"เธออ่อยฉันเองนะ" สายตาของจิงเฉินดูลึกลับขึ้นบวกกับไฟอันโชกโชนที่พร้อมจะเผาเธอให้แสบร้อนซ่า ตอนนี้ทั้งตัวของจิงเฉินลุกเป็นไฟไปหมดแล้ว

เขาก้มตัวลงและเอามือสอดผ่านไปที่ข้อเข่าของซินเหยาและอุ้มเธอขึ้น

ซินเหยากลัวตัวเองจะตกลงไป จึงกอดไปที่คอของจิงเฉิน

ความรู้สึกของท้ังสองตอนนี้เปรียบเหมือนกับว่าเขาสนอง เธอก็จะเสนอ

แต่ความจริงแล้ว ซินเหยาแค่อยากจะถามว่า……

เธอไปอ่อยเขาตอนไหน? เห็นชัดๆว่าเขาคิดไปเอง

เขาชอบเข้าใจคนอื่นผิดแบบนี้ ครั้งหน้ายังจะเล่นสนุกด้วยกันได้อีกหรอ อีกอย่างคิดว่าคนจนไม่มีศักดิ์ศรีหรือไง?

ถ้าเกิดว่าไม่ให้เงินสักล้านเพื่อไถ่โทษนะ เธอไม่ยอมให้อภัยแน่ หึ

"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ" ซินเหยาพูดขอร้องขึ้นและมองไปที่ตาของจิงเฉินอย่างจดจ่อ

จิงเฉินหันดูเธอ และยิ้มมุมปากขึ้น และถามเธอกลับว่า "เธอแน่ใจนะ? อยู่ต่อหน้าฉันเธอไม่ต้องมาแอพอะไรเพื่อสยบฉันหรอก ตอนนี้ฉันก็โดนเธอสยบจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว"

คำพูดของจิงเฉินเมื่อกี้ ทำให้คนที่หน้าหนายิ่งกว่ากำแพงอย่างซินเหยาเขินจนหน้าแดงเหมือนลูกเชอรี่

เธอ……เธอเขินขนาดนั้นเลยหรอ?

บางครั้งคำยั่วยวนพวกนี้มันก็รู้สึกทัชใจมากกว่าคำสารภาพรักเลี่ยนๆพวกนั้นน่ะ

ซินเหยามองบนใส่จิงเฉินไปหนึ่งดอกในขณะที่เธอยังหน้าแดงเขินอยู่ ในใจคิด: ไปอ่อยมันตอนไหนว่ะ?

ถ้าเธอไม่กอดไว้คอของจิงเฉินก็ต้องตกลงไป เธอคงไม่อยากทำให้ตัวเองเจ็บตัวหรอก

"คือว่า……คือว่าฉันพูดจริงนะ" ซินเหยาพูดด้วยหน้าตาที่ดูจริงจัง

"หมายถึงอ่อยผม?" จิงเฉินถามกลับ

ซินเหยา : ……

คำพูดของป๊ะป๋าเมื่อกี้ทำเอาซินเหยาไปไม่เป็นจริงๆ

"ฉันหมายถึงให้ปล่อยฉันลง" ซินเหยากัดฟัดอธิบายให้เขาฟังอย่างใจเย็น

คิดไม่ถึงว่าวันนี้ป๊ะป๋าจะเชื่อฟังขนาดนี้ ว่าจะปล่อยเธอลง

แต่ว่าวางเธอลงไว้ที่โซฟา หลังจากวางลงเสร็จ ก็ขึ้นครอบไปที่ร่างกายอันบอบบางของเธอ

ร่างกายที่ดูสูงใหญ่ล่ำสันแบบนี้ มันทับซินเหยาไว้จนเธอเหมือนจะขาดอากาศหายใจอีกครั้ง

ซินเหยา : เธอรู้อยู่แล้วว่าป๊ะป๋าเป็นหมาป่าที่เจ้าเล่ห์บ้ากามจริงๆ

สองหญิงชายอยู่ในห้องสองต่อสอง ( จิงซิง : เห็นฉันตายแล้วหรือไง? )

บนโซฟาอิตาลีนี้ มีชายที่รูปร่างสูงใหญ่ล่ำสัน และมีหญิงที่สัดส่วนบางเรียว มันดูเผ็ดร้อนไปหมด

ร่างกายของทั้งสองคนแนบสนิทชมชิด เป็นภาพที่จำเริญตาจริงๆ

เพราะงั้นในตอนที่ท้องของซินเหยาโดนอะไรแข็งๆสักอย่างมากระทบ เธอไม่ได้ถามขึ้นเหมือนในละครโง่ๆว่า : นี่มันอะไรคะ? กระเป๋ากางเกงคุณมีไส้กรอกยาวใหญ่อยู่ด้วยหรอคะ?

แม่เจ้า ถึงแม้ว่าเธอจะเคยซัมบาราห้ากับจิงเฉินมาเพียงรอบเดียว แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร

ครั้งก่อนก็เพราะว่าเธอโดนป๊ะป๋าที่โหดร้ายแบบนี้แทงเข้าให้ ถึงได้มีลูกที่ฉลาดอย่างลั่วหลิง และลูกที่น่ารักอย่างเข่อหลานออกมา

เพราะงั้นของสิ่งนี้คืออะไรไม่ต้องพูดก็รู้แล้ว

ป๊ะป๋า ทำไมอันธพานขนาดนี้

"ท่านประธานคะ นี่มันเป็นการคุกคามทางเพศนะคะ" ตอนนี้ทั้งคอของซินเหยาก็แดงไปด้วย แต่กลับมองดูใบหน้าหล่อเหลาฟ้าประทานของจิงเฉินและพูดขึ้นอย่างใจเย็น

"ฮื่มมม……"จิงเฉินตอบกลับอย่างใจเย็น จากนั้นก็เอาหน้าของตัวเองซุกไปที่หน้าอกของซินเหยา และหายใจเข้าไปให้ลึกที่สุด

ตอนนี้ซินเหยาได้กลิ่นแต่เพียงกลิ่นของจิงเฉินอย่างเดียว เธอสั่นไปถึงทรวงใน

ป๊ะป๋า คุณทำแบบนี้ได้ไง

"ออกไปนะ" ซินเหยาดันอกที่แข็งกำยำของจิงเฉินออก ในเสียงที่เธอส่งออกมามีความโกรธอยู่เล็กน้อย

จิงเฉินจูบไปที่คอของซินเหยาและเงยขึ้นมาดูซินเหยา ในสายตามีรอยยิ้มเล็กๆบวกกับความอบอุ่น และพูดว่า "ไม่ดื้อหน่า เชื่อฟังสิ"

ซินเหยารู้สึกอยากจะกระอักเลือดออกมา แต่ทำได้แค่กลืนลงไป

ป๊ะป๋า ทำไมคุณถึงเป็นคนอย่างงี้นะ

อีกอย่างนะ มือคุณน่ะ ตอนนี้มันทำไมเลื่อนไปถึงหน้าอกเธอแล้ว?

ป๊ะป๋า คุณยังจะกล้าทำตัวแบบนี้อยู่หรอ?

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ซินเหยาเป็นหญิงที่โง่บ๊อง เพราะทุกครั้งจิงเฉินก็ลงมือทำได้ตลอด

มืออันเรียวยาวเห็นเส้นเลือดเป็นเส้นๆของจิงเฉินได้พาดไปเรื่อยๆตามรอยเย็บบนเสื้อผ้าของซินเหยา จากเอวก็ค่อยๆเลื่อนลงมา มันสัมผัสไปโดนเนื้ออันละมุนของซินเหยาที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้า ตอนนี้ซินเหยารู้สึกสั่นขึ้นมา ทั้งตัวของเธอตอนนี้มันขนลุกไปหมด

ซินเหยายื่นมือออกไปรั้งมือของจิงเฉินที่กำลังเล่นอยู่กับเนื้อละเอียดเนียนนุ่มที่เอวของเธออยู่ และพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบๆนิดนึงว่า "ท่านประธานคะ "พอแค่นี้เถอะค่ะ"

โดยปกติการลูบไล้แบบนี้เธอก็ยอมนะ เพราะมันก็ไม่ได้เสียอะไร ป๊ะป๋าหล่อซะขนาดนั้น

แต่ว่าถ้ามันเกินจุดนี้ไปก็ไม่ได้แล้ว เพราะเดี๋ยวมันจะมีหนูน้อยในท้องเธอเพิ่มมาอีกคน

พละกำลังของจิงเฉินเยอะมาก มือข้างหนึ่งของเขายังคงลูบไล้ไปที่เนื้อขาวนวลละเอียดของเธออยู่ อีกข้างก็กดมือของซินเหยาที่พยายามต่อต้านไว้ที่หัวของเธอ ซินเหยาไม่สามารถขยับไปไหนได้ ได้เพียงแต่ยอมให้จิงเฉินลูบขึ้นลูบลงตามใจชอบเท่านั้น

ในใจของซินเหยาได้เพีนงแต่ด่าจิงเฉินว่าไอ่อันธพาน แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา

หรือว่ารอบนี้เธอจะโดนจิงฉินกินอีกแล้ว?

ตอนนี้เธอยังพูดได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันยังไม่มีอะไรเลยเถิด แต่ถ้าอีกประเดี๋ยวเขาทำถึงจุดนั้น คำที่ว่า เมียน้อย คงได้เป็นของเธออย่างเต็มตัวแน่นอน

เธอกับจิงเฉินคงเป็นคู่กรรมกันแต่ชาติปางก่อนสินะ เฮ้อออ

ซินเหยาบิดตัวไปมา ร่างกายอันบางเรียวของเธอเสียดสีกับเจ้าตัวน้อยของจิงเฉินไปๆมาๆ มันทำให้จิงเฉินยิ่งรู้สึกเร้าร้อนขึ้นไปอีก เหมือนกับการที่เทน้ำมันเข้าไปในกองไฟปานนั้น

สายตาของจิงเฉินเต็มไปด้วยไฟโลกันต์อันเร่าร้อนเผ็ดแสบ เหมือนจะกลืนกินเธอลงไปอย่างนั้น

แม่เจ้า เธอพึ่งรู้ว่าตาของป๊ะป๋ามันสว่างได้ถึงเพียงนี้ มันสามารถทำให้คนที่มองตาบอดไปได้เลย

ช่วยด้วย……แสบตามาก ตอนนี้เธอโดนสายตาอันเร้าร้อนของป๊ะป๋าแผ่เล่นงานอย่างหนักหน่วง

"คุณบีบไว้มือฉันเจ็บนะ" เธอพูดกับจิงเฉินด้วยตาที่แดงขึ้น และสภาพที่ดูน่าสงสารมาก

สายตาของจิงเฉินยังคงเต็มไปด้วยไฟอันเร้าร้อน ยังจับไว้มือของซินเหยาไม่ปล่อย แค่ผ่อนแรงให้ช้าลงหน่อยเท่านั้น

เธอดึงมือของซินเหยามาไว้ข้างหน้า เงยหน้ามองขึ้น มือที่ขาวละเอียดกลายเป็นสีแดงจริงๆ เขาก้มหน้าจูบไปที่มือที่แดงช้ำของเธอ มันช่างดูอบอุ่นจนอยากจะหลั่งน้ำตาจริงๆ

"ยังเจ็บอยู่ไหม" จิงเฉินถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา