กันยาวีร์พูดออกไปด้วยความโกรธ จ้องหน้ากันต์ธีร์อย่างเคืองๆ เมษาสินีเห็นน้องสาวกำลังทำตัวเสียมารยาทกับแขกจึงเดินเข้ามาห้ามปราม แล้วพาไปนั่งโซฟาถัดจากนางลดา

“ยาใจเย็นๆ เรื่องชนกันขอโทษกันแล้วก็ให้มันจบๆไปเถอะ ส่วนเรื่องที่ดินก็เป็นสิทธิ์ของป้าดาให้ป้าดาตัดสินใจเองเถอะ”

หลังจากเมษาสินีบอก กันยาวีร์ก็ดูเหมือนจะใจเย็นลงบ้างแล้วแต่ยังมองกันต์ธีร์ด้วยเเววตาไม่พอใจอยู่ตลอด

หลังจากเหตุการณ์ความวุ่นวานเล็กๆในบ้านจบลงเมษาสินีจึงแนะนำตัวเธอเองและน้องสาว กันต์ธีร์ทำความรู้จักกับคนทั้งคู่สักพักนึงก็พูดในสิ่งที่พูดค้างไว้กับนางลดาต่อ

“งั้นผมพูดต่อเลยนะครับ ที่ดินที่เชียงใหม่ของคุณลดามันติดกับรีสอร์ทของคุณทัช แล้วคุณทัชก็มีแพลนจะขยายรีสอร์ทครับเลยอยากได้ที่ตรงนั้น แต่ถ้าคุณลดาห่วงเรื่องทำลายป่านี่หายห่วงได้เลยครับ รีสอร์ทของเราจะจัดการออกแบบให้อยู่กับป่าได้อย่างลงตัวและอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติที่สุดครับ” ถึงกันต์ธีร์จะรู้สึกถึงสายตาของ’ใครบางคน’ที่จับจ้องตนอยู่ตลอดแต่ก็ยังทำหน้าที่ของตนได้อย่างเต็มที่

“ส่วนเรื่องราคาก็อย่างที่ผมได้บอกไปในสายเลยครับ”

“เหอะ!” กันยาวีร์ทำเสียงไม่พอใจกันต์ธีร์ ทุกคนหันมองกันยาวีร์เป็นตาเดียว

“อ้าว! เมษา! ” เมื่อมีคนทัก หญิงสาวจึงหันหน้าขึ้นไปมองผู้มาใหม่

“พี่ศิระ!?” เมื่อเธอเห็นว่าคนทักเธอคือใครก็เกิดความตกใจ ศิระหรือศิระวิชญ์ รุ่นพี่สมัยมหาลับยของเธอควบด้วยตำแหน่งแฟนเก่า แต่เป็นเป็นแฟนเก่าที่นอกใจเธอแล้วจบด้วยการเลิกรากัน เขายังกล้าทักเธออีกเหรอ?

“มาทำอะไรที่ร้านนี้?พี่ขอนั่งคุยด้วยได้ไหม?”ชายหนุ่มถามแล้วมองเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเธอ

“คงไม่สะดวกค่ะ เมษานัดลูกค้าคุยงานที่นี่น่ะค่ะ ไว้คราวหลังค่อยคุยกันดีกว่านะคะ” หญิงสาวตัดสินใจเลี่ยงด้วยการไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกลับออกมาก็ไม่พบชายหนุ่มแล้ว

งานในวันนี้ผ่านไปอย่างราบรื่น เธอได้เซ็นสัญญากับลูกค้าดังที่ตั้งใจไว้ เธอจึงเลือกซื้อขนมเค้กและของกินที่ทุกคนในบ้านชอบกลับมาเพื่อเป็นการฉลองด้วย

“พี่ษา~” กันยาวีร์เรียกพี่สาวเมื่อวิ่งมาถึงรถที่พึ่งจอดสนิท แล้วกอดพี่สาวทันที

“พี่ษา ยาสัมภาษณ์งานผ่านเเล้ว”

“ยินดีด้วยนะยา ตั้งใจทำงานด้วยล่ะ…วันนี้พี่ได้เซ็นสัญญางานชิ้นใหญ่มาด้วย นี่พี่ซื้อของกินมาเยอะเเยะเลย มา!ช่วยพี่ขนของหน่อย” คนทั้งคู่ช่วยกันขนของเข้าบ้านแล้วบอกข่าวดีกับนางลดา เย็นวันนี้จึงมีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มมีความสุขของทุกคนในครอบครัวนี้