เธอคือผู้บำเพ็ญเพียรที่เเข็งเเกร่งที่สุดในศตวรรษที่ 24 เเต่! เมื่อเธอย้ายเข้าสู่โลกเวทย์มนต์ เธอก็เป็นดั่งปีศาจร้ายที่คลุ้มคลั่ง

     การกดขี่ข่มเหงจากวงศ์ตระกูล อีกทั้งคู่หมั้นของเธอก็มองเธอเป็นเพียงคนต่ำต้อย คอยเหยียบย่ำทำร้ายน้ำใจ…..ต้องการทำลายเธอใช่มั้ย หึๆ เธอหัวเราะอย่างเยือกเย็น ในไม่ช้าเธอจะสั่งสอนพวกเขาให้รู้ถึงวิธีปฏิบัติตนที่ถูก..ที่ควร

     เวทมนต์ข้าอัศจรรย์หรือไม่? ยันต์ลูกไฟบรรลัยกันต์สามารถทำให้พวกเจ้ากลายเป็นเถ้าถ่ายในพริบตา?

     โอสถของข้างั้นรึ เชื่อหรือไม่ ด้วยโอสถเพียงเม็ดเดียวเปลี่ยนสวะขยะไร้ค่าให้กลายเป็นอัจฉริยะสุดเเกร่งได้ เเม้เเต่กองทัพกากๆก็กลายเป็นสปาร์ต้าที่ดุร้ายได้ขอเพียงเเค่หว่านโอสถขนาดเท่าเม็ดถั่วโปรยให้เท่านั้น

     ด้วยความเทพทรูวงเงินไร้จำกัดนี้ ตัวข้าก็สามารถนั่งกระดิกเท้ามองดู”เกมส์”เเบบชิวๆ

     ด้วยอำนาจความเทพนี้ ข้าจะเป็นดั่งตัวตนสูงสุด ใครยอมข้าอยู่ ใครขัดขืนข้า…ตาย!

     ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่รู้ ปรมาจารย์เเสนสวยหันหน้ามา เขา…ก็มองเธออยู่เสมอ ด้วยความหลงใหลเธอเเบบถอนตัวไม่ขึ้น

ปรมารย์คนหนึ่ง: “ข้ามองเจ้าตั้งนานขนาดนี้ เจ้าก็ยังไม่รู้ตัวอีกหรือ?”