[ก็บอกว่าไม่ขายไง ฉันยังไม่มีความคิดที่จะขายที่ดินตรงนั้น แค่นี้นะคะ] นางลดาตอบอย่างโมโห

[โธ่คุณลดาลองฟังรายละเอียดก่อนเถอะนะครับ] กันต์ธีร์เงียบไปสักพัก คิดว่าวันนี้คงยังไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจจากอีกฝ่ายเป็นแน่ จึงหยุดการโน้มน้าวไว้เพียงเท่านี้

[งั้นคุณลดาเก็บข้อเสนอของมไว้พิจารณาด้วยนะครับ แล้วไว้ผมจะติดต่อหาใหม่ครับ] กันต์ธีร์บอกเเล้วตัดสายไปทันที

“ยากลับมาแล้วจ้า~ ป้าดา พี่ษา” กันยาวีร์พูดเมื่อเข้ามาถึงบ้านในเวลาค่ำๆ เเต่พอสังเกตเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของนางลดาและเมษาสินีก็นึกสงสัยอยู่ครามครัน

“เอ่อ เป็นอะไรกันไปจ๊ะ หน้าเครียดกันเชียว” เมื่ออดทนต่อความสงสัยไม่ไหวจึงเอ่ยถามเมษาสินีออกไป

“ก็วันนี้น่ะสิ มีคนโทรมาขอซื้อที่ดินที่เชียงใหม่ของป้าดา ป้าดาก็เลยโมโหใหญ่เลย” เมษาสินีตอบกันยาวีร์ตามความจริง

“ที่ดินตรงนั้นป้าดารักมากเลยนิ ใครกันกล้ามาขอซื้อ นี่ถ้ารู้ว่าป้าดารักมากขนาดไหนเขาคงไม่กล้ามาขอซื้อหรอก เพราะจะตื้อยังไงก็ไม่สำเร็จอยู่ดี เนาะพี่ษา” กันยาวีร์พูดในสิ่งที่ตนเองคิด ที่ดินที่เชียงใหม่ของนางลดาเป็นที่ดินแปลงใหญ่พอสมควร และเป็นสิ่งที่สามีของนางลดาเหลือไว้ให้ก่อนจะเสียไปทั้งเมษาสินีและกันยาวีร์ต่างก็รู้ดีว่านางลดารักที่ดินตรงนั้นมาก เมษาสินีจึงบอกสิ่งที่ได้ฟังเมื่อตอนกลางวันให้กันยาวีร์รู้

“เขาบอกว่าชื่อกันต์ธีร์นะ เป็นเลขาของคุณทัชอะไรซักอย่างนี่แหละ เห็นบอกให้เราเรียกราคาได้เองด้วยแหละ พยายามหว่านล้อมป้าดาน่าดู เขาคงอยากได้ที่ดินตรงนั้นมากจริงๆ”

“นายกันต์ธีร์คนนี้ช่างกล้านะ บอกว่าไม่ขายยังจะดื้อด้านอยู่ได้” กันยาวีร์เริ่มฉุน เเค่ได้ยินชื่อแค่ฟังเรื่องราวจากพี่สาวก็ไม่ชอบละ

นางลดาเห็นกันยาวีร์เริ่มอารมณ์เสียไปอีกคนจึงพูดเปลี่ยนเรื่องไม่ให้กันยาวีร์ต้องพลอยคิดมากไปกับตน

“ช่างเถอะลูกอย่าไปสนใจเลย คุยเรื่องของยาดีกว่าลูก ไปสมัครงานเขาว่ายังไงบ้าง”

เขาบอกว่าจะโทรนัดสัมภาษณ์อีกทีน่ะป้า แต่ตอนอยู่หน้าบริษัทมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้เดินมาชนยาด้วยจ้ะ”

“ตานแล้ว! แล้วเป็นอะไรไหมลูก”

“นั่นสิยา เจ็บตรงไหนหรือป่าว” เมษาสินีและนางลดาต่างแสดงออกว่าเป็นห่วงกันยาวีร์ เธอรีบเดินเข้าไปดูน้องสาวด้วยความกังวล

“ไม่เป็นไรจ่ะ แค่ชนกันแล้วตานั่นก็รับไว้ได้ทันด้วย”

“งั้นยาขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันละนี่ก็เริ่มดึกแล้ว”

เมษาสินีบอกกับกันยาวีร์แล้วบอกให้นางลดาขึ้นไปพักผ่อนอีกคน ส่วนเมษาสินีจัดการล้านจาน ปิดไฟชั้นล่างแล้วขึ้นห้องไป ค่ำคืนนี้จึงจบลงด้วยการแยกย้ายกันขึ้นไปนอน