลง ความตั้งใจของฉันคือทำลายทาจิบานะให้พังทลายทางจิตใจ เธอคงกำลังคิดหาวิธีหนีเอาตัวรอดอยู่

 

จะให้สมาชิกชมรมฟุตบอลมาทำร้ายฉัน?

หรือจะยุสมาชิกชมรมวรรณกรรมให้ทำอะไรบางอย่าง?

หรือไม่ก็โยนความผิดที่เธอถนัดมาให้ฉันอีกครั้ง เพื่อทำลายความน่าเชื่อถือของคำให้การ

 

แต่เธอมีทางเลือกแค่สามทางนี้เท่านั้น… และไม่ว่าเธอจะเลือกแบบไหน เธอก็ต้องพังไปพร้อมกับฉันอยู่ดี ฉันรอไม่ไหวแล้ว บางทีฉันอาจไม่ได้เห็นจุดจบของเธอ แต่ก็ไม่เป็นไร

 

ฉันอยากเห็นเธอจมดิ่งลงไปในความสิ้นหวัง ตอนที่เธอคิดว่าทุกอย่างราบรื่นแล้ว

 

ฉันพร้อมจะจบทุกอย่างตรงนี้ เพราะฉันไม่มีอะไรให้สูญเสียอีกแล้ว ฉันยอมพาเธอลงนรกไปพร้อมกัน ถึงแม้ในใจลึกๆ ฉันอยากให้เป็นคอนโดะแทน แต่ถ้าเป็นเธอ ฉันก็ยอมรับได้

 

รีบลงมาสู่ที่เดียวกับฉันเถอะ เธอเองก็จะกลายเป็นแบบฉันในไม่ช้านี้ ถ้าเธอยังคิดว่าตัวเองอยู่ในที่ปลอดภัยอยู่ล่ะก็…

 

เธอคิดผิดแล้ว เพราะที่นั่นมันคือสนามรบ…