ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 137 ชมรมวรรณกรรมที่ถูกกดดัน

 

—มุมมองของสมาชิกชมรมวรรณกรรมคนหนึ่ง—

 

ที่การประชุมใหญ่ของโรงเรียนวันนี้ ผู้อำนวยการได้อธิบายเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

 

สมาชิกทีมฟุตบอลที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ถูกสั่งพักการเรียนจนกว่าจะมีบทลงโทษที่ชัดเจน และในช่วงนี้พวกเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้มาโรงเรียน

 

รุ่นพี่คอนโดะ หนึ่งในตัวการสำคัญของเหตุการณ์นี้ และอามาดะ มิยูกิ ก็ถูกพักการเรียนเช่นกัน

 

ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ารุ่นพี่คอนโดะจะถูกจัดการได้ง่ายขนาดนี้ เพราะเขาเป็นถึงลูกชายของนักการเมืองท้องถิ่นที่ทรงอิทธิพล แถมยังเป็นดาวเด่นของทีมฟุตบอลโรงเรียน เขาเป็นที่รู้จักในวงกว้าง และเคยเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียนด้วยซ้ำ

 

แต่ถึงอย่างนั้น โรงเรียนก็ไม่ลังเลที่จะลงโทษเขาอย่างหนักหน่วง ไม่มีการปกป้องชื่อเสียงของโรงเรียน ไม่มีการพยายามปกป้องตัวเองจากปัญหาเลย ทุกอย่างดำเนินไปอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

 

รุ่นพี่คอนโดะเป็นคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของ “ลำดับชั้น” ในโรงเรียน เขามีอำนาจที่ไม่มีใครกล้าขัด ฉันเคยหลงใหลในตัวเขา แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับฉันเป็นแฟน แต่แค่ได้ใกล้ชิดกับเขา ฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้รับการยอมรับจากคนรอบข้าง และสถานะของตัวเองในโรงเรียนก็ดูสูงขึ้น

 

แต่ตอนนี้ ฉันเพิ่งได้เรียนรู้ว่าลำดับชั้นในโรงเรียนก็เป็นเพียง “เกมของเด็ก ๆ” เท่านั้น เมื่อผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวข้อง ทุกอย่างก็จบลงง่ายดาย

 

บนเวที ผู้อำนวยการยังคงกล่าวต่อไปว่า นักเรียนที่เกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งครั้งนี้ จะต้องเผชิญบทลงโทษทั้งทางอาญา ทางแพ่ง และทางโรงเรียนด้วย ครอบครัวของอาโอโนะ เออิจิกำลังโกรธจัด และพวกเขาได้แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนว่าจะต่อสู้กับนักเรียนที่พยายามทำลายชื่อเสียงของลูกชายพวกเขา

 

ฉันกลัว… กลัวมาก… ได้ยินมาว่าทีมฟุตบอลตอนนี้กำลังเกิดความแตกแยก สมาชิกแต่ละคนพยายามหาทางช่วยตัวเองด้วยการทรยศกันและกัน ฉันกลัวว่าสิ่งเดียวกันจะเกิดขึ้นในชมรมวรรณกรรมของเรา บางที… อาจมีใครสักคนในชมรมที่หักหลังพวกเราไปแล้วก็ได้

 

ถ้าเป็นอย่างนั้น ทุกสิ่งที่ฉันทำไว้จะถูกเปิดโปงแน่นอน ตั้งแต่การช่วยจับคู่รุ่นพี่คอนโดะกับอามาดะ มิยูกิ การมีส่วนร่วมในการพูดจาว่าร้าย และการทำลายต้นฉบับและของใช้ส่วนตัวของอาโอโนะ

 

บางทีโรงเรียนอาจรู้เรื่องทั้งหมดนี้อยู่แล้ว แต่กำลังปล่อยให้ฉันลอยนวลไปก่อน ถ้าเป็นแบบนั้น… ชะตากรรมของฉันก็คงถูกกำหนดไว้แล้ว

 

ฉันอาจจะต้องซ้ำชั้นหรือถูกไล่ออกจากโรงเรียน และถ้าเป็นอย่างนั้น พ่อแม่ของฉันจะคิดยังไงกับฉัน? แล้วถ้าฉันต้องจ่ายค่าเสียหายล่ะ? ฉันอาจจะถูกจับเหมือนรุ่นพี่คนโดก็ได้

 

ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ชีวิตของฉันคงจบสิ้นลง

 

ทำไมฉันถึงเลือกที่จะกลั่นแกล้งอาโอโนะ? ถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันไม่มีวันเข้าไปยุ่งเด็ดขาดเลย ทำไมถึงไม่มีใครเตือนฉันเลยว่าการกลั่นแกล้งเป็นอาชญากรรม?

 

หรือว่าฉันเองที่ไม่เคยสนใจที่จะเรียนรู้เรื่องพวกนี้…

 

เสียงแห่งความหายนะค่อย ๆ ดังขึ้นใกล้ตัวฉันเรื่อย ๆ แต่… ไม่เป็นไร ถ้าทุกคนช่วยกันโกหก ทุกอย่างก็คงไม่ถูกเปิดเผยหรอก ใช่ไหม? นั่นคือสิ่งที่ทาจิบานะ หัวหน้าชมรมเคยบอก แต่ตอนนี้เขาเองกลับไม่มาโรงเรียน

 

มันเห็นแก่ตัวเกินไป ฉันรู้สึกเหมือนถูกหักหลังทั้งที่ชีวิตของฉันกำลังจะพังทลาย

 

ตอนนี้ราวกับพื้นที่ใต้ฝ่าเท้าของฉันสั่นไหว พร้อมจะถล่มลงมา

 

ไม่ได้… ฉันต้องไม่อ่อนแอ ฉันต้องปกป้องตัวเองให้ได้

 

ฉันตัดสินใจเช่นนั้น และพยายามฝืนตัวเองให้ผ่านพ้นการประชุมใหญ่ของโรงเรียนไปให้ได้