ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 159 แผนการของหญิงสาว

 

—มุมมองของอิจิโจ ไอ—

 

“เฮ้อ…”

 

เมื่อการสนทนาจบลง ฉันอดถอนหายใจออกมาไม่ได้

 

แต่จากการพูดคุยครั้งนี้ ฉันเข้าใจตัวตนของทาจิบานะ หัวหน้าชมรมวรรณกรรมได้เป็นอย่างดี

 

เธอเคยเป็นคนที่เชื่อมั่นในพรสวรรค์ของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอสูญเสียมันไปแล้ว ฉันจึงเข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้แสดงท่าทีที่ก้าวร้าวออกมา

 

ฉันคิดว่าเธออิจฉาพรสวรรค์ของรุ่นพี่เออิจิ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมคำพูดของฉันจึงได้ผล

 

“เธอไม่มีวันเทียบอาโอโนะ เออิจิได้”

 

คำพูดนั้นคือความจริงจากใจฉัน ฉันได้ขอวารสารของชมรมวรรณกรรมมาอ่านผลงานของเธอ

 

แม้จะเป็นนิยายที่น่าสนใจ แต่ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับผลงานของรุ่นพี่เออิจิได้ ฉันจงใจพูดความจริงที่เธอรู้ดีอยู่แล้วใส่หน้าเธอ และเธอก็แสดงความหวั่นไหวออกมาอย่างชัดเจน

 

“ต่อจากนี้ฝั่งนั้นคงต้องเริ่มขยับตัวแล้วสินะ เสริมกำลังจับตาดูให้แน่นหนาขึ้น”

 

คุโรอิพยักหน้า ฝ่ายนั้นน่าจะรู้ตัวดีว่าชมรมวรรณกรรมกำลังตกเป็นเป้าสืบสวน เมื่อถูกบีบด้วยความจริงที่ใกล้เคียงเช่นนี้ เธอคงต้องหาทางตอบโต้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

 

พูดง่าย ๆ คือ เธอถูกบีบให้ดิ้นรน ตำแหน่งของเราตอนนี้ถือว่าได้เปรียบอย่างมาก จากคนที่เคยแอบบงการอยู่เบื้องหลังและจับตาดูจากที่สูง ทาจิบานะกลายเป็นฝ่ายที่สูญเสียอำนาจการควบคุม

 

——————————

 

-มุมมองของทาจิบานะ หัวหน้าชมรมวรรณกรรม-

 

ฉันนอนไม่หลับ

 

ทำไมกัน? ทำไมถึงถูกจับได้? แถมยังเป็นผู้หญิงที่ฉันไม่รู้จักอีก คนคนนั้นเป็นใครกัน?

 

จะทำยังไงต่อไปดี ถ้าเรื่องพวกนี้ถูกเปิดเผย ตัวฉันก็คงจบสิ้น

 

“คนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือ คนทรยศในชมรมวรรณกรรมสินะ… หรือไม่ก็อิเคโนบุ เอริ? อามาดะ มิยูกิ? หรือเด็กผู้หญิงที่กำลังจะถูกลงโทษในกรณีนี้? ฉันไม่รู้ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว”

 

แต่ทุกอย่างต้องปลอดภัย หลักฐานที่ชัดเจนมีแค่ข้อความที่ฉันเคยแลกเปลี่ยนกับคอนโดะ ซึ่งฉันได้ลบไปหมดแล้ว และมันไม่สามารถกู้คืนได้ เพราะฉะนั้นฉันจะไม่มีวันถูกจับได้

 

ทั้งที่มั่นใจเช่นนั้น แต่ทำไมถึงยังกลัวขนาดนี้?

 

“ไม่เป็นไร ฉันทิ้งคอนโดะไปแล้ว ความผิดทั้งหมดสามารถโยนไปที่เขาได้ ต่อให้ชมรมวรรณกรรมถูกสืบสวน ฉันก็จะใช้ใครบางคนเป็นเครื่องสังเวยและหลบหนี ฉันไม่ได้ลงมือทำเองโดยตรง ทุกอย่างสามารถจัดการให้รอดได้แน่ ถ้าเป็นเธอที่ใกล้ชิดกับคอนโดะที่สุด ฉันก็แค่ใช้เธอเป็นทางผ่านในการโยนความผิดให้คอนโดะผ่านอามาดะ มิยูกิ หลักฐานก็ไม่มี ทุกอย่างย่อมรอด”

 

ฉันพึมพำราวกับปลอบใจตัวเอง แต่เสียงกลับสั่น

 

ค่ำคืนที่ไม่อาจหลับใหลยังคงดำเนินต่อไป

 

——————————

 

-มุมมองของอิเคโนบุ เอริ-

 

ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว แม้ไม่มีหลักฐาน แต่ฉันไม่ต้องการหลักฐานอะไรอีก

 

เพราะฉันได้สูญเสียทุกอย่างไปแล้ว ไม่มีอะไรให้กลัวอีกต่อไป

 

ถ้าคอนโดะและทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาต้องสูญเสียทุกอย่าง เช่นนั้นฉันก็ต้องปลดปล่อยเขาให้เป็นอิสระ เพราะเขาคงไม่อาจทนกับนรกที่รออยู่หลังจากนี้ได้

 

ฉันจะเป็นคนจบเรื่องทั้งหมดด้วยตัวเอง นี่คือ “ความรัก” ของฉัน

 

และผู้หญิงคนนั้นที่มีเจตนาร้ายชัดเจนจนทำลายความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคาซึกิก็เช่นกัน

 

ในเมื่อเธอทำลายอนาคตที่สดใสของเขา เธอก็สมควรได้รับการชดใช้ที่เหมาะสม

 

ฉันต้องเตรียมตัว… เตรียมตัวให้พร้อมเพื่อจบทุกอย่าง…