ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 83 คิดไม่ซื่อกับป๊ะป๋าที่สุดแสนจะหล่อเหลา

ซินเหยาเอาที่ช็อกไฟฟ้าเก็บกลับมา และพูดขึ้นว่า "ท่านประธานเยี่ยเป็นคนที่หล่อเท่ห์ไม่เบา อ่อนเยาว์หญิงหลง มั่งคงฐานะ นงครารักใคร่ ไปไหนใครๆก็รัก เอาเป็นว่าท่านประธานเป็นผู้ที่เพอร์เฟคมากที่สุดคนหนึ่ง เป็นโอปป้าหนุ่มในฝันของสาวๆนับหมื่นคน ถึงแม้ท่านประธานจะอยู่ในมุมที่แสงสว่างส่องไปไม่ถึง แต่ออร่าความปังของท่านประธานก็สามารถส่องแสงออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจน เมื่อท่านประธานดีเลิศขนาดนี้ แหงอยู่แล้วต้องมีคนที่คิดไม่หวังดีกับท่าน ฉันในฐานะเลขาของท่านจึงต้องซื้อของชิ้นนี้มาเพื่อปกป้องท่านจากคนพวกนั้นค่ะ ท่านดูผลลัพธ์สิคะ มันเห็นผลจริงๆ"

เธอเป็นนักเรียนสายวิทย์นะ แต่ทำไมคำพูดพวกนี้ถึงสามารถออกมาจากปากกวีหญิงอย่างเธอได้

การยอครั้งนี้ของเธอมันช่างมีคุณภาพจริงๆ

จิงเฉินยิ้มมุมปากขึ้นและเดินไปหาเธอแล้วถามว่า "แล้วเธอล่ะ มีคิดไม่ดีกับฉันบ้างรึป่าว?"

คำถามนี้จะให้เธอตอบยังไงดีล่ะ ให้ตอบว่ามีหรือไม่มีดี?

ถ้าเธอตอบว่ามี ป๊ะป๋าคงมองว่าเธอเป็นหญิงโรคจิต

แต่ถ้าเธอตอบว่าไม่มี ป๊ะป๋าจะคิดว่าเธอไม่มองป๊ะป๋าอยู่ในสายตาไหมนะ

คำถามนี้ มันยากกว่าตอนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่รู้ว่าจะเลือกชิงหวาหรือเป่ยต้าเสียอีก

รูปร่างสัดส่วนของจิงเฉินสูงใหญ่ ขายาว ดูสมาร์ทเหมาะกับลุคประธานมาก

บวกกับหน้าตาที่หล่อเหลาเหมือนกับใช้มีดแกะสลักออกมาอย่างไงยังงั้น ปากกระจับที่ดูเรียบบาง อยากจะเอาลิ้นไปสัมผัสจริงๆ

ในโลกที่ดูแต่รูปลักษณ์ภายนอกแบบนี้ เขาคือผู้ชนะตัวจริง

ในเวลานี้ที่เขากำลังยืนอยู่หน้าซินเหยาอยู่ สายตาที่ดูลึกลับเดาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่นั้นมันทำให้ซินเหยารู้สึกถึงขาดหายใจไปชั่วขณะ

ป๊ะป๋า เป็นปีศาจร้ายที่ชอบแกล้งคนสินะ

"งั้นเธอก็เหมือนคนอื่นหรอ ที่คิดไม่ดีกับฉัน?" จิงเฉินถามขึ้นพรางมองดูไปที่ซินเหยา เขาไม่ได้โกรธ แต่กลับรู้สึกดีเสียอีก

เสียงของเขาถึงจะเย็นชา แต่เมื่อฟังเข้าไปถึงรูหูกลับสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น

"ค่ะ……" หลังจากที่ซินเหยาเงียบไปสักพัก ก็พยักหน้าพูดขึ้น "คนมีเสน่ห์อย่างท่านประธานไม่มีใครที่สามารถจะทนได้หรอกค่ะ ฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ก็ไม่สามารถที่จะทนต่อความมีสเน่ห์ของท่านได้เหมือนกัน"

ถึงแม้ว่าคำพูดนี้จะเกินจริงไปหน่อย แต่ป๊ะป๋าก็หล่อโคตรโอเครป๊ะ

หลังจากที่จิงเฉินได้ฟังซินเหยาพูดก็ยิ้มมุมปากขึ้น ในแววตาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่เพิ่มขึ้นเช่นกัน

รอยยิ้มของจิงเฉินราวกับรอยยิ้มที่สามารถหยุดโลกได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นแล้วก็ตาม แต่ซินเหยาก็ยังชอบหลงไหลกับรอยยิ้มของป๊ะป๋านี้จนไม่สามารถถอนตัวออกได้

คุณเทพบุตร ขอคุกเข่าอมให้เลยค่ะ

ขาเธอตอนนี้อ่อนระทวยไปหมด อยากจะคลอดลูกให้เขาจริงๆ

อย่าคาดหวังกับผู้หญิงที่ไม่เคยมีแฟนที่จะสามารถทนต่อความหล่อของป๊ะป๋าได้เลย

"งั้นผมยอมให้คุณคิดไม่ดีกับผมต่อไปได้อีก" จิงเฉินลูบจับไปที่ใต้คางของซินเหยาและพูดด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่

ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะโดนจิงเฉินหว่านสเน่ห์เข้าอย่างจัง แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่สามารถที่จะทำแบบนั้นได้ เธอได้เพียงแต่จินตนาการภาพเหล่านั้นในหัวของเธอ

ซินเหยาแค่อยากจะบอกป๊ะป๋าว่า : ฮือๆ

"ทำไม ไม่เต็มใจหรอ?" จิงเฉินถาม

จิงเฉินหลับตาลงสองข้าง บรรยากาศตอนนี้มันเปลี่ยนไป ทำให้ซินเหยาไปไม่ถูก

จะเริ่มขึ้นแล้วล่ะ………

เธอเพิ่งจะอ้าปากออกเพื่อพูด แต่ก็กลับโดนจิงเฉินทำให้กลืนคำเหล่านั้นลงไป "ไม่……ไ…."

ริมฝีปากบางเล็กที่มีความเย็นนิดๆได้ประกบลงบนปากของซินเหยา ทำให้เธอต้องกลืนคำที่เธอจะพูดลงไป เขาประกบปากของซินเหยาอย่างแน่น ทั้งสองสลับกันฟัดเหวี่ยงอย่างไร้ความปราณี จากเยื่อบุแก้มทางซ้ายย้ายมาทางขวา จากบนเพดานลงล่างช่องปากอย่างเผ็ดแซ่บสุดเสียว

ลิ้นของจิงเฉินออกรุกลิ้นของซินเหยาอย่างดุดัน ทั้งสองสลับกันปล่อยอากาศให้กันและกัน จิงเฉินตอนนี้รุกหนักเหมือนปานจะกลืนกินเธอลงไปอย่างไงยังงั้น ซินเหยาตอนนี้รู้สึกว่าอากาศในปอดของเธอถูกจิงเฉินดูดไปจนไม่เหลืออะไรแล้ว ฮือ……. ฮือ……(เสียงหายใจ) ปากที่โดนจิงเฉินแนบสนิทไม่มีรูอากาศเล็ดลอด ปลายจมูกที่เต็มไปด้วยกลิ่นเอกลักษณ์บนตัวจิงเฉิน

กลิ่นหอมเย็นรอบนี้ของเขามันเกือบทำให้ซินเหยาหายใจไม่ออก เธอเอามือทั้งสองข้างนาบลงบนหน้าอกของจิงเฉิน อยากจะจบจูบครั้งนี้ที่ใกล้จะทำให้เธอขาดอากาศ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเสียดายจูบนี้

จิงเฉินปฏิเสธท่าทางดันตัวออกของซินเหยา จึงเอามืออีกข้างโน้มกอดไปที่เอวอันบางเล็กของซินเหยาให้เข้ามาหาตัวเขาเองมากขึ้น ตอนนี้ตัวของทั้งสอบแนบชิดติดกัน ไม่มีช่องว่างที่อะไรต่อมิอะไรจะสามารถเล็ดลอดผ่านเข้ามาได้ มันให้รู้สึกแนบชิดมากจริงๆ

ซินเหยาโดนจิงเฉินระยำจูบอย่างต่อเนื่อง ทำให้เธอตัวอ่อนระทวยไปหมด ไม่มีแรงเหลือแม้แต่นิด

เครื่องช็อตไฟฟ้าที่อยู่ในมือเธอก็ไม่ต้องพูดถึง มันได้หล่นไปอยู่ที่พื้นนานแล้ว

ซินเหยาหมดแรงซบอยู่ที่อกของจิงเฉิน ตอนนี้ถึงสามารถหยุดได้

เมื่อจูบอันเร้าร้อนนี้จบลง ซินเหยาก็หายใจเอาอากาศเข้าปอดไปหลายเฮือก

รู้สึกว่าสมองเหมือนจะขาดออกซิเจน เธอเกรงว่าถ้าจิงเฉินยังจูบต่อไปสมองของเธอเธอคงจะต้องขาดออกซิเจนเป็นแน่

ซินเหยารู้สึกว่าลิ้นของตัวเองชาๆ แต่ก็รู้สึกถึงความเผ็ดร้อน

เธอแลบลิ้นออกมาและเลียไปที่ริฝีปากที่แดงช้ำจากจูบอันเร้าร้อนที่เกิดขึ้นเมื่อกี้

แม่เจ้า ทำไมมันขาดความรู้สึก?

ตอนกลางคืนกลับบ้านไปจะบอกลูกๆยังไงดีว่าปากทำไมถึงช้ำขนาดนี้

ท่าทางของซินเหยาที่แสดงออกมาโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวต่อหน้าของจิงเฉิน เธอไม่รู้ว่าท่าทางนี้มันน่ากินเสียจริงๆ

สีผิวขาวนวลละเอียดของเธอมีสีชมพูเข้ามาประปราย นัยตาของเธอเหมือนแดงนิดๆ หางตาเหมือนมีหยดน้ำหน่อยๆ สายตาที่มองไปเปรียบเหมือนเพชรน้ำดีช้ันหนึ่งที่กำลังส่องประกายอยู่ สวยจนทำให้คนตกตะลึงได้จริงๆ ริมฝีปากที่โดนระเรงไปอย่างหนักทำให้มีสีแดงช้ำริมฝีปากในตอนแรกที่ยังอมชมพู แต่ตอนนี้มันแดงและมีเลือดออกซิบๆ

เธอยังแสดงท่าทางที่เย้ายวนใจออกมาโดยไม่รู้ตัว โดยการแลบลิ้นออกมาแล้วเลียไปที่ริมฝีปากของตัวเองซ้ำอีก ทำให้เห็นฟันอันขาวใสของเธอเป็นจังหวะๆ มันช่างเซ็กซี่เย้ายวนหวนคำนึงจริงๆ

ลูกกระเดือกของจิงเฉินกระตุกขึ้น เกิดจากการที่กลืนน้ำลายลงคอ สายตาของเขาตอนนี้เหมือนหมาป่าเดือน12เอามาก

"เธอยั่วยวนฉันเองนะ"