นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

ตอนที่ 73+74

เจ้าจะไปไหน

การตีลูกชายของคนๆหนึ่งจนเหมือนกับตายไปแล้วครึ่งตัวทว่ายังสามารถทําให้พ่อของลูกชายคนนั้นคุกเข่าขอบคุณที่ตีลูกชายให้เขา….คนที่ทําแบบนี้ได้มีแต่จี้เฟิงเยี่ยน

“เอาล่ะ พี่ชายหลิงพอแล้ว ปล่อยเลยมินได้แล้วล่ะ” จี้เฟิงเยี่ยนโบกมือให้หลิงเหออย่างไม่ใส่ใจ

หลิงเหอและผู้คุ้มกันคนอื่นแอบทุบตีเลยมินสองครั้งเพื่อทําให้เขาหมดสติก่อนที่จะแสร้งทําเป็นวางดาบด้วยท่าทางที่ดีมีเมตตาและยกเล่ยมินที่หมดสติขึ้นมาส่งคืนในพวกสกุลเล่ย

ตอนนี้ขาของเลยมินเปียกโชกไปด้วยเลือดแม้จะหมดสติแต่เท้าของเขาก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

สภาพของลูกชายทําให้หัวใจคนเป็นพ่อของเล่ยซูรู้สึกเจ็บปวดราวกับถูกใครบางคนจ้วงแทงด้วยมีดอย่างโหดเหี้ยม เขาขอให้คนของเขาเดินไปข้างหน้าและอุ้มเลยมินทันทีเขาเหลือบมองเฟิงเยี่ยนไม่ว่าเขาจะมีความเกลียดชังต่อจี้เฟิงเยี่ยนมากแค่ไหนต่อให้มากจนเขาแทบอยากจะฆ่านาง แต่เขาทําได้เพียงแค่จับมันไว้และขอบคุณนางต่อไป

จี้เฟิงเยี่ยนไม่ตอบสนองต่อความเจ้าเล่ห์ของเล่ยซู นางมองหลิงเหอที่ยืน

สะพายดาบไว้ที่หลังอย่างสบายใจนางเอ่ยถามเขาทันที “เป็นยังไงบ้าง”

หลิงเหอยิ้มและพูดเบาๆว่า“สดชื่น!”

จี้เฟิงเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ และใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลจนมีเพียงองครักษ์ของนางเท่านั้นที่ได้ยิน“นี่คือการแก้แค้น!!เจ้าแก่คนนั้นกล้าที่จะวางแผนต่อต้านพวกท่านดังนั้นข้าจะลากลูกชายของเขา ลงนรกไปด้วย”

ประโยคที่พูดอย่างเฉยเมยของเฟิงเยี่ยนทําให้หลิงเหอและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงจากนั้นพวกเขาก็รู้ว่าครั้งนี้จี้เฟิงเยี่ยนโกรธไม่ใช่เพราะนางต่อสู้เพื่อความยุติธรรมของตัวเองแต่เป็นเพราะเล่ห์เหลี่ยมของเล่ยซูในถ้ำเกือบทําให้หลิงเหอและคนของเขาได้รับบาด เจ็บ ดังนั้นนางจึงได้เอาคืนแทนพวกเขา

ตอนนี้เหล่าพรรคพวกของหลิงเหอทุก คนได้เอาคืนก็ต่างพากันโล่งใจไปบ้าง

คนของเล่ยซูเริ่มทําความสะอาดบาด แผลของเล่ยมิน แต่ที่นี่ไม่มีหมอเนื่องจากเล่ยซูวางแผนที่จะทําให้จี้เฟิงเยี่ยน ได้รับบาดเจ็บในวันนี้ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พาหมอไปด้วย ใครจะรู้ว่า … ในที่สุดคน ที่ต้องการหมออย่างเร่งด่วนไม่ใช่จี้เฟิงเยี่ยนแต่เป็นลูกชายของเขาเอง

เมื่อเห็นลูกชายของเขาอยู่ในสภาพที่ น่าสังเวชเป็นครั้งแรก เล่ยซูก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไปและให้คนของเขา พาเลยมินไปรับการรักษา

แต่…

“อาวุโสเล่ย เจ้าจะไปไหน!?” ทันใด นั้นจี้เฟิงเยี่ยนก็พูดขึ้น

เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินเสียงของ เฟิงเยี่ยนเล่ยซูก็รู้สึกเสียวซ่าไปทั้งหัวเขาทําได้เพียงบังคับตัวเองให้หันกลับมาและพูดกับจี้เฟิงเยี่ยนว่า“รายงานต่อท่านเจ้าเมืองอาการบาดเจ็บของมินเออร์ค่อนข้างหนักดังนั้น…ผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านผู้นี้อยากจะพาเขาไปตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา”

“โอ้?” จี้เฟิงเยี่ยนเลิกคิ้วเล็กน้อยและยิ้มอย่างไร้เดียงสาเป็นพิเศษ“ข้าต้องเตอนอาวุโสเล่ยว่าภารกิจของเจ้าในวันนี้คือพาข้าไปดูเส้นเลือดสายแร่ของเมืองจี้แต่ตอนนี้ข้ายังไม่เห็นเส้นเลือดแร่ทั้ง หมดเจ้าตั้งใจที่จะละเลยหน้าที่ของเจ้าถูกไหม?”

ถ้าตอนนี้พวกเขาอยู่ในเมืองจีเขาจะไม่สนใจจี้เฟิงเยี่ยนเลยแต่… มองไปที่เนินเขาที่ถูกทิ้งร้างรอบๆและหลิงเหอและคนของเขายืนอยู่ข้างหลังจี้เฟิงเยี่ยน…

“แต่ลูกชายข้าเขาบาดเจ็บ…”เล่ยซูดิ์ นรนขอร้องอีกครั้ง

“ไม่ต้องกังวลอาวุโสเล่ยตราบใดที่ อาวุโสเล่ยพาข้าไปดูเส้นเลือดสายแร่อื่น ๆ จนข้าพอใจเราสามารถกลับไปที่เมืองจี้เพื่อหาหมอรักษาเลยมินได้ทันที” จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มพร้อมกับทําหน้าตาแบบใส ซื่อบริสุทธิ์จอมปลอม

แต่เมื่อคําพูดของนางเข้าหูของเล่ยซู มันก็ฟังดูเหมือนเรียกของปีศาจจากขุมนรก

เห็นได้ชัดว่าจี้เฟิงเยี่ยนใช้ชีวิตของเล่ ยมิน เป็นภัยคุกคามบังคับให้เล่ยซูส่งเส้นเลือดสายแร่โดยตรงมิฉะนั้น … นาง จะไม่ปล่อยให้เล่ยซูนําลูกชายของเขาไปรับการรักษา

วิธีขนหยก

แม้แต่เล่ยซูที่ชาญฉลาดก็ยังเสียเพลี่ ยงพล้ําแก่จี้เฟิงเยี่ยน

ลูกชายของเขาสําคัญกว่าเส้นเลือดแร่ หรือไม่?

เล่ยซูไม่เหลือทางเลือกอื่นอีก

เล่ยซูมีลูกชายคนนี้เพียงคนเดียว แม้ ว่าสายแร่จะมีมูลค่าสูง แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

“ขอรับ ข้าน้อยจะพาท่านไปที่นั่น” เลย ซูกัดฟันแน่น ในขณะที่เขาบังคับให้ตัวเองพูดคําพูดออกจากปากอย่างโกรธเก รี้ยว เมื่อมองไปที่การจ้องมองของเฟิงเยี่ยนความเกลียดชังที่เขามีต่อนา งมันแทบจะทําให้เลือดของเขาเดือด

ปุดๆ

เพื่อให้เล่ยมินได้รับการรักษาโดยเร็ วที่สุด เล่ยซูไม่ได้ใช้เทคนิคกลลวงใด ๆ อีกในครั้งนี้ เขารีบให้อาฉีและคนของ เขา นําทางและพาอี้เฟิงเยี่ยนไปยังถ้ำคุณภาพสูงติดต่อกันสามถึงห้าแห่ง
จนในที่สุดจี้เฟิงเยี่ยนก็พึงพอใจและบอกให้ทุกคนกลับได้ทันที
หลังจากได้รับคําสั่งนี้จากจี้เฟิงเยี่ยนเล่ยซูก็กระตือรือร้นที่จะพาเลยมิน กลับ ไปที่เมืองเพื่อรับการรักษาในขณะที่เฟิงเยี่ยนยังอยู่ที่นั่นเพื่อสังเกตเส้นเลือดแร่เหล่านั้นอย่างพิถีพิถัน

เมื่อพวกเขากลับไปที่เมืองจี เลยซูไม่ ได้พูดอะไรอีกและนําคนของเขาจากไปทันทีซึ่งแตกต่างจากตอนที่เขาแสดงก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

“คุณหนู การปล่อยเล่ยซูไปไม่ใช่เรื่อง ที่ดี เราควรฆ่าเขาเสีย” หลิงเหอรีบไปบอกกับคุณหนูของเขาเพื่อจะทันการณ์

จี้เฟิงเยี่ยนโบกมือของนางไปมาใน อากาศ “เทพเจ้าซาบซึ้งในคุณธรรมแห่งความเมตตา พี่ชายหลงโลกนี้สวยงาม มาก แต่ทําไมท่านถึงดูอารมณ์ร้อน? แบบนี้มันไม่ดีเลยนะ”

“…” หลิงเหอตะลึง เขาไม่คิดว่าตัว เองเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่คุณหนูคือ… ก่อนหน้านี้ที่ระเบิดสายฟ้าห้ามคํารามดังขึ้นและพฤติกรรมล่าสุดในการระเบิดถ้ำแร่เป็นสิ่งที่ควรถือว่าเป็นความอารมณ์ร้อนใช่ไหม?

มันเป็นช่วงเวลาที่เฉียดความตายทก ครั้ง!

หลิงเหอเข้าใจความคิดทั้งหมดของ เฟิงเยี่ยน เขาจึงกลับไปที่บ้านเพื่อรอการจัดการครั้งต่อไปของนาง

จี้เฟิงเยี่ยนอนุญาตให้เล่ยซูและคนอื่น ๆ พักผ่อน ในขณะที่นางเดินทางไปที่ห้องของหลิวฮ่าวอย่างสะดวกสบาย อย่างไรก็ตามหลิวฮ่าวคนนั้นยังไม่ได้กลับมา

เมื่อมองไปที่ดวงจันทร์สว่างไสวอยู่บน ท้องฟ้า จี้เฟิงเยี่ยนก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางเหวี่ยงแขนและเริ่มพับนกกระเรียนก ระดาษ เมื่อนางถ่ายโอนพลังงานทางจิตวิญญาณไปยังกระเรียนพวกนั้น นกกระเรียนกระดาษทั้งหมดก็กระพือปีกและบินออกจากสนามอย่างช้าๆ

ขณะที่นางเฝ้าดูนกกระเรียนกระดาษที่ บินจากไปนั้น จี้เฟิงเยี่ยนก็มองกลับไปที่ไปเช่อตัวน้อยที่กําลังนอนอยู่บนเตียง ด้วยสายตาที่อ่อนโญน นางประคองคางตนเองด้วยมือข้างเดียวและคิดถึงเส้น เลือดสายแร่ที่นางเห็นในวันวาน

เล่ยซูกังวลมากเกี่ยวกับชีวิตของลู กชาย ดังนั้นเส้นเลือดสายแร่ที่เขานํามาให้หลังจากนั้นก็ไม่เลวแม้แต่ทางเข้าถ้ำก็ไม่ถูกปิดกั้นซึ่งสะดวกมาก

จี้เฟิงเยี่ยนเคาะนิ้วของนางเป็นจังหวะ บนโต๊ะในขณะที่นางคิดว่าจะนําแร่หายากเหล่านั้นกลับมาที่บ้านได้อย่างไร

พูดตามตรง ถึงแม้ว่าหลิงเหอและคน ของเขาจะภักดีมากแต่จี้เฟิงเยี่ยนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้พวกเขาทําสิ่งเหล่านี้ แม้ว่าหลิงเหอและคนของเขาจะเป็นองครักษ์ของนางในตอนนี้ แต่นางก็รู้อย่าง ชัดเจนว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นนักรบที่ปกป้องอาณาจักรมือของพวกเขาถูกใช้เพื่อปกป้องดินแดนแห่งนี้และผู้คนที่พวกเขาห่วงใย ไม่ใช่เพื่อขุดดิน!

แต่ถ้าเรื่องนี้ยังคงดําเนินต่อไป ใครจะ รู้ว่าเล่ยซูจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์จะทําอะไรอีก

จี้เฟิงเยี่ยนคิดอยู่นานมาก หลังจากนั้น ไม่นานแสงสีเหลืองก็บินไปต่อหน้าต่อตานางด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว นางลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้โดยไม่พูดอะไรจากนั้นนางก็ก้าวขาออกจากห้องไปยังห้องเก็บพื้นที่เต็มไปด้วยขยะ!

ที่อยู่อาศัยนี้เก่าและใกล้พังหลิงเหอและคนของเขาใช้เวลาพอสมควรในการทําความสะอาดก่อนที่มันจะน่าอยู่และสิ่งของที่เป็นขยะส่วนใหญ่จะถูกบีบเข้าไปในห้องเก็บพื้น