ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 116 เออิจิกับเอ็นโดะ
- Home
- ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน
- ตอนที่ 116 เออิจิกับเอ็นโดะ
—มุมมองของเอ็นโดะ—
ผมมากับยูมิเพื่อเล่นเกมเซ็นเตอร์ใกล้สถานีรถไฟ ที่นี่เป็นสถานที่ที่เราเคยมาเล่นด้วยกันตอนอยู่ปีแรก เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ ผมยังจำได้ถึงการเล่นเกมจับตุ๊กตากับเอริ หรือแข่งเกมต่อสู้กับยูมิ
แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป วันคืนที่สนุกสนานเหล่านั้นดูเหมือนจะหายไปไกลเกินเอื้อม และมันทำให้ผมเลิกมาที่นี่…จนกระทั่งวันนี้ วันที่ผมตัดสินใจกลับมาที่นี่อีกครั้ง
ยูมิชี้ไปที่เครื่องเกมต่อสู้และพูดด้วยรอยยิ้มสดใส
“คาซึกิ! มาแข่งเกมต่อสู้กันเถอะ”
“ไม่รู้ว่าจะยังเล่นได้อยู่ไหมนะ ท่าคอมโบก็ลืมไปหมดแล้วด้วย”
“นั่นสินะ ฉันเองก็ไม่ได้เล่นมานานแล้ว เพราะฉันตั้งใจไว้ว่า ครั้งต่อไปที่จะมาที่นี่จะต้องมากับคาซึกิเท่านั้น”
คำพูดนั้นทำให้ผมรู้ว่ายูมิเองก็คิดถึงช่วงเวลานั้นเหมือนกัน ผมได้แต่เสียใจที่ไม่ได้พยายามเอาช่วงเวลานั้นกลับคืนมาให้เร็วกว่านี้
“ถึงเวลาแล้วที่จะตัดสินกันด้วยหมัดและลูกเตะ เราทำร้ายจิตใจกันและกันมาเยอะแล้ว ครั้งนี้ถือเป็นการประลองเพื่อคืนดีกัน!”
———
“คาซึกิ นายมันขี้โกงนี่นา ท่าคอมโบนายไม่ได้ลืมเลยนี่!”
“ช่วยไม่ได้ ร่างกายมันยังจำได้น่ะสิ”
เราทั้งคู่หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ยูมิยังคงเล่นแบบกดปุ่มมั่วๆ จนตัวละครเธอทำอะไรไม่เป็น และกลายเป็นเป้าหมายให้ผมโจมตีเหมือนเดิม นี่แหละที่ทำให้เราสนุกกันในวันนั้น
“ขอบคุณนะ”
“ฉันเองก็เหมือนกัน สนุกมากเลยที่ได้เล่นอีกครั้ง คราวนี้ไปเล่นแอร์ฮอกกี้กันต่อเถอะ!”
ยูมิพูดจบก็รีบวิ่งไปยังโต๊ะเกมแอร์ฮอกกี้โดยไม่รอผม ผมได้แต่วิ่งตามเธอ
ระหว่างทาง ผมชนเข้ากับลูกค้าคนหนึ่ง
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ!”
เสียงผู้หญิงพูดขึ้น ผมหันไปมองและพบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมคืออิจิโจ ไอ ไอดอลของโรงเรียน และข้างๆ เธอคืออาโอโนะ เออิจิ เพื่อนรักของผม
“อาโอโนะ กับอิจิโจซัง…”
เสียงของผมสั่นเล็กน้อยด้วยความตกใจ เออิจิคือเพื่อนคนสำคัญที่ผมไม่ได้เจอมาตั้งแต่เหตุการณ์ในอดีต
—————
ยูมิเดินเข้ามาและถามด้วยความสงสัย
“คาซึกิ นี่เพื่อนของนายเหรอ?”
“ผมชื่ออาโอโนะ เออิจิ เราอยู่ห้องเดียวกันตอนปีหนึ่งน่ะ” เออิจิพูดแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม และหันมากระซิบใกล้ๆ ผม
‘เฮ้ ยูมิเป็นแฟนนายหรือเปล่า?’
แต่คำถามของเขาไม่ได้เบาพอ ยูมิได้ยินเต็มสองหู เธอหัวเราะเล็กน้อยก่อนตอบ
“ไม่ใช่ค่ะ ฉันกับคาซึกิเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน!”
ผมรู้สึกกังวลว่าคำตอบของยูมิจะทำให้เออิจิไม่สบายใจ แต่เขาแค่หัวเราะเบาๆ พร้อมพูดว่า “อย่างนั้นเองเหรอ” ดูเหมือนว่าเขาจะปล่อยวางเรื่องในอดีตไปแล้ว
ยูมิหันไปถามเออิจิด้วยความอยากรู้
“แล้วผู้หญิงน่ารักที่อยู่ข้างๆ คุณคือแฟนหรือเปล่าคะ?”
“ฉันเป็นรุ่นน้องของเขา ชื่ออิจิโจ ไอ ยังไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ”(TLN: ‘ยัง’ ด้วยล่ะ😏)
คำตอบของอิจิโจซังทำให้พวกเราหัวเราะกัน
ยูมิพูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น เรามาเล่นแอร์ฮอกกี้แบบคู่กันเถอะ จะได้สนุกด้วยกัน!”
อาโอโนะและอิจิโจซังตอบรับทันที ผมได้แต่ยืนงงกับสถานการณ์ที่พลิกผัน
“พวกเธอไปจองโต๊ะก่อนเลยนะ ฉันอยากคุยกับเอ็นโดะนิดหน่อย” เออิจิพูด
——————————
“นายจะคุยอะไรเหรอ?” ผมถามอย่างระมัดระวัง แต่เขายิ้มกว้างอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“เอ็นโดะ ขอบคุณนะ ขอโทษที่ไม่ได้ตอบข้อความนาย แต่ข้อความนั้นช่วยฉันไว้มากเลย ฉันดีใจที่นายเชื่อในตัวฉัน แม้ว่าตอนนั้นฉันจะไม่เชื่อในตัวเองเลยก็ตาม ฉันควรจะติดต่อกลับไปเร็วกว่านี้ แต่ฉันไม่อยากให้นายต้องเดือดร้อนเพราะฉัน วันนี้ที่ได้เจอนาย ฉันดีใจมาก ขอบคุณจริงๆ”
เออิจิก้มหัวลงตรงหน้าผม ผมรู้สึกได้ทันทีว่า สิ่งที่ผมทำลงไปนั้นไม่ผิด ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนได้รับการชดเชยแล้ว
TLN:
เนื้อเรื่อง:👥 👥
คนอ่าน:👤