ป่ะป๊าจ๋า หนูมาแล้ว - ตอนที่ 167 : เกิดเรื่องกับป๊ะป๋าแล้ว

“ค่ะ” เข่อหลานผยักหัว

ที่แท้หม่ามี๊และคุณลุงฟางต่างก็รู้จักพี่ชายที่หล่อเหลาคนนั้นนี่นา

“พี่คะ เหมือนคุณลุงคนนั้นจะเจอปัญหาเข้าให้” เข่อหลานพูดอย่างกังวลใจ ขมวดคิ้วขึ้นและพูดกับพี่ชายของเธออีกว่า : “ไม่อยากให้คุณลุงคนนั้นเจอกับปัญหาเลยค่ะ พวกเราสามารถช่วยอะไรเขาได้หรือเปล่า?”

“วางใจได้ ไม่เป็นอะไรไปหรอก คุณลุงฟางก็บอกหม่ามี๊แล้วว่าเขาเป็นคนที่ฉลาด สามารถที่จะจัดการเรื่องนี้เองได้” ลั่วหลิงพูด

เข่อหลานนิ่งคิดไปสักพัก ที่พี่ชายของเธอพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่นะ

เธอนิ่งคิดไปสักพัก และเอามือป้องปากหัวเราะออกมาเบาเบาและพูดว่า : “พี่ดูสีหน้าของหม่ามี๊ตอนนี้สิคะ ดูเป็นห่วงคุณลุงคุณหล่อคนนั้นเอามาก”

“ถ้าน้องยังพูดไปเรื่อยแบบนี้อีก ระวังก้นจะลายเอานะ” ลั่วหลิงพูดเตือน

“ค่ะ หนูไม่พูดหรอกค่ะ” เข่อหลานพยักหน้าและพูดรับปากกับพี่ชายของเธอ

เมื่อเห็นซินเหยาและซวี่เจ๋อพูดจบแล้วนั้น ในที่สุดเด็กทั้งสองก็สามารถพูดแทรกเข้ามาได้

เข่อหลานเป็นเด็กที่กล้าเอามาก เธอยกแก้วขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงใสใสนุ่มนุ่มว่า : “งั้นเรามาชนแก้วกันหน่อยเถอะค่ะ ทำเอาซิมเหยาไปไม่เป็นจริงๆ เธอบีบไปที่จมูกของลูกสาวตัวแสบของเธอและพูดว่า : “หนูหน่ะ รู้จักคำว่าชนแก้วฉลองแล้วหรอ”

“หนูรู้ค่ะ” เข่อหลานทำปากจู๋และพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจหน่อยหน่อย

“มาเถอะค่ะมาเถอะค่ะ คุณลุงฟางเรามาชนแก้วกันเถอะ” เข่อหลานมองไปที่ซวี่เจ๋อและเริ่มอ้อนเขา

แต่ไหนแต่ไรซวี่เจ๋อก็ชอบเด็กสองคนนี้อยู่แล้ว เขายกแก้วขึ้นและพูดว่า : “วันนี้เข่อหลานและลั่วหลิงได้ที่หนึ่งมา ก็ควรจะฉลองสักหน่อย ยินดีกับพวกหนูด้วยนะ”

ถ้าไม่ได้เอาความรู้สึกเข้ามาเกี่ยว เธอเชื่ออย่างปักใจว่าความสามารถของจิงเฉินนี้ ถึงแม้ว่าจะเจอกับเรื่องที่หนักหนาสาหัสเพียงใด เขาก็จะต้องผ่านมันไปได้ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรเลย

แต่ว่าถ้าพูดในมุมมองของความรู้สึกของผู้หญิงแล้ว มันเป็นคนละเรื่องกันเลย เธอวางใจไม่ได้จริงๆ

เธอพลิกตัวไปมาบนเตียงประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงแต่ก็ยังนอนไม่หลับ เธอหายใจออกมาแรงๆและนั่งขึ้นมาบนเตียงและจับไปที่หัวของตัวเอง

ทำไงดี นอนไม่หลับ

บ้านของเธอก็ไม่ได้อยู่ในทะเลนะ ทำไมถึงเป็นห่วงกว้างขนาดนี้

จะเกิดอะไรขึ้นกับจิงเฉินแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ

ถ้าเกิดว่าสุดท้ายมันไม่สามารถดำเนินโปรเจ็คนี้ต่อไปได้จริงๆ ก็เป็นเยี่ยหวงที่เป็นคนผิดสัญญา เยี่ยหวงจะต้องชดใช้ค่าเสียหาย แต่ว่าภาพออกแบบต่างๆเหล่านั้นก็ยังใช้ได้อยู่ เธอก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากมาย

เธอเปิดไปที่ไฟข้างเตียงและจับไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงพร้อมเซิร์ทดูสถานการณ์ตอนนี้ของเยี่ยหวง

สุดท้ายเป็นเพราะว่าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของเยี่ยหวงทำงานได้ไม่ดี ไม่ได้ออกมาประชาสัมพันธ์โดยทันที ทำให้หุ้นของเยี่ยหัวตกลงอย่างหนัก ทำให้ผู้ถือหุ้นต่างๆต่างขาดความเชื่อมั่นและได้สละหุ้นทิ้งเยอะมาก ค่าความเสียหายมันไม่น้อยจริงๆ

ตอนนี้ผู้ถือหุ้นต่างๆของเยี่ยหวงต่างออกมาด่ากราดไปหมด

ซินเหยาเลื่อนดูลงไปตรงที่คอมเม้น ทั้งหมดเป็นคำด่าเยี่ยหวงทั้งสิ้น

เมื่อก่อนแฟนคลับของท่านประธานที่ชอบออกมาออดอ้อนออเซาะอยู่ในเน็ตนั้น ตอนนี้คงจะโดนจับไปบนดาวอังคารหมดแล้ว หายหัวไปหมด

ซินเหยานิ่งคิดไปประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

เธอเปิดไปที่โทรศัพท์ของเธอ ค้นหารายชื่อสามตัว ‘เยี่ยจิงเฉิน’ จากนั้นก็โทรหาเขา

เวลาที่เธอกลับมาบ้านมันก็ใกล้จะครึ่งปีแล้ว เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอโทรหาเขา

เมื่อได้ยินเสียงเพลง ใจของซินเหยามันเต้นรัวขึ้น……