ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 46 : คุณลุงเยี่ยเจวี๋ยสุดหล่อ

"แกหมายความว่ายังไง" คุณลุงสุดหล่อเบิกตาโตราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุพร้อมกับหันน้ามาพูดกับเยี่ยจิงเฉิน : "เธอเป็นแม่แกนะ ทำไมมีเรื่ออะไรแล้วไม่ตกลงคุยกันดีๆ แม้แต่แม่แกก็ยังเถียง มีอะไรอีกมั้ยที่แกยังไม่ได้ทำ? ท่านมีปัญหาอะไรแกก็ต้องคอยรองรับแล้วก็เติมเต็ม ถ้าหากเรื่องแค่นี้แกยังทำไม่ได้ ฉันคงต้องไตร่ตร่องใหม่แล้วว่าฉันตัดสินใจถูกมั้ยที่ยกบริษัทให้อยู่ในความดูแลของแกใหม่แล้ว ที่จิงซิงมาทำงานที่บริษัทคือคำสั่งของฉันเอง ถ้ามีอะไรที่แกไม่พอใจก็มาคุยกับฉัน แต่อย่ามาทำเรื่องน่าอับอายแบบนี้"

เยี่ยจิงเฉินเม้มปากและไม่ได้พูดอะไรออกมา

ให้ตายเถอะ นี่เยี่ยจิงเฉินทนได้ยังไงกัน แม้แต่ถังซินเหยายังทนไม่ได้เลย

ป่าปี้โดนว่าร้ายแบบนี้ทำให้เธอไม่สบายใจเลย

อย่าคิดว่าคุณหล่อแล้วจะมารังแกป่าปี้ได้นะ

แล้วก็ป่าปี้อีก ปกติคุณไม่ใช่คนคลูๆที่หัวดื้อๆหรอกหรอ แล้วก็ยังหยิ่งผยองตลอดเวลาด้วย แล้วทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นนกกระทาไปแล้วล่ะ?

ไร้เหตุผลจนทำเอาเธอปวดใจเลย

"ท่านประธานเยี่ยคะ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อถังซินเหยานะคะ เป็นนักออกแบบจากบริษัทCKค่ะ ฉันเป็นคนรับผิดชอบงานออกแบบจิวเวลรี่ของบริษัทคุณค่ะ จริงๆแล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับธุรกิจของพวกคุณ แต่เรื่องนี้มันดำเนินไปได้ก็ขึ้นอยู่กับฉันเช่นกัน ถ้าหากฉันไม่พูดความจริงฉันคงจะโดนประนามได้ ฉันคิดว่าถ้าท่านประธานเยี่ยเป็นคนที่ไม่ฟังว่าสิ่งไหนถูกสิ่งไหนผิด ถึงแม้เยี่ยหวงจะไม่ไล่ฉัน ฉันก็คงไม่กล้าจะทำงานที่นี่ต่อหรอกค่ะ" ถังซินเหยาทนเห็นป่าปี้โดนวิพากย์วิจารณ์แบบนี้ไม่ได้จึงฮึดสู้

เยี่ยจิงเฉินที่ใบหน้าแน่นิ่งได้อารมณ์ของเขามองดูการถกเถียงอย่างไม่แยแส

เห็นได้ชัดว่าถังซินเหยาไม่ได้ตั้งใจอยากจะสร้างเรื่อง แต่เพื่อเป็นการยืนหยัดสู้เพื่อเหตุและผลต่างหาก ดวงจาคู่นั้นของเยี่ยจิงเฉินที่เย็นชากลับอ่อนลงมา

ในความจริงสำเยี่ยจิงเฉิน เขาไม่ได้มีความรู้สึกเป็นตัวของตัวเองเลย เขาไม่ใช่คนโง่ที่ทำงานหนักเพื่อให้ผลลัพธ์มันออกมาตามที่พ่อต้องการอีกต่อไปแล้ว เยี่ยหวงเป็นหนึ่งในของของเขา คำว่าประธานเยี่ยของพ่อเขามันเหลือเพียงแต่ชื่อก็เท่านั้น แค่คนโง่คนนี้ไม่รู้เท่านั้นเอง

"อ๋อ? รู้ว่าไม่ควรพูด ก็หุบปากไปซะ" เยี่ยเจวี๋ยทำหน้าตึง ดูท่าแล้วคงจะโกรธมาก

"คุณซินเหยา เรื่องนี้คุณอย่าไปขัดเลยครับ" ฟางซวี่เจ๋อหยุดถังซินเหยาพร้อมกับพูดกับเยี่ยเจวี๋ย : "คุณลุงเยี่ยครับ แฟนของผมเธอไม่รู้เรื่องอะไร ถ้าเธอพูดอะไรผิดไป คุณลุงอย่าถือสาเลยนะครับ"

ถังซินเหยาไม่ยอมรับน้ำใจแต่กลับผลักฟางซวี่เจ๋อออก

ป่าปี้โดนว่าร้ายแบบนี้จะให้ไม่ถือสาอย่างงั้นหรอ

เธอจะไม่ยอมให้คนอื่นมารังแกป่าปี้หรอกนะ ป่าปี้น่ะเหมาะกับลุคคลูๆหัวดื้อๆมากกว่า

เรื่องแย่ๆอะไรอย่างงี้ไม่เหมาะกับป่าปี้หรอกนะ

"แต่ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ถูกกระทำในเรื่องนี้ ฉันจะไม่สามารถพูดอะไรได้เลยหรอคะ?" ถังซินเหยาพูดเสียงแข็ง

"ได้ พูดสิ" เยี่ยเจวี๋ยพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

ถังซินเหยาไม่มีท่าทีที่จะกลัวการเผชิญหน้ากับเยี่ยเจวี๋ยอยู่แล้ว : "ฉันเป็นคนทำร้ายคุณเยี่ยจิงซิงเองค่ะ ท่านประธานเยี่ยเป็นคนหยิ่งผยอง ถึงตอนนี้ท่านคงยังไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงทำแบบนั้นกับเขา เพราะว่าเขาทำล่วงละเมิดพนักงานหญิงค่ะ และเขาก็พยายามจะมอมเหล้าฉัน ฉันเลยสั่งสอนเขาค่ะ หรือว่าลูกชายของท่านประธานเขาสิทธิพิเศษคะ ถึงสามารถจะล่วงละเมิดแล้วก็ลวนลามพนักงานหญิงได้ตามอำเภอใจโดยที่ห้ามขัดขืดหรอคะ?"

เยี่ยไท่ไท่หน้าเสียพร้อมกับพูดว่า : "แกโกหก จิงซิงจะมองผู้หญิงอย่างแกได้ยังไง……"

คุณลุงเยี่ยเจวี๋ยสุดหล่อหันไปจ้องตาของเยี่ยไท่ไท่ด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกับถามว่า : "ที่เธอพูดเป็นความจริงมั้ย?"

เยี่ยเจวี๋ยเป็นคนที่มีออร่าเหนือกว่าผู้อื่นจึงทำให้สามารถบลัฟคนได้มากเลยทีเดียว

แม้แต่เยี่ยไท่ไท่ที่ใช้ชีวิตอยู่กับเขานานหลายปี การเผชิญหน้ากับเยี่ยเจวี๋ยในตอนนี้ยัง "แน่นอนสิคะ ว่าไม่จริง……" ปากของเยี่ยไท่ไท่กระตุกมุมปาก และอ้าปากจะพูดอยู่หลายครั้ง เธอไม่ได้ปากดีแบบเมื่อกี้นี้เลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังพูดไม่ออกเสียด้วย

"ผู้หญิงคนนี้อยาากแต่งงานเข้ามาในตระกูลที่รวยๆเลยคิดจะจับจิงซิงไงคะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ จิงซิงคงไม่มองผู้หญิงอย่างแม่นี่หรอกค่ะ" เยี่ยไท่ไท่พูดประหนึ่งว่าเธอมีชัยเหนือกว่า

เอ่อ……ถึงแม่จะอยากแต่งงานแต่เธอคงไม่แต่งกับคนบ้านคุณหรอกนะ

เรื่องลูกชายก็ช่างมันไป แต่เรื่องแม่สามีที่ชั่วร้ายและไม่มีเหตุผลแบบนี้นี่สิ

เธอคงต่บอดแน่ๆถ้าธอเลือกคนอย่างเยี่ยจิงซิง

"คุณป้าเยี่ยครับ ซินเหยาเธอเป็นแฟนผมนะครับ จะพูดอะไรก็ขอให้ระวังด้วยครับ" ฟางซวี่เจ๋อลดหน้าลงปกป้องถังงซินเหยา

"ฉันไม่อยากมีปากเสียงกับคุณเยี่ยไท่ไท่มาก ฉันเชื่อว่าท่านประธานเยี่ยเป็นคนยุติธรรม ความจริงแล้วเรื่องนี้มันเป็นยังไงฉันจะไม่พูดแล้วกันค่ะ ท่านประธานเยี่ยเองก็คงจะรู้ดีอยู่แล้ว คนบริสุทธิ์ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์หรอกค่ะ" ถังซินเหยายิ้ม

"คุณถังใช่มั้ย ถ้าเกิดเรื่องที่คุณพูดคือความจริง ผมมีของตอบแทนที่น่าพึงพอใจให้คุณ" เยี่ยเจวี๋ยพูดกับถังซินเหยาด้วยความกรุณา

ห้ะ?

แค่นี้ก็จบแล้วอย่างนั้นหรอ เมื่อกี้ยังหน้าดุราวกับว่าเกลียดฉันเข้าไส้อยู่เลย แต่ตอนนี้กลับเรียนรู้อย่างเพลิดเพลินจำเริญใจเสียแล้วงั้นหรอ

เธอเตรียมตัวที่จะไฟท์กับคุณลุงสุดหล่ออีกสักยกใหญ่แต่สุดท้ายเธอกลับชนะอย่างสวยงามอย่างไม่ต้องเกรงกลัวแบบนี้

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าถึงแม้คุณลุงสุดหล่อที่อารมณ์ร้ายคนนี้จะอารมณ์ร้อนแบบนี้กลับเป็นคนที่เข้าใจคนอื่นได้

ถังซินเหยาได้รับชัยชนะอย่างงุนงง ซ้ำยังเธอยังได้รับคำชมจากคุณลุงสุดหล่ออีกด้วย

อย่าถามเลยว่าเธอรู้ได้ยังไง

เพราะตอนที่คุณลุงสุดหล่อเดินผ่าน เขามองยิ้มให้ถังซินเหยาแล้วพูดว่า : "สาวน้อย เธอนี่ใช้ได้เลยนะ อื่นอื่นเขาพูดกันว่าฉันอารมณ์ร้าย แต่ดูสิซวี่เจ๋อ ฉันว่าแฟนสาวของนายจะอารมณ์ร้ายมากกว่าฉันอีกนะ"

ถังซินเหยารู้สึกเหมือนจะลอน เธอโดนป่าปี้ของป่าปี้ชมหรอเนี่ย

ไม่สิ…….ฉันหมายถึงคุณลุงสุดหล่อน่ะ ตกลงจริงๆแล้วคุณชมฉันตรงไหนอ่ะ?

สมองของคนรวยน่ะไม่เหมือนคนอื่นหรอก ไม่ใช่ว่าคนโง่ๆอย่างเธอจะเข้าใจอะไรอย่างงี้เสียหน่อย

ฟางซวี่เจ๋อจึงใช้โอกาสนี้แสดงตัวตนแล้วโอบถังซินเหยาพร้อมกับพูดว่า : "เธอแค่เป็นคนที่ค่อนข้างซื่อสัตย์น่ะครับ"

เยี่ยจิงเฉินจ้องไปที่ถังซินเหยาและฟางซวี่เจ๋อด้วยสายตาเคร่งขรึมพร้อมกับเม้มฝีปากแน่น

"ต่อไปถ้าเจอเรื่องแบบนี้อีกให้ผมเป็นคนจัดการนะครับ คุณไม่ต้องออกหน้ารับ" ฟางซวี่เจ๋อจับไหล่ของถังซินเหยาราวกับว่าเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของพร้อมกับเข้าไปกระซิบข้างหูถังซินเหยาเบาๆว่า : "เพียงแค่คุณมาอยู่ข้างๆผม ผมจะปกป้องคุณและจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายคุณเลย"

ถังซินเหยาหรอกตา เธอเป็นผู้หญิงแมนๆนะ ต้องการใครที่ไหนให้มาปกป้องกันล่ะ

ถังซินเหยาผลักมือของฟางซวี่เจ๋อออกพร้อมกับมองเขาด้วยความเคืองใจ แต่ในใจของเธอก็รู้สึกขอบคุณที่ฟางซวี่เจ๋อปกป้องเธอ

"โอเค ไม่ต้องพูดแล้วครับ เที่ยงนี้ผมเลี้ยงข้าวคุณละกันนะครับ?" น้ำเสียงของฟางซวี่เจ๋ออ่อนหวาราวกับน้ำผึ้งหวาน

ถังซินเหยาถึงกับกระอักกระอวนจนขนลุกไปทั้งร่างกาย

ใครเขาเป็นคนของคุณกัน ใครคุยกับคุณไม่ทราบ? นี่คุณเลี่ยนขนาดนี้เลยหรอ ผู้หญิงที่คิดจะให้คุณไปเป็นพ่อของลูกคิดเหล่านั้นรูกันบ้างมั้ยเนี่ย?

"ฉันไม่ไปค่ะ" ถังซินเหยาผลักฟางซวี่เจ๋อออก

พระเจ้า ใครเขาจะไปทานข้าวกับคุณกัน?