ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 125 สมาชิกสภาเมืองคอนโดะถูกสอบสวน

 

—มุมมองของสมาชิกสภาเมืองคอนโดะ—

 

เสียงกระแทกดังปังที่โต๊ะทำงานตรงหน้า ทำให้ฉันสะดุ้งไปครู่หนึ่ง การสอบสวนแบบเก่าแก่โบราณแบบนี้ยังมีอยู่จริงหรือไง? อย่าลืมนะว่าฉันเป็นสมาชิกสภาที่ประชาชนเลือกตั้งมา! ส่วนพวกแกมันก็แค่ข้าราชการธรรมดาเท่านั้น…

 

“คุณคอนโดะครับ เรามีหลักฐานว่าคุณมีความผิดปกติในกระแสเงินหลายจุด คุณจะยอมรับหรือไม่ก็ช่วยตอบหน่อยเถอะ!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวเสียงเข้ม

 

“ผมขอใช้สิทธิ์ในการไม่ให้การใดๆ และขอเรียกทนายมาที่นี่”

ฉันตอบกลับไปด้วยคำเดิมซ้ำๆ ทุกคำถาม

 

สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือยื้อเวลา หาทางกลับเกมให้ได้ แม้ความหวังจะริบหรี่ แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น

 

“ดูสิ ขนาดมีหลักฐานขนาดนี้แล้ว คุณยังคิดว่าตัวเองจะพ้นผิดได้เหรอ? ไหนคุณบอกว่าคุณเป็นสมาชิกสภาที่รับใช้ประชาชนไง ไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ?”

 

“ผมขอใช้สิทธิ์ไม่ให้การ”

เมื่อพูดจบ ตำรวจก็ถอนหายใจเสียงดัง

 

“งั้นเรื่องที่คุณไปข่มขู่ครอบครัวเด็กที่ถูกลูกชายคุณรังแกล่ะ? เรามีหลักฐานเป็นเสียงบันทึก คุณจะปฏิเสธไม่ได้แล้วนะ อย่างน้อยยอมรับข้อหานี้ก็ยังดี”

คำพูดของเขาเหมือนกำปั้นที่ซัดตรงเข้ามาที่จิตใจ ฉันรู้สึกเหมือนเหงื่อไหลออกมาทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรขยับ

 

ฉันพยายามกัดฟันทนความอับอายและความกลัวไว้ หากยอมรับตอนนี้ ทุกอย่างที่ฉันสร้างมาจะพังทลาย ทั้งบริษัท ทั้งตำแหน่งในสภา

 

“……”

ฉันเงียบ มองหน้าเจ้าหน้าที่ด้วยสายตาข่มขู่

 

“เฮ้อ คุณจะเงียบก็ได้ แต่มันไม่ได้เปลี่ยนอะไรหรอกนะ สิทธิ์ของคุณนั่นแหละ แต่จำไว้นะ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว ต่อให้คิดจะใช้เส้นสายจากนักการเมืองระดับประเทศมากดดันพวกเรา มันก็ไม่มีทางสำเร็จหรอก เพราะคดีนี้เป็นคดีใหญ่ พวกเราถูกสั่งให้ทำเต็มที่ คุณใช้เงินที่ได้มาในทางผิดกฎหมายไปที่ไหนบ้าง เดี๋ยวเราก็สืบเจอหมด”

คำพูดเย็นชาของเขาค่อยๆ ปิดทุกทางหนี

 

หยุดพูดแบบนี้ทีเถอะ อย่าดึงฉันกลับมาสู่ความเป็นจริงเลย

 

ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยดน้ำตาใหญ่หล่นกระทบโต๊ะ เจ้าหน้าที่มองมาด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

 

“ผม… ผมทำเพื่อประชาชน… ผมพยายามเต็มที่มาตลอด…”

ฉันพยายามใช้ความสงสาร แต่คนตรงหน้าฉันไม่รับฟังเลย

 

“คุณทำเพื่อประชาชนด้วยการโกงเงินและปลอมแปลงบัญชีงั้นเหรอ? แล้วครอบครัวที่คุณข่มขู่เขาล่ะ? เขาก็ประชาชนเหมือนกันนะ สิ่งที่คุณทำมันแค่เพื่อปกป้องตัวเองเท่านั้น”

 

“ไอ้ข้าราชการกระจอกอย่างแกมันจะรู้อะไร!”

ฉันระเบิดความโกรธออกมา แต่เขาแค่ยิ้มเยาะ

 

“ก็เพราะแบบนี้ไง ถึงต้องจับคุณมาอยู่ที่นี่ คุณเคยมีตำแหน่งสูงก็จริง แต่ตอนนี้คุณไม่ได้พิเศษอะไรแล้ว จำไว้ให้ดี”

คำพูดเหล่านั้นทิ่มแทงหัวใจอย่างไม่มีความปรานี

 

“แล้วฉันจะต้องเจอกับอะไรต่อไป?”

ฉันเผลอถามด้วยเสียงสั่น

 

“นั่นก็ต้องให้ศาลตัดสิน แต่จากหลักฐานที่มี โทษจำคุกก็ดูจะเลี่ยงไม่ได้หรอกนะ”

 

คำว่า จำคุก เหมือนหินหนักที่ตกลงมาทับตัวฉัน ฉันจะกลายเป็นนักโทษ บริษัทจะล้มละลาย กลายเป็นเรื่องตลกในอินเทอร์เน็ต… ไม่! ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง ต้องยึดตำแหน่งสมาชิกสภาไว้ให้ได้!

 

“อ้อ ลืมบอกไป เมืองมีกฎว่าหากสมาชิกสภาถูกจับกุม เงินเดือนและสิทธิ์ต่างๆ จะถูกระงับนะ”

คำพูดนั้นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ถูกตัดขาด ฉันหมดสิ้นทุกความหวัง

 

“ปล่อยฉันไปที! ปล่อยฉันไป!”

เสียงร้องโหยหวนสะท้อนกลับมาในความเงียบ… ความสิ้นหวังค่อยๆ กลืนกินทุกอย่าง

 

——————————

 

—มุมมองของเออิจิ—

 

ฉันเดินไปส่งคุณอิจิโจถึงแมนชั่นของเธอแล้ว แม้จะพยายามเดินช้าๆ แต่ก็ถึงเร็วกว่าที่คิด

 

อยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้จัง

 

ความคิดแบบนั้นดูเหมือนจะส่งไปถึงเธอ

 

“เอ่อ รุ่นพี่คะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ อยากแวะดื่มชาที่ห้องฉันหน่อยไหมคะ? เราจะได้คุยกันอีกสักนิด…”(TLN:😀😀😀😀😀)

 

TLN: เตือน!! 4 ตอนจากนี้มีแต่น้ำตาล!!