นิยาย ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

 

ตอนที่ 56 ทวงสิ่งที่เป็นของขากลับมา

 

จี้เฟิงเยี่ยนได้นําหินแร่ดิบทั้งหมดที่นางสามารถหาซื้อได้จากในเมืองมาเก็บไว้ที่จวนรับรองของนางแล้วและรอบนี้ถือเป็นชุดสุดท้ายที่นางสามารถหาได้ต่อไปคงเป็นเรื่องยาก ที่นางจะหาแร่คุณภาพดีกว่านี้มาดูดซับเพื่อมาฟื้นฟูตันเถียนและบ่มเพาะพลังเพิ่ม หากไม่มีแร่หายากใด ๆ เข้าตลาดมาอีกนั่นก็หมายความว่าการฟื้นตัวของตันเถียนแกนใแกนกลางภายในของนางจะหยุดชะงักลง

 

นี่เป็นสิ่งที่จี้เฟิงเยี่ยนไม่สามารถทําใจยอมรับได้! นา งยังคงหวังที่จะเดินทางบนเส้นทางแห่งเทพสวรรค์ผู้มีอายุยืน นานและมีอิทธิฤทธิ์ไม่รู้จบอยู่ถ้านางจําเป็นต้องหยุด! หรื อช้าลงเพราะแร่หาไม่ได้! นางต้องเจ็บใจจนวันตายแน่! 

 

หลังจากเปิดแร่ชุดสุดท้ายและดูดซับพวกมันจนหมด จี้ เฟิงเยี่ยนก็นําไปเชื่อตัวน้อยซึ่งมีความสูงเพียงต้นขาของนางไป ที่สนามหญ้าเพื่อนั่งเล่นมือข้างหนึ่งของนางแกะเมล็ดแตงปล อกเปลือกกินอย่างสิ้นหวัง

 

นางรู้สึกหนักใจ “ น่าผิดหวัง!”

 

จี้เฟิงเยี่ยนกล่าวและโยนเปลือกเมล็ดแตงโมลงบนโต๊ะหิน ไปเช่อตัวน้อยนอนพิงขาของจี้เฟิงเยี่ยนอย่างสบายใจ อาการ บาดเจ็บที่กีบเท้าของมันหายเกือบเต็มที่แล้วและดวงตาที่มีน้ํา ตาใสๆอันกลมโตคู่นั้นดูเหมือนจะกระปรี้กระเปร่าขึ้นเล็กน้อยมันมองจี้เฟิงเยี่ยนที่หงุดหงิดด้วยความสงสัย

 

หลิงเหอเพิ่งจัดการกับแร่ทั้งหมดเสร็จสิ้น และเห็นว่าคุณ หนูของเขานั้นกําลังนั่งอยู่ในสนามหญ้าด้วยท่าทางที่ดูหดหู ค ล้ายคนที่สิ้นหวังและเอาแต่นั่งจ้องมองหมู่เมฆบนท้องฟ้า

 

หลิงเหอผู้ซึ่งถูกจี้เฟิงเยี่ยนปั่นหัวไปมาและใช้งานเกี่ยวกับเรื่ องหินแร่อย่างหนักทั้งๆที่ตัวเขาปวดหัวกับเรื่องนี้มากแต่เขาก็ เป็นห่วงนางจึงเอ่ยถามอย่างห่วงใย“คุณหนู ท่านเป็นอะไร? มีสิ่งใดที่ท่านไม่ชอบหรือ?”

 

“ ไม่มีแร่อีกแล้ว แร่ดีๆหมดตลาดไปแล้ว!” จี้เฟิงเยี่ยนข มวดคิ้วและกล่าวด้วยความกลัดกลุ้ม

 

“ ” หลิงเหออยากจะถอนหายใจแรงๆสักที แต่เขาก็รู้ตัว ว่าไม่ควรทําตัวน่ารังเกียจที่เบื่อหน่ายงานอดิเรก” ของ คุณหนูแบบนี้

“ พี่ชายหลิงท่านคิดว่าข้าจะหาแร่ได้จากที่ไหนอีกได้บ้า ง?” จี้เฟิงเยี่ยนเงยหน้าขึ้นมองหลิงเหอ หลังจากจี้เฟิงเยี่ยนที่ พักผ่อนและอยู่ดีกินดีมาหลายต่อหลายวันในที่สุดหุ่นผอมบา งดุจไม้เสียบผีผิวกายที่แห้งกร้านก็ถูกบํารุงดูแลอย่างดีจนตอนนี้นางดูดี.งดงามกว่าแต่ก่อน และไม่เหมือนผีตายซากอีกต่อไปทว่า! เวลานี้หญิงสาวตัวน้อยที่น่ารักกลับมองหน้าเขาด้วยแววตาที่เต็มไปความหวังและตัดพ้อและดวงตาของนางทําให้เขาใจละลาย!

 

คุณหนูของพวกเขาดูน่าสงสารมาก จนทําให้ผู้คนรอบข้างต้ องการจะดูแลและมอบน้ําใจให้นางด้วยความรัก!

 

“ อืมข้าก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแค่ว่าข้ารู้มาว่าเมี องจีนั้นมักจะผลิตแร่มากมายแต่แร่เหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ในมือข องเจ้าเมืองจี และคนธรรมดาไม่สามารถเข้าถึงเส้นเลือดแร่ มากมายขนาดนั้นได้…” หลิงเหอกล่าวยังไม่ทันจบ

 

แต่ จี้เฟิงเยี่ยนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของนางแล้ว! ดวงตาแพรว พราวคู่หนึ่งมองไปที่หลิงเหอ

 

“ พี่ชายหลิง!”

 

” ขะ-ขอรับ?” หลิงเหอตกใจมาก จู่ๆไยรีบลุกขึ้นเล่า ท่า ทางที่เปลี่ยนไปของนางทําให้เขาตกใจแบบกะทันหัน!

 

* ไปที่จวนของเจ้าเมืองกันเลยดีไหม?” จี้เฟิงเยี่ยนยิ้มขณะที่นางกล่าว

 

“ หาท่านว่าอะไรนะ!?” หลิงเหอตกตะลึงเล็กน้อย

 

“ ข้าคือเจ้าเมืองแห่งเมืองจีไม่ใช่หรือ!? เป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าจะเอาสิ่งที่เป็นของข้ากลับคืนมาไม่ใช่เหรอ!? ท่านเห็นด้วยไหมล่ะ?”

 

เพียงแค่ได้ยินเรื่องของภูเขาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแร่หายากทั้งลูก นั่นก็ทําให้จี้เฟิงเยี่ยน รู้สึกถึงอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของนางแล้ว

 

เส้นทางในการฟื้นฟูตันเถียนแกนกลางภายในของนางอยู่ไม่ไกลอีกต่อไป!

 

หลิงเหอตกใจกับคําพูดของจี้เฟิงเยี่ยน! พูดตามตรงตั้งแต่เฟิงเยี่ยนมาถึงเมืองจี

 

นางก็ไม่ได้รับการต้อนรับขับสู้อย่างที่ “เจ้าเมืองจี ควรได้รับเลยมิหนําซ้ํานางกลับถูกกดขี่โดยเล่ยซูที่มีฐานะเป็นแค่ “บิดาคู่หมั้น และเป็นแค่ตัวแทนเจ้าเมืองเท่านั้น หลิงเหอและคนอื่น ๆ โกรธมาก แต่จี้เฟิงเยี่ยนดูเหมือนจะไม่ใส่ใจเรื่องนี้และไม่เคยพูดถึงเรื่องของการเป็นเจ้าเมืองเลยสักครั้งราวกับนางนั้นไม่ใส่ใจกับตําแหน่งนี้เอาเสียเลย

 

ในที่สุดวันนี้! จี้เฟิงเยี่ยนก็รู้แล้วว่านางคือเจ้าเมืองจี..ใช่ เจ้าเมืองจีตัวจริง! สิ่งนี้ทําให้หลิงเหอดีใจมาก!

 

“ คุณหนู โปรดรอสักครู่ ข้าจะไปตามทหารกล้าของเราทั้งหมดมาที่นี่ทันที!” เลือดของหลิงเหอสูบฉีดไปทั่วร่างกาย เขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

 

หลิงเหอยังพูดไม่ทันจบเขาก็รีบวิ่งออกไป และตะโกนเรียกลูกน้องให้มารวมตัวกันดังสุดเสียง รวมถึงเขาต้องเตรียมอาวุธและเตรียมการสั่งการลูกน้องทั้งหมดให้ทันเวลา แม้จะยากแต่เขาก็จะพยายามทําอย่างเต็มที่เพื่อช่วยจี้เฟิงเยี่ยนเรียกร้องสิ่งที่เป็นของนางกลับคืนมาแต่

 

“ เอ่อข้ารู้สึกว่าพี่ชายหลิงคงเข้าใจเจตนาของข้าผิดไป…” เมื่อมองไปที่แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยความอาจหาญของหลิงเหอเขาจริงจังจนร่างกายเปล่งรัศมีแห่งความตายออกมาเนื่องๆ 

 

จี้เฟิงเยี่ยนรู้สึกว่านางไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี! หากหลิงเหอรู้ว่าแรงจูงใจของนางที่มีต่อตําแหน่งเจ้าเมืองนั้น..เกิดขึ้นเพราะเพราะนางต้องการเพียงแค่เส้นเลือดแร่เหล่าบนภูเขา

 

ช่างเถอะ! สิ่งที่ดีที่สุดคือ อย่าปล่อยให้ความตั้งใจเขาถูกทํา ร้ายโดยตัวนาง!!

 

“ เสี่ยวไปน้อย!! รอจนกว่าตันเถียนแกนกลางของข้าจะฟื้น ตัวนะ แล้วข้าสัญญาว่าจะให้พลังอมตะแก่เจ้าแล้วเจ้าก็จะกลายเป็นกวางที่สวยที่สุดในโลกอย่างแน่นอน” จี้เฟิงเยี่ยนลดศีรษะลงและยิ้มหวาน ในขณะที่นางลูบหัวของไปเช่ออย่างอ่อนโยนไปเช่อมองไปที่จี้เฟิงเยี่ยนด้วยความสับสนโดยไม่รู้ความหมายในคําพูดของนางแม้แต่น้อย

 

ใกล้เวลาที่นางจะเริ่มเทพแล้ว..