ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 85 หยุดเจ้าชู้กะล่อนได้แล้ว

เจ็บสิ ถึงแม้ว่าคุณจะหล่อ แต่ก็ไม่ใช่ว่าคุณจะทำทุกอย่างให้ไม่เจ็บได้นะ

ถึงแม้ว่าคุณจะจูบลงอย่างอบอุ่นแบบนั้น แต่ที่ที่มันควรเจ็บมันก็ต้องเจ็บอยู่ดี

แต่ว่าซินเหยากลับส่ายหัวไปมาอย่างเชื่อฟังและพูดว่า "ไม่เจ็บแล้ว"

จิงเฉินมองดูสภาพที่น่ารักนี้ของซินเหยา ก้มหัวลงจูบไปที่ริมฝีปากที่แดงช้ำของเธอ ลิ้นของเขาค่อยๆกวาดไปทั่วช่องปากของเธออย่างช้าๆ ปากของซินเหยากระจับได้รูปสวยมาก ริมฝีปากล่างหนากว่าข้างบนนิดหน่อย มุมปากงอนขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยิ้มออกมา มันก็สามารถทำให้คนอื่นรู้สึกหวั่นไหวอยากลิ้มชิมได้

มือของซินเหยาไม่รู้ถูกปล่อยออกมาให้เป็นอิสระตั้งแต่ตอนไหน เธอเริ่มบุกโดยการเอามือโน้มกอดไปที่คอของจิงเฉินโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว

ในด้านของจิงเฉินที่กำลังยุ่งอยู่กับจุดอื่นอยู่ก็สามารถที่จะเอามือมาปลดกระดุมบนเสื้อของซินเหยาออกทีละเม็ดๆ

ซินเหยารู้สึกว่าหน้าอกของเธอเย็นวาบขึ้น ใจของเธอเหมือนจะกระอักเลือดออกมายังไงยังงั้น

นานแล้วที่เธอไม่ได้แสดงลวดลายแผลงฤทธิ์ คนอื่นคงลืมความแซ่บของเธอไปหมดแล้ว

ชายคนอื่นคงคิดว่าเธอสิ้นลายไปแล้ว

เธอรับมือกับจูบอันเร้าร้อนของจิงเฉินไปด้วย ในขณะเดียวกันในสมองก็คิดว่าจะตอบสนองกับจูบเหล่านั้นอย่างไรไปด้วย

ยื่นขาที่เรียวยาวของเธอออกมา ใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่เตะไปที่จุดหนึ่งของจิงเฉินที่ตอนนี้มันกำลังได้ที่ร่าเริงอยู่แต่ก็เป็นจุดที่อ่อนแอที่สุด ถ้าเธอเตะโดนจุดนั้น รับรองว่าแค่รอบเดียวเธอก็สามารถที่จะทำให้จิงเฉินKOและแพ้ออกจากสนามไป

"เข่าพิฆาต" ซินเหยาเตรียมตัวจัดการ

แต่ขาเธอที่พึ่งจะยกขึ้นมา ยังไม่ได้เตะไปที่เป้าหมาย

ก็โดนจิงเฉินที่เร็วกว่ากดขานั้นลงไป จิงเฉินใช้ขาของตัวเองกดขาอันเรียวสวยของซินเหยาไว้ แค่นี้มันก็สามารถที่จะสยบซินเหยาไปได้อย่างราบคาบแล้ว ขาของจิงเฉินข้างนั้นที่เบียดเสียดอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของซินเหยา เป็นภาพที่ยิ่งจำเริญตาขึ้นไปอีก

ร่างกายของทั้งสองแนบชิดติดกัน ใบหน้าที่แทบจะประกบกันอยู่แล้ว ทำให้ลมหายใจของทั้งคู่ต่างก็กระทบไปที่หน้าของอีกฝั่ง

จิงเฉินยังคงคร่อมทับอยู่บนตัวของเธออยู่ ขาอีกข้างก็ยังแทรกอยู่ที่ระหว่างขาทั้งสองข้างของซินเหยาอยู่

ใต้สะดือของจิงเฉินที่เป็นที่อยู่ของอาวุธอันเย่อยิ่งนั้นมันกำลังกระพือปีกอยู่ที่ตำแหน่งระหว่างขาสองข้างของซินเหยา

ถ้าเกิดว่าไม่ได้ใส่กางเกงอยู่ เชื่อได้เลยว่าอาวุธอันร้ายกาจชิ้นนี้ของจิงเฉินสามารถที่จะโจมตีทะลุเข้าไปเมืองท่าน้ำของซินเหยาได้อย่างง่ายดายทีเดียว

จิงเฉินที่หน้าไม่อายเอาอาวุธนี้ชี้ไปที่หน้าของซินเหยาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ทนงตัวว่า "เธอคิดว่าฉันจะล้มในจุดเดียวกันเป็นครั้งที่สองหรอ แผนนี้มันใช้กับฉันไม่ได้แล้ว ครั้งเดียวก็เกินพอ"

ซินเหยาตอนนี้รู้สึกหมดหนทางจริงๆ

เธอใช้ "เข่าพิฆาต" นี้ในการป้องกันกับผู้ชายทุกคนเลยนะ มันใช้ได้ผลเยอะมากเลย

โดยธรรมดาคนที่โดนเข่านี้เข้าไปก็ไม่กล้าที่จะมารังควานเธออีก เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าเข่าพิฆาตนี้จะใช้เป็นครั้งที่สองกับผู้ชายคนเดียวกันไม่ได้

ส่วนที่ช็อตไฟฟ้าอันนั้นมันก็ตกลงพื้นตั้งแต่ที่จิงเฉินจูบเธอไปตั้งแต่เเรกแล้ว

ตอนนี้เธอโดนจิงเฉินกดทับไว้อย่างไม่มีทางจะสามารถต่อกรได้ เธอช่างเหมือนกับเนื้อบนเขียงที่พร้อมจะโดนสับออกเป็นชิ้นๆยังไงยังงั้น

"คือว่า……" ซินเหยาพูดขึ้น ตอนนี้หน้าของเธอรู้สึกชาไปหมด และพูดต่อว่า"ท่านประธานคะ คุณใจเย็นลงหน่อยนะคะ คุณมีว่าที่ภรรยาแล้วนะคะ"

"แล้วยังไง?" จิงเฉินไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำพูดของเธอ ยังคงแกะกระดุมหน้าอกของเธอออกและพูดขึ้นต่อว่า "เธอไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของผม"

ถุย……ป๊ะป๋า คุณมันจอมหลอกลวง คุณกำลังโกหกใครอยู่?

เธอเป็นว่าที่ภรรยาของคุณแล้วนะ ยังจะมาเจ้าชู้กะล่อนแบบนี้ได้อีกหรอ?

"คุณคิดดีแล้วใช่ไหมคะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงจำพวกที่เซ็นเซ็คสิบล้านแล้วจะสามารถจบเรื่องได้นะคะ ถ้าคุณเอาฉันแล้ว คุณต้องรับผิดชอบฉัน คุณต้องขอฉันแต่งงานแล้วให้ฉันเป็นคุณหญิงแห่งบ้านตระกูลเยี่ย และเป็นภรรยาของท่านประธานบริษัทเยี่ยหวง คุณต้องให้ตำแหน่งฐานะกับฉันให้ถูกต้องที่สุด และอีกอย่างคุณต้องไปยกเลิกงานแต่งที่ให้ไว้กับตระกูลลู่ด้วย ถ้าคุณกล้าเบี้ยวล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่" ซินเหยาพูดกับจิงเฉินด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยว ยิ่งพูดยิ่งขึ้น

ถ้าเกิดว่าจิงเฉินตกลง เธอก็จะเป็นหนูตกถังข้าวสารแล้วหรอ? ขับรถสปอร์ตหรูไล่นางว่าที่ภรรยาคนเก่าไป และได้ครองสมบัติของตระกูลเยี่ยให้มาอยู่ในกำมือของเธอ

นี่มันเป็นเรื่องที่พลิกชะตาชีวิตจริงๆ

จะว่าไปมันก็ดีนะ

บ้านของป๊ะป๋ารวยซะขนาดนั้น อีกอย่างป๊ะป่าก็หล่ออีก

แล้วที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ เรื่องบนเตียงอาวุธจอมฉกาจของป๊ะป๋ามันเผ็ดแซ่บถึงใจพริกพันเม็ดจริงๆ มันสามารถที่จะสำเร็จและเติมเต็มความอยากให้เธอได้

ถ้าแต่งงานกับเขา เธอก็จะมีเงินใช้อย่างนับไม่ถ้วน อีกอย่างลั่วหลิงกับเข่อหลานก็จะมีพ่อด้วย

นี่มันเป็นความคิดที่ดีมาก เธอเก่งมากจริงๆที่คิดออกมาได้

ถ้าเกิดว่าจิงเฉินตอบตกลง เธอจะนอนราบลงทันที และพูดว่า : ป๊ะป๋า อย่าทำแรงนะคะ

เธอมันก็เป็นผู้หญิงที่ไม่สนศักดิ์ศรีแบบนี้ รู้แค่ว่าอะไรคือเงินเท่านั้น

"ถ้าคุณตอบตกลง ฉันก็จะเป็นผู้หญิงของคุณทันที" ซินเหยาพูดขึ้นพรางยิ้มเล็กน้อย ลักยิ้มของเธอก็ปรากฎขึ้นลางๆ มันทำให้เธอสวยสะพรึงมาก

ไม่ว่าจิงเฉินจะตอบตกลงหรือไม่ ยังไงเธอก็ไม่เสียอะไรอยู่แล้ว

แต่ว่าบทพูดเมื่อกี้ ทำไมรู้สึกมันเลี่ยนอยากอ้วกมากกว่าละครหลังข่าวตอน2ทุ่มที่ตัวละครเมียน้อยพูดเสียอีก

อืม……หูฝาดไป หูฝาดไปแน่ๆ

จิงเฉินที่กำลังมัวเมากับกระดุมบนเสื้อของซินเหยาก็ได้หยุดชะงักขึ้น และคิดในใจว่า : ให้ฐานะกับผู้หญิงคนนี้ ให้เธอมาอยู่ข้างกายตัวเองตลอดไป จะว่าไปมันก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไรนี่นา แล้วก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดอะไรเธอด้วย

ซินเหยาเห็นจิงเฉินนิ่งคิดไป กลืนน้ำลายคงคอไปหนึ่งอึก

"อ้อ……" ห้องทำงานที่เงียบสงัดจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น

อย่าเข้าใจผิดนะ มันไม่ใช่เสียงของซินเหยาหรือเสียงของจิงเฉิน

แต่มันเป็นเสียงของคนที่โดนเครื่องช็อตไฟฟ้าแล้วนอนราบไปที่พื้นต่างหาก เสียงของจิงซิงนี่เอง

เสียงของจิงซิงทำลายบรรยากาศที่สุดแสนจะระทึกขวัญระหว่างซินเหยาและจิงเฉินลง

"ท่านรองประธานยังนอนอยู่ที่พื้น ยังไม่ส่งไปโรงพยาบาลอีก" ซินเหยามองไปที่จิงซิงและพูดให้จิงเฉินฟัง

จิงเฉินนั่งลงบนโซฟา ลูบไปที่ชุดสูทแฮดเมดสุดหรูของตัวเอง ทำให้เห็นถึงเสื้อผ้าที่ดูสะอาดเป็นระเบียบ……