เยี่ยจิงเฉินล้มลงทับตัวถังซินเหยา ร่างกายทั้งสองแนบชิดติดกันอย่างแน่นหนา

เยี่ยจิงเฉินในตอนนี้ก็เหมือนกับสิงโตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในป่าและกำลังจ้องมองเหยื่อของมันอยู่ ดวงตาสีดำลึกทั้งสองดวงจ้องเขม่งไปที่เรือนร่างของผู้หญิงคนนี้

เธอดูดีมาก!

“เธอวอนหาเองนะ!” เยี่ยจิงเฉินเม้มปากแล้วพูดอย่างอันตรายนิดหนึ่ง

เนื่องจากเธอเป็นคนทำแบบนี้เอง ก็อย่าหาว่าเขาไม่เกรงใจกันแล้วกัน

เยี่ยจิงเฉินก้มหัวลงแล้วจูบไปที่ริมฝีปากของถังซินเหยา แต่ทว่าคาดคิดไม่ถึงว่า……ผู้หญิงแกร่งอย่างเจ้ซินเหยาก็หันหน้าตัวเองหนีไปข้างๆจากนั้นก็ยื่นมือออกไปผลักผู้ชายคนนี้ตกเตียงเลยทันที

สีหน้าของเยี่ยจิงเฉินก็เปลี่ยนเลยทันที!

หน้าอายชะมัด! นี่เขาเพิ่งถูกผู้หญิงคนหนึ่งผลักตกจากเตียงงั้นหรอ นี่มันเป็นประวัติศาสตร์ชั่วร้ายชัดๆ

หึ! ยัยผู้หญิงตัวดี!

เยี่ยจิงเฉินอารมณ์เสียมาก เขาปีนขึ้นไปบนเตียงอีกครั้งแล้วกดตัวถังซินเหยาลงบนเตียงเลยทันที

ถังซินเหยารู้สึกไม่สบาย พยายามผลักออกแต่ก็ไม่เป็นผล สักพักหลังจากนั้น กระเพาะของถังซินเหยาก็เหมือนคลื่นทะเลกำลังซัดมา สุดท้าย……ถังซินเหยาก็อาเจียนและอ้วกออกมาโดนตัวเยี่ยจิงเฉินทั้งตัว

เกิดมาเป็นประธานราศีกันย์ที่มีโรคกลัวความสกปรกเล็กน้อย การแสดงออกของเยี่ยจิงเฉินนั้นมีเพียงอยากจะบีบคอผู้หญิงตรงหน้านี้ให้ตายไปซะ

ไม่ว่าจะมีความคิดแบบนี้มากแค่ไหน แต่ก็ถูกถังซินเหยารบกวนจนได้ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าโดนตีจริงๆ!

เยี่ยจิงเฉินจ้องไปที่ถังซินเหยาด้วยความโศกเศร้า จากนั้นก็ตรงไปที่ห้องน้ำและทำความสะอาดตัวเองให้เรียบร้อย

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่ถังซินเหยาตื่น เธอก็รู้สึกปวดหัวเหมือนกับมีคนใช้ค้อนมาทุบหัวเธอยังไงอย่างงั้น

ความรู้สึกสัมผัสบนมือของเธอก็รู้สึกแปลกๆ

เธอยื่นมือไปบีบๆ แข็งปึกแถมยังร้อนๆอีก

นี่มันอะไรเนี่ย? !

ตั้งแต่หลังเธออายุสิบสองแล้วนั้น ของทุกอย่างบนเตียงยกเว้นหมอนและผ้าห่มทุกอย่างล้วนสะอาดหมด

ลองนวดๆบีบๆอีกรอบ นี่มันคืออะไรกันแน่เนี่ย? !

อุ๊บส์……เจ้านี่ที่มันนูนขึ้นมาเนี่ยะคืออะไรกัน? จับจับจับ!

“ขืนเธอยังบีบต่อไปอีก มันได้บวมเอาแน่ๆ! ! !”

เสียงที่แหบและทุ้มเพราะเพิ่งตื่นนั้นดังข้างหูของฉัน นี่มันเป็นเสียงที่เซ็กซี่จริงๆ

ถังซินเหยาได้ยินเสียงนี้แล้วก็รู้สึกอ่อนระทวยไปหมด

แต่ว่า เธอที่เป็นสาวโสด แต่ตื่นเช้ามาก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่เซ็กซี่แบบนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? !

ถังซินเหยาลืมตาขึ้น ก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนหนึ่ง มือข้างหนึ่งของเธอไม่ซื่อสัตย์และคลำไปด้วยความรักเล็กน้อยบนร่างกายที่แข็งแรงของชายคนนั้นส่วนมืออีกข้างก็จับหัว นมของชายคนนั้น

ถังซินเหยาตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ แม่เจ้า หลิงหลิง หลานหลาน ลูกน้อยของหม่ามี้ โลกนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน หม๋ามี้จะกลับกาแล็กซี่แล้ว

ใครจะบอกเธอได้ว่าทำไมตื่นเช้ามาเธอถึงได้นอนกับผู้ชายคนนี้ได้

ถังซินเหยาค่อยๆเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็มองไปที่ดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งที่ลึกราวกับเหวนั้น

ผู้ชายคนนี้หล่อจริงๆ หล่อเหมือนกับงานศิลปะอันสมบูรณ์แบบที่สุดที่พระเจ้าได้แกะสลักไว้

ใบหน้ามีความงดงามคิ้วคมสันจมูกสูงตรงหล่อมากจนถังซินเหยามีอาการมึนงงไปชั่วขณะ

เธอกำลังจะร้องไห้เพราะความหล่อของผู้ชายคนนี้แล้วยังไงอย่างงั้นเลยล่ะ ? !

แต่ว่า……บ้าจริง ถึงจะหล่อแค่ไหน แต่ถังซินเหยาเธอไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิดเลยเถอะ? !

ป๊ะป๋า อย่าคิดว่าป๊ะป๋าไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วฉันจะจำป๊ะป๋าไม่ได้นะ! ! !

รูปร่างที่ไม่ใส่เสื้อผ้าเหมือนสัตว์ (เซ็ก) ร้าย (ซี่)แบบนี้ เธอเคยเห็นภาพนี้ของเขาสองคนตั้งแต่หกปีที่แล้วแล้วเถอะ

“ประธานเยี่ยคะ แหะๆ……อรุณสวัสดิ์ค่ะ!”

แม้ว่าจะมีม้าโคลนหญ้าหมื่นตัววิ่งผ่านความคิดของเธอไปแล้ว แต่ใบหน้าของถังซินเหยาก็ยังคงมีรอยยิ้มมาตรฐานพร้อมฟันแปดซี่ที่โผล่ออกบวกกับลักยิ้มที่สวยงามบนแก้มก็ปรากฏขึ้น

ให้ตายสิ ทำไมเธอถึงได้ร่วมเตียงกับป๊ะป๋าได้ เวลาย้อนไปในอดีตหรือยังไงกัน?

มือของเธอเริ่มคันเล็กน้อย ถังซินเหยาก็บีบที่หัว นมของป๊ะป๋าอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

“ทำไมฉันถึงอยู่บ้านคุณได้” ดวงตาของถังซินเหยายังคงเพิกเฉยต่อการตื่นนอนและดวงตาที่ชัดเจนของเธอดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกซึ่งดูเหมือนฝันเล็กน้อย

“เมื่อวานมีคนโง่คนหนึ่งที่ดื่มเหล้าไม่เป็น ทำให้ตัวเองดื่มจนเมาได้ และยังกอดฉันไม่ปล่อยเลย ดังนั้นฉันเลยต้องพาเธอกลับมาด้วย” เยี่ยจิงเฉินพูดแบบไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยสักนิด

ถังซินเหยา : ……

แหวะ…….คาดคิดไม่ถึงเลยว่าจะเหตุการณ์จะเป็นแบบนี้ได้

ถังซินเหยาสติหลุดไปชั่วขณะ มือก็เล่นซนบนกล้ามเนื้อของป๊ะป๋าและแต๊ะอั๋งป๊ะป๋าแบบไม่รู้ตัว

“ยังไม่ตื่นอีก จะจับไปถึงเมื่อไหร่?” เยี่ยจิงเฉินถามด้วยสีหน้าเย็นชา

ถ้าหากเธอบอกป๊ะป๋า เมื่อกี้เธอแค่สติหลุดไปชั่วขณะ ไม่ได้ตั้งใจแต๊ะอั๋งป๊ะป๋าเลย เดาว่าป๊ะป๋าคงไม่เชื่อแน่ๆจริงมั้ย?

นี่เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

ถังซินเหยาลุกขึ้นและเปิดผ้านวมบนร่างกายของเธอแต่ก็รู้สึกหนาวเล็กน้อย

ให้ตายสิ บนตัวเธอสวมอยู่แค่เสื้อเชิ้ตขาวบางตัวหนึ่งหรือนี่ อีกอย่างยังติดเพียงกระดุมเม็ดเดียวอีก

ด้วยการเคลื่อนไหวของเธอแสงสปริงขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่หน้าอกของเธอ

บ้าเอ้ย ถ้าป๊ะป๋าบอกเธอว่าเมื่อคินระหว่างเขาสองคนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เธอคงไม่เชื่อแน่ๆ

ถ้าเทียบกับที่คนอื่นเขาพูดกันว่าป๊ะป๋ากับเขาเป็นเพียงคู่รักบริสุทธิ์แล้วนั้น นี่มันน่าสงสัยจริงๆ!

ถังซินเหยาเลิกคิ้วและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างใจเย็นและถามว่า "ประธานเยี่ยคะ เสื้อนี้ใครเป็นคนเปลี่ยนคะ"

เยี่ยจิงเฉินที่ใส่เพียงกางเกงในตัวเดียว ก็โผล่ไปที่ข้างหน้าของถังซินเหยาด้วยร่างกายที่เซ็กซี่

บ้าเอ้ย ป๊ะป๋าเซ็กซี่ การยั่วยวนมันผิดกฎนะ!

ป๊ะป๋าไม่มีความเกรงกลัวเลยว่า เธอจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับป๊ะป๋าเลยหรอ?

เยี่ยจิงเฉินใส่กางเกง และพูดอย่างใจเย็นว่า : “เธอเดาสิ”

เดาบ้าไรกันล่ะ นี่คุณกำลังล้อฉันเล่นอยู่หรอ?

“อืม ประธานเยี่ยต้องให้คนใช้มาเปลี่ยนให้ฉันแน่ๆ” แม้ว่าหญ้าและม้าโคลนจะวิ่งอย่างดุเดือดในใจของเขาถังซินเหยายังคงพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า อยากจะผ่านด่านนี้ไปให้ได้

“ลองเดาอีกที”

เหอะๆ ปีที่แล้วฉันซื้อนาฬิกาได้เรือน……

ป๊ะป๋าวันนี้ซนจริงๆ

ดูเหมือนเธอจะเดาได้ว่าถังซินเหยากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ป๊ะป๋าก็ทำลายจินตนาการที่สวยงามของเธออย่างภาคภูมิใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่มากว่า : "คุณควรจะรู้ว่าคุณมาที่นี่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ผมไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้าออกบ้านผม ผมจึงไม่มีสิ่งที่เรียกว่าคนรับใช้ในบ้าน!”

ถังซินเหยา “……”

ฉะนั้นป๊ะป๋าให้เธอเข้ามาในบ้านแล้ว เธอต้องรู้สึกขอบคุณมั้ย?

เพียงแต่ว่า……ป๊ะป๋าจริงจังขนาดนี้ อีกหน่อยจะเล่นๆด้วยอีกได้มั้ยเนี่ย?

เสื้อบนตัวของเธอป๊ะป๋าเป็นคนเปลี่ยนให้จริงด้วย! ! !

ถังซินเหยารู้สึกไม่ดีไปทั้งตัวแล้วตอนนี้ เป็นถึงประธานเศรษฐีที่มีรายได้หลายพันล้านแล้วมาเปลี่ยนเสื้อให้เธอกับมือตัวเอง จริงๆคิดๆดูแล้วก็ตื่นเต้นดี

แต่ว่า แค่คิดว่าเธอถูกป๊ะป๋าถอดออกหมด ถังซินเหยาก็ฮือฮือฮือ อยากร้องไห้!