ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ - ตอนที่ 1

สเปคที่ชอบ

 

“ผะ ผะ ผมอยากเป็นผู้ชายในอุดมคติของคุณ เพราะงั้นได้โปรดบอกสเปคผู้ชายที่ชอบได้ไหมครับ”

 

มันเป็นเวลาหลังเลิกเรียน ผม ทากาฮาชิ เรียวสุเกะ ได้ส่งจดหมายไปหาผู้หญิงที่เป็นมาดอนน่าของโรงเรียนเพื่อเรียกมาพบกับผมที่หลังโรงเรียน

 

 ชิราซาวะ มินาเสะ  เธอเป็นคนที่สวยมากๆ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ต่างเรียกเธอว่า ราชินี ซึ่งผมเองเป็นหนึ่งในผู้ชายเหล่านั้นที่อยากจะสารภาพรักกับเธอ ทว่าด้วยลักษณะพื้นฐานของผมนั้น

 

ไม่ว่าจะด้านการเรียน กีฬา รูปร่าง ผมเป็นคนที่ค่อนข้างอ้วน เตี้ย มืดมน อันที่จริงผมก็พอจะมีเพื่อนอยู่บ้างนะแต่น้อยมากจริงๆ งานอดิเรกของผมเองคือการอ่านไลท์โนเวล ดูอนิเมะ และก็เล่นเกม 

 

ผมด้อยกว่าเธอมากๆ ไม่ใช่คนที่เหมาะสมกับเธอเลยสักนิด เหมือนหมาวัดกับดอกฟ้า ผมรู้ตัวดีว่าเธอไม่มีทางตอบตกลงแน่ๆถ้าผมสารภาพรักกับเธอ ดังนั้นผมจึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง

 

ถ้าเพื่อเธอละก็ผมคิดว่าสามารถทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ ผมตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นเลยล่ะ เธอเป็นเหมือนดั่งดวงอาทิตย์ที่โผล่มาให้แสงสว่างที่มืดมิดกับผม

 

“แล้วนายจะอยากรู้เรื่องนั้นไปทำไม”

 

“ผะ ผมอยากเป็นผู้ชายในสเปคของคุณครับ เพราะงั้นขอร้องล่ะครับ”

 

ผมก้มกราบขอขมาเธอ บางทีถ้าผมทำแบบนี้เธออาจจะบอกสเปคที่ชอบให้กับผมก็ได้ อา..ผมนี่มันช่างน่าสมเพชจริงๆ ดูเหมือนคุณชิราซาวะก็คงจะคิดแบบนั้นเหมือนกันแน่ๆแหละนะ เพราะดูจากสายตาของเธอแล้วเหมือนเธอกำลังมองมายังสิ่งที่น่ารังเกียจจริงๆ

 

“…………”

 

“สรุปคือนายอยากจะรู้สเปคผู้ชายที่ฉันชอบสินะ ถ้าแค่นั้นแล้วนายช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม”

 

ช่างเป็นคำพูดที่ทิ่มแทงหัวใจผมเหลือเกิน แค่ได้ยินก็รู้ว่าเธอนั้นอยากจะออกไปจากสถานการณ์นี้เร็วๆ เธอจะเกลียดผมมั้ยนะ แต่ว่าแค่นี้ผมไม่อยากยอมแพ้หรอก

 

“มะ ไม่มีปัญหาครับ ผมอยากรู้สเปคผู้ชายของคุณชิราซาวะ”

 

“งั้นเหรอ ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ นั่นสินะ ก่อนอื่นเลยก็คงจะเป็นคนตัวสูงๆหน่อย สัก180 ซ.ม อย่างต่ำ แล้วก็ผอมๆแต่ก็มีกล้ามนิดนึงที่เขาเรียกว่า หุ่นลีนน่ะ     แน่นอนว่าไม่ใช่พวกสมองกล้ามหรอกนะ

ผู้ชายที่ฉันอยากฝากฝังชีวิตด้วยอย่างน้อยก็ต้องเรียนเก่ง อย่างน้อยก็สอบได้อันดับ1ใน10 เรื่องฐานะทางบ้านฉันไม่สนหรอกแต่ถ้ามีเงินเปย์ฉัน ฉันจะดีใจมากเลยล่ะ

ฉันไม่ใช่พวกเลือกหน้าตาก็จริงแต่ถ้าเป็นหนุ่มหล่อมาดผู้ดีเหมือนเจ้าชายจะดีมากเลยล่ะ สำหรับฉันผู้ชายที่แค่ใจดีเฉยๆน่ะไม่พอหรอก แล้วก็อย่างน้อยก็ต้องพูดคุยเก่งล่ะนะ มีความมั่นใจในตัวเองแต่ก็ไม่เย่อหยิ่งขี้อวด แต่ว่านะคนที่มืดมนที่พูดตะกุกตะกักอย่างนายนี่ไม่ไหวมั้ง”

 

ผมหยิบสมุดขึ้นมาจดทุกคำพูดของคุณชิราซาวะ อย่างตั้งใจ แม้สิ่งที่เธอพูดจะอยู่ห่างไกลจากตัวตนแบบผมมากก็ตามเถอะถึงแบบนั้น

 

“ผะ ผมจะพยายามครับ คุณชิราซาวะ”

 

“อา.. งั้นฉันไปได้แล้วใช่ไหม ลาก่อนนะ”

 

“ซะ ซะ ซักวันนึง ผมจะยืนเคียงข้างคุณให้ได้เลย คุณชิราซาวะ”

 

 

 

หลังจากวันนั้น ผมก็ได้เริ่มโปรเจกต์ขึ้นมา เป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ ผมไม่ได้เข้าไปคุยกับคุณชิราซาวะอีกเลยหลังจากวันนั้น ผมเริ่มหาข้อมูลในการลดน้ำหนัก ผมค่อยๆเริ่มจากการควบคุมการกินของตัวเอง มันค่อนข้างยากในการควบคุมตัวเองอย่างมากในการควบคุมพฤติกรรมการกินของผม

 

ผมจึงต้องหาแรงจูงใจไปเรื่อยๆด้วยการดูคลิป หรือกระทู้บนเว็บบอร์ดของเหล่าคนที่ลดน้ำหนักแล้วทำสำเร็จ ด้วยการทำแบบนี้ผมจะมีแรงจูงใจในการทำต่อไปเรื่อยๆ คุณชิราซาวะนั้นได้มอบโอกาสให้ผมในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพราะงั้นผมไม่อยากจะยอมแพ้

 

เนื่องจากผมเป็นคนไม่เคยออกกำลังกายมาก่อน กีฬาที่ผมเลือกเล่นคือกีฬาว่ายน้ำเนื่องจากมันเป็นกีฬาที่ได้ออกกำลังกายทั้งตัวผมเลยคิดว่านี่น่าจะเหมาะกับตัวผมที่สุด แต่ว่ามันก็เหนื่อยมากจริงๆ มันบั่นทอนแรงใจผมไปเรื่อยๆ แต่ว่าพอผมนึกถึงตัวผมที่ได้ยืนเคียงข้างคุณชิราซาวะ มันทำให้ผมฟื้นคืนขึ้นมาใหม่ แม้จะมีบางวันที่ผมคิดจะเลิกทำโปรเจกต์นี้

 

แต่พอนึกถึงภาพนี้ทีไร แรงใจผมจะกลับมาทุกที นี่คือจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผมเลย

 

———————————————————————————————————————————

 

 

[มุมมองชิราซาวะ มินาเสะ]

 

วันนี้ฉันเจอคนประหลาด เขาเป็นเด็กผู้ชายในชั้นเดียวกันถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะชื่อ ทากาฮาชิ ล่ะมั้ง เขาดูน่ากลัวหน่อยๆ ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะมาสารภาพรักกับฉัน แต่กลายเป็นว่า เขามาถามถึงสเปคผู้ชายที่ฉันชอบซะงั้น

 

 ด้วยความที่ฉันอยากจะออกจากตรงนั้นเร็วๆ เพราะไม่อยากจะไปยุ่งกับผู้ชายแบบนี้ล่ะนะ ฉันจึงอธิบายสเปคผู้ชายที่ฉันชอบไปมั่วๆ อันที่จริงฉันไม่มีรสนิยมแบบนั้นหรอก แม้ฉันจะเป็นที่นิยมก็เถอะแต่ฉันก็ไม่ได้อยากคบกับใครเป็นพิเศษ และก็ถ้าบอกสเปคไปแบบนั้นละก็ บางทีหมอนั่นอาจจะเอาไปบอกต่อคนอื่นถึงสเปคที่ฉันชอบนั่นจะเป็นการดีสำหรับฉันเลย บางทีพวกผู้ชายคงจะได้เลิกยุ่งกับฉันซะที

 

 มันไม่มีทางที่จะมีผู้ชายที่เพอร์เฟคแบบนั้นอยู่ในโรงเรียนแน่ๆ ถ้ามีละก็คงจะเป็นที่นิยมไปแล้วล่ะ หมอนั่นเองก็คงจะตัดใจไปแล้ว

 

(น่ารำคาญจริงๆ พวกผู้ชายเนี่ย)  

 

 

———————————————————————————————————————————

 

 

 

ตอนนี้มันก็เป็นเวลา2เดือนแล้วจากตอนนั้น หลังจากที่ผมว่ายน้ำบ่อยๆ มันทำให้ผมเริ่มเบื่อหน่อยๆแล้ว แต่ผมเริ่มรู้สึกถึงรูปร่างที่ดีขึ้น น้ำหนักผมลดไปค่อนข้างเยอะ มีคนบอกว่าในช่วงแรกของการลดน้ำหนัก สิ่งที่จะลดก็คือน้ำในร่างกาย 

 

ผมจึงคิดว่าผมควรที่จะใช้เครื่องวัดไขมันในร่างกาย มันจะทำให้ผมรู้ว่าไขมันในร่างกายผมนั้นมีประมาณเท่าไหร่ และถ้าไปที่ฟิตเนสที่โรงเรียนละก็จะมีที่ชั่งน้ำหนักที่สามารถวัดไขมันได้ด้วยล่ะค่าเข้าก็ฟรีด้วยแถมยังได้ออกกำลังกายแบบอื่นๆอีก ยิงปืนนัดเดียวได้นก2ตัว และเพราะมันเป็นบริการจากโรงเรียนที่นับรวมค่าเทอมเข้าไปแล้ว นักเรียนทุกคนจึงมีสิทธิ์จะไปใช้ได้

 

น่าดีใจจริงๆที่โรงเรียนนี้สามารถเป็นสถานที่ขัดเกลาร่างกายผมได้ หลังเลิกเรียนวันนั้นผมได้มุ่งไปที่ฟิตเนสของโรงเรียนทันที ที่นี่มีคนอยู่ไม่เยอะมาก และส่วนใหญ่พวกเขาจะไปเล่นเวทเทรนนิ่งซะมากกว่า ที่นั่นผมได้เจอรุ่นพี่ปี2สุดสวยคนนึงที่มาออกกำลังกายด้วย 

 

ถ้าจำไม่ผิดเธอชื่อว่า นากาโนะ ยูคาริ  เธอเป็นคนที่ค่อนข้างดังพอสมควรในโรงเรียนของเรา พอๆกับคุณชิราซาวะเลยล่ะ เธอนั้นกำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่งด้วยความเร็วค่อนข้างมากพอสมควร

 

ผมสงสัยว่าเธอวิ่งอยู่บนนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว เพราะเธอเหงื่อออกค่อนข้างเยอะเลยล่ะ เหงื่อที่ออกมาจากหน้าผากกำลังไหลลงคอพร้อมกับผมที่มัดหางม้าที่เปิดเผยหลังคอของเธอมันช่างเซ็กซี่จริงๆ นั่นมันสปอร์ตบราสีดำ ถะ แถมยังหน้าอกดินระเบิดคู่นั่นอีก เป็นอาวุธโจมตีที่ส่งผลกระทบทางจิตใจแก่ผู้ชายทุกคนจริงๆ สงบจิตใจยากจริงๆน๊า 

 

ผมเผลอมองเธออยู่นานแล้วก็นึกได้ว่าต้องออกกำลังกายนี่นา ผมจึงเริ่มยืดเส้นยืดสายก่อนจะขึ้นลู่วิ่งประมาณ5นาที ลู่วิ่งที่นี่มีแค่3อันเท่านั้น ผมไม่กล้าที่จะขึ้นลู่วิ่งข้างเธอ ผมจึงไปวิ่งถัดจากอีกลู่แทน

 

 

[นากาโนะ      [ว่าง]      [ทากาฮาชิ

  ยูคาริ]                           เรียวสุเกะ]

 

 

จากตำแหน่งก็ประมาณนี้

มันเป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้ลองวิ่งบนลู่วิ่ง ผมยังไม่ค่อยชินกับมันเท่าไหร่นัก ผมเริ่มจากความเร็วน้อยๆ ด้วยการเดินช้าๆและปรับระดับเป็นเดินเร็ว ผมได้ยินมาว่าสำหรับคนที่อ้วนนั้นในการออกกำลังกาย ควรที่จะระมัดระวังเข่าเป็นพิเศษ เมื่อผมเดินไปซักพักก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นเหงื่อที่ไหลออกมามันทำให้ผมเหนื่อยก็จริงแต่ก็รู้สึกสดชื่นในเวลาเดียวกัน

 

เอาล่ะนี่ก็ผ่านไปประมาณ45นาทีแล้ววันนี้ผมแค่เดินเร็วบนลู่วิ่งซะก่อน ผมอยากจะให้ร่างกายของผมคุ้นชินมากกว่านี้ หลังจากผมลงจากลู่วิ่ง ก็จิบน้ำไม่กี่อึก ผมก็ไปเล่นเวทต่อ รู้สึกว่าจะเหลือแค่ผมคนเดียวแล้วที่อยู่ที่ฟิตเนสแห่งนี้ ผมจึงเล่นทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า ผมทำแบบนั้นไปประมาณ30นาที การเล่นเวทมันทำให้ผมปวดกล้ามเนื้อค่อนข้างมากทีเดียว มันรู้สึกเหมือนกล้ามเนื้อผมกำลังกรีดร้อง นี่คงเป็นสัญญาณดีของร่างกายที่จะพัฒนาขึ้น หลังจากนั้นผมจึงไปชั่งน้ำหนักแล้วจึงกลับบ้าน

 

 

จาก2เดือนที่ผ่านมาจากน้ำหนัก116ก.ก น้ำหนักผมเหลือ 106ก.ก ส่วนสูงจาก160 ซ.ม ตอนนี้ผมสูงขึ้นมาเป็น 163 ซ.ม ไขมันในร่างกายของผมในตอนนี้คือ 40% ผมตั้งเป้าไว้ที่ประมาณ 15% ช่างห่างไกลความเป็นจริงมากจริงๆ

 

———————————————————————————————————————————

 

 

[มุมมองของ ชิราซาวะ มินาเสะ]

 

 

ฉันจำไม่ได้ว่าผ่านไปกี่เดือนแล้วที่หลังจากหมอนั่นมาถามถึงสเปคผู้ชายของฉัน บางทีอาจจะเป็นเวลา1เดือนหรือ2เดือน ตอนแรกฉันนึกว่าจะมีผู้ชายเข้าหาฉันน้อยลงเมื่อรับรู้ถึงสเปคผู้ชายของฉัน  

 

แต่ปรากฎว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม มีผู้ชายมากหน้าหลายตาพยายามเข้ามาจีบฉัน นี่หมอนั่นไม่ได้บอกสเปคของฉันกับคนอื่นงั้นเหรอ และเมื่อฉันเห็นเขาในวันนี้ในห้องเรียนก็ได้รับรู้  

 

ร่างกายของเขาค่อนข้างผอมลงนิดหน่อย ส่วนสูงเองก็เพิ่มขึ้น แม้คนในชั้นเรียนจะยังไม่รู้ตัวก็ตาม แต่ตัวฉันพอจะจำรูปร่างของเขาในวันนั้นได้ในวันนี้มันแตกต่างไป เหมือนเขาพยายามจะเป็นผู้ชายในอุดมคติของฉันให้ได้ แม้ฉันจะแค่พูดไปมั่วๆก็ตาม

 

ไม่หรอกบางทีมันคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของเขาเท่านั้น บางทีอีกไม่กี่เดือนก็คงจะเลิกแล้วแหละ ฉันคิดอย่างนั้น