ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 123 พิซซ่าแห่งการเฉลิมฉลอง & การล่มสลายของผู้กระทำผิด
—อาโอโนะคิทเช่น—
ฉันกำลังเล่าเรื่องการประชุมในวันนี้ให้ครอบครัวและอิจิโจซังฟัง
“หา! ไม่ใช่แค่เข้าร่วมเขียนในหนังสือรวมเรื่องสั้น แต่ยังจะมีการตีพิมพ์รวมเรื่องสั้นของตัวเองด้วยเหรอคะ!?”
อิจิโจซังอุทานด้วยเสียงตกใจ
คุณแม่ของฉันเองก็ดูตื่นเต้นเช่นกัน ขณะที่พูดต่อ
“สุดยอดเลยนี่นา! งั้นแปลว่า จะมีหนังสือที่เป็นของลูกเล่มเดียวใช่ไหม! แม่ดีใจมากเลยล่ะ ต้องซื้อสามเล่มแน่นอน เล่มนึงไว้อ่าน เล่มนึงไว้เก็บสะสม แล้วก็อีกเล่มไว้แจกให้คนอื่นอ่าน!”
ผู้หญิงในบ้านนี้ดูจะตื่นเต้นกันใหญ่ จนฉันรู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่ข้างหลัง
“ใช่เลย อยู่ดีๆ ก็ได้ออกหนังสือตั้งสองเล่ม นี่มันสุดยอดไปเลยนะ นายกลายเป็นนักเขียนมืออาชีพตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนมัธยมปลายแล้วล่ะ!”
พอโดนพูดแบบนี้ มันก็อดรู้สึกจั๊กจี้ใจไม่ได้
“ยินดีด้วยนะ เออิจิ”
พี่ชายที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่น
จากนั้นพิซซ่าพิเศษพร้อมโคล่าก็ถูกยกมาเสิร์ฟ ดูเหมือนนี่จะเป็นการเลี้ยงฉลองให้ฉัน
“ขอบคุณนะทุกคน”
พิซซ่านั้นราดด้วยซอสมะเขือเทศ พร้อมด้วยหน้าท็อปปิ้งซีฟู้ดและผักอย่างจุใจ กลิ่นหอมชวนให้ท้องร้อง
“แล้วนี่ควรจะรายงานให้โรงเรียนรู้ไหมนะ? แม่ว่ามันคงมีเรื่องเกี่ยวกับการเก็บความลับอยู่ด้วยใช่ไหม?”
คุณแม่พูดด้วยความรอบคอบอย่างที่คาดไว้
“ทางสำนักพิมพ์ขอให้ปิดเป็นความลับจนกว่าจะมีประกาศอย่างเป็นทางการ แต่ถ้าจะขออนุญาตจากโรงเรียน ก็น่าจะพูดได้ครับ เพราะผมยังเป็นผู้เยาว์ เลยต้องให้ผู้ปกครองเซ็นเอกสารบางอย่างด้วย ต้องรบกวนแม่นะ”
“แน่นอนจ้ะ เรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหาเลย อุ๊ย ตื่นเต้นจัง แม่เองก็รอแทบไม่ไหวแล้ว เอาล่ะ เราต้องไปเตรียมเปิดร้านสำหรับมื้อเย็นแล้ว ฝากไอจังกับลูกๆกินพิซซ่ากันตามสบายนะ”
“ค่ะ! ขอบคุณมากค่ะ”
อิจิโจซังมองพิซซ่าด้วยความสนใจ
หรือว่า…
“อิจิโจซัง ชอบพิซซ่าหรือเปล่า?”
“จริงๆ ก็…ไม่เคยกินค่ะ อาจจะเรียกว่าฝันอยากลองกินดูก็ได้ เคยคิดไว้ว่าอยากลองกินพิซซ่ากับเพื่อนๆ สักครั้งค่ะ วันนี้เลยเหมือนความฝันเป็นจริง”
ฉันหัวเราะเบาๆ เธอเป็นคุณหนูจริงๆ ดูตื่นเต้นจนพูดไม่ออก ฉันจึงเชิญให้เธอลองก่อน พิซซ่านี้เป็นเมนูพิเศษที่เราเสิร์ฟเฉพาะคริสต์มาสหรือวันเกิดของลูกค้าประจำเท่านั้น
“อร่อยมากเลยค่ะ พิซซ่ามันอร่อยขนาดนี้เลยเหรอ ซีฟู้ดกับผัก แล้วก็ความหอมของชีส มันสุดยอดมากเลยค่ะ”
ดูเหมือนเธอจะถูกใจมาก เธอได้ลิ้มลองรสชาติอันอันตรายที่ยากจะลืมแล้วล่ะ
เราใช้เวลาในมื้อค่ำที่แสนสนุกด้วยกัน ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่า การที่อิจิโจซังอยู่ที่นี่กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว และความรู้สึกนี้มันทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
——————————
—มุมมองของสมาชิกชมรมวรรณกรรมคนหนึ่ง—
สุดท้าย ก็ยังไม่ได้รับข้อความตอบกลับจากประธานชมรม ฉันเริ่มเป็นห่วงแล้ว
ฉันนั่งตัวสั่นอยู่ในห้องของตัวเอง
“รุ่นพี่คอนโดะก็ถูกจับไปแล้ว สมาชิกชมรมฟุตบอลคนอื่นๆ ก็เหมือนกัน…”
ฉันแค่ทำตามที่ทั้งสองคนบอกเท่านั้นเอง
ถ้าทำตามคำพูดของรุ่นพี่คอนโดะ เขาจะกลับมาเดทกับฉันอีกครั้ง และฉันก็ทำตามที่ประธานชมรมบอกทุกอย่าง เช่น การพามิยูกิไปรู้จักกับรุ่นพี่คอนโดะ เพื่อให้เขาได้ไปเดทกันเหมือนคู่รัก
ฉันร่วมมือกับสมาชิกชมรมคนอื่นๆ ปกปิดเรื่องนี้แล้ว เหลือเพียงเด็กปีหนึ่งที่ลาออกจากชมรมไป แต่ฉันก็ขู่เขาไว้เรียบร้อย ถ้าเขาพูดอะไรออกไป เขาจะกลายเป็นคนนอกที่ไม่มีใครคบ และฉันบอกว่า เขาก็มีส่วนผิดที่ไม่ได้ห้ามพวกเราไว้ เขากลัวจนหน้าซีดไปแล้ว เด็กคนนั้นขี้กลัวมาก ถ้าขู่ขนาดนี้คงไม่มีปัญหา
ฉันไม่อยากลงเอยเหมือนชมรมฟุตบอลเด็ดขาด!!
——————————
—มุมมองของสมาชิกชมรมฟุตบอลคนหนึ่ง—
ทำไมพวกฉันถึงโดนพักการเรียนไปด้วย พวกฉันจะบอกพ่อแม่ว่ายังไงดี
ทุกอย่างเป็นความผิดของคอนโดะ! ชีวิตของฉันจะเป็นยังไงต่อล่ะ พวกเราโดนตราหน้าว่าเป็นผู้กระทำผิด คงดีสุดแค่พักการเรียน แต่ที่แย่สุดคืออาจโดนไล่ออก
ชีวิตฉันพังหมดแล้ว!
ทั้งหมดเป็นเพราะคอนโดะ มันปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นทาสตั้งแต่มัธยมต้น ถ้ามันออกมาจากคุกเมื่อไหร่ ฉันจะเอาคืนให้สาสมแน่นอน!!
YOU MAY ALSO LIKE
