ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 156 มิยูกิและเอริ
ฉันมองไปที่อินเตอร์คอมด้วยความกลัว ที่หน้าจอปรากฏภาพหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวเธอขาวซีดอย่างน่ากลัว ดวงตาดูว่างเปล่า
ฉันจำหน้าเธอได้ เธอคือรุ่นพี่หญิงที่อยู่ชั้นปีสาม ใครบางคนเคยเล่าให้ฉันฟังว่าเธอเป็นแฟนเก่าของคอนโดะ แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? เธอรู้ที่อยู่ของฉันได้ยังไง? ความกลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
“ขอร้องล่ะ เปิดประตูให้ฉันหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับคอนโดะ ขอร้องล่ะ เปิดประตูสิ! เจ้าแมวขโมย เธอแย่งเขาไปจากฉัน ทั้งที่ฉันทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา แล้วทำไมถึงเป็นเธอที่เขาเลือก?”
เสียงของเธอดังลั่น พร้อมกับการทุบประตูด้วยความรุนแรง
“ได้โปรด หยุดเถอะค่ะ ฉันกลัว…”
ฉันพูดผ่านอินเตอร์คอมด้วยเสียงสั่นเทา ทันทีที่เธอได้ยินเสียงฉัน เธอก็ทรุดตัวลงกับพื้นหน้าประตูและร้องไห้
“สุดท้ายแล้ว เธอก็เหมือนฉัน เธอไม่ต่างจากฉันเลย ฉันได้ยินมาแล้วว่าเธอทรยศเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของเธอ เพื่อมาหาคอนโดะ เธอก็แค่คนที่ทำลายความสัมพันธ์แบบเดียวกับฉัน แต่เธอแย่กว่าฉันเสียอีก เธอกล่าวหาคนสำคัญในชีวิตของเธอจนทำให้เขาต้องถูกกลั่นแกล้ง เธอมันปีศาจ!”
เธอพึมพำคำพูดซ้ำไปซ้ำมา เดินโซเซไปมาที่หน้าประตูพร้อมกับมองฉันและยิ้ม แววตานั้นไร้ความเป็นมนุษย์ เหมือนอะไรบางอย่างในตัวเธอแตกสลาย… หรือไม่ก็ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี
“ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดเธอมาตลอด ทำไมเธอถึงได้รับความรักจากเขา ทั้งๆ ที่ฉันทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขา? แต่แล้วฉันก็เข้าใจ… ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว”
ความรู้สึกอยากรู้พลุ่งพล่านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ฉันถามออกไป
“เข้าใจอะไร?”
คำถามของฉันทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ก็เธอกับฉันมันเหมือนกันยังไงล่ะ สุดท้ายแล้วเราทั้งคู่ก็แค่ของเล่น ถูกเขาเล่นสนุก พอเบื่อก็โยนทิ้ง เรามันน่าขันไม่ใช่หรือ? ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วโดยคนที่เขียนบทละครนี้”
“เธอพูดเรื่องอะไร?”
“ฮะๆ เธอไม่เข้าใจหรอก แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง บาปที่เธอทำไว้ มันจะย้อนกลับมาหลอกหลอนเธอ ความทุกข์จะกัดกินหัวใจของเธอไปเรื่อยๆ จนเธอรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในที่ที่ไม่สามารถกลับออกมาได้ เธอจะทรมาน ฉันนี่แหละคือภาพสะท้อนของเธอในอนาคต เธอดูให้ดีๆ ล่ะ นี่คือการล้างแค้นของฉันต่อเธอ”
บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงัน เธอก้มหน้าลง ถอนหายใจหนึ่งครั้ง แล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก
“เดี๋ยวก่อน!”
ฉันรีบวิ่งไปที่ประตู แต่สายเกินไปแล้ว มีผู้หญิงวัยกลางคนแถวนั้นยืนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ พวกเธอเอามือปิดปากเหมือนกำลังหัวเราะเยาะ ฉันรีบหนีเข้าบ้านด้วยความอับอาย
——————————
-มุมมองของอิจิโจ ไอ-
หลังจากกลับจากโรงเรียน ฉันเปิดอ่านรายงานที่คุโรอิรวบรวมมาให้
ตามคาด คอนโดะมีความเชื่อมโยงกับหัวหน้าชมรมทาจิบานะ
“คุโรอิ สภาพของอิเคโนบุเป็นอย่างไรบ้าง? เธอน่าจะถูกกดดันทางจิตใจอยู่ไม่น้อย”
“เราจัดการดูแลไว้แล้วครับ และได้ส่งคนเฝ้าสังเกตการณ์เรียบร้อย เธอเพิ่งติดต่อกับอามาดะ มิยูกิเมื่อไม่นานมานี้”
ฉันเปิดอ่านรายงานเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย ความอาฆาตทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีก แต่ในเมื่อคุโรอิรับรองแล้ว ก็คงไม่มีปัญหาอะไร เขาน่าจะจัดการติดตามผลได้ดี
“แล้วการสืบสวนของตำรวจล่ะ คืบหน้าแค่ไหน?”
คุโรอิ อดีตข้าราชการระดับสูงในกรมตำรวจ ย่อมมีสายสัมพันธ์ในหลายที่
“ทางสภาเมืองคอนโดะ เขายังคงปฏิเสธและไม่ยอมพูดอะไร แต่ดูเหมือนจะเริ่มเพ้อและหวาดกลัวว่าจะถูกลอบสังหาร”
ช่างน่าขัน ฉันได้แต่ถอนหายใจ
“ก็เหมือนตอนที่เขาพยายามตั้งรับครั้งก่อน เขาอ่อนแอมากเลยนะเวลาต้องตั้งรับ แล้วลูกชายที่อยู่ชมรมฟุตบอลล่ะ?”
“ตอนนี้กำลังสืบหาความเกี่ยวข้องของนักเรียนบางคนอยู่ครับ มีข้อมูลในโทรศัพท์มือถือที่ดูน่าสงสัย จึงได้ส่งให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบ พบร่องรอยว่ามีการลบข้อมูลเพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง ซึ่งคาดว่าอาจเป็น…”
“หลักฐานสำคัญที่เชื่อมโยงคอนโดะกับหัวหน้าชมรมทาจิบานะ”
คุโรอิพยักหน้าอย่างช้าๆ
“ผมได้ขอให้เพื่อนเก่าในกรมตำรวจติดต่อกลับมาหากมีข้อมูลเพิ่มเติม หากมีอะไรคืบหน้าจะรายงานทันทีครับ”
“ขอบคุณมาก ฝากด้วยนะ”
คุโรอิดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อยก่อนพูดต่อ
“แต่นายหญิงครับ คุณกำลังเล่นกับไฟ ถ้าคุณพ่อของคุณรู้เรื่องเข้า…”
เมื่อได้ยินคำว่าพ่อ ฉันก็เผลอแสดงสีหน้าขมขื่นออกมา
“ใช่ ฉันรู้ดี แต่ฉันก็เตรียมใจไว้แล้วเหมือนกัน ฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพ่อ”
เรื่องของรุ่นพี่เออิจิ ฉันคงเลี่ยงพบพ่อไม่ได้ในที่สุด
ครั้งนี้ ฉันจะไม่หนีอีกต่อไปแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
