ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 124 การตอบโต้ของอดีตนายกเทศมนตรีมินามิ
- Home
- ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน
- ตอนที่ 124 การตอบโต้ของอดีตนายกเทศมนตรีมินามิ
—อาโอโนะคิทเช่น—
“คุณมินามิ ขอบคุณเสมอเลยครับ”
“ไม่หรอก เออิจิคุงนี่สุดยอดจริงๆ นะ ใครจะไปคิดว่าเด็กอายุเท่านี้จะได้เดบิวต์เป็นนักเขียนนิยาย… พ่อของเธอเองก็คงอยากเห็นเรื่องนี้เหมือนกัน”
“ไม่หรอกครับ พ่อผมต้องได้เห็นอยู่แล้วล่ะ เพราะช่วงเวลาสำคัญทีไร เขามักจะอยู่ใกล้ๆ เสมอ ผมมั่นใจว่าถ้าหนังสือของผมวางขายเมื่อไหร่ เขาคงดีใจจนรีบมาซื้อ แล้วก็ไปคุยโม้กับเพื่อนๆ ที่สวรรค์แน่ๆ ครับ”
“ฮ่าฮ่า จริงด้วย คงจะเป็นแบบนั้นแหละ ฉันเองก็จะรีบอ่านให้จบแล้วไปบอกเขาที่หลุมศพว่า ‘ข้าอ่านจบก่อนเอ็งแล้วนะ’ เพราะเจ้านั่นอ่านหนังสือช้ามากนี่นา”
“งั้นผมขอไปด้วยคนนะครับ”
“ว่าแล้วเชียว ฮ่าๆ เอาล่ะ วันนี้ที่มานี่เรื่องของสมาชิกสภาเมืองคอนโดะล่ะ เข้าประเด็นกันเถอะ”
“ครับ เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้างครับ”
“ทางเมืองได้หารือและวางมาตรการรับมือเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่าบริษัทที่เขาบริหารเองก็มีส่วนพัวพันกับการทำบัญชีเท็จ นี่เป็นการละเมิดกฎหมายชัดเจน ถ้าพิสูจน์ได้อย่างแน่นอน เขาจะถูกตัดสิทธิ์เข้าร่วมประมูลโครงการก่อสร้างของเมือง รวมถึงระดับจังหวัดและระดับประเทศด้วย แบบนั้นบริษัทของเขาก็ไปไม่รอด คงต้องล้มละลายแน่”
“แล้วตำแหน่งสมาชิกสภาล่ะครับ…”
“ตามข้อบัญญัติของเมือง หากสมาชิกสภาถูกจับกุมในระหว่างดำรงตำแหน่ง เงินค่าตอบแทนจะถูกระงับทันที และฉันได้พูดคุยกับสมาชิกสภาคนอื่นไว้เรียบร้อยแล้ว ในการประชุมสภาครั้งหน้า จะมีการลงมติเรียกร้องให้เขาลาออก ถ้าเขาปฏิเสธ ก็จะถูกปลดออกจากตำแหน่งโดยไม่มีการพูดคุยใดๆ อีก เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะไม่มีทางกลั่นแกล้งร้านนี้ได้อีก เพราะเขาจะสูญเสียทั้งบริษัทและตำแหน่งในสภาไปหมดสิ้น”
“ขอบคุณมากจริงๆ ครับ คุณมินามิช่วยผมไว้ทุกครั้งเลย”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ฉันมองพวกเธอสองคนเหมือนเป็นหลานของฉันเองนะ เพื่อหลานที่น่ารัก ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องพวกเธอ ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ไม่มีใครทำอันตรายพวกเธอได้หรอก”
—————
—มุมมองของเออิจิ—
“รุ่นพี่ ขอบคุณที่มาส่งฉันเสมอนะคะ ถ้ารุ่นพี่ยุ่งเมื่อไหร่ก็บอกได้เลย ฉันจะเรียกคนมารับเองค่ะ”
เหมือนเช่นเคย เราทานอาหารเย็นด้วยกัน แล้วฉันก็พาเธอกลับบ้าน
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันชอบทำแบบนี้เอง อีกอย่าง การได้คุยกับเธอระหว่างทางกลับบ้านมันก็สนุกดี”
พูดจบ อิจิโจซังหน้าแดงขึ้นทันที
“บ้า…” เธอบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
“รุ่นพี่นี่รักฉันเกินไปหรือเปล่าคะ บางครั้งก็เหมือนจะห่วงเกินไปด้วยซ้ำ”
พูดจบเธอก็เหมือนรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป หน้ายิ่งแดงกว่าเดิม
“ก็ไม่ปฏิเสธหรอก เอาจริงๆ นะ การได้อยู่กับคนที่ทำให้ฉันมีความสุขขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
ทั้งความชอบที่คล้ายกัน ทั้งการที่เธอยอมเสี่ยงตัวเองเพื่อช่วยผม ทั้งๆ ที่มันอาจทำให้เธอเสียเปรียบ ฉันไม่มีทางไม่เห็นคุณค่าเธอหรอก
เมื่อทุกอย่างสงบลง ฉันตั้งใจว่าจะสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงออกไป และบางทีวันนั้นอาจจะมาถึงในไม่ช้านี้(TLN:🤨?)
—————
—มุมมองของอิจิโจ ไอ—
เหมือนเช่นเคย รุ่นพี่มาส่งฉัน หลังจากทานอาหารเย็นด้วยกัน เราใช้เวลาร่วมกันมากกว่าคู่รักธรรมดาเสียอีก
ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้ความสัมพันธ์นี้ลึกซึ้งขึ้น
ถึงจะเผลอพูดอะไรผิดไปเมื่อกี้ แต่ฉันก็รู้ดีว่าพวกเราต่างรู้สึกแบบเดียวกัน
แม้เราต่างชอบกันและกัน แต่การก้าวไปอีกขั้นก็ยังน่ากลัว ฉันอยากดื่มด่ำกับความสัมพันธ์แสนสุขนี้ต่อไปเรื่อยๆ บางครั้งฉันก็รู้สึกขลาดกลัว และมันคงไม่แปลกเลยเพราะนี่เป็นรักแรกของฉัน ฉันไม่รู้ว่าควรทำยังไง
แต่ถ้าฉันได้เป็นแฟนกับเขา ฉันคงมีความสุขมากแน่ๆ ดังนั้น ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
รุ่นพี่ช่วยสอนฉันให้กลับมาเชื่อมั่นในความอบอุ่นของมนุษย์อีกครั้ง ทั้งๆ ที่ฉันเคยทอดทิ้งมันไป
“อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปจัง”
ฉันพึมพำเบาๆ ให้ตัวเองฟัง แต่ในใจก็หวังว่าเขาจะได้ยิน
ถึงจะพูดเบาแค่ไหน ฉันก็แอบหวังให้เขาได้ยิน
และฉันก็ตระหนักว่า ตอนนี้ตัวเองมีความสุขมาก
เราค่อยๆ เดินไปด้วยกันอย่างช้าๆ เพื่อยืดเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันให้นานที่สุด