ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 141 การสอบสวน

 

―มุมมองของอิจิโจ ไอ―

 

ช่วงพักกลางวัน ฉันตั้งใจจะไปเจอรุ่นพี่สักหน่อย แต่ก่อนหน้านั้นมีสิ่งที่ต้องทำ

 

ฉันเดินไปที่ห้องเรียนของนักเรียนชั้นปี 3 บรรยากาศเงียบเหงาเพราะนักเรียนหลายคน รวมถึงคอนโดะและสมาชิกชมรมฟุตบอลคนอื่นๆ ถูกสั่งพักการเรียนจากปัญหาเรื่องการกลั่นแกล้งที่เพิ่งเกิดขึ้น ฉันสังเกตเห็นว่ามีสมาชิกจากโรงเรียนมัธยมต้นเดียวกับคอนโดะและประธานชมรมฟุตบอลทาจิบานะที่เข้ามาร่วมชมรมฟุตบอลด้วย และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดก็กำลังจะถูกลงโทษเช่นกัน

 

วันนี้ฉันตั้งเป้าไว้แล้วว่าจะพูดคุยกับใคร

 

“รุ่นพี่อิเคโนบุ”

 

ฉันยืนรออยู่ที่ทางเดิน จนกระทั่งเธอเดินออกมา แล้วฉันก็เรียกเธอไว้

 

กลุ่มนักเรียนชั้นปี 3 ที่อยู่แถวนั้นหันมามองฉันด้วยสายตาสงสัย

 

อิเคโนบุ เอริ เธอเป็นคนที่ฉันค้นพบจากการสืบข้อมูล พบว่าในอดีตเคยสนิทกับคอนโดะมาก่อนที่เขาจะมีความสัมพันธ์กับอามาดะ มิยูกิ นั่นทำให้ฉันสันนิษฐานได้ว่าเธอน่าจะรู้จักกับคอนโดะมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น

 

เมื่อเธอหันมา ฉันก็ได้เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงรูปร่างสูงและหน้าตาดี แต่สุขภาพดูไม่ดีเลย ใบหน้าซีดจนผิดธรรมชาติ แก้มตอบ และมีท่าทางอ่อนล้าจนดูน่าเป็นห่วง

 

“อิจิโจ ไอ?”

 

ดูเหมือนเธอจะรู้จักฉัน ทั้งที่เราไม่เคยพูดคุยกันมาก่อน นั่นเป็นเรื่องดีเพราะจะช่วยให้คุยง่ายขึ้น

 

“ยินดีที่ได้พบค่ะ ฉันชื่ออิจิโจ ไอ”

 

“ไอดอลของโรงเรียนมาทำอะไรที่นี่เหรอ?”

 

คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความระแวงและการดูแคลน ฉันรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังที่เธอส่งมาโดยตรง แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจ เพราะเรื่องแบบนี้ฉันเจอบ่อยอยู่แล้ว

 

“อยากจะขอเวลารุ่นพี่สักหน่อยได้ไหมคะ?”

 

เธอแสดงท่าทีปฏิเสธอย่างเงียบๆ ด้วยการจ้องมองฉันอย่างดุเดือด

 

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอทั้งนั้น”

 

คำพูดของเธอแฝงความเจ็บปวดและสิ้นหวัง ราวกับเธอกำลังต่อต้านทั้งโลก ฉันคิดว่าถ้าเป็นนักเรียนหญิงคนอื่น คงกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรอีก

 

แต่ฉันไม่ใช่แบบนั้น

 

“ฉันอยากถามเรื่องของรุ่นพี่คอนโดะน่ะค่ะ…”

 

ทันทีที่เอ่ยชื่อคอนโดะออกไป เธอก็โกรธจัด

 

“แบบนี้นี่เอง เธอก็เกี่ยวข้องกับคอนโดะใช่ไหม?! พวกเธอนี่มันเหมือนกันหมด ทั้งอามาดะ มิยูกิ แล้วก็เธอ! ทำไมกัน… ฉันเหลือแค่คอนโดะคุงคนเดียวแล้วนะ! ฉันทิ้งทั้งคาซึกิ ยูมิ แล้วก็ครอบครัวของตัวเอง เพื่อเขา… ทุกอย่าง… ทุกอย่างมันหายไปหมดแล้ว ฉันควรทำยังไงดีล่ะ…”

 

เสียงของเธอดังก้องไปทั่วทางเดิน ราวกับคนที่ไม่อาจควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไป

 

ใช่แล้ว คอนโดะคือจุดอ่อนของเธอ ฉันยอมรับว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่ดีเลย ที่ใช้จุดนี้กดดันเธอ แต่ถ้าเพื่อปกป้องคนสำคัญของฉัน ฉันก็จะทำ

 

“ช่วยใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับรุ่นพี่คอนโดะ ฉันแค่อยากรู้ความจริงของเหตุการณ์ครั้งนี้…”

 

จากที่เธอพูด ฉันได้ข้อมูลที่ต้องการเกือบทั้งหมดแล้ว

 

อิเคโนบุ เอริ คือเพื่อนสมัยเด็กอีกคนหนึ่งที่โดโมโตะพูดถึง และความสัมพันธ์ระหว่างเธอ คอนโดะ และเพื่อนอีกสองคนนั้นพังทลายลง เธอเลือกที่จะอยู่ข้างคอนโดะ เช่นเดียวกับอามาดะ มิยูกิ

 

“ฉันรู้… มันเป็นความผิดของฉันเอง… ทุกคนพูดแบบนั้น ฉันก็รู้เหมือนกัน ตลอดสามปีที่ผ่านมา ฉันต้องอยู่คนเดียว… ไม่มีใครพึ่งพาได้เลย ฉันเข้าใจแล้วว่ามันคือการลงโทษ แต่การที่ทุกอย่างถูกพรากไปแบบนี้มันโหดร้ายเกินไป… ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันไม่ควรได้พบกับเขาเลยด้วยซ้ำ…”

 

ฉันมองเธอที่เหมือนเป็นเงาสะท้อนของอามาดะ มิยูกิในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า การสูญเสียทุกความสัมพันธ์และถูกทิ้งให้อยู่ลำพัง มันน่ากลัวจริงๆ

 

“รุ่นพี่อิเคโนบุ…”

 

ฉันพยายามพูดปลอบ แต่ไม่ทันได้พูดจบ เธอก็ร้องตะโกนออกมาว่า “พอเถอะ!”

 

หลังจากนั้น เธอก็สงบลง แต่แววตากลับว่างเปล่า

 

“ขอโทษนะ ที่เสียงดัง ฉันไม่ไหวแล้ว ขอร้องล่ะ ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวเถอะ”

 

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาด ราวกับทุกอย่างในตัวเธอพังทลายไปแล้ว จากนั้นเธอก็เดินหนีไป

 

ฉันยืนมองแผ่นหลังของเธอที่ค่อยๆ หายลับไป พร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในใจ

 

มนุษย์เราช่างเต็มไปด้วยบาปที่ลึกซึ้งจริงๆ

 

หลังจากนั้น ฉันก็เดินกลับไปหาคนที่รอฉันอยู่

 

TLN: ตอนเก่าๆได้ว่าเคยบอกอยู่ว่าผมจะเรียกนาง(อิเคโนบุ)ว่าอะไร(อิเคโนเบะ? อิเคโนบุ?) ตอนนี้ลืมแล้วเพราะไม่ได้มีคนเรียกนามสกุลนางมาหลายตอน ใครจำได้ก็บอกได้นะครับ