“เธอแค่เป็นผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องอะไร ไม่คุ้มค่าที่ประธานหลิวจะสรรเสริญยกย่องแบบนี้หรอก”สีหน้าของเยี่ยจิงเฉินเย็นชาไปสักพักหนึ่ง เหมือนกับมีสายตาที่ลึกซึ้งจับจ้องมา นาทีนั้นก็ยิ่งทำให้เงียบ“ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ข้างประธานก็ลุกขึ้นมา ก็ไม่หลีกให้

ประธานหลิวเห็นเยี่ยจิงเฉินก็ดึงไปมู่ชิงไว้ข้างหลังอย่างแนบแน่น รอยยิ้มบนหน้าก็ค่อยๆจางหายลงไป

มีคนดีมาทำให้สถานการณ์แย่ลง พูดว่า“ฮ่าฮ่า ประธานเยี่ยไม่เพียงยังวัยรุ่น แต่ยิ่งกว่านั้นยังเป็นคนที่ตกหลุมรักอีก แม้แต่ว่าจะหาเลขา ก็ดูเหมือนว่าคุณลู่ก็ตรงกลับที่เป็นอยู่นะ

เดิมทีก็ไม่ได้สังเกตอยู่แล้ว ผลสุดท้ายเขาก็พูดว่า ค่อยดูว่าผลสุดท้ายแล้วจะใกล้เคียงกันไหม

เยี่ยจิงเฉินมองถังซินเหยาด้วยสายตาที่ลึกซี้งอยู่แวบหนึ่ง แล่กลับไม่ได้ปฏิเสธ

ถังซินเหยาโดนสายตาพิฆาตของเยี่ยจิงเฉิน ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

พอประธานหลิวได้ยินแบบนี้แล้ว ก็กลับรู้สึกโล่งใจ

ก็ผู้ชายเนาะ โดยเฉพาะผู้ชายที่มีที่มีฐานะแบบพวกเขา ก็มักจะน่าหวงมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว

ถึงแม้ว่าเลขาคนสวยนี้จะไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของเยี่ยจิงเฉิน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าจะไม่ให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะต้องว่าที่ภรรยาในอนาคตของตัวเองได้

เรื่องนี่ก็ได้เปิดโปงออกไป แต่ก็ไม่มีใครออกความเห็นกับถังซินเหยาแล้ว

ขณะที่กำลังจะออกไปจากโรงแรมนั้น ถังซินเหยารู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังล่องลอย รู้สึกไม่สบายตัว ราวกับว่าตัวจะลอยขึ้นมา

ขณะที่กำลังจะออกไปจากโรงแรมนั้น ถังซินเหยารู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังล่องลอย รู้สึกไม่สบายตัว ราวกับว่าตัวจะลอยขึ้นมา

ทั้งร่างกายของเธอเหมือนกับกินอะไรผิดเข้าไป ไม่สามารถหยุดตัวเองได้

เธอหยิบอั่งเปาออกมาจากในกระเป๋า หลังจากนั้นก็หยิบเช็คออกมา

ศูนย์หนึ่งตัว ศูนย์สองตัว ศูนย์สามตัว ศูนย์สี่ตัว ศูนย์ห้าตัว รวมแล้วมีศูนย์ทั้งหมดตั้งห้าตัว

อึก……ศูนย์ห้าตัวนี่มันเท่าไหร่กันนะ

เหมือนจะสอง……ไม่สิ……เหมือนจะเป็นยี่สิบล้านนะ

“ฉันรวยแล้ว ฮิฮิ ยี่สิบล้าน”หางตาของถังซินเหยาแสดงถึงความพอใจมาก ดูแล้วเหมือนกับว่ามีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที

เธอหันหัวไปมองเยี่ยจิงเฉินแวบหนึ่ง พบว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากจนไม่น่าจะมีเพื่อน

“อ้อ……”เธอเข้าไปใกล้ๆหนานกงเฉิน ทั้งร่างกายของเธอก็อยู่บนตัวของเยี่ยจิงเฉิน“สุด……สุดหล่อ คืนนี้คุณโดนฉัน……รวบ……รวบแน่ๆ คุณย่าฉันเป็น……เป็นคนรวยมากๆ ฉันอยากเลี้ยงดูคุณ”

เยี่ยจิงเฉินขมวดคิ้วเพราะแปลกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่านางแมวป่าคนนี้อยากจะเลี้ยงดูเขา?

เขามองถังซินเหยาด้วยท่าทางที่รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจมาก รู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อยอยู่ในใจ

ยื่นมือไปจับคางที่สวยเซ็กซี่ของถังซินเหยา เอานิ้วเรียวยาวนั้นค่อยๆลูบไล้ไปที่หน้าอันแสนจะเรียวเล็กของเธอ ใช้เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะเซ็กซี่พูดว่า“เธอคิดว่าจะใช้กี่บาทมาเลี้ยงดูฉัน?”

ถังซินเหยาก็สะอึกขึ้นมา ได้กลิ่นหอมที่เย็นของป่าปี้ อยู่ตรงข้ามกับหน้าที่หล่อเหลาไปหมดทุกมุม เธอเมามากกว่าเดิมอีก

“ให้……ให้คุณยี่สิบล้านเลย…….อึก”ถังซินเหยาสะอึกอีกครั้ง

สองร้อย?เยี่ยจิงเฉินทำหน้ายุ่ง หรือว่าเขามีค่าแค่นั้นเองเหรอ

“สิบล้าน”ถังซินเหยาพูดเสริมออกมา

ยี่สิบล้าน?

ยัยคนรวยหลงตัวเองนี่ ไม่นึกเลยว่าเธอจะใช้เงินยี่สิบล้านมาเลี้ยงดูเขา?

คิดไปคิดมา เยี่ยจิงเฉินรู้สึกว่าความรู้สึกของตัวเองดีแลกๆอย่างคิดไม่ถึง(ถานะทางสังคมของป่าปี้ก็เป็นประธานที่รวยเป็นร้อยๆล้าน แต่มาโดนเงินยี่สิบล้านที่อยากจะซื้อเขาไปเลี้ยงดูรู้สึกว่ามีอะไรน่าดีใจนะ?)

ดูแล้วนางแมวป่าคนนี้นี้เมาจริงๆแล้ว

“คืนนี้……คุณ…….คุณเป็นของ…….ฉันแล้ว”ถังซินเหยายื่นมือเข้าไปดึงเนคไทที่ของเยี่ยจิงเฉิน พูดกับเยี่ยจิงเฉินอย่างรุนแรง

“ได้สิ”เยี่ยจิงเฉินกัดปากกัดแล้วกัดอีก พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่เซ็กซี่

พอคนขับรถรู้สึกว่ามือของตัวเองสั่นนั้น รถราคาประมาณร้อยล้านก็ขับขึ้นไปอยู่ที่บนถนนสายเอสอย่างแพรวพราว

ถังซินเหยาโดนแรงกระแทกของรถจนไปล้มอยู่บนตัวของเยี่ยจิงเฉิน

เยี่ยจิงเฉินยื่นมือไปจับตัวที่เซไปเซมาของถังซินเหยา ได้กลิ่นที่คุ้นชิน ถังซินเหยาทำเสียงจุ๊ปาก หลังจากนั้น…….ก็นอนหลับไปแล้ว

เขาดึงถังซินเหยาเข้ามาในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ทำหน้าอย่างไรอารมณ์บอกกับคนขับรถว่า“ขับรถไปดีๆ”

“ครับครับ”คนขับรถรีบพยักหน้าทันที

เขาเช็ดเหงื่อที่บนคาง ในใจคิดว่า จุ๊จุ๊ ระหว่างเลขากับประธานยังไงก็ต้องมีเรื่องที่ต้องพูดคุยกัน

“ประธานเยี่ย ตอนนี้ให้กลับบ้านเลยใช่ไหมครับ?”คนขับรถถามอย่างไม่มองมา

มือที่เรียวยาวของเยี่ยจิงเฉินไปจับที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของถังซินเหยา สายตาที่ลึกซึ้งและการกระทำที่อ่อยโยน

“งั้นไปส่งคุณถังกลับบ้านก่อนแล้วกัน”เขาพูดไปในขณะที่จับจมูกอยู่

วันนี้ถึงแม้ว่าถังซินเหยาจะดื่มหนัจนอ้วกขนาดนี้ แต่ว่ากลับไม่มีรับอะไรเลย คุยรายละเอียดอะไรกันก็ไม่น้อย เขาต้องการที่จะกลับบริษัทในคืนนั้นเลยเพื่อไปจัดการให้เรียบร้อย เขาจะได้นั่งอยู่ที่ตำแหน่งประธานของเยี่ยหวางได้อย่างมั่นคง ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเป็นคุณชายรองของตระกูลเยี่ย

มาถึงเขตบ้านของถังซินเหยา คนขับรถก็ไปเปิดประตูรถ

“ประธานเยี่ย เดี๋ยวผมส่งคุณถังกลับเองครับ”คนขับรถกำลังจะไปอุ้มถังซินเหยาที่เมาออกมาจากอ้อมกอดของเยี่ยจิงเฉิน

เยี่ยจิงเฉินกลับอุ้มถังซินเหยาออกมา พูดว่า“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันไปส่งเอง”

“บ้านเธอเลขที่เท่าไหร่?”เยี่ยจิงเฉินตีที่หน้าของถังซินเหยาอยู่ในลิฟต์ถาม

ถังซินเหยาเอาหน้าฟุบอยู่ในอกของเยี่ยจิงเฉิน พูดออกมาอย่างคลุมเครือ“เลขที่1992”

พอเสียงลิฟต์ดัง ถังซินเหยาก็ลืมตาขึ้นมามองแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น นี่มันทางกลับบ้านก็สบายใจขึ้นมาเลย และก็หลับตาลงไปนอนต่อเหมือนเดิม

ได้กลิ่นหอมเย็นๆมาอ่อนๆ หอมจริงๆเลย

ถึงแม้จะเมาไปแล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงกลิ่นนั้น

นาทีที่ถังซินเหยามีสติตื่นขึ้นมาแล้ว ตอนที่ลืมตาขึ้นมานั้น เยี่ยจิงเฉินก็กดเสียงกระดิ่งตรงหน้าประตูบ้านเธอแล้ว

ไฟในบ้านยังสว่างอยู่เลย งั้นก็แสดงว่าในบ้านยังมีคนอยู่

ถังซินเหยามองป้ายเลขที่บ้านของเธอ และยังมองภาพฝันที่ผู้ชายที่อุ้มเจ้าหญิงอยู่ ก็ตกใจมากจนใจแทบจะวาย

หรือว่านี่เธอลืมตาขึ้นมาไม่ถูกวิธีเหรอ ทำไมป่าปี้ถึงมายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเธอ ไหนจะมากดกระดิ่งหน้าบ้านอีก

จากที่เมาก็มีสติขึ้นมาเลย มองไปที่ไฟ มองไปที่เยี่ยจิงเฉินด้วยความกังวล“คือว่า……ประธานเยี่ย ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

เยี่ยจิงเฉินก้มหัวลงไปมองถังซินเหยาแวบหนึ่ง ทำหน้านิ่งอย่างไร้อารมณ์ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า“ส่งเธอกลับบ้านไง”

“อ้อ นี่ถึงแล้วค่ะ”ถังซินเหยามองเยี่ยจิงเฉิน รีบจนตาแดงไปหมดแล้ว“คุณปล่อยฉันเถอะค่ะ วันนี้ก็ดึกมาแล้ว ฉันคงไม่ให้ประธานเยี่ยเข้าไปแล้วนะคะ ประธานเยี่ย คุณคงจะยุ่งมากๆ ฉันถึงแล้วด้วย ปลอดภัยดี คุณไปธุระของคุณเถอะค่ะ”

เยี่ยจิงเฉินต้องปล่อยถังซินเหยาแต่โดยดี เขาก็จัดชุดสูทของเขาให้เรียบร้อย“ฉันไม่ได้ยุ่งอะไร”

คุณอย่ามาโกหก ฉันรู้ว่าคุณยุ่งจะตาย

เธอเป็นเลขาชั่วคราวของเยี่ยจิงเฉิน เธอรู้ดีกว่าใครว่าเจ้านายใหญ่นั้นยุ่งมากแค่ไหน

นี่ก็เป็นความสามารถของเยี่ยจิงเฉินจะรับมือได้กับสถานการณ์นี้ ถ้าหากไม่มีความสามารถขนาดนั้น ทุกๆนาทีคงจะต้องโดนกดดันอย่างมากเจียนจะตาย?

“งั้นก็ถือว่าไม่ยุ่ง งั้นวันนี้ประธานเยี่ยเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ยังไงก็รีบกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ”ถังซินเหยายืนพูดอย่างยิ้มแย้มอยู่ที่หน้าประตู

เยี่ยจิงเฉินมองถังซินเหยาอย่างละเอียดอยู่แวบหนึ่ง ถามว่า“ทำไม?ในบ้านของเธอมีความลับอะไรที่ฉันห้ามรู้เหรอ?”

คุณอยู่เป็นผู้ชายเงียบๆไปไม่ได้เหรอ อย่ามาฉลาดแบบนี้ได้ไหม?

“ไม่มี?งั้นมีความลับอะไรที่บอกฉันไม่ได้ล่ะ”

ในนาทีนั้นประตูเปิดออก มีคนมาเปิดประตู……