ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 170 เอ็นโดะและคุณพ่อโดโมโตะ
—มุมมองของเอ็นโดะ—
ข้อความจากอาโอโนะส่งมาถึงฉัน
ดูเหมือนว่า รุ่นน้องในชมรมจะตกอยู่ในปัญหาการกลั่นแกล้งอีกแล้ว เรื่องแบบนี้มันไม่เคยให้ความรู้สึกดีเลย ทั้งที่พวกเราพยายามกำจัดปัญหาจากชมรมฟุตบอลไปแล้ว กลับกลายเป็นว่าชมรมวรรณกรรมยังมีปัญหาค้างคาอยู่อีก
มันสะท้อนถึงความมืดดำในจิตใจมนุษย์ได้ชัดเจนจริงๆ
“แน่นอน ฉันจะช่วย ถ้าเป็นไปได้ พรุ่งนี้ตอนพักกลางวันพาเธอมาแนะนำตัวหน่อยสิ จะได้นั่งกินข้าวกลางวันด้วยกัน คิดว่ายังไง?”
อิมาอิเองก็เห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ พวกเราจึงนัดแนะกันไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ ตอนนั้นฉันแอบคิดเล่นๆ ว่า อาจได้ลองชิมข้าวแกงกะหรี่ของโรงอาหารที่เขาลือกันว่าอร่อยก็ได้
ขณะที่กำลังคิดเรื่องนี้อยู่ รถตำรวจคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้า ทำให้ฉันต้องระวังตัวในทันที
แต่มีตำรวจอยู่คนหนึ่งที่ฉันพอจะเดาได้ว่าเป็นใคร
ไม่ผิดแน่ เขาเป็นคนเดียวกันกับที่ฉันคิด
เจ้าหน้าที่ตำรวจวัยกลางคนผู้คุ้นเคยลงจากรถอย่างช้าๆ
“คาซึกิคุงใช่ไหม ไม่เจอกันนานเลยนะ”
เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนเดิม ทั้งที่ไม่ได้พบกันมาหลายปี แต่กลับทำให้รู้สึกเหมือนเราเพิ่งทักทายกันทุกเช้า และชุดตำรวจของเขาก็สร้างความอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
“คุณลุงโดโมโตะ สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
เขาคือคุณพ่อของยูมิ ฉันรู้จักเขามาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นลุงที่ใจดีเสมอ
แต่ตอนนี้ ความสัมพันธ์ของฉันกับยูมิอยู่ในช่วงกึ่งกลางระหว่างเพื่อนกับคนรัก ซึ่งทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
“ฉันได้ยินเรื่องของเธอมาจากยูมิ มันลำบากมากเลยสินะ ขอบคุณที่ยังคงเป็นเพื่อนกับยูมิ ฉันดีใจมากเลย ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับโรงพัก และงานก็เพิ่งจะเสร็จ ถ้ายังไง…มากินข้าวเย็นด้วยกันหน่อยไหม ฉันจะบอกพ่อแม่เธอเอง”
เมื่อเขาพูดแบบนั้น ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ บ้านฉันวันนี้ก็ไม่มีใครอยู่ พ่อแม่ต้องทำงานดึก ฉันกะว่าจะซื้อกับข้าวสำเร็จรูปจากซูเปอร์มาร์เก็ตกินอยู่แล้ว
“ได้ครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวน”
“แน่นอน วันนี้ภรรยาฉันต้องไปประชุมสมาคมสตรี ฉันเลยกะว่าจะพายูมิไปกินข้าวนอกบ้านอยู่แล้ว ถ้าเธอมาก็คงทำให้ยูมิยิ่งดีใจ”
ว่าแล้วเขาก็ยื่นโน้ตที่เขียนชื่อร้านยากินิกุที่อยู่ใกล้ๆ มาให้
ฉันจำได้ว่า คุณลุงเป็นตำรวจที่เข้มแข็งและรักการออกกำลังกายมาก เขาชอบพาฉันไปกินยากินิกุตั้งแต่เด็ก มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาอยากจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งนี้ด้วยความจริงใจ
—————
เมื่อฉันมาถึงหน้าร้านยากินิกุ กลิ่นหอมของควันลอยออกมาชวนให้น้ำลายสอ
ไม่นานนัก คุณลุงที่เพิ่งเลิกงานก็มาถึง แต่ฉันไม่เห็นยูมิอยู่ด้วย
“รอนานไหม ยูมิยังอยู่ที่โรงเรียน คงมาช้าสัก 15 นาที พวกเราก่อนเข้าไปรอกันดีกว่า ฉันอยากดื่มเบียร์เย็นๆ สักแก้ว”
เขาพูดพร้อมพาฉันเข้าไปในร้านโดยไม่รอคำตอบ
ในร้านนั้น เขาสั่งเบียร์ กิมจิ ถั่วแระ กะหล่ำปลีโรยเกลือ และโค้กมาให้ฉัน
“เดี๋ยวเธอจะโดนยูมิดุถ้ากินเนื้อเยอะ งั้นเรามาเริ่มด้วยผักก่อน”
เบียร์และโค้กมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว
“ชนแก้ว!”
ฉันรู้สึกตามไม่ทันกับสถานการณ์ที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว แก้วเบียร์และโค้กชนกันจนเกิดเสียงดังกังวาน ในวันที่อากาศร้อน เครื่องดื่มเย็นๆ นี่มันอร่อยสุดๆ
“อร่อยจริงๆ นะ โดยเฉพาะการได้ดื่มกับอิซึกิคุง มันดีที่สุดเลย ฉันขอพูดตรงๆ ว่าการได้ดื่มกับแฟนของลูกสาวนี่เป็นความฝันเล็กๆ ของฉันเลยล่ะ”
คำพูดนั้นทำเอาฉันเกือบพ่นโค้กออกมา
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มแสนสุขของเขา ฉันก็รู้ว่าถูกแกล้งเข้าให้แล้ว
“ล้อเล่นน่ะ เธอยังเป็นแค่เพื่อนอยู่ใช่ไหม?”
เขาเน้นคำว่า “ยัง” อย่างเจตนา(TLN:ไอคู่นี้ก็’ยัง’เหมือนกันแฮะ….)
“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมกำลังคิดหนักอยู่เลยว่า ผมดีพอสำหรับเธอรึเปล่า”
เขาพยักหน้ารับฟังและจิบเบียร์อีกอึกใหญ่
“เธอไม่ใช่แค่ดีพอ แต่เธอเก่งมากต่างหาก”
เมื่อเห็นฉันยังคงแสดงความกังวลออกมา เขาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง
“ขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนี้ แต่อยากให้เธอฟัง ฉันรู้ว่าเธอเคยเจอเรื่องแย่ๆ ตอนมัธยมต้น ความจริงแล้วมันควรเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ที่จะปกป้องเธอ แต่เรากลับทำไม่ได้ ฉันรู้สึกเสียใจและละอายใจเสมอ”
“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ…”
“ไม่ เด็กที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้คือความรับผิดชอบของผู้ใหญ่ทุกคน แต่สิ่งที่เธอทำได้มันน่าทึ่ง เธอผ่านมาได้ ทั้งที่หลายคนคงล้มไปแล้ว เธอเอาชนะการสอบเข้าโรงเรียนระดับสูงได้แม้จะต้องเสียเวลาไปหนึ่งปี”
เขาหยุดพูดเพื่อมองฉันอย่างภูมิใจ
“ฉันเคารพเธอในฐานะมนุษย์คนหนึ่งนะ คาซึกิคุง”
คำพูดของเขาทำให้ฉันน้ำตาแทบไหล
แต่เขาก็รีบเปลี่ยนบรรยากาศ
“พอแล้ว! สั่งเนื้อกันเถอะ ฉันอยากกินคาลบิแล้ว!”
ฉันได้แต่หัวเราะพลางคิดในใจว่า ยูมิคงมาถึงแล้วและเตรียมดุคุณลุงแน่ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
