ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 167 ความมุ่งมั่นของผู้อำนวยการ
ผู้อำนวยการโรงเรียนเชิญฉันให้นั่งลงตรงที่ว่างในห้องทำงาน
ปกติแล้ว หากนักเรียนโดดเรียนมา ก็อาจจะถูกตำหนิหรือเตือนบ้าง แต่ครั้งนี้ไม่เป็นเช่นนั้น
“ท่านไม่โกรธหรือคะ?”
ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“การที่เธอโดดเรียนมาเพื่อขอคำปรึกษา แสดงว่าเรื่องนี้ต้องสำคัญมาก ปกติฉันควรจะต้องตักเตือนเธอสักหน่อย แต่ในฐานะนักเรียนที่ฉันรู้ว่าเธอมีความรับผิดชอบสูง ฉันเข้าใจว่าเรื่องนี้คงเป็นเรื่องร้ายแรง”
“ขอบคุณค่ะ เรื่องที่ฉันอยากปรึกษาคือกรณีปัญหาการกลั่นแกล้งที่เกี่ยวข้องกับชมรมฟุตบอลค่ะ…”
ฉันเปิดเรื่องขึ้นมา ผู้อำนวยการพยักหน้าอย่างรับฟัง
“อืม ฉันได้ฟังเรื่องนี้มาจากคุณมินามิแล้ว รวมถึงเรื่องของอาโอโนะ เออิจิด้วย”
“ค่ะ เพราะฉันติดหนี้บุญคุณรุ่นพี่อาโอโนะ ฉันเลยตัดสินใจค้นหาเบาะแสเพิ่มเติม และพบว่าชมรมวรรณกรรมที่เขาเคยสังกัดอยู่ มีส่วนเกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งครั้งนี้อย่างแน่นอน พวกเขาเคยลอบทำลายต้นฉบับและทรัพย์สินของรุ่นพี่โดยไม่ได้รับอนุญาต”
“ใช่ โรงเรียนเองก็กำลังสืบเรื่องนี้อยู่ แต่แน่นอนว่าผู้เกี่ยวข้องยังคงปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา”
“ค่ะ แต่ฉันได้ยินว่าตำรวจกำลังรวบรวมหลักฐานบางอย่างอยู่เหมือนกัน ถ้ามีข้อมูลอะไรเพิ่มเติม ฉันจะรายงานให้ทราบทันที สำหรับตอนนี้ฉันได้รวบรวมข้อมูลที่พบลงในรายงานฉบับนี้ค่ะ”
ฉันส่งสำเนารายงานที่คุโรอิช่วยจัดทำให้แก่ผู้อำนวยการ
เขารับรายงานไปและค่อยๆ เปิดดูเนื้อหาอย่างละเอียด ฉันมั่นใจว่านี่จะเป็นก้าวสำคัญในการสืบสวนครั้งนี้
“นอกจากนี้ ฉันยังมีเรื่องขอร้องอีกเรื่องหนึ่งค่ะ”
ผู้อำนวยการดูประหลาดใจเล็กน้อย เพราะดูเหมือนฉันกำลังจะพูดถึงปัญหาที่ใหญ่กว่าที่ระบุในรายงาน
“ว่ามาได้เลย”
“เรื่องนี้เกี่ยวกับฮายาชิซัง นักเรียนหญิงในชั้นเรียนเดียวกับฉันค่ะ เธอเคยอยู่ในชมรมวรรณกรรม แต่เพราะรังเกียจปัญหาการกลั่นแกล้ง เธอจึงหยุดเข้าร่วมกิจกรรมในชมรม แล้วเมื่อไม่นานมานี้ เธอได้รับข้อความข่มขู่จากบัญชีผู้ใช้ที่ไม่ระบุชื่อในโซเชียลมีเดียค่ะ”
ฉันยื่นภาพหน้าจอข้อความข่มขู่ให้ดู ผู้อำนวยการถึงกับแสดงสีหน้ารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
“นี่มันเลวร้ายมาก จากหลักฐานที่เธอให้มา มีความเป็นไปได้สูงว่าคนในชมรมวรรณกรรมเป็นผู้กระทำเอง นี่แทบจะเป็นการสารภาพโดยตรงเลยนะ”
“ฉันคิดว่าพวกเขาคงคิดว่าถ้าข่มขู่ฮายาชิซังที่ดูอ่อนแอ เธอจะไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใครค่ะ”
“เข้าใจแล้ว หากโรงเรียนขยับตัวชัดเจนเกินไป อาจทำให้การข่มขู่บานปลายได้ เราจะเริ่มจากการปกป้องฮายาชิซังก่อน ฉันจะแจ้งครูประจำชั้นของเธอและขอให้ครูคนอื่นช่วยเฝ้าระวังพฤติกรรมของเด็กในชมรมวรรณกรรมด้วย ส่วนเธอ ช่วยบอกฮายาชิซังว่าอย่าอยู่คนเดียวจนกว่าสถานการณ์จะสงบ”
ผู้อำนวยการแสดงออกถึงการตัดสินใจที่รอบคอบ ฉันรู้สึกโล่งใจที่มาปรึกษาเขา
“ได้ค่ะ ฉันจะพยายามอยู่กับเธอให้มากที่สุด และหากเป็นไปได้ ฉันอยากขอให้เพื่อนของรุ่นพี่อาโอโนะมาช่วยสนับสนุน เช่น อิมาอิซังกับเอ็นโดะซัง”
“การกลั่นแกล้งคือการกระทำผิดกฎหมาย และพวกเราก็ได้เตือนนักเรียนไปแล้ว แต่การข่มขู่นี้ยังเกิดขึ้นอีก หากเกิดเหตุการณ์ครั้งที่สอง ฉันจะไม่อ่อนข้อให้ใคร เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างเร็วที่สุด เพื่อไม่ให้ฮายาชิซังต้องรับผลกระทบทางจิตใจอีกต่อไป”
“ฝากด้วยนะคะ”
เมื่อจบบทสนทนา ฉันเตรียมตัวจะออกจากห้อง แต่เขากลับเรียกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“อิจิโจซัง ฉันเข้าใจดีว่าเธอเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยมและอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดา แต่เธอก็ยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย อย่าฝืนตัวเองเกินไปเลย การปกป้องนักเรียนเป็นหน้าที่ของพวกเรา เธอช่วยสนับสนุนทั้งอาโอโนะและฮายาชิซังไว้มาก ฉันขอบคุณจริงๆ หากไม่มีเธอ พวกเราคงเสียใจไปตลอดชีวิต แต่เช่นเดียวกัน เราก็ไม่อยากเห็นเธอเจ็บปวดหรือเสียหายเพราะเรื่องนี้ เราดีใจมากที่เธอไว้วางใจพวกเรา”
ฉันแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ฉันเคยคิดจะตายเพราะไม่สามารถไว้วางใจใครได้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
ผู้อำนวยการคนนี้แตกต่างจากผู้ใหญ่ที่ฉันเคยเจอมา เขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเสียสละ เพื่อปกป้องทุกคนในโรงเรียนอย่างแท้จริง
ฉันพยายามรวบรวมคำพูดและเอ่ยออกมาอย่างธรรมชาติ
“ฉันดีใจที่ได้พบผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพนับถือค่ะ”
YOU MAY ALSO LIKE
