ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา

 

ตอนที่ 55 นั่นเพราะข้ารวย

 

ในวงการพนันหินของเมืองจีนั้นต่างตกตะลึงกับพฤติกรรมของนักพนันหินหน้าใหม่ที่ทำตัวแปลกประหลาด พวกเขาจึงส่งคนธรรมดาให้ลอบตามไป ทว่าคนเหล่านั้นกลับคลาดสายตาไปจนสิ้น ไม่มีสักคนเดียวที่สามารถสืบถึงที่มาของคนๆนี้ได้

 

พวกเขาจึงเปลี่ยนแผน..แม้นไม่รู้ว่าในกระเป๋าของคนๆนี้มียาดีอะไร แต่ในเมื่อซื้อหินแร่ดิบมากมายโดยที่ไม่ได้ใช้บริการผ่าเปิดย่อมมีความนัยแน่ จึงคุ้มค่าที่จะลางแผนติดตามอย่างจริงจังดู…

 

การจับตาดูอย่างใกล้ชิดได้เริ่มต้นขึ้น

 

บุคคลลึกลับผู้นั้นกลับมาอีกครั้งในวันนี้และเขาได้เริ่มเลือกซื้อหินแร่ที่ร้านหัวมุมถนนฝั่งตะวันออก จากนั้นก็นำมันไปไว้ในรถลากโดยที่ไม่ผ่า มีบุรุษร่างกำยำสองสามคนช่วยกันลากรถนั้นตามบุคคลลึกลับอย่างใกล้ชิดประดุจเงาตามตัว พวกเขาไปแวะร้านนั้นหินหลายร้านและทำแบบเดียวกันไปเรื่อยๆ

 

ด้วยที่ว่าเมืองจีเป็นเมืองที่อยู่ห่างไกลบารมีของโอรสสวรรค์ ทำให้ผู้คนมีความเป็นอยู่ที่ทุกข์ยาก ดังนั้นเมื่อเห็นใครสักคนหนึ่งทำตัวเป็นเศรษฐี ใช้เงินดังเบี้ย พวกเขาย่อมเกิดเจตนาร้าย ชายยากจนหลายคนจัดเตรียมอาวุธ และสะกดรอยตามบุคคลลึกลับทันที

 

ทว่าจุดจบของทั้งคนจากวงการนักพนันและชาวบ้านผู้ยากจนล้วนเหมือนกัน…พวกเขาติดตามบุคคลลึกลับคนนี้ไปจนถึงหัวมุมตึก..อีกทั้งยังเป็นตึกที่ปิดตายไร้ทางออก! พวกเขากำลังต้อนบุคคลลึกลับนั่นจนจนมุม

 

แต่ปรากฏว่าเมื่อไล่ตามไปจนสุดซอย พวกเขาพบเพียงแต่ตัวอักษรที่เขียนว่า “หลงผิดจงกลับใจ” และซอยว่างๆ นั้นเปล่าเปลี่ยนเหมือนไม่เคยมีใครมาทั้งนั้น

 

ห่างไกลจากซอยตันมาพอประมาณ รถลากที่พวกเขาไล่ตามอย่างเอาเป็นเอาตายได้หยุดลงที่หน้าสนามหญ้ารกร้างแห่งหนึ่ง แม้ว่าสนามแห่งนั้นจะเก่าและเต็มไปด้วยเศษใบไม้เปื่อยยุ่ย แต่ที่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของ “จวนรับรอง สถานที่ซึ่งรองรับแขกอันมีเกียรติของเจ้าเมืองจีคนหนึ่ง และนั่นก็ไม่ใช่ใครอื่น

 

มีชายร่างกำยำแข็งแรงสองคนยืนอยู่ที่ทางเข้า เมื่อพวกเขาเห็นบุคคลลึกลับสวมผ้าคลุมผ่านมาพร้อมด้วยรถลากและผู้ติดตามสองสามคน พวกเขาก็รีบเปิดทางและอำนวยความสะดวกให้อย่างเต็มกำลัง หนึ่งในชายร่างกำยำนั้นตะโกนเรียกคนจากข้างในจวนมาช่วยยกของอย่างไม่เกรงใจ…เสมือนพวกเขาคือพวกเดียวกัน มาตั้งแต่แรกแล้ว!!

 

ภายในเวลาไม่นานหลังจากมีคนตะโกนเรียก กลุ่มชายกำยำก็กรูกันออกมาและแต่ละคนก็มาช่วยกันถือหินสองสามก้อนเข้าไปในที่พัก หลิงเหอจ้องไปที่สนามหญ้าที่เต็มไปด้วยหินและอารมณ์ของเขาก็เริ่มซับซ้อนยุ่งเหยิง ลูกน้องของเขาส่วนหนึ่งกำลังขนย้ายหินและอีกส่วนหนึ่งนั่งอยู่ในสนามโดยใช้เครื่องมือมาผ่าหินอย่างเก้ๆกังๆ

 

บุคคลลึกลับที่สวมผ้าคลุมศีรษะสีดำเดินไปที่ข้างๆหลิงเหอ และหลิงเหอก็พูดทันทีว่า “ ท่านตั้งใจจะซื้ออีกสักเท่าไหร่กัน?”

 

บุคคลลึกลับนั้นถอดผ้าคลุมศีรษะออก และสิ่งที่เผยออกมาให้เห็นคือใบหน้าที่ยิ้มแย้มของจี้เฟิงเยี่ยน “ก็น่าจะอีกมาก ของพวกนี้มันใช้ได้ไม่นานเท่าไหร่!”

 

“…” อารมณ์ของหลิงเหอยิ่งซับซ้อนยุ่งเหยิงมากขึ้น เขาไม่แน่ใจว่าทำไมจู่ๆ คุณหนูของเขาถึงสนใจการเดิมพันหิน ทุกวันนางจะพาลูกน้องของเขาไปเป็นผู้คุ้มกันคนหนึ่ง และลากรถเข็นไปยังร้านพนันหินต่างๆในเมืองจีเพื่อซื้อหินของพวกเขา

 

ใครก็ตามที่ติดตามจี้เฟิงเยี่ยน จะได้รับการดูแลหลังจากกลับมาเป็นอย่างดี การพนันหินไม่สิ การเลือกหินของจี้เฟิงเยี่ยนค่อนข้างไร้เทคนิคและมั่วนิ่มอย่างมาก หลังจากเข้าไปในร้านแล้วนางจะยกมือขึ้นแล้วชี้ไปรอบ ๆ

 

จากนั้นนางก็ถามเกี่ยวกับราคาของหินเทั้งหมดที่นางได้เลือกและจะวางไว้บนรถลากเพื่อขนออกไปเลยโดยตรง ไม่ผ่าที่ร้านแต่อย่างใด!!

 

รูปแบบการซื้อที่เรียบง่าย ไม่มีพิธีรีตอง ไม่มีการต่อรองราคามันใจกว้างจนทำให้กลุ่มของหลิงเหอรู้สึกตกตะลึงจริงๆ เดิมทีหลิงเหอต้องการหยุดพฤติกรรมการใช้จ่ายเงินที่สุรุ่ยสุร่ายของจี้เฟิงเยี่ยน แต่เมื่อเขาตระหนักว่าหินที่ขี้เฟิงเยี่ยนขนกลับมานั้นล้วนเป็นแร่หายากเขาก็ทำได้เพียงแค่กลืนคำพูดของเขาลงไปอย่างเงียบ ๆ

 

ณ ตอนนี้ ห้องเก็บของทั้งสองแห่งในที่อยู่อาศัยของพวกเขา เต็มไปด้วยแร่หายากหลายประเภทและมูลค่าของมันไม่สามารถวัดออกมาเป็นตัวเงินได้ง่ายๆ ในแง่หนึ่งหลิงเหอดีใจที่พวกเขาไม่ต้องกังวลว่าจะยากจนและอดตาย แต่ในทางกลับกันเขาเศร้าใจจนอยากจะอาเจียนเป็นเลือด เพราะความสนใจของคุณหนูที่ผิดแปลก เด็กสาวในวัยนี้ควรสนใจที่จะแต่งตัวทาหน้าอยู่ติดกระจกไม่ใช่หรือ?

 

เหตุใดความสนใจของจี้เฟิงเยี่ยนถึงเบนไปชอบหินชอบแร่ล้ำค่าไปได้เล่านี้ยังไม่รวมพฤติกรรมการชอบเล่นพนันอีก!!

 

เขารู้สึกเหนื่อยมาก ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดต่อนายพลจี้ถึงล่วงลับ “นายท่าน ข้าไร้สามารถ ไม่อาจอบรมคุณหนูให้เติบโตไปในทางที่ถูกที่ควร!!”

 

จี้เฟิงเยี่ยนรู้เกี่ยวกับความคิดของหลิงเหอผ่านสายตาที่แสนเหนื่อยล้า แต่นางไม่ได้อธิบายอะไรมาก สองสามวันนี้พลังงานทางจิตวิญญาณทั้งหมดที่นางดูดซับจากแร่ทำให้ตันเถียนแกนกลางภายในของนางค่อยๆฟื้นตัว แม้ว่าความเร็วนั้นจะเร็วเทียบเท่าเต่าคลานมาก แต่มันก็ก้าวหน้าและมั่นคงกว่าฝึกฝนประเภทอื่นแน่นอน