นัยตาและหางตาของซินเหยาตอนนี้รู้สึกมันจะแดงหน่อยๆ บวกกับสภาพที่ดูอ่อนระทวยของเธอ มันสามารถที่จะปลุกความเป็นชายและเลือดสัตว์ป่าของผู้ชายได้เป็นอย่างมาก

ผู้ที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องเพศต่างๆอย่างจิงเฉิน แต่ตอนที่เขาต้องเผชิญหน้ากับซินเหยา มันสามารกระตุ้นไฟอันเร้าร้อนโชกโชนในตัวเขาได้ เธอก็แค่หายใจแบบเบาๆเซ็กซี่ๆก็ทำให้น้องน้อยของจิงเฉินรู้สึกอยากปลดปล่อยออกมาผยองเดชเป็นไหนๆ

"หยุดเลยค่ะ" ซินเหยาดันอกของจิงเฉินออกด้วยความอิดโรย ที่จริงในใจเธอรู้สึกอยากปฏิเสธจริงๆ แต่ว่าเพราะด้วยความอิดโรยหมดแรงของเธอทำให้การกระทำของเธอมันยิ่งดูเหมือนเล่นตัวอยู่อย่างไงยังงั้น ยิ่งห้ามยิ่งยั่วยวนเข้ามา

มือของจิงเฉินไม่ได้หยุด พูดเพียงแค่ว่า : "อยู่ดีๆ เชื่อฟังหน่อย"

เชื่อฟังหาปู่ทวดนายหรอ? ถ้าเกิดว่ามีผู้ชายคนหนึ่งทับอยู่บนตัวคุณและพร้อมจะระเบิดถังทองของคุณ คุณจะยังสามารถอยู่นิ่งๆเชื่อฟังๆได้หรอ?

"คุณไม่ได้ชอบฉันไม่ใช่หรอคะ แล้วจะทับฉันไว้ทำไม?" ซินเหยาไม่มีทางต่อกรกับเขาได้เลย เพียงแค่พูดขึ้นเพื่อให้เขาคิดได้และปล่อยเธอออกเอง

จิงเฉินจำไม่ได้แล้วว่าครั้งล่าสุดที่ตัวเองได้กินเนื้อคือตอนไหน ตอนนี้เนื้อชิ้นนี้ได้ว่าอยู่ที่ข้างปากของเขาแล้ว สุนัขหมาป่าอย่างเขาคงไม่คายเนื้อนี้ออกมาง่ายๆแน่ เพียงแค่พูดว่า : "ร่างกายของคุณ ผมยังชอบมันอยู่"

ความบ้ากามบนตัวคุณมันทำให้คนไม่สามารที่จะมองได้ด้วยตาเปล่าจริงๆนะป๊ะป๋า

"ฮัลโหล……ฉันปฏิเสธ" ซินเหยาตอนนี้อยากจะลากจิงเฉินออกไประเบิดน้องสาวเธอมาก

"อืม……" ปลายเสียงที่ปล่อยออกมาของจิงเฉินมันขึ้นสูงและดูเซ็กซี่เอามาก และพูดต่อว่า : "คุณไม่มีโอกาสปฏิเสธ"

ตอนที่พูด มืออีกข้างของเขาก็ลากผ่านข้างล่างขาอ่อนของซินเหยา

"ถ้าเกิดคุณยังทำต่อ ฉันจะฟ้องคุณข้อหาข่มขืน" ซินเหยาร้อนใจจนตาเธอแดงก่ำไปหมด น้ำเสียงตอนนี้ของเธอก็เปลี่ยนไปด้วย

มือของจิงเฉิงวางทาบไปที่หน้าอกที่นุ่มของซินเหยา และใช้แรงบีบ ซินเหยาไม่ได้เตรียมใจไว้ จึงร้อยโอ้ยออกมา

"เหมือนคุณก็ฟินดีหนิ นี่มันไม่เรียกว่าข่มขืนแล้วนะ มากสุดก็เรียกว่าสมยอม" จิงเฉินพูดอย่างได้ใจ

สมยอมบ้าไร ไอ้บ้ากามจิงเฉิน ไม่เคยเจอผู้หญิงมา800ปีแล้วหรอ?

"ปล่อยนะ ฉันไม่อยากจริงๆ คุณอย่าฝืนใจฉันเลย" ซินเหยาใช้ขาของเธอเตะจิงเฉินออก พร้อมพูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้

จิงเฉินเพียงแค่ใช้น่องขาอันแข็งแกร่งของตนเองทับไปที่ขาที่ไม่เชื่อฟังของซินเหยาไว้ ข้างอีกข้างยัดเบียดเข้าไปในระหว่างช่องขา2ข้างของซินเหยาและพูดว่า : "ตอนนี้คุณยังไม่อยาก แต่รับรองว่าเดี๋ยวสักพักก็อยากเอง"

สำหรับจิงเฉินนั้นเธอหมดคำจะพูดแล้ว

"ตอนนี้ฉันอยู่ในช่วงไม่ปลอดภัย เกิดท้องมาทำไง?" ซินเหยาเก็บกลั้นความโกรธ และพูดกับจิงเฉินดีๆด้วยเหตุผล

"ท้องก็ดีเลย คลอดลูกชายสักคนให้ผมนะ" จิงเฉินจูบไปที่เนื้ออันอ่อนนุ่มที่คอของซินเหยาและพูดขึ้น

"งั้นคุณจะยอมขอฉันแต่งงานหรือป่าว? ฉันจำได้ว่าคุณเคยบอกว่าคุณเคยมีแฟน" ซินเหยาถาม

จิงเฉินบีบลูบไปที่ทรวงอกของเธอพร้อมกับเสียดสีจุดนั้นไป เมื่อได้ยินซินเหยาพูดเช่นนั้น พละกำลังที่ใช้ก็มากขึ้นไปด้วย ซินเหยาเพียงแค่ขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าที่เจ็บปวดออกมาพร้อมพูดว่า : "คุณทำเบาหน่อยไม่เป็นหรือไง เจ็บ"

"รอคุณท้องก่อนแล้วค่อยพูด" จิงเฉินลดระดับความเร็วและความถี่ให้ช้าลง

ดูท่าทางของจิงเฉินวันนี้ เหมือนจะกะให้เธอตายยังไงยังงั้น

เธอยังค้างคาใจอยู่ แต่ว่าจะต่อกรกับจิงเฉินก็คงต่อกรไม่รอด จะด่าเขาเดี๋ยวเขาก็หาว่าโวยวายอีก

วัสดุที่ใช้ทำเตียงของโรงแรมนี้ไม่ค่อยจะดี ห้องที่คับแคบบวกกับลีลาที่ฟาดฟันไปมาของจิงเฉินและเสียงร้องของซินเหยา มันทำให้เตียงส่งเสียดเอี๊ยดๆๆๆออกมาตลอด

"อย่านะ……" ซินเหยาจับไว้มือที่คิดไม่ดีของจิงเฉิน แต่ก็โดนจิงเฉินกัดเข้าให้ ถึงแม้จะไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้ซินเหยาไม่ส่งเสียงร้องไปสักพักได้

"คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงคะ" รบกวนช่วยเบาเสียงของพวกคุณด้วยค่ะ ตรงนี้เป็นที่ทำมาหาเงินของพวกเรา ช่วงนี้ทางการตรวจค่อนข้างจะเคร่ง อดได้ก็อดหน่อย อีกอย่างห้องนี้ไม่เก็บเสียง ถ้าเกิดว่าทางการสุ่มตรวจมาเจอล่ะก็คงจะไปถึงสน.เลย อย่ามาทำให้ทางเราลำบากไปด้วย"

ตอนนี้จิงเฉินกำลังอยู่ในจุดสุดยอด แต่ก็มีคนมาเคาะประตูห้องเสียก่อน เป็นเจ้าของโรงเเรมที่มาเคาะและขัดจังหวะพวกเขาเอง

ใครหน้าไหนที่มาขัดจังหวะระหว่างภารกิจของเขาก็ทำให้อารมณ์ไม่ดีทั้งนั้น

จากการที่โดนขัดจังหวะบวกกับสีหน้าของซินเหยาที่ไม่รู้จะโกรธอะไรมากมาย ก็ทำให้จิงเฉินรู้สึกหมดอารมณ์ทันที

เขาจูบไปที่ตำแหน่งไหปาร้าของเธอ ปรับระดับการหายใจของตนเองให้คงที่ และพูดไปที่ข้างหูของซินเหยาว่า : "ครั้งนี้ปล่อยคุณไปก่อน ครั้งหน้าค่อยมาต่อกันใหม่"

ตอนที่จิงเฉินกำลังพูดอยู่นั้น ไอความร้อนก็กระทบไปที่หูของซินเหยา เหมือนทำให้ซินเหยารู้สึกถึงเล็บแมวข่วนผ่านไปในใจเธอ มันไม่ได้เจ็บอะไร แต่ก็ทำให้ซินเหยากระวนกระวายอยู่ภายในใจ

"ไปไกลๆ ลำคาญ" ซินเหยาพลักจิงเฉินออก เบี่ยงหน้าหลบ

จิงเฉินก็ไม่ได้จะฝืนใจซินเหยาต่อ เขาพลิกตัวลงจากตัวของซินเหยา

ซินเหยาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เป็นระเบียบ จากนั้นจึงพลิกตัวกลับ

จิงเฉินกอดไปที่เอวอันบางคอดของซินเหยา อ้อมกอดเขาซินเหยาสามารถเข้าไปอยู่ได้ทั้งตัว

ซินหลังหันหลังให้จิงเฉินอยู่ ในตอนที่สะลึมสะลือก่อนที่จะหลับไปนั้น เธอถามจิงเฉินขึ้นว่า : "จิงเฉิน คุณทำแบบนี้เห็นฉันเป็นอะไร?"

จิงเฉินไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเธอ ซินเหยาก็ไม่ได้ต้องการให้จิงเฉินต้องตอบคำถามนี้ออกมาขนาดนั้น สุดท้ายทั้งสองก็นอนหลับไป

จากนั้นเธอเหมือนอยู่ในอาการสะลึมสะลืมเหมือนจะได้ยินจึงเฉินพูดอะไรออกมาสักอย่าง เเต่คิดดูแล้ว เขาก็เหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา

เช้าวันถัดมาตอนที่ฟ้ายังไม่ทันจะสว่าง เถ้าแก่เนี้ยก็มาเคาะประตูแล้ว

จิงเฉินไม่ได้ขยับตัวอะไร เพียงแค่เอามือออกมาและเขย่าไปที่ตัวของซินเหยาและพูดว่า : "มีคนมาเคาะประตู ไปดูหน่อยซิว่ามีเรื่องอะไร?"

เเม่เจ้า ป๊ะป๋า ความเป็นผู้ชายสุภาพบุรุษของคุณทำไมไม่เอาออกมาให้ทุกคนได้ชมบ้าง? เวลาแบบนี้ก็ออกคำสั่งเป็นอย่างเดียว ถ้าเกิดว่าโลกนี้ไม่ได้ดูรูปลักษณ์ภายนอกล่ะก็ คุณก็เตรียมตัวตุยเย่มารูโก๊ะไปเลยค่ะ

อ๋อ ลืมไป คุณสามารถไปมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันได้อยู่

ซินเหยาทั้งเหนื่อยทั้งง่วง เสียงเคาะประตูก็ทั้งเร็วและเร่ง เพราะงั้นเธอก็ไม่ได้จัดเสื้อผ้าทรงผมอะไรสักอย่าง ออกไปในสภาพแบบนั้นและเปิดประตูขึ้น อารมณ์ที่ไม่จอยมองไปที่คนเคาะประตู หึ ใครอยากให้มาเคาะประตูตอนคนอื่นยังนอนอยู่ มันขัดการเล่นสนุกของพวกเขารู้ไหม

แต่นี้ก็เป็นการช่วยเธอจากเรื่องเมื่อคืนนะ

"มีเรื่องอะไรคะ?" ใบหน้าซินเหยายังมีรอยยิ้ม เพียงแต่แววตาของเธอมันเย็นชา และพูดต่อแบบไม่ค่อยจะจอยว่า : "จะให้เช็คเอ้าท์ อย่างน้อยก็ต้องตอนเที่ยง12โมงรึปล่าวคะ"

สีหน้าของเถ้าแก่เนี้ยก็ไม่ได้จะดีอะไร ชุดนอนที่ดูยุ่งเหยิงเหมือนจะเพิ่งตื่นเหมือนกัน

คุณมีสิทธิ์มาอารมณ์ไม่ดีหรอ ไม่นอนพักผ่อนดีๆแต่มาเรียกชาวบ้านเช้าขนาดนี้เนี่นนะ?

"มือถือของคุณมีคนโทรมา" เถ้าแก่เนี้ยยื่นมือถือให้เธอ

ซินเหยามีสมองที่เป็นเลิศ แต่ก็คิดไม่ออกว่าคนที่โทรมาจะมีเหตุด่วนอะไรกันแน่?

เธอรับมือถือไป เสียงที่ส่งผ่านมาจากมือถือเป็นเสียงลูกรักลั่วหลิงของเธอเอง

แม่เจ้า ตายแล้ววว……