ประธานร้ายคลั่งรัก - ตอนที่ 4 เข้าใจผิด
เมษาสินีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในห้องๆหนึ่งในโรงแรมที่ไม่ได้ไกลจากร้านอาหารมาก เธอมองไปรอบๆและไปสะดุดตากับกระดาษแผ่นหนึ่งที่ถูกวางทับด้วยขวดเครื่องดื่มแก้แฮงค์อยู่บนโต๊ะข้างเตียง’ดื่มนี่ด้วยนะจะได้ดีขึ้นแล้วก็กลับได้เลยนะครับจ่ายค่าห้องให้แล้ว ʕ•ᴥ•ʔ’ พออ่านเสร็จก็หยิบขวดเครื่องดื่มขึ้นมาพลิกดูสักพักก็ดื่มมันจนหมดในรวดเดียว
“พี่สิระก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย เขาอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้” เมษาสินีคิดได้ดังนั้นก็อยากขอบคุณสิรวิชญ์ที่เมื่อคืนพาเธอมาพักที่นี่
เธอเก็บกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วล้างหน้า จัดเสื้อผ้า หน้า ผมให้พอดูได้แล้วออกจากโรงแรมไป
เมษาสินีกลับมาถึงบ้านในเวลาเช้า เธอใส่ชุดเดิมกับเมื่อวานแต่ต่างกันตรงที่เธอไม่ได้แต่งตัวเนี๊ยบเฉกเช่นเมื่อวานและวันนี้ก็ผมยุ่งกว่าเมื่อวานนิดหน่อย
“พี่ษากลับมาแล้วหรอ เมื่อคืนพี่ไม่กลับบ้านป้าเป็นห่วงใหญ่เลยดีนะที่ยาน่ะช่วยพูดให้ป้าเลยยอมขึ้นไปนอน แล้วนี่พี่ไปค้างไหนมาอ่ะ? ” กันยาวีร์พูดเมื่อเห็นพี่สาวเข้ามาบ้าน เมษาสินีไปค้างข้างนอกเพราะเรื่องงานเป็นครั้งคราวแต่มักจะโทรบอกนางลดาหรือกันยาวีร์ก่อนเสมอ แต่ครั้งนี้เป็นเหตุสุดวิสัยจึงไม่ได้โทรบอกที่บ้านทำให้นางลดาอดห่วงไม่ได้
“เมื่อคืนพี่เมาน่ะเพื่อนที่ทำงานก็เลยพาไปค้างที่โรงแรม ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรมาบอกก่อน อ้อ! แล้วนี่ป้าดาอยู่ไหนล่ะ” เมษาสินีรู้สึกโล่งใจนิดหน่อยที่คนที่เธอเจอคือกันยาวีร์ไม่งั้นคงยาวแน่
“ป้าดาไปตลาด น่าจะกลับสายๆแหละถ้าพี่หิวก็เอาอาหารมาอุ่นกินได้เลยนะในตู้เย็นน่ะ ไปทำงานแล้วนะพี่ษา”
เมษาสินีและกันยาวีร์พูดคุยกันเสร็จกันยาวีร์ก็ออกจากบ้านไปยังที่ทำงาน เพราะที่ทำงานค่อยข้างไกลและต้องผ่านเส้นทางที่รถติดจึงต้องออกจากบ้านเเต่เช้าสักหน่อย ส่วนเมษาสินีเธอขึ้นห้องไปอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อให้หายจากอาการปวดหัวที่ยังหลงเหลืออยู่นิดหน่อย
เมษาสินีเข้ามาถึงออฟฟิศในเวลาสายๆ เธอแจ้งกับเลขาของคุณเพื่อนไว้ว่าจะเข้าไปหาคุณเพื่อนตอนใกล้เที่ยงเพื่อสรุปการเซ็นสัญญาร่วมงานกับบริษัทของสิรวิชญ์ และเธออยากจะได้เบอร์โทรของสิรวิชญ์ เธออยากจะขอบคุณเขาที่พาเธอไปค้างที่โรงแรมในตอนที่เธอเมาแล้วยังซื้อเครื่องดื่มแก้แฮงค์มาให้เธออีก
หลังจากที่คุยกับคุณเพื่อนเสร็จเมษาสินีก็ขอเบอร์ของสิรวิชญ์มาด้วย เธอเดินมาหยุดอยู่ที่ระเบียงแล้วกดโทรออกตามเบอร์โทรศัพท์ที่ได้มา ไม่ผ่านไปสักพักปลายสายก็รับสาย
ตรู๊ด… ตรู๊ด…
“สวัสดีครับ สิรวิชญ์พูดครับ” ปลายสายพูดขึ้น ทำให้เมษาสินีมั่นใจแล้วว่าโทรไม่ผิด
“สวัสดีค่ะพี่สิระ” เมษาสินีทักทายสิรวิชญ์ผ่านโทรศัพท์
“นะน้องเมษาหรอครับ!? ” สิรวิชญ์มีน้ำเสียงตกใจที่เมษาสินีโทรหาตนเอง เธอสังเกตผ่านน้ำเสียงได้แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
“ค่ะ เมษาเองค่ะ พี่สิระสะดวกคุยไหมคะ? ”
“เอ่อ… คือพี่…” สิรวิชญ์อึกอักพูดไม่ออก เมษาสินีจึงพูดขึ้นมา
“เมษาอยากขอบคุณพี่สิระน่ะค่ะ เรื่องที่พาเมษาไปค้างโรมแรมตอนที่เมาแล้วยังซื้อเครื่องดื่มแก้แฮงค์ให้อีก ขอบคุณจริงๆนะคะ เมษาอยากจะเลี้ยงข้าวพี่สิระเป็นการขอบคุณด้วย พี่สิระพอจะมีวันว่างๆสักวันไหมคะ”
“ขอบคุณหรอครับ คือช่วงนี้พี่ไม่ว่างเลยครับน้องเมษา เอาไว้แผล…เอ่อ งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วพี่จะติดต่อไปนะครับ ” สิรวิชญ์ยังตอบรับคำชวนของเมษาสินีไม่ได้ เพราะแผลที่หน้ายังชัดอยู่ ถ้าหายดีเมื่อไหร่เขาไม่พลาดแน่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของสิรวชญ์ ไหนจะเรื่องที่เธอคิดว่าเขาคือคนที่ช่วยพาไปพักที่โรงแรมตอนเมาแล้วดูแลเธออีก โชคเข้าข้างเขาชัดๆ
“ค่ะ ถ้าพี่สิระยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะเอาตามที่พี่สิระสะดวกเลยก็ได้ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ” พอพูดจบเมษาสินีก็กดวางสาย แล้วมองโทรศัพท์อยู่สักพักจึงกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเธอ
YOU MAY ALSO LIKE
