ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 126 ความกระวนกระวายใจ

 

—มุมมองของอิจิโจ ไอ—

 

ฉันทำเรื่องที่น่าตกใจมากจริงๆ การเชิญคนที่ฉันชอบมาที่บ้านตอนกลางคืนแบบนี้มันเกินไปแล้ว แถมฉันยังอยู่คนเดียว ไม่มีแม่บ้านอยู่ช่วยเลยด้วย

 

ฉันรู้ว่าการเชิญคนที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่สัปดาห์เดียวมาที่บ้านแบบนี้เป็นเรื่องอันตราย แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่ได้ฟังเสียงเตือนของเหตุผลเลย

 

เพราะคนที่ฉันเชิญมานั้น คืออาโอโนะ เออิจิ

 

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันได้สัมผัสถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาเป็นคนใจดีที่พร้อมจะช่วยเหลือคนที่กำลังลำบาก แม้ตัวเองจะต้องเสี่ยงก็ตาม เป็นคนที่เข้มแข็งมาก แม้อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เขาก็ยังไม่ยอมแพ้และเดินหน้าต่อไป และเขาเป็นคนที่มีคนรอบข้างพร้อมจะช่วยเหลือเสมอ ไม่ว่าเขาจะเผชิญกับปัญหาอะไร

 

คนที่พร้อมเสียสละเพื่อเขาแบบนี้คงมีอยู่เพราะเขาเคยทำสิ่งเดียวกันเพื่อคนอื่นมาตลอด ฉันเองก็ได้รับความช่วยเหลือจากเขาแบบนั้น เขายื่นมือมาช่วยเหลือฉันในช่วงเวลาที่ฉันไม่เหลือใครเลย

 

“แค่แก่กว่าฉันปีเดียวเอง แต่เขาน่าทึ่งจัง”

 

ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว ฉันมักจะคิดถึงเขาอยู่เสมอ คนอื่นอาจจะมองว่าฉันเป็นคนที่มีทุกอย่าง ทั้งเงิน ความสามารถ และความนิยมชมชอบ แต่สิ่งที่ฉันอยากได้จริงๆ มันแตกสลายไปนานแล้ว และฉันก็ไม่สามารถหามันกลับคืนมาได้

 

ฉันรู้สึกอิจฉาที่เขามีครอบครัวที่รักใคร่และเพื่อนแท้ที่พร้อมอยู่เคียงข้าง เขามีสิ่งที่ฉันอยากได้และรักษามันไว้อย่างดี

 

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังให้ฉันได้เข้ามาอยู่ในวงนั้นด้วย แม้มันจะเป็นในรูปแบบที่แตกต่างออกไป แต่เขาก็ทำให้ฉันได้สัมผัสสิ่งที่ฉันโหยหามาตลอด

 

บางที นั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันชอบเขา

 

แน่นอนว่าการที่เขาช่วยชีวิตฉันมีผลไม่น้อย แต่ในระดับที่ลึกลงไป ฉันชอบเขาในแบบที่เขาเป็น

 

ฉันกับเขาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ห้องของฉันอยู่ ฉันเองก็รู้สึกประหม่ามาก และเขาเองก็คงเป็นเหมือนกัน เพราะทั้งสองฝ่ายต่างเงียบสนิท แต่ความเงียบนี้กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นใจอย่างน่าประหลาด

 

“รุ่นพี่ คงรู้สึกประหม่าใช่ไหมคะ? การมาที่ห้องของผู้หญิงตอนกลางคืนแบบนี้… คงรู้สึกเหมือนกำลังทำอะไรผิดอยู่แน่ๆ”

 

ฉันพยายามล้อเขาเพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าในใจของตัวเอง

 

“แน่นอนสิ ใครจะไม่ประหม่าล่ะ ฉันไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อนเลย”

 

คำพูดของเขาทำให้ฉันเผลอคิดว่า “จริงเหรอ?” เขาไม่เคยไปบ้านคุณอามาดะบ้างเลยเหรอ? แต่ก็ต้องเคยมีบ้างสิ เพราะทั้งสองครอบครัวสนิทกันนี่นา

 

เมื่อคิดอย่างมีเหตุผล ฉันก็ได้ข้อสรุปที่ทำให้ใจเต้นแรง

 

“แสดงว่าฉันเป็นคนพิเศษสินะคะ?”

 

ฉันพูดออกไปเพราะรู้สึกดีใจมากที่เขาเห็นฉันเป็นคนพิเศษในสายตาของเขา

 

“ไม่ออกความเห็น”

 

“อย่าทำตัวเหมือนนักการเมืองสิคะ ตอบมาเถอะ”(TLN: แฟลชแบ็คเลยแฮะ…)

 

“แต่ฉันว่าแบบนี้มันเสี่ยงเกินไปนะ เธออยู่คนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้น…”

 

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลิฟต์ก็มาถึงชั้นของฉัน ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนที่สุภาพและไม่มีทางทำอะไรที่ฉันไม่พอใจแน่ ฉันไม่ต้องกลัวว่าเขาจะพยายามบังคับอะไรฉัน เพราะเขาคืออาโอโนะ เออิจิ คนที่ฉันชอบ

 

แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกบางอย่างในใจของฉันก็แอบหวังลึกๆ ว่าเขาอาจจะทำอะไรที่ข้ามเส้นนี้บ้าง

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเชื่อใจรุ่นพี่ และเราก็แค่ดื่มชาคุยกันเหมือนเดิมเอง อีกอย่าง…”

 

คำพูดนั้นแทบจะหลุดปากออกมาแล้ว ทั้งที่ฉันควรจะหยุดตัวเองไว้

 

“อีกอย่าง?”

 

อารมณ์ที่พลุ่งพล่านพาฉันพูดในสิ่งที่ควรเก็บไว้ในใจ ฉันควรจะกลืนคำพูดนี้ลงไปเหมือนที่เคยทำในครั้งก่อน แต่ครั้งนี้…

 

“ถ้าเป็นรุ่นพี่ล่ะก็ ต่อให้มีอะไรผิดพลาดบ้างก็คงไม่เป็นไรค่ะ”

 

TLN: ୧⍤⃝🌹