ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 128 อาโอโนะ เออิจิ
ฉันกอดร่างของเธอไว้แน่น
ความรู้สึกของผิวเนียนนุ่ม ลมหายใจหวาน ๆ กลิ่นแชมพูและสบู่
“ขอโทษค่ะ แต่ขออีกสักนิดนะคะ”
เธอกล่าวในท่าทีที่เหมือนจะขออ้อน ไม่ยอมเผยหน้าออกมา ฉันคิดว่าเธอคงกำลังร้องไห้ เพราะเสียงของเธอสั่นเครือ
สิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าไม่ใช่ไอดอลสาวในโรงเรียนที่ไร้ที่ติ แต่เป็นอิจิโจ ไอ ในรูปแบบของเด็กสาวที่บอบบางและเต็มไปด้วยบาดแผล เหมือนกับวันที่เราพบกันที่ดาดฟ้า
การเลือกที่จะทำสิ่งนี้ในตอนนี้อาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง แต่ฉันอยากทำตามใจตัวเอง ฉันอาจจะเข้าใจผิด หรือมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เธอหวัง แต่สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากเรื่องของมิยูกิคือ ถ้าฉันมีอะไรจะพูด ฉันต้องบอกมันในตอนนี้
ฉันค่อย ๆ ผ่อนแรงจากการกอด
อิจิโจซังตกใจเล็กน้อยและมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และท่าทางของเธอดูอ่อนแอเหมือนจะหาทางพึ่งพาใครสักคน
“รุ่นพี่?”
ฉันยื่นมือไปแตะที่ไหล่ทั้งสองข้างของเธอและพูดขึ้น
“ไม่ต้องรีบหรอกนะ ถ้าเธอยอมรับฉัน แม้จะเป็นฉันที่ไม่สมบูรณ์แบบ ฉันก็จะสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆ เธอ ตลอดไป ไม่ไปไหนแน่นอน”
เธอมองมาที่ฉันด้วยท่าทางตกใจเหมือนยังไม่เข้าใจในคำพูดของฉัน
ฉันได้สารภาพสิ่งที่ไม่ใช่แค่คำบอกรัก แต่เป็นอะไรที่หนักกว่าและลึกซึ้งกว่า
ไม่นานหลังจากนั้น อิจิโจซังก็เอ่ยคำว่า “เอ๊ะ” แล้วเข้ามากอดฉันเหมือนเดิม
“อืม โปรดจับฉันไว้ด้วยนะคะ”
เธอตอบเสียงสั่น แต่ก็แสดงความยินดีอย่างชัดเจน
ฉันยิ้มและยืดแขนไปอีกครั้ง เพื่อกอดเธอให้แน่นขึ้น
“อืม แน่นอน”
เราทั้งคู่เริ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
—————
—มุมมองของอิจิโจ ไอ—
“คิดว่า ‘สักหน่อย’ นั้นหมายถึงอะไรคะ? จับมือ? จูบ? หรือว่า… มากกว่านั้น?”
คำถามแสบๆ ที่ฉันถามไปทำให้เขาดูเหมือนจะลำบากใจ ฉันรู้สึกไม่ดีหลังจากพูดออกไป รู้สึกเสียใจที่ทำให้เขาต้องเจอกับตัวเลือกที่โหดร้ายแบบนี้ ทั้งๆ ที่เรื่องของอามาดะซังเพิ่งเกิดขึ้นเอง เขาอาจยังทำใจกับเรื่องนั้นไม่ได้
ฉันรู้สึกรีบร้อน ความสามารถของเขานั้นยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับฉัน การที่เขาประสบความสำเร็จในการได้ตีพิมพ์นิยายทำให้ฉันรู้สึกดีใจ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเหงาและกลัวว่าเขาจะทิ้งฉันไป
ฉันไม่อยากให้เขาทิ้งฉันไปแล้ว ตอนนี้แม่ของฉันก็ไปจากฉันแล้ว พ่อก็ไม่สนใจฉัน
ฉันกลัวที่จะสูญเสียเขาไปด้วย ฉันเลยทำตัวเหมือนเด็กขี้อ้อน ร้องขอความสนใจจากเขา
คำพูดหรือการกระทำต่อไปของเขาทำให้ฉันกลัว แต่ไม่ว่าจะเลือกอะไร ฉันก็จะยินดี แต่ในใจลึกๆ ก็รู้สึกเสียใจว่าฉันทำให้เขาต้องเลือก
เขาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่กอดฉันไว้
ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาทำให้ฉันรู้สึกถึงความอ่อนโยนของเขา ฉันรู้สึกดีใจ
เขาพูดด้วยท่าทางระมัดระวัง “ประมาณนี้เหรอ?”
ความร้อนจากร่างกายของเขาผ่านไปยังฉัน ฉันรู้สึกสบายใจจากแผ่นหลังใหญ่ของเขา
ฉันรู้สึกดีใจ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกละอายใจในตัวเอง มันเหมือนกับว่าฉันพยายามจะบังคับให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแปลงไป ฉันกลัวว่าเขาจะไปจากฉัน กลัวว่าเขาจะเจอใครที่ดีกว่าฉัน
และสิ่งที่ทำให้ฉันเกลียดตัวเองคือฉันรู้ว่าฉันได้ใช้ความใจดีของเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเอง
“ขอโทษนะคะ แต่ขอแค่สักนิดนะ”
ฉันร้องขอเขาในลักษณะที่เหมือนจะยึดเขาไว้ ไม่ให้ไปไหน เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าฉันยังอยู่ตรงนี้
เขาค่อยๆ ผ่อนแรงจากการกอด
ในช่วงเวลานั้น ฉันรู้สึกเศร้าใจเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลาย ฉันกลัวว่าเขาจะไม่รักฉันอีก
ฉันพยายามสะอึกและถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “รุ่นพี่?”
เขามองมาที่ฉันด้วยท่าทางจริงจัง และจับไหล่ของฉันด้วยความอ่อนโยน
“ไม่ต้องรีบหรอกนะ ถ้าเธอยอมรับฉัน แม้จะเป็นฉันที่ไม่สมบูรณ์แบบ ฉันสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆ เธอ ตลอดไป ไม่ไปไหนแน่นอน”
คำพูดของเขาทำให้ฉันตกใจ และมันหนักหน่วงเกินกว่าที่ฉันจะจินตนาการได้
ฉันใช้เวลาสักพักเพื่อทำความเข้าใจมัน
มันเหมือนกับคำสารภาพรัก แต่หนักกว่าและลึกซึ้งกว่ามาก
และมันเป็นคำพูดที่ฉันต้องการมากกว่าคำตอบใดๆ ที่เขาต้องเลือกจากตัวเลือกของฉัน
“เอ๊ะ”
ฉันรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน สัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะดังออกมา
ฉันพยายามมองเขาอย่างตั้งใจ ถึงแม้จะรู้สึกกังวลว่าไม่สามารถสบตากับเขาได้
แต่ฉันต้องมองเขาให้ได้ และต้องตอบกลับ
เมื่อฉันมองเขา ฉันเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล
เมื่อฉันเห็นเขาแบบนั้น ฉันรู้สึกสงบลงและสามารถแสดงความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองออกมา
“อืม โปรดจับฉันไว้นะคะ”
ฉันเชื่อว่าฉันยิ้มได้กว้างที่สุดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“แน่นอน”
คำตอบนั้นทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิต
เราก้าวไปข้างหน้าช้าๆ
TLN: เล่นอีกรอบ
เนื้อเรื่อง:👥
คนอ่าน:👤
YOU MAY ALSO LIKE
