นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

ตอนที่ 81+82

ตอนที่ 81 อาวุธประจํากาย

ในคืนนั้นจี้เฟิงเยี่ยนเรียกผู้คุ้มกันทั้งหมดในที่พักมาเพื่อสอน “เพาะปลูก” ตามปกติ ทว่าเมื่อเริ่มเพียงระยะเวลาสั้น ๆ นางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักและมั่นคงดังขึ้นจากด้านหลัง

ผู้คุ้มกันที่นั่งอยู่ในสนามแอบลืมตาขึ้น และพวกเขาก็เห็นชายร่างสูงและแข็งแรงเดินผ่านสนามอย่างเร่งรีบ

เขาคือ หยางเจี้ยนและเจ้าเห่าฟ้านั่นเอง

ก่อนหน้านี้ทุกคนได้ยินจากหลิงเหอมาบ้างเล็กน้อย ดังนั้นพวกเขาต่างก็สงสัย เกี่ยวกับรูปแกะสลักที่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่หลังจากได้เห็นแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็ตกใจมาก นอกจากเส้นลายไม้แล้ว หยางเจี้ยนก็ดูไม่ต่างจากคนธรรมดาเลยสักนิด

พวกเขาไม่รู้เลยว่าคุณหนูของพวกเขามีฝีมือดีอย่างน่าทึ่งขนาดนี้!

จี้เฟิงเยี่ยนมองขึ้นไปเห็นหยางเจี้ยนที่กลับมาจากการเดินทาง นางยืนขึ้นแล้วยิ้มอย่างมีความสุขและทิ้งประโยค “พักได้” เอาไว้ จากนั้นจี้เฟิงเยี่ยนก็ขอให้หยางเจี้ยนและเห่าฟ้าเข้าไปในห้องเก็บของที่เคยเก็บหินแร่เอาไว้

หินแร่ในห้องเก็บของถูกเปิดโดยจี้เพิ่งเยี่ยนและตอนนี้ด้านในมันว่างเปล่า

หยางเจียนถอดตะกร้าขนาดใหญ่ออกจากไหล่ของเขา น้ําหนักของมันทําให้วางลงเกิดเสียงดังลั่นทันที ตะกร้าก็ตกลงพื้นและสิ่งสกปรกบนพื้นก็ถูกกวาดไปหมด

ตะกร้าขนาดใหญ่เต็มไปด้วยแร่หายากหลายชนิดเต็มไปหมดจนทําให้ผู้คนตื่นตาตื่นใจ

จี้เฟิงเยี่ยนเติมเลือดของนางเองลงในหน้าอกของหยางเจี้ยนพร้อมกับความสามารถในการแยกพลังงานจิตวิญญาณของแร่ ดังนั้นการเลือกแร่ของหยางเจี้ยนจึงขึ้นอยู่ กับความต้องการของจี้เฟิงเยี่ยน

จี้เฟิงเยี่ยนพอใจมากเมื่อนางมองมันผ่านๆ ตะกร้าแร่หายากนี้มีมากกว่าที่นางนก ลับมาจากร้านค้าเสียอีก

หลังจากเลือกแร่ไม่กี่ก้อนที่นางจะทําการเพาะปลูก จี้เพิ่งเยี่ยนก็ย่อตัวลงเพื่อมองไปยังเห่าฟ้าที่ดูน่าสงสาร มันซึ่งกําลังนั่งอยู่ที่ด้านข้างพร้อมกับแลบลิ้นออกมา เมื่อมองไปที่ดวงตาสีฟ้าคู่นั้น จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มและหยิบโอสถสีแดงออกมาและโยนมันอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ด้วยการกระโดดอย่างรวดเร็วเท่าฟ้า ยาก็เข้าไปในปากทันที!

หลังจากที่ยาเม็ดเล็กเข้าไปในท้องของมันแล้ว เห่าฟ้าก็นอนลงบนพื้นด้วยความรู้สึกพอใจอย่างที่สุดและใช้อุ้งเท้าหน้าสองข้างถูท้องอย่างสบายใจ

เมื่อเห็นหยางเจี้ยนมองไปที่ด้านข้างอย่างจริงจัง จี้เพิ่งเยี่ยนก็เกิดความคิดดีๆขึ้นมาได้ นางหยิบแร่หายากที่นางดูดซับพลังวิญญาณทั้งหมดจากห้องเก็บของห้องอื่น และไปหาหลิงเหอโดยบอกว่านางต้องการสร้างอาวุธประจําตัว

หลิงเหอรู้สึกมึนงงกับแนวคิดที่แปลกประหลาดของจี้เพิ่งเยี่ยนและเรียกลูกน้องคนหนึ่งออกมา

“เขาคนนี้เกิดในครอบครัวช่างตีเหล็ก เขาเคยเป็นช่างตีเหล็กมาก่อนที่จะเป็นนักรบ แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับช่างตีเหล็กเก่งๆตัวจริง แต่เขาก็ไม่ได้ฝีมือเลวร้ายเช่นกัน หากคุณหนูมีค่าขอใด ๆ เพียงแค่บอกเขา” หลิงเหอเอ่ยปากพูดด้วยความภูมิใจ

ลูกน้องที่หลิงเหอพูดถึงเป็นชายหนุ่มร่างผอม เมื่อเทียบกับบรรดาลูกน้องหลิงเหอ ส่วนใหญ่ ร่างกายของเขานับว่าเล็กกว่าหนึ่งเท่า เมื่อเขาเห็นจี้เฟิงเยี่ยน เขาเคร่งขรึม และยืนนิ่งอย่างจริงจัง

“ผู้ใต้บังคับบัญชาของท่าน นาม จู้นั่วมาที่นี่เพื่อฟังคําสั่งของคุณหนู” จู้นั่วยืนตรง รายงานด้วยความจริงจังอย่างที่สุด

“เนื่องจากเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของพวกเรา ดังนั้นคุยที่นี่ได้เลย” จี้เฟิงเยี่ยนหยิบกระดาษที่นางวาดออกมาและยัดลงในมือของจํานว

จํานวหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาและตะลึงในทันทีที่เห็นมัน อาวุธนั้นยาวมากและคล้ายกับหอกของนักรบจุติ แต่ด้านปลายมีรูปร่างเหมือนมีดสามแฉกและทั้งสองด้าน ของดาบมีพื้นเรียบยาว มันเป็นอาวุธที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“คุณหนูนี่คือ?” รู้ทั่วตกตะลึงเล็กน้อย

“สิ่งนี้เรียกว่าดาบสองคมสามแฉก เจ้าต้องทําตามภาพนี้โดยใช้แร่ที่ดีที่สุด ถ้าเจ้าต้องการอย่างอื่นก็แค่เลือกจากห้องเก็บของ” จี้เฟิงเยี่ยนกล่าวอย่างใจกว้างไม่เห็นแก่ตัว

ตอนที่ 82 หลิวอ่าวน้อย

จํานวถือกระดาษดูภาพด้วยความรู้สึกสับสน และเดินเกาหัวแกรกๆไปที่ห้องเก็บของเพื่อเลือกแร่คุณภาพดีๆ

สองสามวันถัดมา หยางเจี้ยนก็พาเห่าฟ้าไปที่เหมืองแร่ทุกวันตามปกติและกลับมา ในเวลากลางคืนเพื่อนําแร่ไปให้จี้เฟิงเยี่ยน ส่วนจํานวนั้นใช้เวลาทั้งวันในการหาวิธีสร้างดาบสองคมสามแฉกและดูเหมือนว่างานจะก้าวหน้าไปบ้างแล้ว

ในตอนแรกผู้คุ้มกันทุกคนเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของ หยางเจี้ยน แต่พวกเขาไม่กล้าแสดงต่อหน้าจี้เฟิงเยี่ยน ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียง แอบไปที่ห้องของหยางเจี้ยน และแอบมองมันทุกคืน

แม้ว่าจี้เฟิงเยี่ยนจะมอบห้องให้ แต่หยางเจี้ยนนั้นเป็นหุ่นจึงไม่จําเป็นต้องนอน หรือต้องกิน ทุกวันหลังจากที่เขากลับมา เขาเอาแต่นั่งตัวตรงในห้องของเขาและตาของเขาก็ไม่แม้แต่จะกระพริบ แต่เจ้าเห่าฟ้าที่นอนราบกับพื้นต่างหากที่แลดูชีวิตชีวามากกว่า

หลังจากนั้นประมาณห้าวัน จํานวได้ส่งดาบสองคมสามแฉกที่เขาสร้างขึ้นมาให้เฟิงเยี่ยน ชายคนนี้ซึ่งเดิมเคยผอมแห้งอยู่แล้วก็ยิ่งรู้สึกกระสับกระส่ายมากขึ้นหลังจากทํางานหนักมาสองสามวัน เมื่อผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ มองมาที่เขาด้วยสายตาสงสัย จู้นั่วก็ตอบกลับด้วยใบหน้าที่เหมือนจะบอกว่า “เขาไม่มีทางเลือก และโบกมือให้ แทนคําตอบ

เขาเป็นเพียงช่างตีเหล็กสมัครเล่น แต่คุณหนูของเขามอบหมายงานที่ซับซ้อนให้เขาตั้งแต่เริ่มต้นเขา … รู้สึกขมขื่นจริงๆ!

ตรงกันข้ามกับความรู้สึกหดหูของจู้นั่ว จี้เฟิงเยี่ยนพอใจมากกับดาบสองคมสาม แฉก นางหยิบเอาแก่นแท้ทองคําออกมาจากมิติหยกวิญญาณและใช้พู่กันวาดสัญ ลักษณ์สองสามอันที่ด้ามดาบสองคมสามแฉก

หลังจากวาดสัญลักษณ์แล้ว ดาบสองคมสามแฉกที่เดิมที่ดูธรรมดาก็กลายเป็นดูประหลาดเล็กน้อยราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของแสงสีเงิน จี้เพิ่งเยี่ยนถือดาบสองคมสามแฉก เพื่อส่งให้หยางเจี้ยนและไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าที่งุนงงของจํานว

“ไอ้หนจู้นั่ว! ทักษะการตีเหล็กของเจ้าดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดูดีจริงๆ” เพื่อนร่วมกองรบเอ่ยแซว

แต่นั่วนั้นยืนยันว่าดาบที่เขาให้ไปนั้นมันไม่ได้เลิศเลอขนาดนี้ !

โอ้ว สวรรค์ คุณหนูใช้วิธีการแปลก ๆ เพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ของสิ่งของอีกแล้ว

ถ้าจู่ทั่วรู้ว่าโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าพรแห่งแสง เขาก็จะไม่เงอะงะโวยวาย

จี้เฟิงเยี่ยนถือดาบสองคมสามแฉกผ่านสนามหญ้าเพื่อไปมอบให้หยางเจี้ยน โดยมีไปเช่อเดินตามนางไปตลอดทาง ทว่าจี้เฟิงเยี่ยนกลับเห็นคนๆหนึ่งเสียก่อน

ภายใต้ต้นไม้เก่าแก่ในสวน ตอนนี้นางไม่แน่ใจว่าเขาหลับไปตอนไหน แต่หลิวฮ่าวกําลังนั่งอยู่บนพื้น เขาสวมชุดสีเทาเรียบง่ายที่ปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรก เมื่อหลับตาลงเงาของขนตายาวของเขาก็สะท้อนอยู่ใต้ตา แสงแดดซึมผ่านช่องว่างระหว่างใบไม้และกิ่งก้านเข้ามาบนใบหน้าอันบอบบางของเขา ทําให้ดูหล่อเหลากว่าที่เคยเป็น

“เด็กคนนี้” จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ในขณะที่นางมองไปยังเด็กชายที่หลับสนิทนามหลวฮ่าว หลังจากส่งสัญญาณให้ไปเช่อเงียบแล้ว นางก็ลอบเคลื่อนตัวไปและก้มตัวลง เมื่อนางมองไปยังหลิวฮาว รอยยิ้มในดวงตาของนางเผยให้เห็นความเจ้าเล่ห์

จี้เฟิงเยี่ยนหยิบใบไม้ที่ร่วงหล่นที่ด้านข้างจมูกของหลิวฮ่าวและปัดมันเบา ๆ

หลิวฮ่าวที่กําลังหลับใหลขมวดคิ้วและจมูกของเขาขยับเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ตื่น

จี้เฟิงเยี่ยนคิดว่ามันสนุกและเล่นกับเขาต่อไป

ทันใดนั้นดวงตาที่ปิดสนิทคู่นั้นก็เปิดขึ้นและดวงตาสีแดงของหลิวอ่าวที่มีออร่าแห่งความตายได้สบตากับดวงตาสีอาพันของเฟิงเยี่ยน

จี้เฟิงเยี่ยนผงะเล็กน้อย

หลิวฮ่าวตระหนักว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือจี้เฟิงเยี่ยน เขารู้สึกประหม่าและยกมือขึ้นปิดตาโดยสัญชาตญาณ