ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 146 ความสมบูรณ์แบบและความสุข

 

วันนี้ฉันกลับบ้านทันทีหลังจากแยกกับรุ่นพี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน

 

เพราะแม่บ้านหยุดงาน วันนี้จึงเป็นเวลาที่ฉันได้อยู่คนเดียวอย่างแท้จริง ฉันได้ขอให้คุณคุโรอิช่วยสืบเรื่องหัวหน้าแผนกทาจิบานะและคุณอิเคโนบุ ช่วงกลางคืนน่าจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม

 

ช่วงหลังเลิกเรียนที่ผ่านมา ฉันใช้เวลาอยู่กับรุ่นพี่ตลอด เราทานอาหารด้วยกันที่ร้านอาโอโนะคิทเช่น และได้รับการดูแลอย่างอบอุ่นเหมือนเป็นครอบครัวจริงๆ ดังนั้น ห้องที่เคยเงียบเหงากลับรู้สึกว่างเปล่ายิ่งกว่าเดิม

 

บางทีอาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้ความคิดฉันออกไปในทางลบมากขึ้น

 

“ขอนอนสักหน่อยละกัน”

 

มีอาหารที่ทำเตรียมไว้ในตู้เย็น ส่วนการบ้านของโรงเรียนค่อยทำหลังทานข้าวเสร็จ

 

เตียงนอนในห้องพักดูสดใสขึ้น เพราะตุ๊กตาที่ได้มาจากเดทที่เกมเซ็นเตอร์เมื่อวันก่อน

 

ฉันนอนลงพร้อมกับกอดตุ๊กตาตัวนั้นไว้ในอ้อมแขน

 

“วันนี้น่ะ เพื่อนร่วมชั้นถามฉันว่า ชอบอะไรในตัวรุ่นพี่อาโอโนะ”

 

ฉันพูดคุยกับตุ๊กตา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำเรื่องเพ้อฝัน แต่ก็ช่วยให้เรียบเรียงความคิดได้

 

ครั้งแรกที่เราเจอกันบนดาดฟ้า รุ่นพี่ช่วยฉันโดยไม่คิดถึงตัวเองเลย ความเมตตานั้นยังตราตรึงในใจฉัน

 

แม้เขาจะอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากที่สุด แต่เขาไม่เคยแสดงความโกรธหรือความอาฆาตต่อผู้กระทำ เขากลับมุ่งหน้าต่อไปอย่างมุ่งมั่น

 

และที่สำคัญคือ เขามองฉันอยู่เสมอ คอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา ตั้งแต่พบเขา ความคิดที่อยากตายที่เคยกัดกินใจฉันทุกวัน กลับกลายเป็นเรื่องไกลตัวไปในทันที

 

“บางที ถ้าไม่ได้รู้จักเขาในเชิงลึก คงไม่รู้ว่าเขามีเสน่ห์มากแค่ไหน คนอื่นถึงได้ทำเรื่องเลวร้ายกับเขาแบบนั้น แต่คนที่ได้รู้จักเขาจริงๆ ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในตัวเขา มันน่าทึ่งจริงๆ”

 

รุ่นพี่อาโอโนะเป็นคนที่วิเศษมากจริงๆ เขามีพรสวรรค์ด้านการเขียนนิยาย แต่บุคลิกที่ดีของเขาก็ไม่ได้เสแสร้งแต่อย่างใด

 

เขาเติบโตมาในครอบครัวที่ดี แม่ของเขาเลี้ยงดูเขามาอย่างอบอุ่น พ่อของเขาก็เคยเป็นเพื่อนสนิทกับนายกเทศมนตรี และมุ่งมั่นกับงานอาสาสมัคร พี่ชายของเขาก็ยังช่วยงานครอบครัวอย่างเต็มที่แม้อายุยังน้อย

 

ครอบครัวที่มีความสัมพันธ์ดีแบบนี้ ช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน

 

พูดถึงของขวัญจากผู้ชาย ตุ๊กตาตัวนี้อาจเป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับ

 

ถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายมากมายที่พยายามเข้าหาฉัน หลายคนก็พยายามยัดเยียดของขวัญให้ฉัน แต่ฉันปฏิเสธทุกครั้ง เพราะรู้สึกว่าเขาเหล่านั้นเห็นฉันเป็นเพียงรางวัลหรือตราแห่งความสำเร็จ

 

ดังนั้น เมื่อฉันรับตุ๊กตาจากเขาในวันนั้น ฉันถึงได้แปลกใจกับตัวเอง มันเป็นครั้งแรกที่ฉันยอมรับของขวัญอย่างไม่ลังเล เพราะฉันเชื่อใจเขาอย่างไม่มีข้อสงสัย และฉันก็รู้ตัวดีว่าฉันมีความรู้สึกดีๆ ต่อเขา

 

“ใช่สิ คราวหน้าต้องฉลองเรื่องนิยายของรุ่นพี่ให้ดีหน่อยแล้ว”

 

ถือเป็นการขอบคุณสำหรับตุ๊กตาตัวนี้ด้วย

 

ฉันนึกถึงคำพูดของเขาที่บอกว่า ไม่ต้องรีบ เราสามารถก้าวไปอย่างช้าๆ ได้ ซึ่งสำหรับฉันที่เคยถูกคาดหวังให้สมบูรณ์แบบมาตลอด คำพูดนั้นคือการปลดปล่อยที่ยิ่งใหญ่

 

“ไม่ต้องสมบูรณ์แบบก็ได้ แค่เดินหน้าต่อไปพร้อมกับเขาก็พอใช่ไหม?”

 

ฉันกอดตุ๊กตาที่กลายเป็นสมบัติล้ำค่า แล้วผล็อยหลับไปด้วยความสุข