ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 139 ความสุข...แต่ก็อึดอัดเล็กน้อยของสองคน

 

ยามเช้าเหมือนเดิมได้เริ่มต้นขึ้น แต่พูดตามตรง ฉันแทบจะนอนไม่หลับเลยเมื่อคืนนี้

 

คำพูดที่ฉันพูดกับอิจิโจซังเมื่อคืนวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาในหัว

 

—————

 

“ไม่ต้องรีบหรอกนะ ถ้าเธอไม่รังเกียจคนอย่างฉัน… และถ้าเธอยอมรับฉันได้ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ จะไม่มีวันหายไปไหนแน่นอน”

 

—————

 

แค่คิดถึงคำพูดนั้น หัวของฉันก็ขาวโพลนไปหมด เสียงกรีดร้องในใจดังออกมาอย่างเงียบงัน

 

มันช่างเป็นคำพูดที่น่าอาย และยังดูเป็นการพูดที่เว่อร์เกินไปด้วย!

 

“ถ้ามาคิดดี ๆ นั่นมันเกินคำสารภาพรักไปแล้ว… ถึงขั้นขอแต่งงานเลยหรือเปล่า! ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย?”

 

ฉันรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก

 

แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือคำตอบของเธอ

 

—————

 

“ค่ะ… จับฉันไว้ให้แน่นนะคะ”

 

—————

 

คำพูดนั้น… หมายความว่ายังไง?

 

ดูเหมือนว่า ความสัมพันธ์ของเราจะก้าวไปอีกขั้นแล้ว และคำตอบของเธอก็หนักแน่นกว่าการสารภาพรักเสียอีก

 

หลังจากทานอาหารเช้าแบบลวก ๆ ฉันออกจากบ้าน

 

ที่นั่น เธอกำลังยืนรออยู่ด้วยรอยยิ้ม

 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ รุ่นพี่!”

 

แม้จะเกิดเรื่องเมื่อคืน แต่เธอก็ยังยิ้มให้ฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“อืม… อรุณสวัสดิ์”

 

ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูเป็นปกติที่สุด เธอยิ้มเล็กน้อยและก้มหน้าลง ก่อนพูดว่า “ไปกันเถอะค่ะ” แล้วเดินนำหน้าไป

 

——————————

 

—มุมมองของอิจิโจ ไอ—

 

เช้าวันนี้ ฉันมารอเขาที่หน้าบ้านเหมือนเช่นเคย

 

ทำยังไงดี? ฉันหยุดยิ้มไม่ได้เลย รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่ในอากาศ

 

อย่างน้อยก็ชัดเจนแล้วว่ารุ่นพี่เออิจิให้ความสำคัญกับฉัน

 

แค่ได้รับคำยืนยันนั้นออกมาเป็นคำพูด ความสุขมันก็ท่วมท้นจนเกินพอดี

 

“ฉันรักเขา…”

 

ฉันพูดเบา ๆ กับตัวเอง มองท้องฟ้าเหมือนจะให้คำพูดนั้นลอยไป

 

หัวใจของฉันอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

 

เมื่อเขาออกมาจากบ้าน ฉันพยายามทักทายเขาให้เป็นปกติมากที่สุด แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังไม่กล้ามองหน้าเขาตรง ๆ เพราะถ้าทำแบบนั้น คำพูดเมื่อคืนต้องย้อนกลับมาในหัวแน่

 

—————

 

ตั้งแต่แม่เสีย ฉันเริ่มเข้าใจว่าฉันโหยหาสิ่งใด

 

ฉันอยากมีครอบครัว อยากได้รับความรักอย่างจริงใจ และอยากมอบความรักให้ใครสักคน

 

ตลอดมาฉันถูกมองเป็นแค่ “รางวัล” หรือ “เครื่องประดับ” ของคนที่เข้ามาหา ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่คอนโดะหรือคนอื่น ๆ พวกเขาสนใจแค่รูปลักษณ์และสถานะของฉันเท่านั้น

 

แต่รุ่นพี่เออิจิไม่ใช่แบบนั้น

 

เขามองฉันในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง และช่วยดึงฉันออกจากความโดดเดี่ยว

 

—————

 

คำพูดเมื่อคืนทำให้เขากลายเป็นคนสำคัญของฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

และเพราะเขาสำคัญขึ้น ฉันจึงรู้สึกว่าทุกคำพูด ทุกความเงียบระหว่างเรา มีคุณค่ามากมาย

 

แต่สิ่งนั้นไม่ได้สร้างความอึดอัดใด ๆ เลย ฉันรู้สึกถึงความสบายใจในความเงียบ

 

เขาบอกให้ฉันไม่ต้องรีบร้อน และฉันก็อยากจะพยายามเป็นตัวของตัวเองให้มากขึ้น

 

ถึงอดีตที่หนักหนา ถึงสายเลือดที่ฉันแบกรับไว้ ถึงความเจ็บปวดในชีวิตที่ผ่านมา… ฉันเชื่อว่าฉันจะก้าวข้ามมันไปได้ถ้าอยู่กับเขา

 

—————

 

ในขณะที่เดินไปด้วยกัน ฉันเอ่ยออกไป

 

“รุ่นพี่… ขอบคุณที่เดินตามจังหวะของฉันเสมอเลยนะคะ”

 

เขาหัวเราะเบา ๆ และตอบด้วยน้ำเสียงเขิน ๆ

 

“อ๋อ… ถูกจับได้แล้วเหรอ”

 

“ก็ใช่น่ะสิคะ อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้”

 

“งั้นเหรอ”

 

“นี่เป็นอีกเหตุผลที่ฉันชอบรุ่นพี่ค่ะ”

 

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ แฝงด้วยความจริงใจ

 

เราสองคนเดินต่อไปในจังหวะที่พอดีกัน โดยไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ…

 

TLN: เออ บอกรักกันตลอด แต่ยังไม่มีใครเป็นฝ่ายขอคบนะ เพราะงั้น‘ยัง’เป็นเพื่อนกันอยู่ รอจบเรื่องก่อนเถอะ

 

หวานจบวันครับ วันนี้ 39 ตอนชิวๆ ดูแล้วน่าจะชนดิบภายในวันพุธ-พฤหัสครับ ขอบคุณทุกคนที่ยังตามอยู่ครับ😘