ผมถูกแฟนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กนอกใจและถูกไส่ร้าย แต่ถึงอย่างนั้น คนที่เป็นห่วงผมกลับเป็นสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียน - ตอนที่ 108 มิยูกิและไอ(บนด่านฟ้า)
—ดาดฟ้าของโรงเรียน (มุมมองของมิยูกิ)—
“ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่… อิจิโจ ไอ!”
ใบหน้าที่สวยงามจนแทบลืมหายใจ แววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า เหมือนนางฟ้าที่หลงลงมาบนโลก ฉันเผลอรู้สึกอิจฉา ไม่ใช่แค่ความงาม แต่รวมถึงสิ่งที่เธอมี ทุกอย่างที่ฉันเคยสูญเสียไป รวมถึงเออิจิ ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะไม่ชอบเธอ
“แล้วทำไมรุ่นพี่อามาดะ ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ? ฉันได้ยินว่าถูกพักการเรียนไม่ใช่เหรอ ดูสิ เธอใส่ชุดนักเรียนและกลับมาในสถานที่แบบนี้ มันดูแปลกมากนะ”
“ฉัน…”
ฉันไม่มีข้อโต้แย้ง ตำแหน่งของฉันชัดเจนว่าเป็นฝ่ายผิด
“เธอมันเห็นแก่ตัวจริง ๆ สินะคะ”
คำพูดที่เย็นชาเหมือนตัดสินฉันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกโกรธ
“มันไม่เกี่ยวกับเธอ! แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? บอกมาสิ!”
ฉันโพล่งออกมาอย่างเหลืออด ไอสูดลมหายใจเข้าก่อนจะพูดต่อ
“ขอโทษล่วงหน้านะคะ แต่ฉันส่งคนเฝ้าดูเธอไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ทำอะไรที่ไม่เหมาะสม และเมื่อได้รับรายงานว่าเธอเริ่มทำอะไรผิดปกติ ฉันจึงมาอยู่ที่นี่เพื่อรอเธอ”
คำพูดนั้นทำให้ฉันขนลุกด้วยความหวาดกลัว ทำไมเธอถึงต้องระแวดระวังฉันถึงขนาดนี้? และเธอถึงกับมีพลังมากพอจะทำเรื่องแบบนั้นได้…
“ทำไม…”
“ลองถามตัวเองดูสิ ฉันคิดว่าเธอก็น่าจะรู้ว่าตัวเองจะทำอะไรในที่แบบนี้”
ทำไม? ทำไมคนที่เหมือนจะมีทุกอย่างอย่างเธอ ถึงไม่ปล่อยให้ฉันไป? ฉันไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะตัดสินใจจบชีวิตตัวเองหรือยังไง?
“หยุดพูดเถอะ คนที่มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบอย่างเธอ จะมาเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ยังไง”
ไอมองมาที่ฉันด้วยสายตาเย็นชา
“อาจจะใช่ ฉันอาจไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายแล้ว เธอก็เอาแต่ทำตามใจตัวเองไม่ใช่เหรอ? จะเล่นบทนางเอกผู้โชคร้ายไปถึงเมื่อไหร่กัน?”
คำพูดของเธอเหมือนคมมีดที่แทงเข้ามาในใจ
“อย่ามาสั่งสอนฉันทั้งที่ไม่รู้เรื่องของฉันนะ!”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะถ้าเธอเลือกจบชีวิตตรงนี้ คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือรุ่นพี่เออิจิ เธอคิดถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหม? หลังจากถูกคนที่เขาไว้ใจหักหลัง เธอยังจะกล้าทำให้เขาเจ็บปวดอีกเหรอ? ทำไมถึงไม่เคยคิดถึงเขาเลย หรือจริง ๆ แล้ว เธอไม่เคยรักเขาจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”
คำพูดของไอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนทุกสิ่งที่เชื่อมั่นพังทลาย
“ไม่จริง… ฉันรักเออิจิ…”
แต่คำตอบของฉันกลับถูกปัดตกโดยความจริงที่เธอพยายามย้ำ
“งั้นทำไมเธอถึงทำเรื่องที่ทำร้ายเขาได้ล่ะ? เธอเอาแต่คิดถึงตัวเอง จนไม่เห็นว่าคนรอบตัวเธอเจ็บปวดขนาดไหน เธอคิดว่าคุณแม่ของเธอเลี้ยงดูเธอมาจนถึงวันนี้เพื่อให้เธอทำแบบนี้เหรอ? อย่าเอาแต่หนีปัญหาและพึ่งพาคนอื่นได้ไหม!”
คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกตีแผ่จนหมดเปลือก ฉันพยายามเถียง แต่กลับพูดไม่ออก
“หยุดพูดซะ! เธอไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฉัน!”
“แล้วเธอรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฉันล่ะ? ฉันหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอ แต่เธอไม่เคยพยายามจะรู้จักฉันเลย รวมถึงรุ่นพี่เออิจิด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่สนใจจะหยุดเธอด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตฉันผ่านมาอะไรมา อย่ามองว่าฉันโชคดีนักเลย ถ้าชีวิตของฉันมันดีนัก เธออยากสลับกับฉันไหมล่ะ?”
น้ำเสียงหนักแน่นของเธอทำให้ฉันเถียงไม่ออก มันไม่ใช่คำพูดของเด็กสาวผู้สมบูรณ์แบบ แต่เป็นคนที่สู้เพื่อความอยู่รอดในทุกวัน
“สุดท้าย เธอก็แค่หนีจากปัญหา เธอเคยลองคิดไหมว่าคนรอบตัวเธอรักและดูแลเธอมากแค่ไหน? ฉันจะไม่มีวันยอมให้เธอทำร้ายพวกเขาอีก!”
แรงกดดันจากคำพูดของเธอทำให้ฉันทรุดลงอย่างหมดแรง ฉันได้แต่ร้องไห้ ในขณะที่ครูเข้ามาเพื่อพาฉันออกไป ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว…
TLN: พูดจาถูกต้อง😭
YOU MAY ALSO LIKE
