นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

ตอนที่ 67+68

คราวนี้เล่ยซูนําทางจี้เฟิงเยี่ยนและคนอื่น ๆไปตามเส้นทางที่ยาวไกลกว่าเดิมจากบ่ายคล้อยกลายเป็นเย็นโพล้เพล้และตกหัวค่ํา

ในที่สุดเล่ยซูก็มาหยุดอยู่หน้าถ้ําแร่ขนาดใหญ่แต่กองหินขนาดใหญ่นั้นได้ปิดกั้นทางเข้าของถ้ํานั้นอย่างสมบูรณ์และไม่สามารถมองเห็นภายในได้

“นี่คือถ้ําสายแร่ที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองจี้แต่…เพิ่งเยี่ยนเอ๊ย เจ้าก็เห็นนี้ลุงเลยคนนี้ไม่ได้หลอกลวงเจ้าถ้ํานี้ได้พังทลายลงแล้วเนื่องจากสภาพอากาศพายุเข้าที่รุนแรงก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพราะข้าไม่เต็มใจที่จะพาเจ้ามาที่นี่แต่ถึงแม้ว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่แล้วเจ้าก็ไม่สามารถเข้าไปได้เช่นกัน”เลยซูถอนหายใจเหมือนกับว่าเขานั้นไม่มีทางเลือก

จี้เฟิงเยี่ยนเหล่ตาของนางไปที่รูเล็กๆในรอยแยกระหว่างหินเหล่านั้นนางมองเห็นพลังงานทางจิตวิญญาณที่เปล่งออกมาจากแร่หายากหลากสีเลยซูไม่ได้โกหกแน่นอนเส้นเลือดสายแร่นี้ดีกว่าถ้ําก่อนๆจริงๆ!

“อ้อเหรอ ในเมื่อมันถล่มแล้ว ทําไมเจ้าไม่ลองให้คนอื่นจัดการเปิดถ้ําดูล่ะ!?”หลิงเหอกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

จากสถานการณ์ดูเหมือนเล่ยซูไม่ได้โกหกแต่ทุกอย่างบังเอิญเกินไปมั้ยก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้ยินข่าวการถล่ม ของถ้ําแต่หลังจากที่จี้เฟิงเยี่ยนขอดูถ้ําเมื่อวันก่อนถ้ําที่ดีกว่าทั้งหมดก็พังทลายลงในวันนี้จะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ในโลกได้อย่างไร?

เล่ยกล่าวแบบเนิบๆ “การขุดเส้นเลือดสายแร่เหล่านี้ง่ายมากรึไง? ต้องใช้กําลังคนและอุปกรณ์มากมายจนคนอย่างเจ้านึกไม่ถึง”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นจบเขาก็มองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนอีกครั้ง

“ จี้เฟิงเยี่ยน เจ้าเองก็เห็นแล้วถ้าเจ้ายังไม่เชื่อข้าอีกข้าสามารถพาเจ้าไปที่ถ้ําอื่น ๆ ได้

ขณะที่เล่ยซูกําลังพูดกับเล่ยมินที่อยู่ด้านข้าง พวกเขาได้แต่แอบยิ้มอย่างภาคภูมิใจมีเส้นเลือดแร่มากมายในเมืองจี้ที่คนทั่วไปไม่สามารถจินตนาการได้จี้เฟิงเยี่ยนอยู่ในฐานะคนนอกจะคันพบและรู้ดีเท่าพวกเขาได้อย่างไร? ท้ายที่สุดแล้ว…เล่ยซูจะพาพวกเขาไปทุกที่ที่เขาต้องการไม่ใช่หรือ? สิ่งใดที่อยากให้เห็นเจ้าก็จะได้เห็น สิ่งใดพวกข้าไม่ให้เจ้าเห็นพวกเจ้าก็ไม่มีวันได้ดู

ในตอนนี้เลยมินรู้สึกมั่นใจมากเมื่อเขารู้ว่าพ่อของเขาได้เตรียมแผนการที่ปลอดภัยและได้ผลอย่างสมบูรณ์แบบ

“ไม่จําเป็นแล้ว” จี้เฟิงเยี่ยนโบกมือของนางในอากาศ

เล่ยซูแอบพึงพอใจกับตัวเอง

“ในฐานะเจ้าเมืองแห่งเมืองจี้ ข้าคิดว่าข้ามีสิทธิ์ที่จะเปิดเส้นเลือดสายแร่เหล่านี้สําหรับการขุดใช่ไหม!?” ทันใดนั้น จี้เฟิงเยี่ยนก็พูดขึ้นมา

เล่ยซูยักไหล่ “แน่นอน นี่เป็นเรื่องปกติแต่เมื่อพิจารณาจากคําพูดของเจ้าแล้วเฟิงเยี่ยน เจ้าตั้งใจจะเปิดถ้ําที่ถล่มนี้ขึ้นมาใหม่ใช่หรือไม่ล่ะ!?”

“แน่นอน” จี้เฟิงเยี่ยนพยักหน้า

เล่ยซูทําใบหน้าเย้ยหยันตัวเองแบบเสียดายแต่ใบหน้าของเขาดูเหมือนว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น“ถ้าอย่างนั้นก็น่าเสียดายถาที่ถล่มลงมานี้อันตรายเกินไปแทบไม่มีคนงานในเมืองจี้คนใดที่กล้าจะเริ่มทํางานในสถานที่อันตรายเช่น

หลังจากที่เขาพูดจบประโยค คนงานเหมืองที่นําโดยอาฉีทุกคนยืนนิ่งอยู่ข้าง หลังเล่ยซูราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินข้อเท็จจริงที่ว่าจี้เฟิงเยี่ยนเป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองจี้

“ตกลง พวกเจ้าจะไม่ทํากันใช่ไหม!?”หลิงเหอโวยวายเมื่อเห็นว่าคนงานเหมืองเหล่านั้นไม่ได้ทําอะไรเลยแม้จะผ่านไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตามอาฉีและคนอื่น ๆ ยังคงไม่เคลื่อนไหว

“อย่าบอกนะว่าพวกเจ้าไม่ฟังคําสั่งของเจ้าเมือง!?” หลิงเหอแสดงความไม่พอใจและข่มขู่

แต่สิ่งที่พวกเขาตอบกลับมีเพียงความเงียบและเล่ยซูก็แทบจะหัวเราะออกมา

จี้เฟิงเยี่ยนนําทหารรักษาการณ์ของนางไปด้วยก็เท่านั้น ในขณะที่หัวหน้าครอบครัวที่มีชื่อเสียงในเมืองจี้และคนงานทุกคนยืนอยู่ข้างหลังเล่ยซูเห็นได้ชัดว่าในสายตาของพวกเขาเล่ยซูต่างหากคือ เจ้าเมืองตัวจริงแห่งเมือง

คําพูดใด ๆ ที่จี้เฟิงเยี่ยนพูดก็เหมือนกับผายลมสําหรับพวกเขา!

ตราบใดที่เล่ยซูไม่ได้สั่งให้พวกเขาทําเช่นนั้นไม่มีใครทําตามคําสั่งของเฟิงเยี่ยนคนนี้

นี่คือสิ่งที่เล่ยซูต้องการให้จี้เฟิงเยี่ยนเข้าใจแม้ว่านางจะเป็นเจ้าเมืองที่ถูกต้องของเมืองจี้แต่ตราบใดที่เล่ยซูอยู่ ใกล้ ๆ ก็ไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้กับตําแหน่งของของนางหรอก!!

ตอนที่ 68

นี่คือเจตนาที่แท้จริงของเล่ยซู!

เขาต้องการให้จี้เฟิงเยี่ยนรู้ว่า แม้ว่าจะมีการประกาศว่าจี้เฟิงเยี่ยนคือเจ้าเมืองคนใหม่แต่ถ้าเล่ยซูไม่อนุญาตนางก็เป็นเพียงหุ่นเชิดที่ไร้พลัง

เมื่อมองไปที่หัวหน้าครอบครัวที่ยืนอยู่ข้างหลังเล่ยซูและคนงานเหมืองที่ทําตามคําสั่งของเขาจี้เฟิงเยี่ยนก็ยิ้มอย่างเย็นชา

หลิงเหอและคนอื่น ๆ โกรธอย่างมากเขาโมโหเพราะทุกคนในเมืองจีที่รู้ว่าจี้เฟิงเยี่ยนเป็นเจ้าเมืองจีแต่ก็ไม่มีใคร ฟังหรือให้ความเคารพนาง

ในที่สุดหลิงเหอก็เข้าใจแล้วว่าทําไมจี้เฟิงเยี่ยนไม่รีบร้อนที่จะอ้างตนเป็นเจ้าเมืองในความเป็นจริงนางเข้าใจมาตั้ง แต่ต้นแล้วต่อให้มีการประกาศออกไปนางก็จะเป็นแค่ตัวตลกที่มีเพียงชื่อแต่ไร้อํานาจ

เมืองจีอยู่ในการควบคุมของเล่ยซูทั้งหมด

“คุณหนูไม่ต้องห่วง พวกเราทําเองได้ขอรับ!”หลิงเหอคลี่แขนเสื้อขึ้นด้วยความโกรธและสั่งให้ผู้คุ้มกันคนอื่นๆ ดําเนินการเพื่อเปิดถ้ํา

ผู้คุ้มกันทั้งหมดถูฝ่ามือของพวกเขาเพื่ออุ่นเครื่องและพร้อมที่จะเปิดถ้ําด้วย ตนเอง

แต่เล่ยกล่าวอย่างหยิ่งผยองว่า“ข้า ล่ะอยากรู้จริงๆพวกเจ้าตั้งใจจะใช้มือเปล่าหรือว่าใช้อาวุธที่เอาไว้ฆ่าคนพวกนั้นเพื่อขุดหินล่ะ?” ในขณะที่เขากล่าวดวงตาของเล่ยซูจับจ้องไปที่ดาบในมือของหลิงเหอ

“น่าเสียดายจริงๆ ดาบเล่มนี้ที่เคยใช้ในการกําจัดศัตรูจํานวนมากในอดีต ได้ก ลายเป็นเครื่องมือในการขุดดินโอ้ช่างน่าเสียดายจริงๆ…” น้ําเสียงเยาะเย้ยของเล่ยซูดังไปทั่วบริเวณ

“เจ้า!” หลิงเหอถือดาบและก้าวไปข้างหน้า หัวหน้าครอบครัวที่ติดตามเล่ยซูตะโกนให้บรรดาองครักษ์ที่ติดตามมาด้วยเข้าปกป้องเล่ยซูในทันที
“เจ้าเป็นเพียงนักรบที่ต่ําต้อยแค่เงาของท่านเจ้าเมืองเลย เจ้าก็ไม่มีสิทธ์ มอง เข้าใจหรือไม่?”

“นี่คือองครักษ์ของเจ้าเมืองตัวน้อยเหรอ? ช่างไม่มีสัมมาคารวะจริงๆ…”

เสียงก่นด่าและตําหนิราวดังรัวๆจนทําให้หลิงเหอทําอะไรไม่ถูก ได้แต่โกรธหน้าแดงอยู่ตรงนั้น

“พี่ชายหลิง” เสียงของจี้เฟิงเยี่ยนดังขึ้นในทันใด

หลิงเหอหันหน้าไปมองจี้เฟิงเยี่ยน

ในดวงตาคู่นั้นที่ดูเหมือนจะยิ้มอยู่เสมอทว่าครั้งนี้เขาได้เห็นความเย็นชาเป็นครั้งแรก

“มอบดาบของเจ้าให้ข้าเถอะ” จี้เฟิงเยี่ยนพูดแต่รอยยิ้มของนาง หยั่งไม่ถึงหางตาของนาง

หลิงเหอตกใจและส่งดาบในมือให้นางอย่างลังเล

เล่ยซูเฝ้าดูขณะที่จี้เฟิงเยี่ยนจับดาบเล่มนั้นและยังคงไม่สนใจเขาคิดว่านางคงไม่พอใจที่หลิงเหอถูกต่อมาและตั้งใจที่จะรับดาบนั้นไว้เอง

แต่…

หลังจากที่จี้เฟิงเยี่ยนได้รับดาบ นางก็ไม่ได้เข้าใกล้เล่ยซูอีกแต่นางใช้ปลายดาบกรีดปลายนิ้วเบา ๆ แทน

เลือดสีแดงสดหยดจากปลายนิ้วของเฟิงเยี่ยน

กลิ่นเหม็นคาวเลือดจางๆลอยขึ้นสู่อากาศบริสุทธิ์บนเนินเขาจี้เฟิงเยี่ยนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เล่ยซู “ลุงเลยเจ้าต้องดูแลตัวเองดีๆแล้วกันนะ”

หลังจากที่นางพูดอย่างนั้นจบจี้เฟิงเยี่ยนก็ฉีกชายผ้าออกจากเสื้อผ้าและนิ้วที่เปื้อนเลือดของนางก็เอามาเขียนสัญลักษณ์แปลก ๆ ลงบนผ้าภายใต้การจ้องมองที่สับสนของทุกคน]เฟิงเยี่ยนโยนผ้าที่มีสัญลักษณ์สีเลือดขึ้นไปในอากาศและใช้ดาบในมือของ นางแทงผ้าจนทะลุ!

เสียงอันทรงพลังดังขึ้น และดาบก็ตัดผ่านผ้าและร่วงลงบนกองหินที่ทางเข้าถ้ําแร่

“เจ้าตั้งใจที่จะ..” เล่ยซูมองจี้เฟิงเยี่ยนอย่างไม่เข้าใจการกระทําของนางใน ขณะนี้เขาคิดว่าเด็กโง่คนนี้คงเป็นบ้าไปแล้ว

แต่ก่อนที่เล่ยซูจะพูดจบประโยคของเขา

ตูม!!!!!

ทันใดนั้น ทุกคนก็ได้ยินเสียงระเบิดดังก้องและมันทําให้ทุกคนแทบหูหนวกสิ่งสกปรกจากพื้นดินปลิวไปในอากาศในขณะที่ภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือนจากการระเบิดนี้