นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา ตอนที่ 58 ข้าไม่ได้มานี่เพราะคิดถึงเจ้า

ณ จวนเจ้าเมืองจีอันใหญ่โตรโหฐานเลยมินกําลังยืนเลือกสัตว์รบอย่างพึ่งพอใจอยู่ที่สวนข้างจวนเขามีความสุขมากที่ตนเองได้ครอบครองสิทธิที่มีกันเฉพาะ “ว่าที่นักรบจุติในขณะที่กําลังมี ความสุขสบายใจอยู่นั้นจู่ๆก็มีทหารยามเข้ามารายงานถึงการมาเยือนของ “คู่หมั้นสาวจี้เฟิงเยี่ยน

“หึม!? นางมาเยือนที่นี่เองเลยหรือเนี่ย!?” เลยมินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจทว่าฉับพลันริมฝีปากเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อยอย่างเย็นชาเมื่อมองไปที่สัตว์รับตัวน้อยๆที่อยู่ในกรงเลยมินก็แค่นเสียงเหอะอย่างดูถูกดูแคลน“นังโง่!ในที่สุดก็รู้ตัวสักทีละครของ เจ้าข้าดูออกหมดแล้วเหอะ! หากนักรบจุติไม่มีสัตว์ก็เท่ากับตาย!! แล้วเจ้าจะไม่มีมันได้ยังไง!?”

เลยมินชะงักไปชั่วขณะและดวงตา

ของเขาปรากฎแววประกายซ่อนความดุร้าย “แม้ว่าเจ้าจะต้องการสัตว์รบเหล่านี้ในตอนนี้ก็ตามแต่คงไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไปแล้ว นังเด็กโง่เอ๊ย!! ช่างน่าสงสารต่อไปนี้ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเจ้าเองแล้วล่ะคนอย่างเจ้าไม่น่าจะอยู่ในสนามรบได้นานข้าล่ะสงสารเมืองจีมาก…”

ข้ารับใช้คนสนิทเคียงข้างเห็นโอกาสเหมาะก็รีบชะเลีย!“ไม่เป็นเช่นนั้นหรอก

ปัญญาจนทําให้เมืองจีวุ่นวายสุดท้ายยังนําพาตัวเองไปตายในสนามรบ!!ทว่า..เป็นบุญของคุณหนูจที่มีสามีของท่านคอยเกื้อหนุนถึงแม้คุณหนูตาย..แต่คุณชายในฐานะที่เป็นว่าที่สามีย่อมดูแลเมืองจี้ได้ตามกฎหมาย”

เลยมินยิ้มและไม่ตอบสนองต่อคําเย็นยอจากบ่าวคนนี้ “เอาล่ะเมื่อนางมาแล้วก็ไปดูหน้านางกันหน่อนเถอะ”

ห้องโถงด้านหน้าอันเป็นส่วนรับแขกประจําของจวนเจ้าเมืองจี้เฟิงเยี่ยนกับหลิวฮ่าวและองครักษ์สองคนที่หลิงเหอเรียกตัวมา พวกเขาทั้งหมดกําลังนั่งรอการต้อนรับจากตระกูลเล่ยอยู่ แต่หลัง จากผ่านไปนานแสนนานก็ยังไม่มีวี่แววของพ่อลูกตระกูลเล่ยหลิงเหอรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยแต่เขาทําได้เพียงอดทนเก็บความไม่พอใจเอาไว้และนั่งบนเก้าอื่นิ่งๆจะได้ไม่ทําให้แผนการณ์ของ เฟิงเยี่ยนฟัง

“เฟิงเยี่ยน เจ้ามาที่นี่ทําไม?” หลังจากนั้นไม่นาน..เลยมินก็ค่อยๆเดินไปเข้ามาในห้องโถงรับรองพร้อมกับขบวนติดตามของเหล่าสาวใช้เลยมินนั้นแต่งตัวด้วยชุดราคาแพงและทันทีที่เข้ามาเขาก็ มอบรอยยิ้มอันอบอุ่นให้แก่จี้เฟิงเยี่ยนที่กําลังทําสีหน้าเหม็นเบื่อ

แต่เมื่อสายตาของเขาหันไปที่หลิวฮ่าวซึ่งยืนอยู่ข้างๆนางเขาก็ตะลึงเล็กน้อยแต่เขาก็กลับมาสงบสติอารมณ์ได้ดั่งเดิมทันที
“แน่นอน ข้ามานี่ก็เพราะว่าข้ามีธุระ!” จี้เฟิงเยี่ยนพูดจาสบายๆถ้าไม่ธุระจวนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่คล้ายปีศาจแห่งนี้ข้าจะมาไปทําไม?

เล่ยซูเองก็เข้ามาด้วย ทว่า..เขาเข้ามาก่อนหน้าเลยมินเล็กน้อย เขาไปนั่งอย่างผ่อนคลายบนเก้าอี้นั่งหลักของห้องโถงจากนั้นก็มองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนอย่างไม่ค่อยสนใจไยดีเท่าไหร่นักเขาหยิบถ้วยชาที่สาวใช้ยื่นให้แล้วค่อยๆจิบก่อนจะพูดว่า

“ข้าพอเดาได้คร่าวๆว่าเจ้ามาด้วยเรื่องอะไร!? ไม่ใช่ว่าลุงเลยคนนี้อยากจะรู้ เจ้า แต่เฟิงเยี่ยนเอ๋ยเจ้ายังเด็กนักและไม่สามารถตัดสินใจเรื่องสําคัญใดๆได้ดีเท่าไหร่แม้ว่ากวางน้อยตัวนั้นจะน่ารักแต่มันก็ไม่ได้มีคุณสมบัติเหมาะสมกับตัวตนของเจ้าในฐานะนักรบจุติเจ้าต้องรู้ว่าในฐานะนักรบจุติเจ้าจะเป็นผู้นํากองทัพขนาดใหญ่ในอนาคตและต่อสู้กับกลุ่มปีศาจ เผ่าปีศาจถือกําเนิดขึ้นมาตัวตน ของพวกมันนั้นโหดเหี้ยมและเจ้าเล่ห์หากเจ้าไม่มีสัตว์รบที่แข็งแกร่งให้พึ่งพามันจะเป็นเรื่องยากสําหรับเจ้าที่จะก้าวหน้าในสนามรบได้”

ขณะที่เล่ยซูกําลังพูดเลยมินก็มาถึงห้องโถงใบหน้าที่สง่างามแบบจอมปลอมของเขากลายเป็นน้ําแข็งเล็กน้อยและการสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อเขาเห็นหลิวอ่าวนั่งอยู่ข้างๆ จเฟิงเยี่ยน

ตลอดช่วงเวลาที่เข้ามาในห้องโถงหลิวฮาวที่หยิ่งทะนงสามารถรู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นศัตรูจากผู้มาใหม่เขาเงยหน้าขึ้นและดวงตาของเขาที่ดูสงบราวกับน้ําหันมาสบตากับ ดวงตาที่เย็นชาของเลยมินและเขาก็คาดเดาได้จากการอ่านสายตาของเล่ยมินมันเห็นได้ชัดว่า..มันเต็มไปด้วยความเป็นศัตรูและดูหมิ่นดูแคลน

หลิวฮ่วคิ้วขมวดเล็กน้อยแต่เขาก็ยัง คงเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไร นั่นทําให้เล่ยมินที่จ้องมองอยู่ถึงกับแสดงสีหน้าดูถูกออกมา

ต่อให้มันหน้าตาดีแล้วอย่างไรล่ะ? ท้ายที่สุดมันก็เป็นแค่คนไร้ค่า! เป็นแค่ไอ้ลูกหมาที่ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาเท่านั้นเอง!!!

จี้เฟิงเยี่ยนไม่ได้มองไปที่เล่ยมินเลยแม้แต่น้อย ราวกับเขาไม่มีตัวตนดังนั้นนางจึงไม่สังเกตเห็นความขัดแย้งเล็กน้อยระหว่างเล่ยมินและหลิวฮ่าวนางเพียงแต่นั่งเงียบ ๆในขณะที่นางฟังคําพูดที่ยึดยาวของเล่ยซู..และเมื่อนางทนฟังไม่ไหวเพราะเริ่มเมื่อยหู

นางก็ตัดบทด้วยการหัวเราะเบาๆอย่างกุลสตรีและเอ่ยปากพูดสวนกลับทันทีด้วยท่าทีที่ไม่เกรงใจ

“เจ้าเมืองเลย!เจ้าเข้าใจอะไรผิดรีเปล่า!ตั้งแต่เข้ามาข้ายังไม่ได้พูดถึง สัตว์รบแม้แต่ครึ่งคําข้ามาที่นี่เพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยเรื่องหนึ่ง! ข้าต้องการเข้าถึงเส้นเลือดสายแร่ของภูเขาทั้งหมดในเขตเมืองจี”