ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 169 เออิจิและสมาชิกชมรม A
ฉันรีบติดต่อซาโตชิและเอ็นโดะเพื่อขอความช่วยเหลือ
“สองคนนั้นจะต้องช่วยเราแน่ พวกเขาเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้ที่สุดในโรงเรียนนี้”
ฉันปลอบใจตัวเองแบบนั้น และส่งข้อความหาฮายาชิซังด้วย
หลังจากนั้นถึงเพิ่งรู้ว่า เธอเป็นคนเดียวที่ไม่เคยบล็อกฉัน เธอไม่เคยเข้าร่วมการกลั่นแกล้งฉันเลย
สำหรับคนที่เคยถูกกลั่นแกล้งอย่างฉัน ฉันรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แค่ไหน การตัดสินใจไม่เข้าร่วมการกลั่นแกล้งนั้นยากลำบากแค่ไหน และมันอาจส่งผลกระทบต่อชีวิตในโรงเรียนของเธอมากเพียงใด
แม้เธอแสดงความจริงใจให้ฉันเห็น แต่ฉันก็รู้ว่าเธอต้องทุกข์ทรมานมานาน คนซื่อตรงและจริงใจอย่างฮายาชิซังไม่ควรต้องทนทุกข์แบบนี้ มันเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้
เมื่อหมดเวลาเรียน ฉันรีบมุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบที่ตกลงกับอิจิโจซังและฮายาชิซัง
ระหว่างทาง ฉันบังเอิญเจอกับนักเรียนหญิงคนหนึ่ง
เธอสังเกตเห็นฉันก่อน
“อาโอโนะ เออิจิ…”
มัตสึดะ มิสึกิ เพื่อนร่วมชั้นในชมรมวรรณกรรม และสนิทกับทาจิบานะหัวหน้าชมรมมาก เธอคือหนึ่งในคนที่เคยดูหมิ่นฉันต่อหน้าครูพยาบาลพร้อมกับหัวหน้าชมรม
“มัตสึดะซัง”
แม้จะไม่อยากเจอกัน แต่ฉันกลับคิดว่าการเจอเธอครั้งนี้อาจเป็นโอกาสดี
“มีอะไรเหรอ อยากจะพูดอะไรกับฉันรึไง”
เธอดูระแวง คงคิดว่าฉันจะมาเอาคืนที่เคยถูกกลั่นแกล้ง
“อืม มีสิ…มีหลายเรื่องเลยที่อยากพูด”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ
ตอนอยู่ชมรม ฉันเคยคิดว่าเราสนิทกัน เรามักคุยกันเรื่องนักเขียนที่ชอบ และแลกเปลี่ยนหนังสือที่เราแนะนำ ฉันเคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่ง
แต่เพราะแรงกดดันรอบตัว เธอเลือกที่จะกลั่นแกล้งฉัน หรือบางทีอาจเป็นเพราะคำสั่งของหัวหน้าชมรม
แต่ถ้าครั้งนี้เธอทำร้ายฮายาชิซังเพื่อปกป้องตัวเอง มันคืออีกเรื่องหนึ่ง ฉันจะไม่อภัยให้เธอ ดังนั้น ฉันจึงต้องพูดให้ชัดเจน เพราะนั่นคือสิ่งที่อดีตเพื่อนอย่างฉันควรทำ
“ขอบคุณนะสำหรับช่วงเวลาที่เราอยู่ชมรมด้วยกัน ฉันซาบซึ้งจริงๆ แต่หลังจากนี้ อย่าเข้ามายุ่งในพื้นที่ของพวกเราอีก ถ้าเธอหรือใครก็ตามพยายามทำร้ายคนสำคัญหรือเพื่อนของฉัน ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เด็ดขาด ฝากไปบอกหัวหน้าชมรมด้วย”
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันปลดปล่อยความโกรธออกมาแบบนี้
ตอนที่ฉันตกเป็นเหยื่อ ฉันมีแต่ความสิ้นหวังจนไม่สามารถตอบโต้ใครได้
“นายพูดเรื่องอะไร ฮายาชิซังเหรอ?”
ดูเหมือนเธอจะหลุดปากพูดออกมาเพราะความกดดัน
“ฮายาชิซังเกี่ยวอะไรด้วย?”
ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอดูเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าพลาด
ฉันไม่ได้พูดถึงฮายาชิซังเลย แต่เธอกลับเอ่ยชื่อออกมา
ทั้งที่ถ้าเป็นเรื่องปกติ เธอควรพูดถึงอิจิโจซัง หรือซาโตชิกับเอ็นโดะที่สนิทกับฉันมากกว่า
ทำไมถึงพูดถึงฮายาชิซังโดยตรง?
นั่นหมายความว่า เธออาจเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังข้อความแกล้งนิรนาม หรือเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฉันไม่ได้เกี่ยวข้อง”
เธอพูดแล้วรีบวิ่งหนีไป
“อย่าหนีสิ! ตอนนี้เธอหนีไม่ได้แล้ว”
ฉันมองดูเธอที่ฉันเคยคิดว่าเป็นเพื่อนสนิท กลับเผยธาตุแท้ออกมา ฉันได้แต่ถอนหายใจ
ฉันตัดสินใจโทรหาคุณครูทาคายานางิทันที เพื่อแจ้งข้อมูลนี้
YOU MAY ALSO LIKE
