ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 171 รุ่นพี่รุ่นน้องชมรมวรรณกรรม
—มุมมองของเออิจิ—
คุณครูติดต่อฉันให้เข้าไปพบในห้องพักครู พอเสร็จธุระ ฉันก็รีบตรงไปที่ประตูโรงเรียน เพราะวันนี้เราสัญญากันไว้ว่าจะกลับบ้านพร้อมกันสามคน
“รุ่นพี่มาสายนะคะ โทษฐานที่ทำให้พวกเรารอนาน ต้องเลี้ยงขนมหวานที่คาเฟ่เป็นการไถ่โทษค่ะ!”
อิจิโจซังพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม เธอตั้งใจทำให้บรรยากาศผ่อนคลายตามนิสัยของเธอเอง คงเพื่อช่วยไม่ให้ฮายาชิซังเกร็งจนเกินไป การเผชิญหน้าฉันคงยังทำให้เธอลำบากใจไม่น้อย
“ขอโทษจริงๆ พอดีอาจารย์เรียกตัวด่วน แต่เอาเถอะ ถือว่าผมผิดเอง จะให้เลี้ยงเค้กชุดนึงก็ยอม…”
“พูดแล้วนะคะ งั้นสั่งทาร์ตผลไม้เมนูพิเศษเลยดีไหม ฮายาชิซัง?”
“เดี๋ยวสิ นั่นมันเมนูแพงที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ!”
“เอาน่า รุ่นพี่ไม่ถึงกับลำบากขนาดนั้นหรอกค่ะ”
ทั้งที่เราเพิ่งเริ่มสนิทกันไม่นาน แต่บทสนทนานี้กลับให้ความรู้สึกเหมือนเรารู้จักกันมานานแล้ว
ฉันเหลือบมองฮายาชิซัง เธอยังคงมีท่าทีเกร็งๆ แต่ก็แอบยิ้มกับบทสนทนาของเรา โชคดีที่เธอเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง
“ฮายาชิซัง ไปกันเถอะ รุ่นพี่จะเลี้ยงเค้กเอง”
“เอ๋! ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันไม่ได้รอนานขนาดนั้น…”
เธอทำท่าลุกลี้ลุกลน แต่ในจังหวะนั้น อิจิโจซังก็หัวเราะขัดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฮายาชิซัง รุ่นพี่เขาอยากโชว์เท่ต่อหน้ารุ่นน้องสาวๆ จะได้ดูดีน่ะ รับไว้เถอะค่ะ”
ระหว่างที่เดินไปคาเฟ่ อิจิโจซังส่งข้อความมาขอโทษฉันที่ดันแกล้งให้เรื่องเลยเถิด เธอบอกว่าจะช่วยออกเงินครึ่งนึงทีหลัง เธอคงตั้งใจสร้างบรรยากาศให้สนุกขึ้น
“ขอบคุณมากค่ะ” ฮายาชิซังพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ
——————————
ที่คาเฟ่ เรานั่งทานเค้กชุดกันพร้อมคุยเล่นเฮฮา ฉันพยายามหลีกเลี่ยงไม่พูดถึงปัญหาการกลั่นแกล้งในชมรม เพื่อให้ฮายาชิซังรู้สึกผ่อนคลายที่สุด
“รุ่นพี่วันนี้กลับกับสาวสองคน คนในโรงเรียนมองตามกันตาไม่กะพริบเลยนะคะ”
อิจิโจซังพูดแซว ฉันเลยแกล้งตอบกลับ
“ก็จริง ถ้าพวกแฟนคลับของเธอรวมถึงฮายาชิซังเข้ามาเล่นงานพร้อมกัน ผมคงไม่รอดแน่”
“ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ!” ฮายาชิซังรีบแก้ตัว หน้าของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ
ระหว่างนั้น อิจิโจซังได้รับโทรศัพท์จากทางบ้าน เธอจึงออกไปข้างนอก เหลือเพียงฉันกับฮายาชิซัง
“รุ่นพี่…” ฮายาชิซังพูดขึ้น เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย สายตาจ้องมาที่ฉันโดยตรง
“มีอะไรเหรอ?”
“ฉัน…ขอโทษค่ะ”
“ขอโทษ? ทำไมต้องขอโทษ?”
“ฉันเพิ่งเข้าใจค่ะว่าการต้องเจอกับสิ่งที่รุ่นพี่เจอ มันน่ากลัวขนาดไหน ฉันเสียใจที่ไม่ได้อยู่ข้างรุ่นพี่ในตอนนั้น ทั้งที่ฉันควรจะช่วย…แต่ฉันกลับเลือกที่จะอยู่เงียบๆ เพราะความกลัว ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ฉันจึงนึกถึงตัวเองในอดีต และเข้าใจสิ่งที่เธอรู้สึก
“ฮายาชิซัง…”
“ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับความเมตตาแบบนี้จากรุ่นพี่เลย ทั้งที่ควรปกป้องรุ่นพี่ ฉันกลับทำไม่ได้…แต่ทั้งรุ่นพี่และอิจิโจซังกลับใจดีกับฉันมาก มันทำให้ฉันรู้สึกผิด”
ฮายาชิซังคงต้องแบกรับความรู้สึกผิดนี้มานาน เธอไม่ได้เป็นคนกลั่นแกล้งฉัน แต่การเลือกที่จะไม่ทำอะไรในตอนนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกผิดในใจ
“ไม่เป็นไรหรอก ฮายาชิซัง” ฉันพูดพร้อมยิ้ม “ฉันดีใจที่เธอไม่ได้เข้าร่วมกับพวกเขา เธอทำดีที่สุดแล้วนะ แค่การที่เธอไม่ยอมกลั่นแกล้งใคร มันก็แสดงถึงความกล้าหาญมากพอแล้ว”
“จริงเหรอคะ?”
“แน่นอน ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะเป็นฝ่ายอยู่ข้างเธอเอง ถ้ามีอะไรอย่าลังเลที่จะปรึกษาฉันนะ พรุ่งนี้ฉันจะแนะนำเพื่อนสนิทให้เธอรู้จักด้วย พวกเขาไว้ใจได้เหมือนกัน”
น้ำตาของเธอเริ่มไหลอาบแก้ม ฉันมองเห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความโล่งใจ ฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำในสิ่งที่คนอื่นเคยทำเพื่อฉันเมื่อก่อน นั่นคือการเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังต้องการที่สุด
“ฮายาชิซัง เธอไม่ได้อยู่คนเดียวนะ”
YOU MAY ALSO LIKE
