ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 149 การลุงฮือของสมาชิก PTA

 

―มุมมองของแม่ของไอดะ―

 

ฉันเดินออกจากโรงเรียนด้วยความคับแค้นใจ ไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกหยามเกียรติขนาดนี้

 

ทำไมฉันต้องมาทนรับความอัปยศเช่นนี้ด้วย? ฉันเป็นผู้ปกครองของนักเรียนนะ! การที่พวกเขาพูดจาดูถูกผู้ปกครองเช่นฉันเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้

 

โรงเรียนควรจะเห็นฉันเป็น “ลูกค้า” แต่พวกเขากลับปฏิบัติกับฉันราวกับฉันเป็นอาชญากร…

 

—————

 

“หยุดพล่ามซะที ยายแก่!”

 

—————

 

คำพูดของลูกชายยังติดอยู่ในหัวฉันมาตลอด เขาเคยเป็นความภาคภูมิใจของฉันมาโดยตลอด ตั้งแต่มัธยมต้นเขามีผลการเรียนเป็นอันดับต้นๆ กีฬาอย่างฟุตบอลที่เขาเริ่มเล่นตั้งแต่เด็กก็ก้าวหน้าเรื่อยมา ปีนี้เขาเพิ่งได้ลงม้านั่งสำรองในทีม ซึ่งเขามักพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ปีนี้เราอาจได้ไปแข่งระดับประเทศก็ได้ เพราะรุ่นพี่คนนี้เก่งมาก!”

 

แต่เขาไม่รู้เลยว่ารุ่นพี่ที่เขาชื่นชมเป็นคนเลว…

 

ทั้งหมดเป็นความผิดของรุ่นพี่คนนั้น และครอบครัวของเขาด้วย รุ่นพี่คนนั้นคือบุตรชายของสมาชิกสภาเมืองชื่อ “คุณคอนโดะ” ซึ่งตอนนี้ก็ถูกวิจารณ์ในโลกออนไลน์เหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะการเลี้ยงดูที่แย่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนเป็นความผิดของพวกเขา!

 

แต่ถึงอย่างนั้น…

 

ลูกชายของฉันกลับถูกหลอกให้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์กลั่นแกล้ง ฉันมั่นใจว่าเขาเป็น “เหยื่อ” แต่พวกเขากลับปฏิบัติกับเขาราวกับเขาเป็น “ผู้กระทำผิด” โรงเรียนจะลงโทษเขาอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีทางที่ฉันจะยอมรับได้!

 

โรงเรียนกำลังใช้อำนาจในทางที่ผิด ช่วงที่เขาอยู่ประถมและมัธยมต้น โรงเรียนยังรับฟังปัญหาของฉัน แต่คราวนี้ไม่สนใจแม้กระทั่งข้อร้องเรียนของฉัน

 

นี่มันไม่ถูกต้องอย่างแน่นอน!

 

“ใช่แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันจะเปิดโปงความอยุติธรรมของโรงเรียนในโลกออนไลน์!” ฉันพึมพำกับตัวเอง

 

โชคดีที่ก่อนออกมา ฉันแอบบันทึกเสียงบทสนทนาไว้หมดแล้ว

 

“ใช่เลย! ถ้าฉันโพสต์เรื่องนี้ลงโซเชียล คนต้องเห็นใจและเข้าข้างฉันแน่!”

 

ฉันเปิดแอปพลิเคชัน *มินสตาแกรม* และเริ่มโพสต์ทันที

 

—————

 

โพสต์ในมินสตาแกรม:

“ในประเด็นเรื่องการกลั่นแกล้งในโรงเรียนที่กำลังเป็นที่สนใจ ลูกชายของฉันก็ถูกดึงเข้าไปพัวพัน ทั้งที่เขาแค่ถูกหลอกร่วมมือโดยรุ่นพี่ที่ไม่ดี! ลูกชายของฉันคือเหยื่อ แต่โรงเรียนกลับปฏิบัติต่อเขาอย่างเลวร้ายที่สุด! นี่คือหลักฐานเสียงบทสนทนา

 

โปรดช่วยเหลือฉันด้วย!”

 

—————

 

เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันเปิดแอปพลิเคชันเพื่อตรวจสอบโพสต์ของตัวเอง ปรากฏว่ามีปฏิกิริยากลับมามากกว่าที่ฉันคาดไว้

 

ฉันมั่นใจว่าตัวเองไม่ผิด ฉันยิ้มด้วยความหวังแล้วเปิดดูความคิดเห็น

 

“อะไรเนี่ย…”

 

แต่ปฏิกิริยาที่ได้รับกลับสวนทางกับสิ่งที่ฉันคาดหวังไว้โดยสิ้นเชิง

 

—————

 

ความคิดเห็นบางส่วน:

 

“รองครูใหญ่กับคุณครูทาคายานางิเท่มาก ชี้ประเด็นได้ตรงสุดๆ”

“คุณแม่ PTA โดนตอกกลับซะอยู่หมัด ฮ่าๆ”

“คนแบบนี้เองที่เลี้ยงลูกให้กลายเป็นผู้กระทำผิด”

“โรงเรียนพูดแรงไปบ้าง แต่ความจริงมันก็ชัดเจนว่าการกลั่นแกล้งครั้งนี้เหยื่อไม่ผิดเลย”

“เธอมีความกล้าหน้าด้านแบบนี้ก็เข้าใจละว่าลูกชายเธอถึงได้ทำเรื่องแบบนั้น”

 

—————

 

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ส่วนใหญ่เป็นไปในทางลบ ฉันตกใจและรีบลบโพสต์ทันที

 

“ลบแล้วก็คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ…ยังไงฉันก็ไม่ใช่คนดัง ไม่มีใครสนใจมากขนาดนั้นหรอก” ฉันพูดปลอบใจตัวเองและเริ่มเตรียมอาหารเย็น

 

—————

 

แต่ฉันไม่รู้เลยว่าผู้ใช้บางคนได้บันทึกทั้งภาพและเสียงของโพสต์ไว้แล้ว

 

“เฮ้! เธอลบโพสต์หนีไปแล้วเหรอ?”

“แน่นอนว่าฉันเซฟภาพกับเสียงไว้อยู่แล้ว”

“นี่มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ”

 

—————

 

ฉันไม่รู้เลยว่าครั้งนี้ตัวเองจะต้องกลายเป็นเป้าหมายของกระแสความเกลียดชังในโลกออนไลน์…

 

TLN: ลูกฉันเป็นคนดี😮‍💨