ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 166 อิจิโจ ไอ กับมิตรภาพ
—มุมมองของอิจิโจ ไอ—
ฉันกอดฮายาชิซังแน่น เพื่อแบ่งปันความกลัวและความเจ็บปวดของเธอ
เธอร้องไห้อย่างหนักจนฉันรู้ได้ทันทีว่าเธอคงกลัวมาก การถูกโจมตีด้วยความเกลียดชังจากคนที่ไม่ระบุชื่อมันเลวร้ายจริงๆ เพราะไม่รู้ว่าความเกลียดชังนั้นจะกลายเป็นการกระทำจริงๆ เมื่อไร
คำด่าทอที่ไม่ระบุชื่อมันขี้ขลาดยิ่งกว่าการพูดต่อหน้า มันทำให้คนตกอยู่ในสภาพหวาดระแวง เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด
“ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ”
ฉันพูดได้แค่นั้น และรู้สึกตัวเองไร้ค่าที่ไม่สามารถพูดอะไรได้ดีไปกว่านี้ แต่ฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอ อย่างน้อยก็เพื่อช่วยให้เธอสบายใจขึ้น
ฮายาชิซังเป็นเด็กผู้หญิงที่ค่อนข้างเก็บตัว แต่เธอก็ไม่เคยสนับสนุนการกลั่นแกล้งใคร การที่เธอไม่ทำตามแรงกดดันนั้นถือเป็นความกล้าหาญ ตอนที่ฉันพยายามช่วยรุ่นพี่อาโอโนะเอาต้นฉบับกลับคืนมา เธอก็ช่วยฉันโดยที่ไม่ลังเล
เธอติดต่อฉันหลังจากที่สมาชิกชมรมทุกคนออกไปแล้ว เธอจงใจไม่ล็อกประตูห้องชมรมเพื่อให้ฉันเข้าไปได้
แต่ตอนนี้ เธอกำลังร้องไห้และพูดถึงความรู้สึกผิดในใจ
“ฉันทำสิ่งที่แย่มากเลย ฉันทำเป็นไม่สนใจตอนที่พวกรุ่นพี่ใจดีกับฉัน แต่กลับถูกกลั่นแกล้ง ฉันไม่กล้าทำอะไรเลย ถึงรุ่นพี่จะให้อภัย แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าตัวเองมันแย่ ฉันก็เป็นพวกเดียวกับพวกเขา…”
ฮายาชิซังเป็นคนที่จริงใจมาก เธอไม่ใช่ผู้กระทำโดยตรง แต่เธอเป็นคนแรกที่ไปขอโทษรุ่นพี่อาโอโนะ ทั้งที่ยังไม่แน่ชัดว่าตัวเองมีความผิดหรือเปล่า เธอคงไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอนั้นช่วยเยียวยาหัวใจของเขาได้มากแค่ไหน
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เธอได้ขอโทษรุ่นพี่อาโอโนะแล้วนะ แต่พวกคนที่ส่งข้อความขี้ขลาดแบบนี้ต่างหากที่ผิด พวกนั้นเป็นคนทำร้ายเขาโดยตรงแต่ไม่ยอมรับผิด แล้วกลับพยายามจะทำร้ายเธออีก คนพวกนั้นที่สมควรถูกตำหนิที่สุด”
หลังจากฟังคำพูดของฉัน เธอตัวสั่นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ขอบคุณ” ด้วยน้ำเสียงเบาๆ
ฉันทนไม่ได้ กับคนที่ทำให้ฮายาชิซังตกอยู่ในสภาพนี้ หรือกับคนที่พยายามทำลายพรสวรรค์ของรุ่นพี่อาโอโนะ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกเขาเด็ดขาด
“มันน่ากลัวมากเลย รุ่นพี่อาโอโนะคงต้องเจออะไรที่เลวร้ายกว่าฉันอีก ฉันรู้สึกผิดจริงๆ ที่เคยปล่อยให้มันเกิดขึ้น”
ฮายาชิซัง…เธอเป็นคนดีมากจริงๆ
“ฮายาชิซัง ไปปรึกษากับครูกันเถอะ ครูในโรงเรียนนี้จะต้องช่วยเธอแน่นอน ถ้าเธอไม่อยากออกหน้าเอง ฉันจะเป็นคนพูดแทนเธอเอง”
เธอพยักหน้าและตอบเบาๆ ว่า “ค่ะ ฝากด้วยนะ”
เพื่อศักดิ์ศรีของรุ่นพี่อาโอโนะ และเพื่ออนาคตของฮายาชิซัง ฉันจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้โดยเร็ว ฉันตัดสินใจอย่างแน่วแน่ก่อนจะกอดเธอด้วยความมั่นใจ
—————
หลังจากพาฮายาชิซังกลับไปที่ห้องเรียน ฉันก็บอกครูประจำชั้นว่าขอออกก่อนเวลา แล้วรีบไปยังจุดหมายทันที
ฉันเคยได้รับคำบอกกล่าวจากเจ้าของห้องนั้นว่า “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ให้รีบมาปรึกษา”
เพราะแบบนี้ ฉันมั่นใจว่าฉันจะปลอดภัย ฉันกำลังมุ่งหน้าไปหาคนที่เข้าใจสถานการณ์ของฉันเพียงคนเดียวในโรงเรียนนี้
ฉันเคาะประตูห้อง
“เชิญเข้ามา” เสียงสุภาพดังขึ้น
“ขอโทษที่รบกวนค่ะ ท่านผู้อำนวยการ ดิฉันมีเรื่องอยากปรึกษาเป็นการส่วนตัว”
เขาพยักหน้าช้าๆ และเปิดรับฉันเข้าไป ทั้งที่รู้ว่าตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเวลาเรียน แต่เขากลับไม่ถามอะไรเพิ่มเติม เพียงยิ้มต้อนรับอย่างสงบ
YOU MAY ALSO LIKE
