ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 155 มิยูกิกับความทรงจำ

 

—มุมมองของมิยูกิ—

 

ช่วงเวลาที่ทำได้แค่รอให้คำตัดสินลงโทษตัวเอง ทั้งที่ไม่สามารถตายได้ และไม่สามารถขอโทษใครได้ ความช่วยเหลือไม่มีอยู่ที่ไหนอีกแล้ว ความสุขที่เคยมี ถูกฉันทำลายลงไปเอง ในบ้านไม่มีใครอยู่ ความโดดเดี่ยวกำลังกัดกินจิตใจ ฉันสิ้นหวัง แม้กระทั่งการหนีจากความทุกข์นี้

 

มันเป็นความผิดของฉัน ไม่มีทางแก้ไขได้เลย ได้แต่ปล่อยให้ความรู้สึกสิ้นหวังบดขยี้หัวใจไปเรื่อยๆ

 

ฉันอยู่ในห้อง มองไปรอบๆ อย่างไร้จุดหมาย สิ่งหลงเหลือจากช่วงเวลาที่มีความสุข ตอนนี้กลายเป็นเหมือนอาวุธที่แทงทะลุหัวใจ

 

ในห้องของฉันเต็มไปด้วยความทรงจำกับเออิจิ

 

ไพ่ที่เราเคยเล่นด้วยกัน

 

สติ๊กเกอร์ถ่ายรูปที่เราถ่ายด้วยกันเป็นครั้งแรก

 

รูปภาพจากพิธีเข้ารับการศึกษา จบการศึกษา และทัศนศึกษา

 

ของขวัญคริสต์มาสที่เราเคยแลกกันตอนเป็นคู่รัก

 

กล่องเหล็กน่ารักที่เคยใส่ขนมตอบแทนจากวันไวท์เดย์

 

ฉันต้องทิ้งมันทั้งหมด ของเหล่านี้ที่เคยเป็นเครื่องหมายของความสุข กลับกลายเป็นสิ่งที่ทรมานฉัน เปิดลิ้นชักโต๊ะออกมา

 

ข้างในนั้นคือสัญลักษณ์ของความผิดบาป ที่ยังคงอยู่เหมือนเดิมตั้งแต่วันนั้น

 

“ของขวัญวันเกิดที่ตั้งใจจะให้เออิจิ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้มอบให้”

 

แค่ได้มองมัน น้ำตาก็เริ่มเอ่อล้นออกมา ทำไมวันนั้นฉันถึงได้พูดอะไรโหดร้ายแบบนั้นออกไปนะ

 

ทั้งๆ ที่คนที่ควรจะโดนตำหนิคือฉัน แต่พอเออิจิเกิดตกใจและจับไหล่ฉันไว้ ฉันกลับกล่าวหาเขาอย่างไม่ยุติธรรม ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องตัวเอง…

 

เมื่อสูญเสียไปแล้ว ถึงได้รู้ว่าการมีเขาอยู่สำคัญเพียงใด ความรู้สึกสูญเสียยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บปวดเหมือนเสียครึ่งหนึ่งของชีวิตไป หัวใจของฉันร้องโหยหวน

 

ฉันหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา เป็นสมุดบันทึกลับที่ฉันเขียนมาตลอดก่อนที่จะนอกใจ

 

ตั้งแต่นอกใจ ฉันก็ไม่สามารถเขียนมันได้อีก ฉันหนีความจริงไป

 

พลิกดูบันทึกในวันที่เออิจิมาสารภาพรัก ฉันเคยอ่านบันทึกหน้านั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

ครั้งหนึ่ง ฉันเคยพลิกอ่านวันนั้นด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น

 

—————

 

เออิจิมาสารภาพรัก เรากลายเป็นคนรักกันในที่สุด ฉันมีความสุข ฉันอยากอยู่กับเขาไปตลอดทั้งชีวิต ถ้าทำได้ ฉันมั่นใจว่าเราจะมีความสุขแน่นอน หลังจากเรียนจบ มุ่งสู่โลกของผู้ใหญ่ แม้จนกลายเป็นคุณย่า วันนี้จะยังคงเป็นวันที่พิเศษ ฉันจะไม่มีวันลืมวันนี้เด็ดขาด

 

อยากใช้เวลาสนุกๆ ร่วมกันตลอดไป

 

—————

 

อ่านบันทึกเหล่านี้แล้วเหมือนถูกตัดสินโทษโดยตัวฉันในอดีตเอง เจ็บปวดจนหยุดน้ำตาไม่ได้

 

ตัวฉันในวันนั้นเชื่อมั่นว่าความปรารถนานี้จะกลายเป็นจริงแน่นอน

 

แต่ไม่ใช่เลย ถ้าฉันไม่เป็นคนทำลายความสุขเอง ความปรารถนานี้จะเป็นจริงแน่นอน

 

วันถัดมาหลังการสารภาพรัก วันถัดไปหลังจากนั้น ทุกวันคือความสุข ฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆ วัน

 

การไปโรงเรียนด้วยกันครั้งแรก การเดินทางกลับบ้านครั้งแรก การติวสอบด้วยกันครั้งแรก

 

แม้แต่วันธรรมดาๆ ก็ยังเปล่งประกาย

 

ทำไมฉันถึงลืมไปได้ล่ะ ฉันนี่มันโง่จริงๆ

 

ขณะที่ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้น กริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น

 

ดูเหมือนจะมีใครบางคนมา…

 

TLN: จะเศร้าก็เศร้า จะสมน้ำหน้าก็สมน้ำหน้า😭