นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

ตอนที่ 57 หลิวฮาวที่ทําอะไรไม่ถูก

หลิงเหอวิ่งเข้าไปในจวนรับรองเพื่อจัด การการรวบรวมกําลังพล ส่วนเฟิงเยี่ยน…ทันทีที่เห็นหลิงเหอโวยวาย นางก็อุ้มไปเช่อไปที่สวนดอกไม้หลังจวนที่อยู่ใกล้ๆกับห้องนอนของนางทัน ใดเช่นกัน

ในสวนดอกไม้หลังจวนนี้มีเพียงความ เงียบสงัด ส่วนหนึ่งก็เพราะด้านนี้ไม่ใช่สวนด้านหน้าที่ติดกับทางเดินเข้าออก หากไม่จงใจ..เก็หายากที่จะมีคนเดินเข้ามา และสวนดอกไม้แห่งนี้อยู่ติดกับห้อง พักอาศัย จึงเหมาะให้บรรดาแขกผู้มาพักสามารถมาพักผ่อนหย่อนใจสบายๆ ซึ่งห้องที่ติดกับสวนแห่งนี้มีไม่กี่ห้อง..ห้องแรกคือห้องของจี้เฟิงเยี่ยนที่ ปิดสนิท..และอีกห้องที่เปิดกว้างอยู่เกือบครึ่ง!

ด้วยสัญชาตญาณของมนุษย์ เมื่อเห็น ประตูเปิดอยู่…ย่อมยืนมองนิ่งๆไม่ได้จเฟิงเยี่ยนก็เช่นกัน จี้เฟิงเยี่ยนก็เดินตรง เข้าไปแล้วก็เปิดให้มันกว้างขึ้น!และสิ่งที่นางเห็นทําให้นางหยุดนิ่งชะงักงันใน ชั่วพริบตา

ในห้องนั้นมีเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าตาดี คนหนึ่ง กําลังผลัดเปลี่ยนชุดด้านในตัวใหม่ มือของเขาจับเสื้อผ้าชุดใหม่และ ร่างกายที่ผอมบางของเขาก็สัมผัสโดนร่างกายของเฟิงเยี่ยนที่ผลุนผลันเข้า มาโดยบังเอิญ!

นัยน์ตาที่บ่งบอกถึงความอ่อนโยนอัน เป็นเอกลักษณ์ของเด็กชาย และถึงเอวที่เพรียวบางนั้นรวมกันทําให้เกิดภาพ ลักษณ์ที่ดูหรูหราและน่าหลงใหล

“…” จี้เฟิงเยี่ยนไม่คิดเลย ว่าหลังจาก ที่นางเข้ามา สิ่งแรกที่นางเห็นจะเป็นภาพที่สวยงามของในชุดวันเกิดของ..เด็ กชายผู้กําลังนิ่งอึ้ง!

“หลิวฮ่าวสะดุ้งสุดตัวและถอยกรูดทัน ที่ เขากําลังอยู่ในเรือนร่างที่เปลือยเปล่าและมือของเขายังคงจับเสื้อผ้าใหม่ที่ พวกผู้คุ้มกันส่งมาให้ทว่าตอนนี้..ที่เบื้องหน้าของเขา..มีเด็กสาวคนหนึ่งกํา ลังมองเขาด้วยสายตาที่ซุกซน! นางมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแม้กระทั่งจุดซ่ อนเร้นก็ถูกเห็นจนแทบจะทั่วและทันที ที่มองเสร็จสายตาของนางก็เกิดเป็นประ กายวิบวับเขาที่เห็นนางทําเช่นนั้นเขาก็รู้ตัวทันทีว่าเขาถูกผู้หญิงคนนี้หลอกกินเต้าหู” ของเขาฟรีๆแล้ว

“มีธุระอะไร?” หลังจากเกิดความประห ลาดใจปนอับอายไม่นาน หลิวฮ่าวก็รีบสวมเสื้อผ้าของเขา และปรับอารมณ์ให้ เป็นปกติที่สุด ใช่! ที่ขาดไม่ได้คือต้องปกปิดร่างกายตนเองให้มิดชิด!!

ในที่สุดจี้เฟิงเยี่ยนก็หยุดมองนางลูบคางตนเองราวกับว่ากําลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ลึกๆ “อ่า ข้าอยากจะบอกว่าจริงๆข้าคิดว่าหลิวฮ่าวเป็นเด็กผอม แห้งมาตลอด และข้าต้องขอโทษด้วยดูเหมือนตัวข้าจะคิด..ผิดไป!!”

นิ้วของหลิวฮ่าวที่กําลังติดกระดุมเสื้อผ้าก็พลันแข็งค้างทันที!!
“ไม่ต้องกังวลหรอก เจ้าจะตอบแทนข้าด้วยการแต่งงานกัน! ถูกไหม!? ดังนั้น ไม่มีปัญหาหรอกที่ข้า..ซึ่งเป็นภรรยาใน อนาคตจะตรวจสอบ ของ ก่อนเวลาแต่งงานจะมาถึง” จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มโดยที่ไม่ คํานึงยางอายและนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างหลิวฮ่าวอย่างเป็นกันเอง

หลิวอ่าวเงียบกริบ! การแต่งงานอะไร? มีแต่นางเท่านั้นแหละที่เอาแต่พูดแบบ

“จริงๆวันนี้ ข้ามาพบเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อ พูดคุยเรื่องสําคัญ!”จี้เฟิงเยี่ยนกล่าวขณะยิ้มหวานหยดย้อย

“เรื่องสําคัญอะไร?” หลิวฮ่าวถอนหาย ใจแรงเพราะความไร้ยางอายของใครบางคนทําให้เขาเริ่มลําบากใจ

“คือว่านะ! ครั้งหน้าข้าจะไปดูตัว..ใช่ แล้วล่ะคู่หมั้นของข้าเขาเป็นคนชั่วร้าย นักเลงโต เจ้าก็รู้ว่าข้าน่ะเป็นเพียง..หญิงอ่อนแอ!! คงไม่สามารถรับ มือคนชั่วพวกนั้นไม่ได้ดังนั้นข้าจึงได้บากหน้ามาขอร้องให้เจ้าช่วยปกป้องข้า!!”จี้เฟิงเยี่ยนพูดคําโกหกครั้งใหญ่ จนจบประโยคโดยไม่รู้สึกละอายเลย

หลิวฮ่าวตกใจกับคําพูดของนางจนนิ้วที่กําลังติดกระดุมแข็งแล้วแข็งอีกโดยที่ไม่รู้จะเถียงอะไรกลับ…..

ผู้หญิงคนนี้อ่อนแอ!? อ่อนแอน่ะเหรอ!? คนแบบนี้เนี่ยนะ!?
“ข้าเคยช่วยชีวิตเจ้ามาก่อนนะ เจ้าจะทําตามคําขอเล็ก ๆ น้อย ๆ ของข้าสัก หน่อยไม่ได้เลยหรือ!? จริงมั้ย!?หลิวฮ่าวน้อย” จี้เฟิงเยี่ยนกล่าวขณะที่นางลอบยิ้ม

“…” หลิวอ่าวมองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนและ ท่าทีของเขาดูลังเลลําบากใจมากนี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาเห็นผู้หญิงไร้ยางอายเช่นนาง

จี้เฟิงเยี่ยนมองเมินโดยไม่สนใจ “ความชิงชัง” ในสายตาของหลิวฮ่าวจี้เฟิงเยี่ยนไม่หวั่นไหว การไปที่จวนเจ้า เมืองครั้งนี้จะทําให้เกิดความขัดแย้งระหว่างนางและพ่อลูกสกุลเล่ยอย่าง แน่นอน นางยังต้องการใช้งานพวกเขาอยู่…รากฐานการบําเพ็ญของนางก็ยัง ไม่มั่นคง ดังนั้นนางยังไม่ต้องการสร้างปัญหาใหญ่ในตอนนี้…
แต่ต่อใช้หัวแม่เท้าคิดจี้เฟิงเยี่ยนก็ยังรู้ว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาให้ในเรื่องการ แต่งงานระหว่างเล่ยมินและเจ้าของร่างเดิมอย่างแน่นอน ดังนั้นจี้เฟิงเยี่ยนที่รู้ อยู่แล้ว!นางยังจะกระโดดลงไปในกับ ดักนี้อีกหรือ?

นางแน่ใจว่าเล่ยมินคงไม่สามารถยิ้ม ต่อไปได้หากนางมีอดีต ‘ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ’กับเด็กชายหน้าตางดงามคนนี้

หลังจากที่พ่อลูกของตระกูลเล่ยแสดง ท่าทีรังเกียจนางหลายต่หลายครั้งนางเองก็รังเกียจพวกเขากลับเช่นกัน

ขณะที่จี้เฟิงเยี่ยนเอามือเท้าและยิ้ม หวาน สายตาซุกซนก็ลอบมองไปที่ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของหลิวฮ่าว ในขณะที่ นางก็แสดงสีหน้าว่า ต่อให้เจ้าไม่เห็นด้วย ข้าก็ไม่ปล่อยเจ้าหรอก!!” ไว้บน ใบหน้าของนาง

หลิวฮ่าวเงียบอยู่นานก่อนจะพูดว่า“ตกลง!”

“ข้าจะบอกเจ้าอีกทีว่าข้าจะไป ดูต วเมื่อไหร่? ระหว่างนี้ก็เตรียมตัวด้วยนะ!คู่หมั้น!” หลังจากได้รับคําตอบจี้เฟิงเอ่ยนก็จากไปด้วยความรู้สึกที่พึงพอใจอย่างมหาศาล

คิ้วของหลิวฮาวขมวดเล็กน้อยในขณะ ที่เขามองไปที่แผ่นหลังระหงษ์ของจี้เฟิงเยี่ยนเมื่อนางกําลังจะจากไป และ ความรู้สึกของเขาก็พลันซับซ้อนอย่างมาก

ต้องขอบคุณนางที่ช่วยชีวิตเขาไว้! และต้องขอบคุณนางที่รับเขามาดูแล…

แม้ว่านางจะเป็นผู้หญิงประหลาด แต่ นางก็ยังคงเป็นผู้มีพระคุณของเขา“เฮ้อ…!!” หลิวฮ่าวถอนหายใจครั้งที่ 10 ของวันอย่างเหนื่อยหน่ายเขาไม่สามาร ถควบคุมไม่ให้ตัวเองสิ้นหวังจนหยุด ถอนหายใจได้อีกเลย