บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 9 ไม่สามารถมีลูกได้อีก
คณินไม่เชื่อโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำแห่งนี้ โทรบอกให้เลขาเตรียมเฮลิคอปเตอร์ จะพาชมพูแพรย้ายโรงพยาบาล แม้แต่ย้ายไปต่างประเทศก็สามารถทำได้ทันที
แต่คนพวกนั้นเอาแต่พูดคำว่า “เคลื่อนย้ายนิดหน่อยก็จะตาย” มาทำให้เขากลัว
คณินยอมรับว่าตนกลัวคำพูดของพวกหมอและผู้อำนวยการโรงพยาบาล เขาไม่ย้ายโรงพยาบาลก็ได้ แต่เขาจะเข้าไปเยี่ยมดู ดูว่าผู้หญิงที่อยู่ในทะเบียนสมรสของเขามาสองปีเป็นยังไงบ้างกันแน่！
สุดท้าย คณินใช้ตำแหน่งและเส้นสายที่มั่นคงของเขา ให้โรงพยาบาลเปิดประตุห้องฉุกเฉินให้เขา
เขาฆ่าเชื้อ เปลี่ยนเสื้อผ้า สวมหมวก ใส่แมส ใช้สบู่ล้างมือและเล็บ เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
เขาเห็นในปากและจมูกของชมพูแพรมีสายเสียบเอาไว้ เธอนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดอย่างสงบ ขาทั้งสองข้างอ้ากว้างด้วยราวเหล็ก ใบหน้าของเธอซีดขาวเหมือนคนตาย แค่สัมผัสก็แตกราวกับฟองสบู่อย่างไรอย่างนั้น
เธอตัวเป็นๆ ไม่ว่าจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรก มีอะไรบ้างที่เธอไม่กล้าทำ? แต่ว่าเธอแปรเปลี่ยนเป็นนบอบบางแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
หลังมือของเธอให้ของเหลวสีใสบางอย่าง อีกข้างให้เลือด
หนึ่งวันสองคืนแล้ว ยังต้องให้เลือดอีกเหรอ? เธอเสียเลือดไปมากเท่าไหร่กัน?
ตัวเลขบนเครื่องขยับไม่หยุด ระหว่างแพทย์พูดคุยคำศัพท์เฉพาะอย่างจริงจังและรวดเร็ว การผ่าตัดคล้ายกับการทำสงครามอย่างไรอย่างนั้น
มีแค่เขาคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าควรทอำอะไร
เขาไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปจับมือเธอ กลัวว่าถ้าหากตนไม่ทันระวังเธอจะเป็นอะไรไป
เวียนหัวอย่างมาก คณินหมุนตัวหันหลังเดินออกไปจากห้องฉุกเฉิน เขาทนอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว
กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อฟุ้งเต็มจมูกของเขา ในหัวของเขาฉายภาพชมพูแพรซีดขาวราวกับคนตาย
เช้าวันที่สอง หมอบอกว่าเลือดไม่พอ ทั่วทั้งเมืองเมืองจาซาไม่มีกรุ๊ปเลือดอาร์เอช ตอนนี้ต้องขอความช่วยเหลือในโรงพยาบาลและจากสถานีวิทยุ
คณินไม่รู้ว่าตอนนั้นความรู้สึกเป็นอย่างไร รู้แค่ว่าโลกทั้งหมดบ้าไปแล้ว！แต่ละเรื่องมาซ้อนๆเรียงรายต่อกัน ไม่ให้เขาได้หายใจหายคอ！
หลังจากชมพูนุชได้รับแจ้งเธอก็หาคณินเจอ เธอดูไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ “คณิน ฉันให้เลือดพี่สาวได้ค่ะ ตอนเด็กๆพี่ก็เคยให้เลือดฉัน แต่ว่า ฉันมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง คุณต้องรับปากฉันว่าจะหย่ากับพี่สาวฉัน แล้วแต่งงานกับฉัน！”
คณินมองชมพูนุช รู้สึกเหมือนไม่รู้จัก นี่ใช่ชมพูนุชคนที่ไม่กลัวจะถูกฝัง คนที่เสี่ยงชีวิตไปช่วยเขาจากซากปรักหักพังตอนแผ่นไหวรึเปล่า?
เขาอยากจะรอ แต่ความไม่แน่นอนของเลือดอาร์เอช เขารอไม่ได้
ชมพูแพรรอดชีวิตกลับมาได้ แทบจะเป็นเพราะชมพูนุชให้เลือดจนหมด ภาสกรและวราตรีมองคณินด้วยความเสียใจ “คณิน นายอย่าทำให้นุชของพวกเราต้องเสียใจนะ แพรเกลียดเธอตั้งแต่เด็ก แต่เธอทำเพราะไม่อยากให้นายรู้สึกผิด ยอมทิ้งชีวิต！เจ้าเด็กโง่คนนี้！”
คณินพูดเสียงเรียบ “ผมรู้ครับ ผมเป็นคน แยกแยะบุญคุณกับความแค้นชัดเจน”
เขาพูดจบก็มองไปที่ภาสกรและวราตรี ทั้งสองคนสั่นเทาเพราะสายตาของเขา พากันเงียบพร้อมกัน
แยกแยะบุญคุณกับความแค้นชัดเจนหมายความว่าอะไร?
จะคิดบัญชีพวกเขาที่ทำร้ายชมพูแพรเหรอ?
เวฃานี้ ทั้งสองคนทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่ชมพูนุช หวังว่าลูกสาวจะคว้าได้คณินได้
การผ่าตัดจบลง ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเรียกคณินไปพบที่ห้องทำงาน เขาเพิ่งนั่งลง ผู้อำนวยการพูดเสียงหนักหน่วง： “คุณคณิน คุณต้องเตรียมใจให้พร้อม หลังจากนี้ภรรยาของคุณอาจจะไม่สามารถมีลูกได้อีก”
ลมหายใจของคณินสั่นเทาเล็กน้อย แต่เขายังคงใจเย็นและยิ้ม “คนที่ไม่สามารถมีลูกตั้งแต่เกิดยังสามารถรักษาได้ ยิ่งไปกว่านั้นภรรยาของผมเคยตั้งครรภ์แล้ว อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในครั้งนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก”
ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ！
คิดถึงตรงนี้ นิ้วมือของเขาเกร็งแน่น！ความแค้นค่อยๆฉายขึ้นมาในแววตาของเขา！
YOU MAY ALSO LIKE
